ตอนที่ 8 ตัดใจ & สารภาพ

“อืม...หรือว่าตาวิชญ์เริ่มจะรู้สึกพลังความเป็นแม่ของฉันบ้างแล้ว...หรือเธอว่าไงตังค์?”

แววตาของนาตาลีเป็นประกาย

“ตังค์ว่าไม่ใช่หรอกค่ะ คุณนาตาลีอย่าพึ่งดีใจค่ะ พี่วิชญ์อาจจะกลับตัวกลับใจคิดที่จะทำงาน สานต่อบริษัทของพ่อก็ได้ค่ะ พี่วิชญ์อายุ 29 แล้วนะคะก็ต้องเริ่มมีความเป็นผู้ใหญ่บ้างแหละค่ะ”

“จริงเหรอตังค์...หรือเขาจะเห็นเธอ สวยขึ้นและอาจจะปิ้งเธอขึ้นมาก็ได้”

“นี่ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่เลยค่ะคุณนาตาลี ตังค์ชอบพี่วิชญ์ มา 11 ปี พี่วิชญ์ไม่เคยสนใจตังค์เลย อีกอย่างสาวๆ ในสังกัดของพี่วิชญ์เยอะจะตาย ไม่มีทางแน่นอนค่ะ”

“ก็แล้วทำไมเธอถึงไม่คิดที่จะลองตามตื้อตาวิชญ์อีกสักครั้งล่ะตังค์...ครั้งนี้อาจจะได้ผลก็ได้นะ เธอสวย และหุ่นดีออกอย่างนี้ ตาวิชญ์น่าจะหันมามองเธอบ้างแหละ เชื่อฉันสิ”

นาตาลีกวาดสายตามองไปทั่วใบหน้าเรียวสวยของตมิสา ถ้าให้เธอเลือกลูกสะใภ้ให้กับลูกเลี้ยงเธอล่ะก็ นาตาลีก็คงจะเลือก ตมิสาอย่างแน่นอน ถึงแม้ตมิสาจะออกแนวคล้ายกับพวกต่อต้านสังคมก็ตาม แต่ตมิสาเป็นผู้หญิงที่ทำงานเก่งรอบด้าน มีความเป็นตัวเองสูง อีกทั้งในเรื่องความสวยนั้น ตมิสาก็ยังโดดเด่นอย่างที่สุด

“มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอกค่ะคุณนาตาลี ตังค์เคยสารภาพ รักพี่วิชญ์มา 14 ครั้งแล้วนะคะ และตัวพี่วิชญ์เองก็รู้ว่าตังค์นั้นรัก  พี่วิชญ์มาตลอด ถ้าพี่วิชญ์จะชอบตังค์คงชอบไปนานแล้วค่ะ”

“แต่ฉันว่าเธอน่าจะลองอีกสักครั้งนะตังค์ ครั้งที่ 15 ก็ยังไม่เป็นไรหรอกมั้ง”

“ตังค์เริ่มไม่แน่ใจตัวเองแล้วค่ะ ว่าตังค์จะทนรับคำปฏิเสธจากพี่วิชญ์ได้อีกแค่ไหน...เอาเป็นว่าตังค์ขอทำงานตามหน้าที่ของตังค์ก็แล้วกันนะคะคุณนาตาลี”

ตั้งแต่เหตุการณ์ที่เธอเจอหนังสดวันนั้น ตมิสาก็กลับไปคิดทบทวนเรื่องของตัวเอง เธอเจ็บกับความรักแบบนี้มานาน เธอรักเมธาวิน ไม่ได้แอบรักอย่างใครคนอื่นเขาเป็น แต่เธอรักเขาแบบตรงๆ สารภาพแบบซึ่งๆ หน้าไม่เคยปิดบัง และมันก็ไม่เคยได้ผลเลยสักครั้ง เพราะเมธาวินมองคำสารภาพของเธอเป็นเรื่องตลกขบขัน ‘พี่เป็นแฟนกับตังค์ไม่ได้หรอก...เพราะพี่เองไม่ได้รู้สึกกับตังค์แบบหนุ่มสาว...ตังค์คือน้องสาวพี่เท่านั้น’ นี่คือคำที่เขามักจะบอกเธอเสมอ ตมิสาเองก็ได้แต่หวังว่าเวลาที่ผ่านไปเรื่อยๆ ความรู้สึกของเมธาวินอาจจะเปลี่ยนไปก็เป็นได้...

....................

          ก๊อก! ก๊อก!

          “เข้ามา”

          แกร๊ก! เสียงประตูถูกเปิด

          “สวัสดีค่ะคุณเมธาวิน”

          “หืม...?” สรรพนามที่ตมิสาเรียกเขา ทำให้เมธาวินเงยหน้าขึ้นมองเธอแทบจะทันที

          “คุณมีอะไรให้ฉันรับใช้คะ”

ตมิสามองบุรุษตรงหน้าเธอแบบตรงๆ โดยไม่หลบสายตา ถึงแม้ภายในใจของเธอจะอ่อนไหวกับภาพที่เห็นตรงหน้าก็เถอะ ‘เขาดูมีเสน่ห์อย่างที่สุด จมูกคมเป็นสัน ริมฝีปากหยักหนาได้รูป ดวงตาคมใต้เรียวคิ้วเข้มหนาที่โก่งรับกับจมูกโด่งเป็นสันก็ทำให้คนมองนิ่งเหมือนต้องมนต์สะกด ใบหน้าคร้ามคมที่มีลูกผมตรงไรหูและไรเคราบางๆ ดูรับกับผิวขาวเนียนตามแบบฉบับชายหนุ่มรูปงาม’

          “ตังค์”

          “...”

          “ตังค์!”

          “คะ? คุณเมธาวิน”

ตมิสาตื่นจากภวังค์เพราะเสียงเรียกของเขา

          “ทำไมไม่เรียกพี่แบบเดิม”

          “อ่อ...ค่ะคือคุณเป็นเจ้านายตังค์นี่คะ จะให้เรียกพี่ได้อย่างไรกันคะ...”

          “พี่ไม่ถือ”

ในความรู้สึกของเมธาวิน เขารู้สึกว่ามันดูห่างเหินจนเกินไป ซึ่งเธอกับเขาก็รู้จักและสนิทสนมกันมานาน เธอเองมักจะเรียกเขาพี่ตลอด เหมือนน้องสาวร้องเรียกพี่ชาย

          “ค่ะ...คุณไม่ถือแต่ตังค์ถือค่ะ ไม่ทราบว่าคุณมีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ วันนี้คุณนาตาลีแจ้งกับตังค์ว่า คุณต้องการรายงานของบริษัท ซึ่งเมื่อวานตังค์ก็รายงานคุณไปหมดแล้วนี่คะ”

          “พี่บอกให้เธอเรียกพี่แบบเดิมเข้าใจมั้ยตังค์”

          “...” ตมิสานิ่งไม่โต้ตอบ กวาดสายตามองใบหน้าคมเข้มอันหล่อเหลาของเขา ‘เธอพยายามที่จะเว้นระยะห่างกับเขา’

          “นิ่งทำไม...แค่เรียกพี่วิชญ์เหมือนเดิม นี่มันยากสำหรับเธอมากเลยเหรอตังค์ พี่ไม่เข้าใจมาวันแรกเธอก็เรียกพี่ แต่หลังจากเมื่อคืนเธอก็เปลี่ยนพฤติกรรมของตัวเอง และมีอีกอย่างที่พี่ต้องบอกเธอให้รับรู้ไว้นะ...พี่ไม่ชอบคนตัดสายในระหว่างที่ยังคุยไม่จบ!”

          “ขอโทษค่ะ คราวหลังตังค์จะไม่ทำอีกค่ะ สรุปพี่วิชญ์มีแค่เรื่องที่ตังค์ตัดสายใส่พี่แค่นี้ใช่ไหมคะ”

ตมิสาพยายามจะบังคับจังหวะการเต้นของหัวใจเธอให้สงบลง การเข้าใกล้เขาแบบนี้มันอันตรายเป็นอย่างมาก ‘ยากแก่การตัดใจ’

          “พี่อยากให้ตังค์สรุปรายงานของบริษัทให้พี่ฟังอีกครั้ง”

          “อะไรนะคะ!” เธอพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการอยู่ใกล้เขา แต่เขาทำให้เธอลำบากมากขึ้นไปอีก

          “อะไรของเธอตังค์ นั่งลงและอธิบายพี่อย่าเรื่องมาก เธอควรทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี สมกับที่นาตาลีโปรโมทเธอไว้สิ”

เขามองดวงหน้าใสของหญิงสาวที่ได้ขึ้นชื่อว่า ‘น้องสาว’ อย่างพินิจพิจารณา ความงดงามใบหน้าหวานของเธอ ส่งผลกับร่างกายของเขาทันที ความใกล้ชิดกันแค่เอื้อมมือก็ถึงนี้ มันทำให้เขารู้สึกแปลกๆ กับตัวเอง ตมิสาคือน้องสาวของเขา และเขาเองก็คือพี่ชายของเธอ!

          “ค่ะ...รายงานไตรมาสของบริษัท #!%$#&@”

ตมิสาพยายามบังคับใจของตัวเองให้โฟกัสอยู่กับงานเพียงอย่างเดียว กลิ่นกายจากร่างกำยำผสมน้ำหอมชั้นดีราคาแพงโชยเข้ามาเตะจมูกของเธอ บวกกับสายตาคมเข้มของเขาที่จ้องมาที่เธออย่างไม่กระพริบ ทำให้ช่วงเวลานี้หัวใจของเธอแทบจะหยุดเต้นเลยทีเดียว

เวลาผ่านไปราว 15 นาที...

“พี่วิชญ์มีอะไรสงสัย หรือตังค์อธิบายตรงไหนไม่ชัดเจนบ้างคะ จะให้ตังค์อธิบายอะไรก็แจ้งมาได้เลยนะคะ”

“พี่สงสัย...ว่าตังค์อยู่กับนาตาลีได้ยังไงตั้งสามปี”

“เอ่อ...นี่มันไม่ใช่เรื่องงานนี่คะ”

“พี่ถาม...เธอก็ตอบคำถามพี่มาสิ...เธอนี่ลืมหน้าที่ของตัวเองบ่อยจังเลยนะ...เลขา! ท่องไว้สิจะได้ไม่ลืม!”

“ค่ะ...เรื่องที่วิชญ์ถามว่าตังค์อยู่กับคุณนาตาลีได้ยังไง...ตังค์ขอตอบว่าตังค์อยู่ได้ค่ะ คุณนาตาลีเธอเป็นคนดี ทำงานเก่ง และอีกอย่างเธอเข้าใจตังค์เป็นอย่างดีค่ะ”

ตมิสาสบสายตาชายหนุ่มตรงๆ เธอพยายามฝึกไว้เพื่อจะไม่ต้องหวั่นไหวกับสายตาเพชฌฆาตนี้อีก ระหว่างสารภาพรักอีกครั้ง กับ การถอยออกมาและเริ่มต้นมีรักกับผู้ชายคนใหม่ ตมิสาได้ชั่งน้ำหนักเอาไว้แล้ว แต่ทว่ามันกลับเท่ากัน อย่างหน้าโมโหตัวเองยิ่งนัก T-T เมื่อไหร่เธอจะบังคับหัวใจบ้าๆ ของเธอได้สักทีนะ