เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 17. ตอนที่ 3. พลังแห่งไฟ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-11-05 14:49:25
บทล่าสุด
แสงจันทร์พันธนาการ บทที่ 17. ตอนที่ 4. พลังแห่งไฟ
“ปกติยามข้าอยู่จวนอ๋อง หรือเข้าวัง การจะมีผู้ติดตามเยี่ยงนี้ นั้นหมายถึงงานพระราชพิธีสำคัญเท่านั้น ดูเจ้าสิ บุญวาสนาไม่น้อยที่เดียว”เด็กหนุ่มหน้างอ “ศิษย์พี่เลิกหัวเราะข้าเสียทีเถอะ ข้าตั้งใจมาส่งท่าน พี่ชาย ท่านรักษาตัวด้วย หากไม่ติดต้องฝึกควบคุมพลัง ข้าอยากติดตามท่านไปด้วย”“วางใจเถอะวั่งซู เรื่องนี้ ข้าไม่ได้ทำเพื่อตระกูลเฉิง เพียงแค่เรื่องเดียว แต่ข้าจะทำเพื่อตระกูลหวังด้วย การแต่งงานของข้ากับฟู่ซิงอี เป็นเพียงกลการเมืองแอบแฝง นางกับข้าแม้รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็ใช่ว่านางหรือตัวข้าเอง จะมีใจต่อกัน”“ท่านไม่รักนางหรือ แต่ข้าดูออก ว่านางรักท่านนะ”หวังหยงหัวเราะในลำคอ พร้อมรอยยิ้มเยือกเย็น “คนเช่นฟู่ซิงอี นางไม่มีความรัก ความรักของนาง คือผลประโยชน์ที่ลงตัวเท่านั้น การที่นางนัดเจ้าออกไป ก็เพื่อต้องการเห็นทายาทเพียงหนึ่งเดียวของท่านแม่ทัพเฉิง และเพื่อพิสูจน์ว่าเจ้า มีพลังปีศาจเช่นที่คนทั่วไปร่ำลือหรือไม่”“ข้าหลงคิดว่านางต้องการเป็นสหายกับข้าเสียอีก”“น้องชาย โลกใบนี้ยังมีอะไรมากมายให้เจ้าเรียนรู้ ข้าไปครั้งนี้อาจกินเวลานาน เจ้าอยู่ที่นี่จงตั้งใจฝึกฝนตนเองให้ดี อย่าลืมว่า ข้ายังร
แสงจันทร์พันธนาการ บทที่ 17. ตอนที่ 3. พลังแห่งไฟ
“ข้าหลงคิดมาตลอด ว่าท่านพ่อท่านแม่และท่านพี่ คงยุ่งพัวพันงานศึก จนไม่สามารถกลับบ้านได้ตามกำหนด ไม่คิดเลย ว่าจะเกิดเรื่องร้ายเช่นนี้ ศิษย์พี่ บิดาของท่านอ๋องหวัง เป็นนายของท่านเสนาบดีโม่ว ไม่ทราบว่า พอมีหนทางช่วยเหลือท่านแม่ทัพเฉิงบ้างหรือไม่ พวกเขาจะรับรู้บ้างหรือไม่ ว่าลูกชายคนเล็กที่พวกเขาทิ้งเอาไว้ เฝ้ารอคอยพ่อแม่กลับบ้านทุกวี่วัน”ฮูหยินแม่เฒ่าถึงกับเอี้ยวตัวหลบ ยกแขนเสื้อขึ้นซับน้ำตา ตลอดเวลาวั่งซูดูดื้อรั้นเอาแต่ใจ วัน ๆ คิดแต่หาความสำราญให้ตนเอง ไม่คิดเลยว่าลึกลงไปในหัวใจ เด็กหนุ่มผู้นี้จะเต็มไปด้วยความว้าเหว่ถึงเพียงนี้“คุณชาย ตัวท่านยังร้อนอยู่เลย กลับเข้าด้านในห้อง พักผ่อนอีกสักหน่อยเถิดนะเจ้าคะ” ลู่เสี่ยนเขามาปะเหลาะ หวังพาคุณชายที่ตนเฝ้าดูแล เข้าไปสงบจิตใจด้านใน“พี่ลู่เสี่ยน ข้ารู้ว่าพี่หวังดี แต่อย่าทำเช่นนี้อีก ข้าโตแล้ว ท่านย่าก็พูดเอง ว่าข้ากำลังเข้าสู่วัยหนุ่ม เรื่องพวกนี้หากพวกท่านยังหลอกข้าอยู่ ข้าเฉิงวั่งซู ก็คงเป็นเพียงเด็กอมมืออยู่เช่นนี้ ไปจนวันยังค่ำ ดีแล้ว ที่ข้าได้มารับรู้เรื่องแบบนี้ แม่ทัพเฉิงเหลือเพียงข้าเพียงผู้เดียว ที่อยู่นอกค่าย หากไม่ใช่ข้าแล้ว พวกเ
แสงจันทร์พันธนาการ บทที่ 17. ตอนที่ 2. พลังแห่งไฟ
“ข้าเช่นนั้นรึ ข้ามีอะไรให้พวกมันสนใจ”“ข้าไม่รู้ ถ้าเราคิดย้อนหลัง แม่นางฟู่ซิงอี พยายามตีสนิทเข้าหาเจ้าก่อน จนเชื้อเชิญไปถึงเรือนของนาง เห็นได้ชัดว่า คนของตระกูลฟู่ ใช้นางเป็นนกต่อ ล่อเจ้าออกไป”เฉิงวั่งซูมีสีหน้าคิดหนักขึ้นมาทันที “ข้าเป็นเพียงบุตรชายแม่ทัพ ที่ไร้ประโยชน์ วัน ๆ เอาแต่เที่ยวเล่นรักสนุก ไยคนพวกนั้นต้องสนใจข้าด้วย”“ในสายตาเจ้าเองแล้ว คงมองตนเองไม่มีค่า แต่กับผู้อื่นอาจไม่เป็นเช่นนั้น พลังที่เจ้าปล่อยออกมา มันเกือบสังหารคนร้ายเมื่อคืน มันแค่โชคดีที่หลบทัน แต่ก็โดนคมกระบี่ข้าไป เจ้ารู้หรือไม่ ว่าเจ้าทำเอาฝาผนังห้องนอนไหม้จนท่านอาจารย์ต้องตามช่างมาซ่อมแซม วั่งซู เจ้าทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร สำนักวายุเตโช มีอะไรที่ข้าไม่รู้เช่นนั้นรึ ท่านเจ้าสำนักเคยมอบอะไรให้เจ้าหรือไม่”“ท่านหมายถึงอะไร ข้ากับท่านตา เราได้พบกันแค่เพียงสองครั้งเท่านั้น และครั้งแรกข้าก็ยังเด็กมาก จำอะไรแทบไม่ได้ด้วยซ้ำ จำไม่ได้แม้กระทั้งว่าท่านตามีหน้าตาเป็นเช่นไร แล้วก็มาตอนนี้ ที่ได้พบกัน ข้าไม่เข้าใจว่าเจ้ากำลังต้องการอะไร”“ข้าหมายถึง ตำรา คัมภีร์ หรืออะไรสักอย่างที่เกี่ยวข้องกับสำนัก”เฉิงวั่งซูครุ
แสงจันทร์พันธนาการ บทที่ 17. ตอนที่ 1. พลังแห่งไฟ
เสียงฝีเท้าคู่นั้น เหมือนกำลังรีบร้อนค้นหาตัวเขาไปทั่วห้อง สุดท้ายมันผู้นั้น ก็มาหยุดยืนอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับฉากบังตา หัวใจของเด็กหนุ่มเต้นรัว เพราะไม่รู้ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ที่มีเพียงฉากกั้น มองเห็นเพียงเงาเลือนรางเป็นผู้ใด เฉิงวั่งซูเตรียมดึงพลังในร่างลงที่ฝ่ามือ เมื่อรู้สึกถึงการขยับตัวของคนผู้นั้น“โครม…” เสียงประตูห้องถูกผลักเปิดเข้ามาอย่างแรง“หยุดนะ…” เสียงหวังหยง ตะโกนบอกคนร้ายชุดดำให้หยุด แต่มีหรือ ที่มันผู้นั้นจะเชื่อฟัง ชายชุดดำพุ่งตัวกระชากฉากบังตาจนกระเด็นไปอีกทาง ตรงกับจังหวะที่เฉิงวั่งซูเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว พลังอัคคีชุดแรกจึงถูกปล่อยออกไป ใส่ชายผู้บุกรุกชายชุดดำไหวพริบดี เอี้ยวตัวหลบรอดไปอย่างหวุดหวิด ลูกพลังลึกลับที่ซัดออกมา พุ่งไปปะทะเข้ากับบานหน้าต่างจนไฟลุกติดขึ้นมาทันทีเฉิงวั่งซูที่ผมเผ้าเปียกน้ำแผ่สยายเต็มแผ่นหลัง จ้องมองดูผู้บุกรุก ด้วยดวงตาที่มีเปลวเพลิงลุกโชนชายชุดดำเห็นภาพเช่นนั้น ก็ตกใจลนลาน ราวกับว่า กำลังมองเห็นจอมปีศาจพญามาร มายืนอยู่ตรงหน้า คิดจะหลบหนี ก็โดนหวังหยงที่ยืนรอดักทางเอาไว้ จะกลับทางเดิม ก็มีเฉิงวั่งซู ที่สภาพตอนนี้ ดูไม่ออกเลยว่าเป็นคนห
แสงจันทร์พันธนาการ บทที่ 16. ตอนที่ 4. ดวงใจอัคคี
“นี่ลู่เสี่ยน ข้าสู้อุตส่าห์หลบเข้ามาหาเจ้านะ เด็กดี หยุดร้องไห้เถิด เจ้ากับคุณชายแค่แยกที่อยู่กันก็เท่านั้นเอง ยามใดว่างจากงาน เจ้าก็ไปหาเขาได้ไม่ใช่หรือ จะร้องไห้ไปทำไมกัน”“เจ้าจะไปรู้อะไร”“ใช่ ข้าไม่รู้อะไรเลย ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมเจ้าถึงต้องเสียใจถึงเพียงนี้ มาคนดี มองหน้าข้า” จางลี่จับไหล่ของหญิงสาวให้ร่างของนาง หันมาเผชิญหน้ากับเขา ไม่หันหนีไปทางอื่น“ข้าไม่รู้ว่าเจ้าคือใคร ข้าไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เจ้าต้องโดดเดี่ยว หรือพบเจออะไรมา แต่ต่อจากนี้ไป ให้เจ้ารู้ไว้ ว่าข้า จางลี่ จะอยู่เคียงข้างเจ้า จำข้าไว้ ข้าจะไม่มีวันทิ้งให้เจ้าต้องโดดเดี่ยว ข้าสัญญา”ลู่เสี่ยนมองใบหน้าจางลี่ ทั้งที่น้ำตายังเปื้อนหน้า พร้อมกับร่างสะท้านตามแรงสะอื้นไห้ ดวงตาแน่วแน่มั่นคงของชายหนุ่มตรงหน้า ทำให้หญิงสาว ร่างสะท้านสั่นไหวหนักขึ้นมาอีก หยดน้ำตาร่วงหล่นแลดูน่าสงสาร จางลี่ได้แต่รู้สึกจุกในอก ดึงร่างบางของนางเข้ามาสวมกอดเอาไว้ ด้วยอยากปลอบใจ ไม่ให้นางต้องรู้สึกโดดเดี่ยวหรือหวาดกลัว“พอแล้ว ๆ เห็นเจ้าเป็นแบบนี้ ข้าไม่สบายใจเลย”“จางลี่ ข้าขอโทษ กอดข้าหน่อย”“ก็กอดอยู่นี่ไง เจ้าร้องไห้ ให้มันเบา ๆ หน่อยได้ไห
แสงจันทร์พันธนาการ บทที่ 16. ตอนที่ 3. ดวงใจอัคคี
เฉิงวั่งซูและจางลี่ เดินออกมาส่งลู่เสี่ยนถึงหน้าประตูเรือนรับรองของฮูหยินแม่เฒ่า วั่งซูเห็นนางกอดห่อผ้าร้องไห้มาตลอดทาง ตัวเขาเองก็รู้สึกเศร้าใจไม่ต่างกัน แต่เหตุผลของผู้ใหญ่ที่พอเข้าใจได้ ทำให้เขาไม่กล้าที่จะขัดขืน หรือเหนี่ยวรั้งตัวสาวใช้ผู้นี้เอาไว้กับตน เมื่อประตูเรือนรับรองปิดลงเฉิงวั่งซูและจางลี่เดินกลับห้องพักของตนด้วยความเงียบ ข้างทางมีเพียงเสียงแมลงกลางคืน ที่ส่งเสียงไม่ให้บรรยากาศที่มืดมิด ดูเงียบเหงาจนเกินไป“คุณชาย ท่านรักลู่เสี่ยนบ้างหรือไม่” จางลี่เอ่ยถามเรื่องที่คาใจขึ้น โดยไม่อ้อมค้อมเฉิงวั่งซูหยุดฝีเท้าลง เขาหันหลังไปมองหน้าบ่าวรับใช้ ที่สำนักวายุเตโชจัดหามาให้ “ความรักเช่นนั้นรึ รักเช่นไร ข้าเห็นนางเป็นพี่สาว เห็นอะไรสวยงาม เห็นอะไรน่ากิน แล้วคิดถึงนาง แบบนั้นเรียกความว่ารักหรือไม่ เจ้าโตกว่าข้า เจ้าจำแนกความรักไว้เช่นไร”“ข้า…หมายถึง ความรักเช่นชายหนุ่มหญิงสาว คุณชายมีความรัก และต้องการในตัวของนางบ้างหรือไม่”เด็กหนุ่มเงียบฟังสิ่งที่จางลี่กำลังต้องการคำตอบ “ข้าไม่รู้…” วั่งซูยกมือขึ้นลูบไล้ริมฝีปากของตนเอง หวนคิดถึงรสสัมผัสที่ลู่เสี่ยนเคยสร้างมันไว้ให้กับเขา “ตลอ
บางทีคุณอาจจะชอบ
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ26.0K viewsยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
จูน427.8K viewsนางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง
ชวี่เหว่ย29.8K viewsท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว367.1K viewsองค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ
ชาไทยเย็น5.9K viewsย้อนเวลากลับมาเลี้ยงลูกและสามี
Tuk Kung5.1K viewsชาติภพนี้ ข้าขอเป็นภรรยาและมารดาที่ดี
ต้นไม้แห้ง5.1K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาเจ้าของร้านชำในยุค70
ฝ้ายสีคราม1.9K views
