MasukShare
บทที่ 74
Terakhir Diperbarui:
2025-11-04 15:44:39ณัชชาเดินทางไปเรียนต่อก่อนที่หนูพายจะเข้ารับการรักษาตัวเพียงสองวัน เมลานีไปส่งเพื่อนที่แทบจมสนามบินด้วยน้ำตาเสียอย่างนั้น กริชเองก็โผล่มาส่งด้วยเพราะอ้างหน้าที่ประธานบริษัทที่ต้องมาส่งพนักงาน เพียงแต่ชายหนุ่มไม่ได้อ้างกับคนอื่น เขาใช้ข้ออ้างนี้กับเมลานีเท่านั้นเพราะหญิงสาวทำหน้าเหมือนเขาเข้ามาเป็นส่วนเกินตอนเธอบอกลาณัชชา
“ฝากหนูพายกับเมลด้วยนะคะ” จนแล้วจนรอด ณัชชาก็ไม่เห็นใครที่พอจะฝากฝังเพื่อนรักกับหลานสาวได้มากไปกว่ากริช แม้เมลานีจะยืนยันว่าไม่คิดเปิดใจรับชายหนุ่มคนไหนแล้วก็ตาม
“ไปเถอะณัช อย่าห่วงเลย เมลจะดูแลตัวเองเป็นอย่างดี” ถึงเพื่อนรักจะยืนยันแบบนี้ ณัชชาก็ยังคงเบนสายตาไปมองชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนเยื้องไปด้านหลัง กริชพยักหน้าด้วยสายตาหนักแน่น ขยับเข้ามาโอบไหล่ของเมลานีเป็นเชิงให้คำมั่นสัญญาโดยพยายามตีหน้ามึนกับสายตาที่ไม่พอใจของคนในอ้อมแขน
“ตั้งใจเรียน ไว้ผมจะพาหนูเมลกับหนูพายไปเยี่ยม”
“ปล่อยได้แล้วค่ะ” เมลานีหันมาทำเสียงเย็นใส่เมื่อเพื่อนรักหายเข้าไปในช่องทางสำหรับผู้โดยสารขาออกระหว่างประเทศ กริชจำเป็นต้องปล่อยวงแขนออกด้วยความเสียดาย พร้อมกับก้าวขาตามหญิงสาวออกมาด้วยกัน
“จะไปไหนเมล ลานจอดรถอยู่ทางนี้”
“ฉันกลับเองได้”
“กลับไปพร้อมกันเถอะ”
“คุณกริช ขอพูดให้ชัดเจนอีกครั้งนะคะ ว่าดิฉันดูแลตัวเองได้”
“โอเค งั้นดูแลพี่หน่อยค่ะ พี่ดูแลตัวเองไม่ได้แล้ว” กริชว่าตาใส พร้อมขยับตัวเข้าใกล้ดื้อ ๆ คว้าหลังมือของเมลานีขึ้นมาถูไปกับที่ข้างแก้มสากของตนเองเบา ๆ พยายามเลียนแบบพฤติกรรมของลูกสาวที่ทำครั้งใด เมลานีก็ใจอ่อนยวบทุกครั้ง ผิดแต่ว่าคนทำเป็นคนละคน ผลลัพธ์เลยออกมาแตกต่าง
เมลานีกระชากมือกลับมาอย่างแรง เตรียมจะยกมือขึ้นตบหน้าสักฉาด กริชหลับตาปี๋รอรับแรงกระแทกทำท่าทางเหมือนเด็กถูกรังแก
“นี่” สุดท้ายหญิงสาวก็ทำได้แค่ทิ้งมือลงข้างตัว กริชทำเหมือนว่าเธอร้ายกาจกับเขาเสียหนักหนา มันเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่เขาเคยทำร้ายเธอในอดีต แม้กระทั่งเจอหน้ากันอีกครั้ง เขาก็ยังใช้อำนาจบาตรใหญ่ของประธานบริษัทแกล้งเธอไม่หยุดหย่อน
“กลับพร้อมกันเถอะนะคะ พี่อยากคุยเรื่องแผนการรักษาของลูกด้วย” เมลานีตวัดตาค้อน กริชก็ยังเป็นกริช ฉลาดและรู้วิธีต่อรองเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการเสมอ เพียงแต่ครั้งนี้ต่อให้รู้ทัน เมลานีก็ไม่มีทางเลี่ยงเพราะมันคือชีวิตและสุขภาพของลูกน้อย หญิงสาวจึงทำได้แค่มองหน้าเขาอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“ได้ แต่บอกไว้ก่อนนะว่าคุยเฉพาะเรื่องลูก อย่าเอาเรื่องอื่นมากวนใจเมล”
“ครับผม ปะ ทางนี้” กริชถือโอกาสจูงมือหญิงสาวให้เดินไปด้วยกัน พอเมลานีคร้านกับการสะบัดมือออก กริชก็แอบยกยิ้มร้ายกาจในใจ เขาหน้าด้านหน้าทนกว่าเมลานีเยอะ
เอาสิ...เขายินดีจะตามตื๊อตอแยเธอไปทั้งชีวิต ในเมื่อเมลานีเป็นความสุขอุ่น ๆ ซึ่งละลายน้ำแข็งที่เกาะล้อมหัวใจเขาจนแตกออก ก้อนเนื้อนี้จึงกลับมาเต้นอย่างมีชีวิตชีวาได้อีกครั้ง
“หิวหรือเปล่า แวะกินข้าวหน่อยไหมคะ”
“ไม่ค่ะ ค่อยไปกินที่บ้าน ไม่อยากกินข้างนอก เปลือง ไม่ใช่เศรษฐี” หญิงสาวเบนหน้าออกนอกกระจก ไม่อยากรับรู้ความอาทรหรือใส่ใจใด ๆ ที่เขาพยายามแสดงออก
“เป็นเมียเศรษฐีแล้ว จะกลัวอะไรคะ”
“อย่าพูดหรืออ้างในสิ่งที่มันไม่จริง เพราะฉันไม่ชอบ”
“โอเค ๆ ใจเย็นนะครับ”
“…” ทั้งที่บอกไปแล้วว่าจะคุยแค่เรื่องลูกเท่านั้น แต่กริชยังก่อกวนเธอไม่ยอมหยุด ถ้าอย่างงั้นการเงียบก็คือสิ่งที่เธอปรารถนาที่สุดในรถคันนี้
กริชเหลือบมองเมลานีตาละห้อย ผู้หญิงใจร้าย…จะแอบมองก็หันหนี คุยด้วยก็ไม่ตอบ หยอดไปก็เย็นชากลับมา โอกาสของเขาดูริบหรี่เลือนรางเสียเหลือเกิน แต่เขาก็ไม่เคยคิดยอมแพ้
“เมลจ๋า พี่ขอโทษนะคะ พี่ปากพล่อยเอง ไปกินที่บ้านก็ได้ แต่ขอพี่ไปกินด้วยได้ไหม” พอเห็นดวงตากลมโตที่ถ่ายทอดความงามทั้งมวลไปให้ลูกสาว กริชก็กล้อมแกล้มพูดต่อ “จะได้คุยเรื่องลูกกันต่อ”
“เมลสงสารลูก” ท้ายที่สุดหญิงสาวก็ระบายถ้อยคำที่ตนเองคิดออกมา
“ไม่ต้องกังวล พี่เตรียมสิ่งที่ดีที่สุดไว้ให้ลูกแล้ว เมลวางใจเถอะนะ”
Bab terbaru
โซ่แค้นจองจำใจ Special Talk : พี่กริชและหนูเมล
Special Talk : พี่กริชถ้าช่วงชีวิตของคนเราจะมีเพลงประจำของมันอยู่ ชีวิตผมก็คงเริ่มด้วยเพลงบลูส์อันแสนเศร้าสร้อย...ผมจึงใช้มันเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดในใจ และทุกครั้งที่ผมขึ้นไปร้องเพลงบนเวที ผมจะเห็นเด็กสาวแสนสวยคนหนึ่งที่นั่งมองผมอยู่เงียบ ๆ ท่ามกลางผู้คนที่แต่งตัวมาประชันกันในบาร์ราคาแพงสายตาของผมกลับกวาดไปตกลงที่เธอเท่านั้นผมจำเธอได้ดี แม้วันนี้เธอจะไม่ใช่เด็กน้อยผมเปียแต่เติบโตเป็นหญิงสาวสวยสะพรั่ง ผมรอให้เธอเข้ามาหาเพื่อขอโทษกับสิ่งที่ทำร้ายผมในอดีต แต่เธอก็ไม่ได้ทำแบบนั้น นานวันเข้าจากที่เคยชินก็กลายเป็นผมที่เฝ้ารอให้เธอมานั่งฟังเพลงที่นี่ทุกคืน...และผมก็เลือกที่จะลงมือจัดการเธอผมเริ่มเกมด้วยความแค้นในจุดเริ่มต้น และเข้าสู่เส้นชัยด้วยความว่างเปล่าสามปีในมาเก๊า ผมอยู่กับความถวิลหาที่ไม่อาจเติมเต็ม แล้วกลับเมืองไทยอย่างคนไร้ชีวิตจิตใจ อุทิศพลังทั้งหมดเพื่อทำงาน ซมซานกลับไปโดดเดี่ยวในคอนโดหรูที่แสนเวิ้งว้างจนกระทั่งวันที่ผมได้ยินเสียงรับโทรศัพท์ของโอเปอเรเตอร์คนใหม่ ผมจึงเข้าใจว่าทำไมผมถึงเฝ้ามองหาเงาใครบางคนท่ามกลางฝูงชนอยู่ตลอดเวลาผมหันหลังไปยืมกีตาร์จากนักดนตรีในงานไมเนอร์
โซ่แค้นจองจำใจ ตอนพิเศษ 5
โซ่รักตอนพิเศษ โซ่รักวันเกิดของกริชเวียนกลับมาครบรอบอีกครั้งหนึ่ง ทุกคนต่างโหวตเป็นเสียงเดียวกันว่าอยากไปทะเลอีกครั้งเพราะติดใจวิลลาริมทะเลที่เคยไปในอดีต ป้าละไมขออยู่เฝ้าบ้านเพราะกำลังติดซีรีส์อินเดียอย่างหนักหน่วง เจ้าของวันเกิดผู้เป็นทาสเมียและทาสลูกสาวโดยสมบูรณ์จึงไม่อิดออดที่จะเอาใจสองสาวต่างวัย เพียงแต่ระหว่างทางเขาพาทั้งเมลานี และหนูพายแวะที่วัดแห่งหนึ่งก่อน“แวะที่นี่ก่อนนะคะหนูเมล” จังหวัดเดิมที่เคยอาศัยเป็นทางผ่านก่อนไปทะเล และกริชตั้งใจพาลูกสาวกับเมลานีมาที่นี่อยู่แล้ว จึงถือโอกาสพิเศษนี้แวะเสียเลย“ไหว้พระเหรอคะ”“ค่ะ พี่เตรียมสังฆทานใส่รถมาแล้วด้วย ความจริงตั้งใจจะมาที่นี่ในวันเกิดนั่นแหละ อยากมาทำบุญ”“ทำไมไม่บอกล่ะคะ เมลจะได้ช่วยเตรียมของ” เมื่อเปิดท้ายรถก็พบว่าชายหนุ่มเตรียมเครื่องสังฆทานกล่องใหญ่มาแล้ว เขาเลือกของด้วยตัวเองแล้วนำมาใส่กล่องใส ไม่ใช่สังฆทานสำเร็จรูปที่มักจะใส่กระป๋องสีเหลืองตามแบบที่ร้านขายเครื่องสังฆภัณฑ์มักจะทำกัน“ครั้งหน้านะคะ เมื่อคืนวานพี่เห็นเมลเหนื่อย หมดเรี่ยวหมดแรงก็เลยสงสารไม่อยากกวน” เขาว่านัยน์ตาเยิ้ม สื่อความนัยที่เขาและเมลานีเท่านั้นถึง
โซ่แค้นจองจำใจ ตอนพิเศษ 4
ซ่อน 2“งั้นมีรางวัลให้ผัวที่น่ารักคนนี้ไหมล่ะคะ” เสียงห้าวแหบพร่าแต่แววตาของเขากลับเปิดเปลือยความต้องการอันร้อนแรงขึ้นมาทันที ฝ่ามือร้อนผ่าวอีกข้างถลกกระโปรงทรงเอสั้นแค่เข่าของหญิงสาวขึ้นมาแล้วประกบมือลงไปบนเนินเนื้อสามเหลี่ยมอวบอิ่ม บีบเคล้นเบา ๆ แบบจาบจ้วงแต่ก็เร้าใจ“พี่กริช เดี๋ยว” เมลานีเสียงสั่นเมื่อเขาบีบเคล้นที่ความเป็นหญิงของเธออย่างเอาแต่ใจ แต่แล้วก็ต้องซบหน้าลงกับอกและใช้มือจิกไหล่กว้างไว้เป็นหลักยึดเมื่อถูกนิ้วเรียวยาวกรีดลงไปในร่องเนื้ออันไวต่อสัมผัส เมื่อพบติ่งเนื้อนิ้วสากระคายก็กดคลึงหมุนวนจนเรียกน้ำชุ่มฉ่ำออกมาได้สำเร็จ“ดื้อกับพี่นัก คนดื้อต้องถูกลงโทษให้หนัก”“อ๊ะ” ความเสียวแปลบเกิดขึ้นทันทีที่ชายหนุ่มสอดนิ้วเข้ามาในช่องทางที่ชุ่มฉ่ำ เขาหงายมือและงอนิ้วขึ้นด้านบน ควงคว้านจนเจอกับจุดที่ทำหญิงสาวครางกระเส่า จากนั้นจึงเพิ่มจำนวนนิ้วสอดเข้าไปเพื่อจัดการกับคนดื้อ ช่องทางของเธอแม้จะชุ่มฉ่ำแต่ก็ยังคับแน่นจนอึดอัด ชวนให้อยากจะเอาตัวตนของเขาสอดใส่เข้าไปแทนที่ในตอนนี้ให้รู้แล้วรู้รอดเมลานีเสียวซ่านไปทั้งสรรพางค์กาย เลื่อนมือข้างหนึ่งมารั้งข้อมือที่รังแกเธอไม่หยุดหย่อนไว้ แต
โซ่แค้นจองจำใจ ตอนพิเศษ 3
ซ่อน 1ตั้งแต่ย้ายไปบ้านหลังที่เตรียมไว้ ข้าวของต่าง ๆ ของเมลานีและหนูพายรวมถึงป้าละไมเพิ่งย้ายเสร็จเรียบร้อย ส่วนกริชที่ข้าวของส่วนตัวของเขาน้อยมาก กลายเป็นเมลานีต้องคอยดูคอยซื้อหาเสื้อผ้าใหม่ ๆ ให้กับเขาอยู่เสมอ พอเธอถามเขาก็บอกว่าขี้เกียจเก็บของจากคอนโดเก่า แต่จริง ๆ หญิงสาวเคยแวะไปที่คอนโดของเขาก็ไม่ได้มีเสื้อผ้าเครื่องใช้เหลืออยู่เท่าไรนัก และด้วยความที่มัวแต่วุ่นวายกับการตกแต่งบ้านหลังใหม่ เมลานีจึงเพิ่งมีโอกาสที่จะเข้าไปเก็บของให้หมดเสียที เพราะรู้ว่ากริชเองก็มัวแต่ยุ่งกับการขยายสาขาหญิงสาวหยิบคีย์การ์ดของคอนโดจากลิ้นชักที่โต๊ะเครื่องแป้งเพื่อเตรียมไปเก็บของให้เขา คอนโดของกริชทำเลดี และราคาแพงลิบลิ่ว เมลานีเคยเสนอให้เขาปล่อยเช่าหากไม่ต้องการอยู่ด้วยตนเอง แต่ชายหนุ่มอ้างว่ากลัวคนเช่าจะทำให้คอนโดของเขาเละเทะ และกริชก็ตั้งใจจะเก็บไว้เป็นสมบัติของลูกเสียมากกว่า“พี่กริชคะเมลกำลังออกไปเก็บของที่เหลือในคอนโดให้นะคะ” หลังจากสตาร์ตรถและขับมาได้ครู่หนึ่งหญิงสาวก็โทรแจ้งเจ้าของสินทรัพย์ให้ทราบ“ฮะ ไม่ เมลไม่ต้องไป” ปลายสายดูร้อนรนขึ้นมาทันทีจนหญิงสาวแปลกใจ“ทำไมคะ ก็ในเมื่อพี่กริชยุ่ง
โซ่แค้นจองจำใจ ตอนพิเศษ 2
ผมเปียตั้งแต่ฝึกฝนถักเปียกับสายไฟอยู่พักใหญ่จนมั่นใจว่าถูกต้อง กริชก็เริ่มลองถักผมยาวเหมือนแพรไหมของเมลานี ครั้งแรก ๆ เขาเกร็งมากเพราะกะน้ำหนักมือไม่ถูก กลัวจะทำให้หนังศีรษะของภรรยาหลุดติดมือมาด้วย แต่เมลานีก็คอยสอนคอยบอกจังหวะ ไม่นานเขาก็ถักเปียได้สวยและเป็นระเบียบจนอยากจะลองถักให้ลูกสาวดูบ้างพอได้ทำ ก็กลายเป็นกิจวัตรที่ทุกวันมานี้กริชจะต้องถักผมเปียให้หนูพายทุกเช้าก่อนไปโรงเรียน เวลาลูกและเมียชมว่าทำได้สวย เขาภูมิใจกับมันมากกว่าการได้รับรางวัลนักบริหารดีเด่นของวงการยานยนต์เสียอีก“สวยสุด ๆ ไปเลยลูกสาวพ่อ”“พ่อกิด ไม่ใช่แบบนี้ โน โน” หนูพายเอียงศีรษะข้างซ้ายที ข้างขวาที แล้วไปเขย่าแขนคนเป็นพ่อให้จัดการแก้ไข“อะไรคะ”“ไม่สวย จะเอาแบบที่คุณแม่ทำให้ค่ะ”“แต่ปกติพ่อก็ถักเปียแบบนี้ให้นี่คะลูก” กริชบอกอย่างเอาใจลูกสาวตัวน้อยในชุดนักเรียน“หนูชอบแบบใหม่มากกว่าค่ะ” หนูพายทำปากยื่น “พ่อกิด ทำใหม่ค่ะ”“ทำ...ทำแบบไหนดี” คนเป็นพ่อเริ่มเลิ่กลั่ก กว่าเขาจะสำเร็จวิชาถักเปียก็เสียสายไฟไปหลายขด หนูพายกลับเบื่อเปียของเขาเสียง่าย ๆ กลัวเหลือเกินว่าไอ้แบบใหม่ที่ลูกสาวว่ามันจะทำให้เขาต้องกุมขมับและซื้อ
โซ่แค้นจองจำใจ ตอนพิเศษ 1
บ้านใหม่ 1กลิ่นดอกโมกหอมอ่อน ๆ โชยกรุ่นทำให้อากาศยามเช้ายิ่งสดชื่น สนามหญ้าเขียวสบายตาที่ถูกดูแลอย่างดีมีละอองน้ำจากหยาดฝนที่เพิ่งทิ้งช่วงไปตอนเช้ามืดพร่างพรมไปทั่วครั้งหนึ่งกริชไม่ชอบบ้านเพราะพื้นที่กว้างขวางทำให้คนตัวคนเดียวอย่างเขายิ่งโดดเดี่ยว แต่พอรู้ว่ามีความรักและมีลูกสาว เขาก็ซื้อบ้าน ซื้อไว้รอตั้งแต่เมลานีบอกให้เขาตัดใจใต้ต้นสนริมทะเลเขาซื้อบ้านที่มีสนามหญ้ากว้างไว้ให้ลูกวิ่งเล่น และปลูกต้นโมกที่ลูกสาวเคยมอบให้ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันไว้รอบรั้ว ตกแต่งบ้านตามความชอบที่เมลานีเคยเพ้อฝันให้ฟังในสมัยเธอยังเป็นนักศึกษา ถ้าหลังกลับมาจากมาเก๊า เขาทุ่มเททุกอย่างเพื่อสร้างไพน์กรุ๊ป หลังกลับมาจากทะเลอย่างเจ็บปวดแสนสาหัสวันนั้น เขาก็อุทิศความหวังทั้งหมดลงมาที่บ้านหลังนี้ สร้างมันทีละส่วนอย่างตั้งใจ เหมือนกับที่เขารอคอยเมลานีอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คล้ายหวังอยู่ลึก ๆ ว่าเขาจะได้มีโอกาสเปลี่ยนบ้านที่เป็นแค่โครงสร้างให้กลายเป็นบ้านที่หมายถึงครอบครัวอย่างแท้จริงและเมื่อวันนั้นมาถึง หญ้าก็เขียวขจี ดอกโมกก็ส่งกลิ่นหอมขจรขจาย…กริชจรดศีรษะลงหอมแก้มนุ่มของลูกสาวตัวน้อยที่ขอแยกห้องนอนไปแล้ว เมื่อ
Anda juga akan menyukai
สยบรักมาเฟีย
มดตัวจี๊ด4.9K Dibacaหลงรักนายมาเฟีย
เดย์ไลลา5.4K Dibacaคู่หมั้นมาเฟีย
มดตัวจี๊ด4.4K Dibacaคลั่งรักคุณหมอมาเฟีย
มดตัวจี๊ด16.3K Dibacaสัมพันธ์รักพ่อเสือ
moon266 Dibacaทาสรักท่านชายอคิราห์
ทรายแมว102 DibacaMY DEAR พันธนาการรักนายมาเฟีย
ยี่สิบห้าเมษา ฯ.116 Dibacaรักอันตรายของเจ้าชายมาเฟีย
SS.WONDER1.3K Dibaca
