บทที่ 6

สามสาวสามวัย กำลังสนุกกับการหยิบอาหารมานั่งทานกันที่โต๊ะ ก่อนที่ทิพย์ทิวาจะลุกขึ้นไปสั่งอุด้งกุ้งอลาสก้า มาซดอีกสักถ้วย เพราะถ้วยเมื่อครู่ถูกวาดดาวแย่งไปชิมจนเกลี้ยง โดยครั้งนี้เธอขอยืนดูขั้นตอนการทำตรงหน้าเตา แทนที่จะออร์เดอร์ไว้แล้วให้พนักงานนำไปเสิร์ฟที่โต๊ะ

ยืนมองไป ทิพย์ทิวาก็กลืนน้ำลายลงคอไปด้วย ยิ่งได้เห็นขั้นตอนการทำ อุด้งกุ้งอลาสก้าก็ยิ่งน่ากิน ส่งผลให้กระเพาะร้องประท้วง ก่อนจะบอกตัวเองในใจ ‘พรุ่งนี้ค่อยลดน้ำหนักนะ แฮ่’

“เสร็จแล้วครับคุณผู้หญิง” 

“ขอบคุณค่ะ” ทิพย์ทิวาเอ่ยขึ้นแล้วยื่นมือไปรับถ้วยอุด้งกุ้งอลาสก้าร้อนๆ มาถือไว้ กลิ่นหอมที่โชยมาแตะจมูก ทำให้เธอน้ำลายสอ

“น่ากินจังเลย” คนชอบทานยิ้มให้กับอุด้งกุ้งอลาสก้าถ้วยในมือ แต่ความที่มัวแต่ชื่นชมจึงไม่ทันระวัง ว่าใครกันมายืนอยู่ข้างๆ หันมาอีกทีก็ชนเข้าอย่างจัง จนน้ำซุปร้อนๆ ของอุด้งกุ้ง อลาสก้ารดถูกคนข้างๆ เสียเกือบหมดถ้วย

“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ทิพย์ทิวารีบเอ่ยคำขอโทษทันที 

“นี่เธอทำอะไร ออกไปให้พ้นเลยยัยอ้วน”เสียงแหลมๆ ชวนแสบแก้วหูที่ดังขึ้น ไม่ได้ทำให้ทิพย์ทิวาสนใจคนพูดแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้เธอสนใจชายหนุ่มที่ยืนกุมมือตัวเองนิ่ง

ขณะที่พนักงานในร้าน ต่างพากันกรูเข้ามาดูเหตุการณ์ ก่อนจะช่วยปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้ชายหนุ่มทันที โดยมีทิพย์ทิวาคอยดูอยู่ใกล้ๆ 

“คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่า ฉันขอดูมือหน่อย”เธอยื่นมือไปหวังขอดูมือชายตรงหน้า แต่กลับถูกผู้หญิงเสียงแหลมๆ คนเดิมปัดมือเธอให้ออกห่างสุดแรงด้วยท่าทางรังเกียจ

“เอามืออ้วนๆ ของเธอออกไป ไม่ต้องมาแตะมือแทนไทของฉัน รู้มั้ยว่ามือคู่นี้สำคัญมากขนาดไหน ถ้าเขาเกิดได้รับบาดเจ็บร้ายแรงขึ้นมา เธอรับผิดชอบไม่ไหวหรอกนะ”ม่านฟ้าแว้ดเสียงสูงปรี๊ด แต่ทิพย์ทิวาก็หาได้สนใจเธอ นั่นเพราะสายตาเอาแต่จับจ้องผู้ชายที่เอาแต่นั่งนิ่ง 

“ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่า ฉันขอดูมือหน่อย”เอ่ยจบก็ยื่นมือไปหวังขอดูมือชายตรงหน้าอีกครั้ง 

“ฉันบอกให้หล่อนเอามือออกไป” และคนที่ปัดมือของทิพย์ทิวาออกอีกก็หาใช่คนอื่น ม่านฟ้าคนเดิม เพิ่มเติมคือความโกรธเกรี้ยวประหนึ่งพายุทอร์นาโด

“ผมไม่เป็นอะไร” เสียงทุ้มเอ่ยตอบกลับมาเป็นครั้งแรก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาทิพย์ทิวาเป็นครั้งแรกเช่นเดียวกัน

“อย่าทำหน้าเหมือนเด็กกำลังจะร้องไห้แบบนั้นสิคุณ”น้ำเสียงทุ้มเอ่ยปลอบสาวร่างอวบที่ตั้งท่ากำลังจะร้องไห้เหมือนเด็กๆ 

ฉึก!

ความรู้สึกยามที่ได้สบตาผู้ชายตรงหน้าทำไมทิพย์ทิวาถึงได้รู้สึกประหม่าแปลกๆ อะไรบางอย่างมันดังกึกก้องอยู่ในสมอง อะไรบางอย่างที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าคืออะไร

“ไม่เป็นอะไรได้ยังไงคะ มือไทแดงเพราะถูกน้ำร้อนจากความซุ่มซ่ามของผู้หญิงเห็นแก่กินคนนี้น่ะลวกเข้า เกิดร้ายแรงจน…”ม่านฟ้าไม่อยากคิด ว่าหากมือของแทนไทไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว เธอจะทำยังไง 

แต่บางทีอาจเป็นผลดีกับเธอก็ได้ ที่จะทำให้เขาเลิกสัมผัสเนื้อตัวของผู้หญิงคนอื่นแล้วหันมาสัมผัสแค่เธอคนเดียวเสียที เพราะทุกอย่างที่เป็นของผู้ชายคนนี้ เธอหวงหมด

“ผมไม่ได้เป็นอะไรม่านฟ้า คุณไม่ต้องตีโพยตีพายมากไปถึงขนาดนี้หรอก” แทนไทลอบถอนหายใจออกมา เพราะเขารู้ตัวเองดีว่าเจ็บมากหรือน้อย  

“จะไม่ให้ม่านฟ้าตีโพยตีพายได้ยังไง มือคู่นี้ของไทมีค่ามากกว่าเพชรหรือทองอีกนะคะ” คำพูดของม่านฟ้า พลอยทำให้ทิพย์ทิวาก้มมองมือของชายที่เธอรู้จักว่าเขาชื่อไท

แล้วก็ฉุกคิด มือเขามีค่ามากมายขนาดนั้นเลยเหรอ หรือเขาจะเป็นหมอผ่าตัดมือระดับพระกาฬที่หาตัวจับได้ยากกันนะ คิดแล้วก็เกิดความสงสัย

“เจ้ทิช่า เกิดอะไรขึ้น” วาดดาวที่มาตามทิพย์ทิวาเพราะเห็นหายมานานเอ่ยถาม

“อ้อ…พอดีเจ้ซุ่มซ่ามทำน้ำอุด้งลวกมือผู้ชายคนนี้เข้าน่ะวาด” จังหวะที่ทิพย์ทิวาหันมาตอบวาดดาว แทนไทกับม่านฟ้าก็ลุกออกไป ทั้งคู่ตรงไปยังห้องวีไอพี เพราะที่นี่รองรับลูกค้าที่อยากทานบุฟเฟต์แต่ต้องการความเป็นส่วนตัว

เมื่อเข้าไปในห้องได้ ม่านฟ้าก็ร้อนรนถามไถ่อาการของแทนไทครั้งแล้วครั้งเล่า ถามจนชายหนุ่มรำคาญ จนต้องบอกให้เธอเงียบ นั่นแหละปากเล็กๆ ที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงเลือดนกจึงหยุด แต่ใบหน้าก็งอง้ำ แสดงออกว่าไม่พอใจที่ถูกเขาดุ

ส่วนทิพย์ทิวาก็ได้แต่ชะเง้อมอง ก่อนจะกลับไปที่โต๊ะของเธอพร้อมวาดดาว ตกใจได้ไม่เท่าไหร่ ความสนุกสนาน เฮฮาของสมาชิกเกิร์ลแก๊งอร่อยไม่กลัวอ้วน บุฟเฟต์อยู่ที่ใด โปรดบอกพี่ก็หวนกลับมาอีกครั้ง แต่หนึ่งในนั้นก็แอบคิดถึงความซุ่มซ่ามของตัวเอง จนทำให้คนอื่นเจ็บตัวแทบตลอดเวลา

“เขาจะเป็นอะไรมากมั้ย”

“แล้วถ้าเป็นขึ้นมา เธอจะถูกฟ้องหรือเปล่า ยัยคนสวยนั่นบอกว่ามือเขามีค่ามากกว่าเพชรหรือทองเสียอีก”

“โอ๊ย! เครียด” ประโยคเหล่านี้เกิดขึ้นอยู่ในความคิดของทิพย์ทิวา ขณะคิดมือก็หยิบนั่นนี่เข้าปาก โดยเฉพาะชีส ก่อนจะตัดสินใจปลีกตัวลงไปที่หน้าโรงแรม เพ่งสายตามองหาร้านขายยา เมื่อเห็นก็ตรงดิ่งไปทันที ก่อนจะกลับมาพร้อมถุงยาใบใหญ่ แต่ทว่ากลับไม่พบชายหนุ่มในห้องวีไอพีเสียแล้ว

“เฮ้อ!” เสียงถอนหายใจของทิพย์ทิวาดังขึ้น ก่อนจะกลับไปซัดบุฟเฟต์แก้เครียดอีกยก เป็นซะแบบนี้เธอจะผอมตอนไหน หืม…ยัยทิช่า

‘พรุ่งนี้ พรุ่งนี้ฉันจะผอม’