EP 9/4 สายใยหัวใจ

“มินลู้ว่ามะมิวม่ายลักมิน มินม่ายเฉียใจ เพาะมินม่ายลู้ว่าอกมะมิวอุ่นแค่ไหน แต่มินเฉียใจ ที่น้าแพวบอกมินไวจัง มินยังอยากเลียกน้าแพวว่ามะมิว ยังอยากกอดน้าแพว ยังอยากได้ยินเฉียงน้าแพวล้องหาลูกชายคนนี้ น้าแพวโกหกมินต่อนะ มินอยากกอดน้าแพว มินอยากมีแม่...”

แพรวรุ้งปิดปากด้วยสองมือ น้ำตาไหลพรากๆ เธอเข้าใจมีนาดี ตอนเป็นเด็กเธอเผชิญมันจนชาชิน ความห่างเหินจากอ้อมแขนแสนอุ่นของมารดา มันทรมานเหลือเกิน

เธอโอบสองแขนรัดร่างลูกชาย ‘ลูกชายคนโต’

“น้าแพรวเป็นแม่มีนไม่ได้หรอก ปะป๊าคงไม่ยอม แต่เวลาเราอยู่ด้วยกัน เราค่อยเรียกกันก็ได้ ตกลงไหม ลูกชายของแม่แพรว”

หนูน้อยพยักหน้า สองแขนโอบรอบคอน้าแพรว ตั้งแต่วันนี้ไป เขาจะมีน้าแพรวเป็น ‘แม่’ ดีใจจัง

“แม่แพว! ตอนค่ำมินได้ยินน้าแพวล้องเฉียงดัง”

แพรวรุ้งหน้าเจื่อน ไม่ยอมตอบคำถาม มีนาเอียงหน้ารอคอยคำตอบ แต่น้าแพรวยังเฉย

“แม่แพว! เมื่อตอนค่ำแม่แพวเป็นอาลาย”

แพรวรุ้งนิ่งงัน เร่งคิดหาคำตอบ

“เอ่อ...แม่แพรว ดีใจจ้ะ เลยร้องเสียงดัง