LOGINShare
ตอนที่ 7 เอ๊ะ! ยังไงกันคะ
Last Updated:
2025-10-02 15:21:42เวลาเกือบตีสอง...
ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงสมาร์ทโฟนของตมิสา
“อ่าว...เฮ้ย นี่มันเบอร์พี่วิชญ์นี่หว่า...โทรมาทำไมวะ อึก!”
เสียงอ้อแอ้ของตมิสาดังขึ้นบ่งบอกระดับของแอลกอฮอล์ในร่างกายเป็นอย่างดี
“แกก็รับสิ...โง่ถืออยู่ทามมายยย อึก!”
“เขากดผิดหรือเปล่าวะตังค์...ครายยย...จะโทรมาเวลานี้”
“ฉันต้องรับมั้ยวะ”
“เออ ก็รับไปเซ่...ถืออยู่ได้”
“ขะ-ค่ะพี่วิชญ์”
ตมิสาพยายามกรอกเสียงปกติลงไป แต่มันก็ไม่ได้ปกติอย่างที่ควรจะเป็น
“เธออยู่ไหนตังค์!”
ปลายสายสุ้มเสียงค่อนข้างแข็งกระด้างคล้ายกับสะกดกลั้นอารมณ์โทสะเอาไว้
“อ่าว...ก็อยู่ห้องตังค์สิคะ อึก!”
“นี่มันจะตีสองแล้ว เธอยังไม่กลับมาอีกเหรอ”
“กลับไปหนาย...ห้องตังค์ก็อยู่นี่...ช่ายมั้ย...พวกแกนี่มันห้องฉันใช่มั้ย พี่วิชญ์ถามฉัน เริ่มงงแล้ว”
ตมิสาหันไปถามเพื่อนทั้งสองของเธอ ซึ่งสภาพตอนนี้หัวกำลังชนกันสภาพเมามายเช่นกัน
“นั่นเธออยู่กับใคร แล้วนี่นาตาลีอยู่ด้วยหรือเปล่า..ตึ๊ด! ตึ๊ด! ”
ปลายสายถูกตัดทันที!
“พูดอะไรเยอะแยะ ฟังไม่เข้าจาย...อึก!”
“ก็ไอ่พี่วิชญ์ของแกไงไอ่ตังค์ แกกล้าตัดสายพี่เขาเหรอวะ”
“กล้าสิ...ทามมายช้านจะไม่กล้าล่ะ พี่วิชญ์ไม่เคยแคร์ฉันอยู่แล้ว แล้วทามมายช้านจะต้องไปแคร์”
“ทำเป็นปากดีไป...พรุ่งนี้เถอะคนละคน”
ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงสมาร์ทโฟนของรณพีร์
“อ่าว...นาตาลีโทรหาช้านว่ะ...สงสัยคิดถึง อึก!”
“อ่าว...ทำไมไปโทรหาแกวะไอ่พีร์ แล้วฉันล่ะ...นาตาลีทำแบบนี้ได้ไงวะ”
“รับสิ...ให้มันรับสาย จะมาน้อยใจอะไรวะไอ่นนท์ แกคงหล่อน้อยกว่าไอ่พีร์ดิ ฮ่า ฮ่า”
“ว่างายที่รักของพีร์ อึก!”
“ฉันขอคุยกับไอ่ตังค์หน่อย มันปิดมือถือทำไม!”
ปลายสายน้ำเสียงแฝงด้วยโทสะอย่างชัดเจน
“อ่าว...นึกว่าคิดถึงพีร์”
“ฮ่า ฮ่า ฉันรู้สึกดีขึ้นมาทันทีเลยว่ะ”
“อ่ะตังค์...แกจะปิดมือถือทำซากไรของแกวะ”
“ฮาโหล...เจ้...ว่าไงคะ”
“เธอกลับบ้านเดี๋ยวนี้ ตาวิชญ์โทรมาหาฉัน บอกว่าเธอไปสุมหัวอยู่กับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ แถมยังกล้าตัดสายตาวิชญ์อีก”
“เจ้...จะให้กลับยังงาย ไปไม่ไหวหรอกตังค์นอนนี่แหละ”
“แล้วเธอทำไมต้องไปดื่มกัน ฉันบอกให้เธอพักอยู่ที่บ้านใหญ่ ทำไมเธอถึงขัดคำสั่ง หือ ตังค์...อุตส่าห์ฝากเรื่องไว้ เธอเป็นเลขาของตาวิชญ์นะ...ไม่รู้ล่ะถ้าวันนี้เธอไม่กลับเข้าบ้านล่ะก็ ฉันไล่เธอออก!”
“อุ้ย! ทำไมต้องไล่ตังค์ออกคะ กะอีแค่ไม่ไปนอนคฤหาสน์พระราชวังเนี่ยนะถึงกับไล่ตังค์ออก ใจร้ายเกินไปไหมคุณนาตาลี”
“เธอจะให้ฉันพูดอีกกี่ครั้งตังค์ ฉันจ้างเธอเดือนสามหมื่นนะ ไม่ได้ขอให้เธอทำฟรีๆ”
“โอเค...พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะคะ จะพยายามกลับให้ก็แล้วกันค่ะ...เจ้านายแสนสวย อึก”
“ให้มันจริงนะ อย่าให้ตาวิชญ์ขัดใจและเอาเธอออก ฉันไม่รู้จะไปหาใครแทนเธอแล้ว...เลิกดื่มแล้วให้พีร์หรือนนท์มาส่ง”
“ค่ะเจ้านายยย”
เช้าวันต่อมา...
“เร็วตังค์! ถ้าแกช้ากว่านี้ฉันไปก่อนล่ะนะ”
รณพีร์กระโดดขึ้นรถด้วยสภาพที่ยังแต่งตัวยังไม่เรียบร้อย วันนี้เป็นไปตามคาด หลังจากที่เมื่อคืนดื่มหนักจนเกือบเช้า!
“อ่าวไอ่พีร์แกจะทิ้งฉันได้ไงวะ”
ตติยาวิ่งตามเพื่อนชายมาติดๆ วันนี้คงเป็นเหมือนวันอื่นๆ ที่ผ่านมา แต่ว่าวันนี้เธอจะสายไม่ได้เด็ดขาด!
“รอฉันด้วยไอ่พีร์”
ชานนท์ร้องตะโกนโหวกเหวก กระดุมเสื้อยังไม่ติดครบตามจำนวน ถือรองเท้าวิ่งตามมาด้วยความกระหืดกระหอบ
ปัง! ปึ่ง! เสียงประตูรถเปิด-ปิด
“ไปเลยไอ่พีร์ เหยียบ!”
ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงสมาร์ทโฟนของชานนท์
“เฮ้ย...นาตาลีโทรหาฉันว่ะ”
ชานนท์ชูสมาร์ทโฟนอวดเพื่อน
“ห้ามรับ!” สองเสียงประสานพร้อมกัน
“ทำไมอ่ะ อิจฉาฉันเหรอไอ่พีร์”
“ไม่ต้องรับไอ่นนท์ แกนี่โง่หรือแกล้งโง่กันแน่วะ คุณนาตาลีโทรหาฉันกับไอ่พีร์แล้ว และเหลือแกคนเดียว ห้ามรับเด็ดขาดจนกว่าเราจะถึงออฟฟิศ เข้าใจมั้ย!”
“ทำไมอ่ะ”
“โอ้ย...ไอ่นนท์แกเป็นวิศวกรได้ยังไงวะ โง่ขนาดนี้ นาตาลีกำลังตามจิกพวกเราอยู่น่ะสิ ฉันนึกแผนการแล้ว เราจอดรถใกล้ๆ บริษัทและแกล้งเดินเข้าออฟฟิศ ทำทีว่าเราพึ่งกลับมาจากการกินข้าวเช้ากัน เข้าใจมั้ย! อย่าหลุดล่ะ”
“อ่าว...เหรอ นึกว่านาตาลีคิดถึงฉันซะอีก”
“เวลานี้ยังจะมาคิดถึงเรื่องนี้อีก แกนี่จริงๆ เล้ยไอ่นนท์”
ณ บริษัทโพรเกรสเอนจิเนียร์ เวลา 08.20 น.
“ตังค์!” เสียงเจ้านายสาวสวยเรียกดังมาแต่ไกล ทันทีที่ทั้งสามคนก้าวเท้าเข้ามาในออฟฟิศ
“คะ? คุณนาตาลี”
ตมิสาทำเสียงปกติ พยายามประมวลผลในสมองของเธอ หาเหตุผลร้อยแปดเพื่อตอบอธิบายกับนายสาว
“มานี่ด่วน!” นาตาลีกวักมือเรียก
“ค่ะ”
ปึ่ง! เสียงฝ่ามือเรียวบางทุบโต๊ะดังสนั่น!
“ฉันบอกเธอไปยังไงเมื่อคืน!”
“ตังค์มาทันเวลาค่ะ ตอนนี้เวลา 08.20 น. อีกตั้ง 10 นาทีค่ะคุณนาตาลี ตังค์ไม่ได้สายนะคะ”
“ฉันถามว่าเมื่อคืนฉันบอกอะไรเธอไป!”
“บอก...บอกว่าให้กลับบ้านใหญ่ค่ะ”
“อือ ยังดีที่ยังจำคำพูดฉันได้ แล้วสรุปคือ ไม่กลับ!”
“คุณนาตาลีจะให้ตังค์กลับยังไงคะ เมาไม่ขับนะคะ และอีกอย่างไอ่สองคนนั่นก็เมาขับรถไม่ได้ด้วยค่ะ ไม่มีใครพึ่งได้สักคน”
“เฮ้อ...ฉันจะทำยังไงกับเธอดีนะตังค์...วันนี้ตาวิชญ์เข้าบริษัทมาแล้ว และกำลังเรียกดูรายงานของบริษัทอยู่ เธอไม่ได้เอารายงานต่างๆ ให้ตาวิชญ์ดูหรือไง”
“ห๊ะ! เข้ามาที่บริษัทแล้วเหรอคะ ทำไมพี่วิชญ์ดูขยันจัง กำหนดการคือพร้อมเปิดตัว CEO อาทิตย์หน้านี่คะ แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้คะ ตังค์งงค่ะ และอีกอย่างไอ่เรื่องรายงานของบริษัทตังค์นำเสนอพี่วิชญ์ไปเรียบร้อยแล้วนี่คะ”
“เสนอไปแล้ว...และทำไมเขาถึงอยากดูอีกล่ะ”
นาตาลีเริ่มสงสัยในพฤติกรรมบางอย่างของลูกเลี้ยงเข้าให้แล้ว เมื่อคืนเมธาวินโทรมาหาเธอเพื่อตามตัวตมิสากลับบ้าน เธอว่ามันค่อนข้างแปลกๆ
“พี่วิชญ์อยากแกล้งตังค์มั้งคะ ตังค์ชอบขัดใจเขาตลอด แม้กระทั่งตอนเข้าด้ายเข้าเข็มก็ไม่เว้น คงจะแค้นและอยากจะเอาคืนหรือเปล่าคะ”
“ตาวิชญ์จะทำแบบนั้นทำไมกัน ปกติตาวิชญ์ไม่เคยคิดที่จะสนใจบริษัท และที่น่าตกใจตาวิชญ์ไม่เคยโทรหาฉันมาก่อนเลย ไปอยู่อังกฤษห้าปีก็ไม่เคยโทรมาสักครั้ง”
“คงจะสำนึกได้กระมังคะ ว่าคุณนาตาลีแสนดีกับพี่วิชญ์ขนาดนั้นก็คงต้องจะต้องรู้สึกกันบ้างแหละค่ะ”
Latest chapter
แอบรักแอบร้าย ตอนที่ 36 ลงเอย (The End.)
“อืม...แกบ้าจริงๆ แหละดรีม...”รณพีร์กวาดสายตามองดวงหน้าสวยของเธออย่างจริงจัง ‘แต่เขาก็ถูกใจความบ้าของเธอนะ’ “ถ้าไม่บ้าฉันคงไม่ได้แกหรอกพีร์” “แกจะตอบฉันได้หรือยังดรีม...ว่าแกจะไม่ไปแต่งงานแล้ว” “ฉันคิดดูก่อนนะ” “แกจะคิดทำไมอีกวะดรีม...แกจะฆ่าฉันหรือไง ฉันต้องบ้าแน่ๆ ที่รอคำตอบแกแบบนี้” “ก็แล้วแกไม่คิดเหรอ ว่าเจ็ดปีที่ฉันรอน่ะ ฉันจะบ้าแค่ไหน” “มันไม่เหมือนกันดรีม...แกแอบรักฉันมาเจ็ดปี โดยที่แกไม่เคยสารภาพรักกับฉันเลย...แต่สำหรับฉันตอนนี้ ฉันบอกแกแล้ว และสารภาพแกแล้ว ว่าฉันชอบแก” “ฉันดีใจที่สุดเลยรู้มั้ยพีร์ ฉันต้องขอบคุณป๊าฉัน ที่ช่วยให้ฉันรู้ใจแกเร็วมากขึ้น” “อืม...จริง! ป๊าแกทำให้ฉันอยู่ไม่ได้...เออ...พูดถึงป๊าแก...ท่านจะยอมให้แกคบกับฉันหรือวะดรีม” “ป๊าแค่อยากได้หลาน...ถ้าแกทำหลานให้ป๊าฉันได้ ท่านคงไม่ติดใจอะไรหรอก อีกอย่างหนึ่งป๊าตามใจฉันอยู่แล้ว ฉันรักใครป๊าไม่เคยขัด” “ดรีม...” มือหนาจับร่างของเธอให้หันมาที่เขา “หือ...” ใจเธอเต้นผิดจังหวะทันที เมื่อหันมาสบตากับชายหนุ่ม ควา
แอบรักแอบร้าย ตอนที่ 35 คว้ารัก...วินาทีสุดท้าย
“อือ...ก็คงต้องเป็นแบบนั้นแหละ” “ทำไมแกต้องตามใจพ่อกับแม่แกด้วยวะ นี่มันยุคไหนแล้วที่จะต้องมาจับคู่คลุมถุงชนแบบนี้”ในน้ำเสียงของรณพีร์เหมือนจะมีแววตําหนิแฝงอยู่ ซึ่งตัวเขาเองก็น่าจะไม่รู้ตัวเช่นกัน “ก็ไม่เชิงจับคู่หรอกนะ ป๊าไม่ได้บังคับฉันเลยพีร์ แค่ฉันไม่ขัดท่านเฉยๆ”เมวิกามองหน้าเพื่อนรักอีกครั้ง เธอรู้สึกราวกับว่ารณพีร์แปลกไปจากเดิม “แกจะบ้าเหรอวะดรีม...แกจะไปแต่งงานได้ยังไง ในเมื่อแก เอ่อ แกไม่บริสุทธิ์แล้ว แกจะไปหลอกผู้ชายคนนั้นทำไมวะ”รณพีร์เริ่มเดือดขึ้นเป็นระยะๆ อกซ้ายของเขากระตุกอย่างแรง ตั้งแต่ได้ฟังบทสนทนาสองพ่อลูกเมื่อครู่ “ผู้ชายที่ป๊าหาให้เขาก็ผ่านการแต่งงานมาแล้ว เขาไม่มาแคร์เรื่องนี้หรอกพีร์ และอีกอย่างฉันมีอะไรกับแกแค่ครั้งเดียว มันไม่ได้ทำให้ฉันสึกหรออะไรขนาดนั้นหรอก”เมวิกาฉงนใจกับท่าทีของรณพีร์เป็นอย่างมาก เขาจะเอาเรื่องนี้มาพูดทำไม “แล้วแกรักเขาหรือไง แกถึงจะแต่งงานกับเขา ทำไมแกไม่คิดให้มันมากกว่านี้วะดรีม แกอายุ 25 แล้วนะไม่ใช่เด็กที่จะต้องให้พ่อกับแม่ต้องคอยตัดสินใจให้แกตลอด”รณพีร์พูดอธิบายกับเธอเป็นฉากๆ เขาต้อ
แอบรักแอบร้าย ตอนที่ 34 ความเข้าใจ
“พี่เลิกกับแพรวาไปแล้ว จริงๆ พี่กับแพรวาก็ไม่ได้อยู่ในสถานะแฟนกันตั้งแต่แรกคบแล้ว ระหว่างพี่กับเขาเราคบกับแบบมีอิสระต่อกัน” “แล้วพี่แพรยอมเหรอคะ ที่พี่วิชญ์ปฏิเสธเธอแบบนี้” “เราคุยกันแล้วก่อนหน้านี้ แพรวาเข้าใจและเรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ถ้าพี่กับแพรยังฝืนคบกันต่อไป มันก็ไม่ได้ช่วยให้เราสองคนดีขึ้นมา มันกลับเลวลงด้วยซ้ำ เมื่อวันหนึ่งพี่ได้รู้ใจตัวเองแล้วว่าพี่รักเขาไม่ได้ เพราะใจของพี่มันอยู่ที่ตังค์ไปแล้วนี่ไง” “พี่วิชญ์รักตังค์จริงหรือคะ...ตังค์สงสัยค่ะ เวลาผ่านมาตั้งนานพี่วิชญ์ไม่เคยสนใจตังค์เลย มาตอนนี้พี่วิชญ์กลับสนใจตังค์ มันเกิดอะไรขึ้นคะพี่วิชญ์ หรือเป็นเพราะวันนั้นที่เรามีอะไรกัน พี่วิชญ์เลยต้องแสดงความรับผิดชอบกับตังค์หรือเปล่าคะ” “อืม...เธอนี่เป็นคนชอบคิดอะไรแปลกประหลาดอยู่เรื่อยเลยนะ พี่รักเธอมานานแล้วนะตังค์ เพียงแต่พี่อาจไม่รู้ตัวเองก็เท่านั้น วันที่ตังค์เดินจากพี่มา พี่ถึงได้รู้ใจตัวเอง และตัวพี่เองต้องทำอะไรสักอย่างที่จะเหนี่ยวรั้งตังค์เอาไว้ได้”เมธาวินนึกย้อนเรื่องราววันวานที่เขาโดนตมิสาปฏิเสธ เขาคิดว่าการที่เธอมีอะไรกับเขาแ
แอบรักแอบร้าย ตอนที่ 33 สารภาพ Nc++
“อ๊ะ! พะ-พี่วิชญ์”เสียงของตมิสาร้องดังขึ้นเมื่ออกอวบของเธอโดนจู่โจมอย่างหนัก มือบางเผลอขยุ้มเข้ากับกลุ่มผมดกดำของชายหนุ่มเอาไว้ ความซาบซ่านทะยานเข้าสู่กายสาวอย่างหนัก เธอไม่อาจต้านทานสัมผัสนี้ได้เลย“อุ๊บ!”ริมฝีปากบางถูกประกบ จูบอันหนักหน่วงกดย้ำมาอย่างถี่ๆ เนิ่นนานเหมือนต้องการสูบร่างกายสาวเข้าสู่กายกำยำ เมธาวินเล่นบทหนักกับเธอ รุกด้วยริมฝีปากและมือ บีบเคล้นอกอวบอย่างเต็มอารมณ์ มือหนาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกอย่างรวดเร็ว ตามด้วยกางเกง เผยให้เห็นร่างกายกำยำเปล่าเปลือย แผงอกแกร่ง กล้ามท้องเป็นลอนไร้ไขมันส่วนเกินฝ่ามือใหญ่แนบวนไปทั่วเรือนร่างของเธอ จนร่างบางสะท้านสั่น กลีบกุหลาบถูกสำรวจด้วยปลายนิ้วแกร่งที่สอดแทรกเข้าตรงกลางของช่อกุหลาบนั้น ไฟในกายของตมิสาแผ่ซ่านไปทั่วร่างราวกับทะเลเดือด กรีดเสียงร้องออกมาอย่างอดมิได้ เมื่อปลายนิ้วดีดเด้งเกี่ยวเข้ากับเม็ดทับทิมสีชมพู เขากระตุกข้อมือระรัวจนร่างของเธอบิดขึ้นดีดเด้งเข้าหาสัมผัสอย่างอัตโนมัติ“อ๊ะ! อ๊ะ! พะ-พี่วิชญ์ อื้อ...”เสียงเล็กครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษา ความเสียวซ่านเข้าแทรกทั่วทั้งร่างอวบอิ่มของเธอ เล็บจากนิ้วเรียวบางจิกเข้าไปที่ไหลหนา
แอบรักแอบร้าย ตอนที่ 32 ให้หัวใจนำทาง Nc+
“พี่วิชญ์”ตมิสาเรียกชายหนุ่ม แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาโต้กลับจากเขาเลยแม้แต่น้อย ทำให้เธอต้องก้าวเข้าไปหาเขาอย่างทันที “พี่วิชญ์!”ตมิสาชะโงกใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ เขาเพื่อสำรวจลมหายใจของอีกฝ่าย ลมหายใจยังสม่ำเสมอ ‘เขาหลับนี่’ “อ๊ะ!” ตมิสาร้องเสียงหลง เมื่อมือหนาคว้าตัวเธอจนร่างบางถลาล้มลงทับทาบบนตัวเขา “ว่าไงตังค์...”เมธาวินมองใบหน้าสวยของตมิสา ที่ยังมีอาการตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด ร่างอวบอิ่มอยู่บนตัวเขา มือบางยันอกแกร่งเอาไว้ ใบหน้าเขาและเธออยู่ใกล้กันจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน “พี่วิชญ์...ปล่อยตังค์นะ นี่พี่แกล้งตังค์เหรอคะ”ตมิสาดิ้นอยู่บนร่างหนา เพื่อให้เขาปล่อยตัวเธอ มีความร้อนบางอย่างแล่นอยู่บนตัวเธอไปทั่วร่าง หัวใจของเธอเต้นเร็วระรัว เมื่อสัมผัสแนบชิดระหว่างเธอกับเขา “ไม่ปล่อย!”อ้อมแขนแข็งแรงรัดร่างอวบอิ่มของเธอเอาไว้ “พี่วิชญ์! เราต้องไปทานข้าวนะคะ ตังค์เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วนะคะ”ตมิสาพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของเขา “พี่ยังไม่หิวเลยตังค์”ดวงตาคมกริบหรี่ลงต่ำจับจ้องไปที่เรียวปากอวบอิ่มเย้ายวน ร่างกำยำเริ่มมี
แอบรักแอบร้าย ตอนที่ 31 เคลียร์สถานะ
ณ เวลาหลังเลิกงาน (ประเทศไทย) “ดรีม” “มีไรพีร์” “ฉันมีเรื่องจะคุยกับแกหน่อย แกพอจะว่างไปหาอะไรกินแถวนี้ก่อนกลับบ้านดีมั้ย”รณพีร์รวบรวมความกล้าเพื่อเอ่ยชวนเมวิกา เมื่อวันก่อนเขาเองทำเสียเรื่องเพราะแอลกอฮอล์ ทำให้โพล่งเรื่องของเธอและเขาให้ตมิสากับชานนท์ได้รู้ เมวิกาโกรธเขาเป็นอย่างมาก หลบหน้าเขาไม่ยอมที่จะสนทนากับเขาเลย จนวันนี้เขาเลยตัดสินที่จะมาดักรอเพื่อพบเธอ “ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับแกแล้วพีร์” “แกโกรธฉันมากเลยเหรอ...ฉันจะต้องขอโทษแกสักกี่ครั้ง แกถึงจะหายโกรธวะ” “ฉันหายโกรธแกแล้วพีร์ ฉันไม่โทษแกหรอก เรื่องทั้งหมดมันเกิดจากฉันเอง ถ้าฉันไม่ขอร้องแกให้มีอะไรกับฉัน เรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้...เอาเป็นว่าฉันไม่โกรธแกแล้ว สบายใจเถอะ...มีอะไรอีกไหมฉันจะกลับบ้านแล้ว” “แกพูดแบบนี้ฉันก็ไปไม่เป็นแล้วดรีม...วันนี้ฉันตั้งใจจะมาเคลียร์เรื่องแกกับฉัน...ตอนนี้ฉันจะหาเหตุผลอะไรได้อีกที่จะคุยกับแกวะ” “แล้วแกต้องการอะไรล่ะพีร์...ฉันบอกแกไปหมดแล้วนี่” “ตกลงแกต้องการแค่มีอะไรกับฉันแค่นั้นเหรอดรีม ฉันถามจริง แกต้องบ้าเบอ
You may also like
แพ้รักบอดี้การ์ด Love Bodyguard
MaNIE-STORY2.7K viewsลวงร้ายพ่ายเลว
แอดอ้วน นามปากกาเงินล้าน5.1K viewsหวงรักมาเฟียเถื่อน
ศานิชล2.6K viewsมาเฟียคลั่งรัก (Love as first sex)
จินต์พิชา2.6K viewsทำไมยังรัก ANACHAK
MaNIE-STORY1.5K viewsบ่วงบำเรอรัก
ดาวแคระ (miss.mk)941 viewsNightZ [III] RASCAL MAFIA
Aliyah.P117 viewsบำเรอหัวใจจอมโจรพยัคฆ์
ลูกแมวขี้อ้อน942 views
