บทที่ 60

มาหากูมีอะไรไอ้พี” กริชเพิ่งกลับมาถึงห้องได้ครู่เดียวก็มีคนมาเคาะประตูเรียก...

“ทำไมจะมาไม่ได้ มึงซ่อนใครไว้หรือเปล่า” พีรพลผลักประตูเข้าไปอย่างถือวิสาสะแถมแกล้งเดินสำรวจไปรอบห้องเมื่อแน่ใจว่าไม่พบสิ่งผิดปกติจึงหันมาหรี่ตามองเพื่อน สัญชาตญาณตำรวจฟ้องว่ามีพิรุธ แถมเขามองประธานบริษัทไม่รู้สึกเหมือนมีไอเย็นเฉียบเป็นน้ำแข็งขั้วโลก ตรงข้ามกลับรู้สึกถึงไฟร้อนที่เต้นริกอยู่ในดวงตาด้วยซ้ำ อยู่ ๆ กริชก็เหมือนแวมไพร์ที่ถูกปลุกพลังชีวิตขึ้น

“มึงมีผู้หญิงใช่ไหมบอกกูมาตรง ๆ”

“มาเซ้าซี้อะไร กูจะทำงาน” กริชถลึงตาใส่เพื่อน อีกมือก็เทียบเฉดสีโมเดลรถรุ่นใหม่กับอุปกรณ์ชุดแต่งที่จะขายพ่วงเข้าไปด้วย

“นี่รถรุ่นใหม่เหรอวะ”

“อืม รุ่นใหม่ที่จะเปิดตัวชื่อรุ่นคัปบอร์ดคาร์ มันแปลว่าตู้กับข้าวเว้ย” เจ้าของบริษัทรถมีรอยยิ้มตั้งแต่ปากจนถึงดวงตายามอธิบาย นายตำรวจหนุ่มเอียงคอมองภาพบนจอสลับกับสีหน้าชื่นมื่นของกริช ถึงกับต้องลูบปลายคางตนเองอย่างใช้ความคิด

“ไอ้กริช มึงมีผู้หญิงแน่ ๆ”

“มึงอย่ามาแสนรู้ไอ้พี”

“แน่ ๆ เลยไม่งั้นมึงจะทำไอ้คัปบอร์ดคาร์ออกมาน่ารักแบบนั้นได้ไง มึงมีผู้หญิงเป็นแรงบันดาลใจใช่ไหม ไอ้เวร"

“ก็อาจจะ” ก็ต้องยอมรับว่าคอนเซปต์เจ้ารถตู้กับข้าวนี่มาจากผู้หญิงจริง ๆ เมลานีเคยบอกว่าอยากมีรถคันเล็ก ๆ หน้าตาเหมือนกล่องสี่เหลี่ยมสักคันไว้คอยขับไปซื้อกับข้าวมาให้เขากิน วันนั้นเขาเป็นแค่นักร้องกลางคืนธรรมดา ๆ เธอก็กุมมือเขาไว้แน่น แล้วบอกว่าจะจับเขาให้อยู่หมัด แต่พอเขาเป็นถึงประธานบริษัท เมลานีดันแยกเขี้ยวขู่ฟ่อใส่อยู่ตลอดเวลา วันนี้เธอยังอยากจะจับเขาอยู่อีกไหม...

“แล้วนี่อะไร ตุ๊กตา เหอะ!” พีรพลหยิบตุ๊กตาหมูตัวนุ่มนิ่มสีชมพูชูขึ้นมาเล่น หันไปถามเพื่อนที่ร้อยวันพันปีไม่เคยใส่ใจสิ่งของน่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้ “ผู้หญิงของมึงกี่ขวบวะ ยังเล่นตุ๊กตาอยู่เลย”

“ไอ้เวร กูซื้อให้เด็กหลานป้าละไม” กริชคว้าเอาตุ๊กตาหมูจากมือสารวัตรยังหนุ่มมาเก็บไว้ข้างตัว กลัวจะมีร่องรอยเปรอะเปื้อนก่อนที่หนูน้อยจะได้ชื่นชม เขาไม่เคยสนใจของเล่นเด็กเลยจริง ๆ นั่นแหละ แต่วันก่อนเดินผ่านบูทหนึ่งในห้างสรรพสินค้า เจ้าหมูน้อยตัวนี้ยืนขาสั้นตัวกลมดิก เห็นแล้วก็พาให้นึกถึงเจ้าหมูพายขึ้นมาทันที

“แหม อ่อนโยนขึ้นมาเชียวนะ เด็กสองขวบมึงยังเปย์ขนาดนี้ ถ้าเด็กยี่สิบกว่ามึงจะเปย์ขนาดไหนวะ”

“ถ้าถูกใจ เท่าไรก็เท่ากันนะ” กริชหัวเราะหึในลำคออย่างคนใจป้ำ ยกมือขึ้นมาแตะริมฝีปากที่ยังมีรสหวานติดอยู่

“พูดแบบนี้มึงมีเป้าหมายแล้วใช่ไหม” พีรพลจ้องหน้าเพื่อนที่เพิ่งหลุดพิรุธออกมีอีกหนึ่งอย่าง ขนาดที่ทำให้เขาอยากรู้จนแทบจะบีบคอให้กริชคายคำตอบออกมาเสียเดี๋ยวนี้

“กริช กูอยากเห็น”

“เดี๋ยวก็ได้เห็น” ความจริงพีรพลเห็นมานานแล้ว แต่มันเคยมองผู้หญิงของเขาจนตาแทบถลนด้วยสันดานเจ้าชู้ กริชเลยไม่อยากจะสาธยายให้มากความ

“หวังว่าคงไม่ใช่น้องสาวไอ้เจตน์ที่ชื่อจาระบีนะ”

“ไม่ใช่จารวี” กริชส่ายหน้ากับฉายาที่เพื่อนเรียกน้องสาวของเจตน์ เพราะเคยมีวีรกรรมที่จารวีวีนใส่ลูกน้องตำรวจชั้นผู้น้อยตอนมาแต่งรถที่อู่โดยไม่รู้ว่าพีรพลก็มายืนฟังอยู่ด้วย นับจากนั้นมาแม้ว่าจารวีจะพยายามทำตัวแสนดีกับสารวัตรหนุ่มเท่าไร คะแนนของหญิงสาวก็ไม่เคยเพิ่มขึ้นอีกเลย

“ไอ้พี มึงว่าผู้หญิงเขาจะลืมรักแรกได้ง่าย ๆ ไหมวะ”

“ก็ไม่ยากนะ ถ้าผัวใหม่สดใสกว่า”

“พูดห่าอะไรวะ” กริชวาดขาขึ้นถีบเพื่อนแล้วทิ้งตัวยาวเหยียดบนโซฟา จิตใจล่องลอยไปถึงหญิงสาวที่ปั่นหัวเขาสำเร็จแบบเต็มรูปแบบ เมลานียอดเยี่ยมจริง ๆ กำแพงสูงชันที่เพียรพยายามรักษา พังราบเป็นหน้ากลองด้วยรอยจูบเดียวของเธอ

“ว่าแต่คืนนี้ไปเที่ยวกันดีไหม ส่องสาว”

“เบื่อ ไม่อยากไปไหนทั้งนั้น พี มึงว่าถ้าผู้หญิงจูบนี่แปลว่าเขารักหรือเปล่า” พีรพลที่เพิ่งทิ้งตัวลงนอนหงายขยับใช้แขนรองใต้ศีรษะ ถึงกับหันมามองเพื่อนเพราะคำถามพิลึกพิลั่นชวนขนลุก

“อาการหนักนะมึงนี่ โดนผู้หญิงปั่นมาสิท่า ปกติมึงไม่อ่อนแบบนี้นี่หว่า”

“แต่กูดันอ่อนกับคนนี้ว่ะ แพ้ทางมาตลอด”

“ไอ้กริช อย่าบอกนะโว้ย...”

“อืม เมลานี”

“มึงจะเอาจริงเหรอ แล้วผู้หญิงเขาเล่นด้วยไหม”

“แต่เขาจูบกูแล้วนะ ต้องรับผิดชอบกูหน่อย จะมาทำเล่น ๆ กับกูไม่ได้สิ”

“มึงบ้าไปแล้วไอ้กริช น่ากลัวฉิบหาย”

“วัยพวกเรามันถึงเวลามีครอบครัวแล้วนะโว้ย ไอ้พี” กริชตาลอยไปเลยทีเดียว คนโดดเดี่ยวแบบเขาเพิ่งจะมายอมรับว่าฝันถึงการมีครอบครัวก็ตอนนี้ และพอพูดถึงการมีครอบครัว เขาก็นึกถึงแต่หน้าของเมลานี จากที่คิดว่าตนเองฝังใจกับอดีตจนไม่อยากหาความสุข กริชเพิ่งพบว่าตนเองผูกใจอยู่กับเมลานีจนไม่อยากมีใครมากกว่า

“เออ กูกลับบ้านดีกว่า แล้วมึงก็เลิกอมยิ้มตาพราวคนเดียวแบบนี้ซะที”

“ไป ๆ กูจะทำงานต่อ” กริชดีดตัวขึ้นนั่งเพราะรู้สึกว่าตนเองชักเผลอไผลเกินไปแล้ว แถมงานก็เร่งเข้ามาทุกที

“ครับ ท่านประธาน แต่กูดีใจนะที่เห็นมึงเลิกทำหน้านิ่งเป็นแวมไพร์แล้วกลายเป็นมนุษย์ปกติซักที” พีรพลหมั่นไส้หน้าน้ำแข็งของกริชมานานจึงถือโอกาสจับคางบุ๋มของกริชเชยขึ้นเหมือนฉากโรแมนติกในนิยายชวนฝัน แต่ถูกเพื่อนส่งรองเท้าหนังราคาแพงถีบกระเด็นไปเสียก่อน

“เพ้อถึงน้องนางในดวงใจของมึงต่อไปเถอะ กูไปดีกว่า”