ตอนพิเศษ 3

ซ่อน 1

ตั้งแต่ย้ายไปบ้านหลังที่เตรียมไว้ ข้าวของต่าง ๆ ของเมลานีและหนูพายรวมถึงป้าละไมเพิ่งย้ายเสร็จเรียบร้อย ส่วนกริชที่ข้าวของส่วนตัวของเขาน้อยมาก กลายเป็นเมลานีต้องคอยดูคอยซื้อหาเสื้อผ้าใหม่ ๆ ให้กับเขาอยู่เสมอ พอเธอถามเขาก็บอกว่าขี้เกียจเก็บของจากคอนโดเก่า แต่จริง ๆ หญิงสาวเคยแวะไปที่คอนโดของเขาก็ไม่ได้มีเสื้อผ้าเครื่องใช้เหลืออยู่เท่าไรนัก และด้วยความที่มัวแต่วุ่นวายกับการตกแต่งบ้านหลังใหม่ เมลานีจึงเพิ่งมีโอกาสที่จะเข้าไปเก็บของให้หมดเสียที เพราะรู้ว่ากริชเองก็มัวแต่ยุ่งกับการขยายสาขา

หญิงสาวหยิบคีย์การ์ดของคอนโดจากลิ้นชักที่โต๊ะเครื่องแป้งเพื่อเตรียมไปเก็บของให้เขา คอนโดของกริชทำเลดี และราคาแพงลิบลิ่ว

เมลานีเคยเสนอให้เขาปล่อยเช่าหากไม่ต้องการอยู่ด้วยตนเอง แต่ชายหนุ่มอ้างว่ากลัวคนเช่าจะทำให้คอนโดของเขาเละเทะ และกริชก็ตั้งใจจะเก็บไว้เป็นสมบัติของลูกเสียมากกว่า

“พี่กริชคะเมลกำลังออกไปเก็บของที่เหลือในคอนโดให้นะคะ” หลังจากสตาร์ตรถและขับมาได้ครู่หนึ่งหญิงสาวก็โทรแจ้งเจ้าของสินทรัพย์ให้ทราบ

“ฮะ ไม่ เมลไม่ต้องไป” ปลายสายดูร้อนรนขึ้นมาทันทีจนหญิงสาวแปลกใจ

“ทำไมคะ ก็ในเมื่อพี่กริชยุ่ง แล้วเราก็ย้ายมาอยู่บ้านใหม่ได้สักพักแล้วนะ ของพี่กริชยังย้ายมาไม่ครบเลย”

“เดี๋ยวพี่ไปเก็บเอง ยังไม่ต้องไปนะหนูเมล” ชายหนุ่มยังคงละล่ำละลักจนดูมีพิรุธ

“เมลออกมาแล้วค่ะ พี่กริชซ่อนอะไรไว้ที่นั่นคะ” จิตวิญญาณอันแรงกล้าของเมียหลวงทำให้เมลานีขึ้นเสียงจนเกือบจะตวาดแหว แถมเท้าขวาก็ยังกดคันเร่งหนักขึ้นเพื่อให้รถคันงามพุ่งไปตามความโกรธเพื่อค้นหาความจริง ผู้หญิงมักจะมีเซนส์อะไรบางอย่างเสมอเธอเชื่อแบบนั้น

“โธ่เมล หึงเหรอคะ พี่รักเมลคนเดียว” เสียงห้าวแผ่วเบาและออดอ้อนขึ้นมาทันที แต่ไม่ได้ทำให้เมียสุดที่รักใจเย็นลงเลยตรงกันข้ามกลับทำให้เมลานียิ่งดุเขาหนักขึ้นไปอีก

“เดี๋ยวก็รู้ค่ะ ถ้ามีอะไรซ่อนอยู่นะเราได้เห็นดีกันแน่ คุณกริช!”

“เมล เดี๋ยว หนูเมล” ชายหนุ่มพยายามเรียกภรรยาในโทรศัพท์แต่หญิงสาวกดตัดสายเขาไปเสียแล้ว

 กริชที่กำลังออกไปพบลูกค้าจึงยูเทิร์นรถเพื่อกลับไปที่คอนโดเก่าอย่างเร่งด่วน หวังว่าจะกันเมลานีไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะขึ้นไปข้างบน เขาเชื่อแล้วว่าผู้หญิงมีสัญชาตญาณของนักสืบซ่อนอยู่ทุกคน แค่ผิดหูผิดตานิดเดียวก็พร้อมจะจับความผิดปกติได้ เพราะเขาซ่อนบางอย่างไว้จริงอย่างที่หญิงสาวคิด

แอร์ในรถเย็นเฉียบแต่ความกลัวเมียทำให้เหงื่อบริเวณขมับของเขาซึมออกมาจนเปียกชื้น

ถ้าเมลานีรู้ความจริงเขาต้องโดนตีหัวแตกแน่…

กริชบึ่งรถมาถึงคอนโดภายในสิบนาที โชคดีที่เขาอยู่ไม่ไกลจากบริเวณนี้ในตอนที่รับสายจากหญิงสาว แต่ก็ยังไม่ทันอยู่ดีเพราะเขาเห็นหลังเมลานีไว ๆ เข้าไปในลิฟต์ก่อนแล้ว จึงกดลิฟต์อีกตัวตามขึ้นไป แต่เวรกรรมที่ลิฟต์ก็ช่างรอนานเหลือเกิน ถ้าไม่ติดกับว่าเป็นคอนโดไฮไรส์เขาก็อยากจะวิ่งขึ้นบันไดไปให้รู้แล้วรู้รอดให้ทันกับใจที่ร้อนรนเป็นไฟ

กว่าเจ้ากล่องสี่เหลี่ยมจะกลับมารับเขาอีกครั้งและพาไปส่งยังชั้นที่เป็นคอนโดส่วนตัว เมลานีก็ยืนอยู่กลางห้องมองตาเขาเขม็งแล้ว

“ถึงขนาดหนีงานตามมาเลยเหรอคะ”

“ไม่มีอะไรเลยเมล เห็นไหม” ทั้งที่ไม่ได้วิ่งขึ้นบันไดแต่เขากลับรู้สึกเหมือนตัวเองหอบเหนื่อยเมื่อเผชิญกับสายตาคาดคั้นและคาดโทษของหญิงสาว

“เดี๋ยวก็รู้ค่ะ”

เมลานีเดินสำรวจจากบริเวณโถงรับแขกก่อน โดยมีชายหนุ่มเดินตามต้อย ๆ และพยายามอธิบายแก้ตัวไปต่าง ๆ นานา ไม่ว่าจะกลัวเธอเหนื่อยบ้าง ห้องนี้ทิ้งไว้นานโดยไม่มีคนอยู่จนมีฝุ่นหนา กลัวหญิงสาวจะไม่สบายเอาบ้าง หรือแม้กระทั่งหิวแล้วชวนกลับไปกินข้าวที่บ้าน

เมลานีปล่อยให้เขาพูดไปเรื่อยโดยที่เธอเองก็ยังพยายามสอดส่องสายตาหาความผิดปกติต่าง ๆ

จากห้องรับแขกคราวนี้หญิงสาวเปิดเข้าไปในห้องนอนใหญ่ของเขา ข้าวของต่าง ๆ ยังถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ แม้แต่เตียงและผ้าห่มก็ถูกดูแลอย่างดี คราวนี้เมลานีหันขวับ

“ไหนว่ามีฝุ่นคะ นี่น่าจะมีคนมาทำความสะอาดให้เรื่อย ๆ ต่างหาก”

“ก็ป้าละไมไงคะ” กริชแทบจะครางออกมา เขาคิดว่าถ้าเมลานีไปเอาดีทางด้านการเป็นทนายหรือตำรวจคงจะรุ่งไม่น้อย ทำเอาเขาต้องปาดเหงื่อไม่ยอมหยุด “เห็นไหมไม่มีอะไร กลับบ้านกันนะคะคนดี”

เมลานีเอียงคอมองคนที่ทำเสียงอ่อนแต่เธอไม่ได้ใจอ่อนตาม หญิงสาวก้าวออกจากห้องนอนใหญ่และตรงไปยังห้องนอนเล็กอีกสองห้องที่ไว้ใช้เป็นห้องรับรองแขก พอหญิงสาวจะเปิดประตูเข้าไป ร่างสูงใหญ่ของเขากลับมาขวางเสียอย่างนั้น

“ถอยไปเดี๋ยวนี้”

“เมล กลับไปก่อนนะคะ”

เมลานีเหมือนปรอทที่ถูกความร้อน อารมณ์ของเธอจึงพุ่งสูงพอที่จะผลักร่างของสามีให้พ้นทางและเปิดประตูห้องปริศนาเข้าไป พอบานประตูเปิดออกสิ่งที่ซ่อนอยู่ก็เปิดเผยออกมาจนทำให้หญิงสาวถึงกับนิ่งอึ้ง

“นี่มันอะไรกันพี่กริช”

“เมล พี่ขอโทษนะคะ” เมื่อจนด้วยหลักฐานก็ยื่นมือไปจับมือนุ่มนิ่มของภรรยาและกล่าวขอโทษเสียงอ่อน

“ทำไมเทียนหอมมากมายมาอยู่ที่นี่คะ พี่กริชทำแบบนี้ทำไม” เมลานีสะบัดมือออกแล้วตรงเข้าทุบอกกว้างของสามีรัว ๆ

เรื่องอะไรเขาต้องมาวุ่นวายกับงานของเธอ ถ้าหากไม่มาที่คอนโดวันนี้เธอคงไม่รู้เลยว่าเทียนหอมจำนวนมากถูกสั่งซื้อและนำมาเก็บไว้ที่นี่ ดูจากรูปทรงลักษณะเขาน่าจะซื้อมาตั้งแต่ที่เธอเริ่มขายในระยะแรก เพราะแพ็กเกจของเทียนหอมในช่วงนั้นยังไม่ทันสมัยเท่าที่ควร

“ขอโทษครับ พี่เห็นหนูเมลเครียด พี่ก็เลยอยากให้กำลังใจ แต่ช่วงหลัง ๆ พี่ไม่ได้สั่งแล้วนะ เพราะเมลขายดีจนของไม่พอขายแล้ว” กริชอธิบายให้หญิงสาวเข้าใจ เขารู้ว่าเมลานีคงอยากที่จะยืนให้ได้ด้วยลำแข้งของตนเอง แต่การทำธุรกิจต้องมีสายป่านและมีระยะเวลาในการรอคอยกว่าจะได้ผลลัพธ์กลับมา เขาเห็นหญิงสาวพยายามและทุ่มเทกับมันจึงอยากช่วย แต่ถ้าแสดงตัวหรือเข้าไปแทรกแซงมากก็กลัวเธอจะโกรธ จึงได้แต่ให้เพื่อนช่วยออร์เดอร์เทียนหอมล็อตใหญ่ ๆ ให้ทุกสัปดาห์ แล้วก็นำมาเก็บไว้ที่นี่ ตั้งใจว่าจะเคลียร์ให้เรียบร้อยก่อน กลายเป็นเมลานีมาเจอแจ็กพอตเข้าให้

“หนูเมลอย่าโกรธพี่เลยนะ” เมื่อแรงทุบของหญิงสาวชะลอลงมือหนาก็รวบข้อมือบางไว้อย่างนุ่มนวล ขอร้องเสียงแผ่ว เขาไม่อยากให้เมลานีโกรธเลย เธอคือความสุขและความชื่นใจของเขา แต่แล้วกริชก็ต้องตกใจจนหน้าซีดเมื่ออยู่ดี ๆ คนที่เพิ่งโกรธก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นขึ้นมา

“เมล พี่ไม่ทำ ไม่แอบซื้อแล้วนะคะ อย่าร้องเลย พี่ใจจะขาด”

“คนผีบ้า” ทั้งที่สะอื้นอยู่แต่ก็หัวเราะไปด้วย เมลานีมองสามีที่น่ารักของเธอตาหวานจนกริชเองก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน

“หืม อะไรกัน” เขาปล่อยข้อมือบางของเธอแล้วเกาท้ายทอยเขิน ๆ แถมเดินหนีเอาดื้อ ๆ คราวนี้เมลานีเป็นฝ่ายเดินตามและตรงเข้าไปกอดร่างสูงใหญ่จากด้านหลัง

“ทำไมน่ารักแบบนี้คะ” หญิงสาวถูไถหน้าสวยไปกับแผ่นหลังกว้างของเขาเหมือนจะเช็ดน้ำตาของตัวเองกับเสื้อเชิ้ตราคาแพง แต่ชายหนุ่มกลับแกะวงแขนเรียวเสลาของเธอออก ผลักหญิงสาวเบา ๆ ไปชนกับประตูห้องนอนใหญ่ของตนเอง แล้วก้าวตามไปแนบชิดวางท่อนแขนข้างหนึ่งคร่อมศีรษะเธอไว้

“งั้นมีรางวัลให้ผัวที่น่ารักคนนี้ไหมล่ะคะ”