บทที่4.

บทที่4.

ทิพย์ธาราชอบที่จะอยู่เงียบๆ และอยู่ในครัวมากกว่าจะออกงานสังคมเหมือนกับหญิงสาวคนอื่นๆ ในวงสังคมเดียวกัน ซึ่งการที่ทิพย์ธาราไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ไม่เคยสานสัมพันธ์กับชายหนุ่มคนไหน ทำให้คนทั่วไปต่างก็มองว่าเธอเย่อหยิ่ง เย็นชาเหมือนน้ำแข็งชื่อเล่นของเธอ จนได้รับฉายาว่า เจ้าหญิงน้ำแข็งแห่งวงการเชฟ

“พี่แสนคะ..” หญิงสาวเคาะประตูอีกรอบเพราะไม่มีเสียงตอบจากภาสกรซึ่งเธอแน่ใจว่าเขาอยู่ในห้องพักแน่นอน ทิพย์ธาราถอนใจให้กับคนเอาแต่ใจไม่เคยเปลี่ยนแล้วตัดสินใจลองเปิดประตูเข้าไปข้างใน

“พี่แสน..” ทิพย์ธาราหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นว่าคนที่กำลังตามหาอยู่นั้นนอนนิ่งอยู่บนเตียงใบหน้าหล่อเหลาซีดเซียวเหงื่อผุดพรายเต็มใบหน้าทั้งที่แอร์เย็นฉ่ำ..

“พี่แสนไม่สบายนี่คะ พี่แสน ได้ยินน้ำแข็งไหมคะ” ทิพย์ธารารีบถลาไปนั่งข้างเตียงกว้างแล้วยกมืออังหน้าผากเขาด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“หือออ.. หนาว น้ำแข็งหรือ.. พี่อยากได้น้ำสักแก้ว” เสียงห้าวแหบแห้งริมฝีปากหยักสวยราวสนตรีนั้นดูแห้งผาก

“พี่แสนต้องทานยาค่ะ เดี๋ยวน้ำแข็งมานะคะ”

“ไม่ๆ อย่าทิ้งพี่ไป อยู่กับพี่ก่อน” ภาสกรดึงข้อมือเล็กไว้ด้วยท่าทางดื้อดึงแววตาคมกล้าฉายแววออดอ้อนจนเธอเองก็ใจอ่อนด้วยเห็นว่าเขาไม่สบาย...

“พี่แสนไม่ต้องกลัวนะคะน้ำแข็งแค่จะไปเอายามาให้ พี่แสนนอนพักแป๊บเดียวนะคะ..”

ทิพย์ธาราบอกเขาอย่างอ่อนโยนที่สุดเท่าที่เคยพูดคุยกับภาสกรมาเลยก็ว่าได้เพราะปกติแล้วเธอกับเขาไม่ค่อยจะลงรอยกันนักเพราะภาสกรช่างยั่วเย้ากวนประสาทและชอบทำให้เธอโมโหอยู่เรื่อยๆ จนหลุดมาดสาวน้ำแข็งทุกทีเมื่ออยู่กับเขา

“น้ำแข็งอย่าไปนานนะครับ..”

“ค่ะ พี่แสนรอแค่แป๊บเดียวค่ะ นอนนิ่งๆ นะคะ” ทิพย์ธาราบอกแล้วรีบเดินออกไปหายาและผ้ามาเช็ดตัวให้เขาอย่างรวดเร็ว จึงไม่เห็นแววตาอ่อนโยนที่เคลือบความเจ้าเล่ห์เอาไว้ของภาสกร...

ทิพย์ธาราเช็ดตัวให้ภาสกรอย่างเสียไม่ได้ทั้งที่บอกให้ คเชนทร์ บอดีการ์ดของเขามาทำหน้าที่นี้แต่ภาสกรไม่ยอมและไม่ยอมกินยาด้วย เดือดร้อนให้เธอต้องมาดูแลคนเอาแต่ใจอีกครั้งแต่พ่อคุณก็ฤทธิ์เยอะเสียเหลือเกิน ไม่ยอมให้เช็ดตัวดีๆ แล้วยังโวยวายอีกต่างหาก

“พี่แสนคะ ถ้าไม่หยุดงอแงน้ำแข็งจะเรียก ลุงหมอ มาดูอาการนะคะ” ในที่สุดเมื่อทนไม่ไหวกับความงี่เง่าของเขา ทิพย์ธาราก็งัดไม้เด็ดออกมา และทันทีที่ได้ยินว่าทิพย์ธาราจะเรียกลุงหมอ หรือ นายแพทย์วิกรม นายแพทย์ประจำตระกูลที่ดูแลครอบครัวของภาสกรที่เมืองไทยและครอบครัวของทิพย์ธารามานานมาตรวจเขา คนที่ดื้อรั้นไม่ยอมให้เช็ดตัวดีๆ และไม่ยอมกินยาก็หยุดนิ่งมองเธอเหมือนเด็กดื้อที่ไม่ได้ของเล่นดังใจ... ทิพย์ธาราส่ายหน้าช้าๆ อย่างระอา

“น้ำแข็งใจร้ายเป็นแม่มด..”

“หึ.. น้ำแข็งจะร้ายกว่านี้อีกค่ะหากพี่แสนไม่ยอมให้เช็ดตัวดีๆ และไม่ยอมกินยา รับรองได้เลยว่าแค่น้ำแข็งโทร. ไปกริ๊งเดียวลุงหมอมาถึงที่นี่ภายในเวลาไม่เกินสิบนาที.. จะลองมั้ยคะ ไม่แน่นะคะอาการหนักแบบพี่แสนเนี่ยอาจจะถูกฉีดยาเลยก็ได้” ทิพย์ธารายิ้มเย็นมองเขาด้วยแววตาที่เหนือกว่า

ภาสกรกลัวลุงหมอและกลัวเข็ม เพราะตอนเด็กๆ มารดาเล่าให้ฟังว่าพี่ชายของเธอพาภาสกรไปเล่นซนตามประสาเด็กผู้ชายแล้วเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยแต่ทำให้ภาสกรหัวแตกและมีแผลที่ต้นขาจนต้องเย็บ ตอนนั้นภาสกรร้องไห้ลั่นเลยทีเดียวทั้งเตะทั้งถีบใครต่อใครวุ่นวายไปหมดไม่ยอมให้ใครจับตัวเพราะกลัวเจ็บแต่เลือดก็ออกเยอะมากจนทุกคนเป็นห่วงกังวลว่าหากเลือดไหลมากๆ เขาจะอาการแย่ ลุงหมอจึงใช้ไม้เด็ดจัดภาสกรมัดมือมัดเท้าอย่างแน่นหนาแล้วพาไปโรงพยาบาลโดยมีคุณปู่โลแกนตามประกบติดเลยทีเดียว มารดาบอกว่าเด็กชายภาสกรได้แต่แหกปากร้องไห้ดูน่าสงสารไม่น้อย แต่สุดท้ายลุงหมอก็จัดการเย็บแผลได้ซึ่งแผลใหญ่และลึกเย็บถึงสามสิบเข็มและภาสกรต้องนอนโรงพยาบาลหลายวันและถูกห้ามไม่ให้เล่นซนไปหลายเดือน ตั้งแต่นั้นมาเด็กชายภาสกรก็กลัวเข็มและกลัวลุงหมอมาก เรียกได้ว่านอกจากคุณปู่โลแกน คุณปานวาดแล้ว ก็มีลุงหมอนี่ล่ะที่ภาสกรกลัวและยอมเชื่อฟังโดยดี

“พี่เชนคะ มาเช็ดตัวให้คนแก่ดื้อหน่อยค่ะ.. เดี๋ยวน้ำแข็งขอไปตรวจงานแทนพี่แสนสักครู่ พี่อิงบอกว่ามีงานด่วน..” ภาสกรหน้างอด้วยความขัดใจ แล้วยอมให้คเชนทร์ซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลเข้ามาเช็ดตัว

“ไม่ต้องมาชงมาเช็ดเลยไปไกลๆ เลยไอ้เชน..” เมื่อหญิงสาวเดินออกไปแล้วคนที่ทำท่าป่วยจะเป็นจะตายก็ดีดตัวลุกขึ้นมองคเชนทร์อย่างขัดเคืองใจ...

“แล้วหยุดหัวเราะด้วยหากไม่อยากโดนเตะ”

“ครับๆ แต่ก็อดขำไม่ได้นี่ครับจะให้ทำยังไง” คเชนทร์พูดไปหัวเราะไปกับท่าทางหน้าบึ้งหน้าบูดของเจ้านายหนุ่ม

“น้ำแข็งนะน้ำแข็ง ใจแข็งจริงๆ เด็กบ้านี่เดียวพ่อจับปล้ำซะให้เข็ด..” ภาสกรหน้าบึ้งหงุดหงิดที่แผนการของตนไม่ได้ผล

“ก็ทำไมไม่บอกเขาไปดีๆ ละครับว่าคิดยังไง”

“แกก็ดูสิ ว่าน้ำแข็งน่ะเหมือนผู้หญิงคนอื่นเขามั้ย จะให้บอกโต้งๆ มีหรือจะเชื่อ มีหรือจะยอมกันง่ายๆ อีกอย่างฉันไม่บอกหรอกเว้ยเสียฟอร์มเทพบุตรเนื้อหอมหมด”

ภาสกรยังพูดอย่างเย่อหยิ่งที่ทั้งในใจนั้นทั้งรักทั้งปรารถนาทิพย์ธารา แต่เพราะเจ้าหล่อนไม่เคยสนใจเขา และทั้งพ่อแม่พี่น้องต่างก็คิดว่าเขากับทิพย์ธาราไม่เหมาะสมกันเนื่องจากประวัติอันฉาวโฉ่เป็นเพลย์บอยเป็นเสือผู้หญิงนี่ล่ะทำให้คุณอาทั้งสองมักจะออกอาการหวงๆ ทิพย์ธารากับเขาเสมอ แม้ท่านจะเอ็นดูเขาอยู่มากก็ตาม

“งั้นก็ต้องเข้าทางผู้ใหญ่สิครับ”

“ยังไงวะ” คนที่คร่ำหวอดเชี่ยวชาญเรื่องบนเตียงและควงผู้หญิงแต่ไม่ถนัดเรื่องจีบหญิงและความรักหันมาถามบอดีการ์ดคู่ใจ

“อ้าว.. ก็หากว่าเขาระแวงว่าจ้านายจะทำให้ลูกสาวเขาเสียใจเจ้านายก็ต้องแสดงความจริงใจว่าล้างมือเรื่องผู้หญิงแล้วและทำให้พวกเขาเห็นว่าเจ้านายจริงใจและรักลูกสาวเขาจริงๆ น่ะสิครับ”

“พี่แสนคะ..”

“เห้ย..” ไม่ทันที่สองหนุ่มจะได้พูดอะไรต่อภาสกรก็อุทานอย่างตกใจแทบซุกตัวลงไปนอนทำท่าหน้าซีดหน้าเซียวร้องโอดครวญเหมือนทรมานจากพิษไข้มากมายเมื่อจู่ๆ ทิพย์ธาราก็เปิดประตูเข้ามาและโชคดีที่เธอกำลังก้มอ่านเอกสารในมืออยู่จึงไม่ทันได้เห็นท่าทางตื่นตระหนกและความลนลานของทั้งเจ้านายและลูกน้อง