로그인공유
บทที่ 438
최신 챕터
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 440
ปรมาจารย์ซื่อคงพูดด้วยรอยยิ้มบางๆ “สีกายังจำได้หรือไม่ ตอนนั้นสีกาเริ่มจากส่งคนมาถามอาตมาก่อนว่าสามารถมอบบัวไหมสวรรค์ให้สีกาได้หรือไม่ แต่อาตมาปฏิเสธไป”“ต่อมาสีกาได้ยินว่า หากสามารถคุกเข่าจากเชิงเข้าขึ้นบันไดสามพันขั้นขึ้นมาถึงวัดฮู่กั๋วที่อาตมาอยู่ พระโพธิสัตว์จะทรงเมตตาดลบันดาลให้ความปรารถนาของมนุษย์โลกเป็นจริง”“ด้วยเหตุนี้ สีกาจึงคุกเข่าตลอดทางเพื่อขึ้นมาบนเข่าและขออาตมาอีกครั้ง”หรงจือจือพูดด้วยความเขินอายเล็กน้อย “ตอนนั้นข้าเพียงแต่ลองทำดู หวังว่าท่านปรมาจารย์จะเห็นถึงความจริงใจ”“แต่แน่นอนเจ้าค่ะ หากตอนนั้นหรงจือจือขึ้นไปถึงแล้วท่านก็ยังคงเลือกที่จะไม่ให้ ข้าก็จะไม่แค้นเคืองแม้แต่น้อย”เพราะอย่างไรสิ่งของก็เป็นของปรมาจารย์ซื่อ เขาจะให้หรือไม่ให้นั้น ไม่มีผู้ใดบังคับได้ นางเพียงแค่แสดงความจริงใจก็พอปรมาจารย์ซื่อคงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เช่นนั้น สีการู้หรือไม่ว่า เมล็ดพันธุ์ของบัวไหมสวรรค์เป็นของที่ท่านราชเลขาธิการไหว้วานให้อาตมานำไปปลูกบนเขา”“เนื่องด้วยกลัวว่าศัตรูทางการเมืองของท่านราชเลขาธิการจะรู้ว่าสิ่งนี้เกี่ยวพันถึงชีวิตของท่านราชเลขาธิการ อาตมาจึงไม่เคยพูดเรื่องนี้กับภ
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 439
หรงจือจือถอนหายใจเบาๆ หลังจากฟังจบ ทุกคนต่างคิดว่านางทำไปเพราะเล่นตัว ไม่มีสักคนที่เชื่อว่านางไม่อยากแต่งงานแล้วจริงๆ เฉินเยี่ยนซูเป็นคนดีมาก แต่หากมีนางกงซุนอยู่ นางคงต้องขอถอนตัวกระนั้นนางก็เข้าใจดี ท่านพ่อต้องการใช้การแต่งงานนี้ในการกอบกู้ชื่อเสียงของสกุลหรงแต่เพื่อให้กิจในวันข้างหน้าเป็นไปโดยสะดวก ตอนนี้นางไม่อาจพูดอะไรได้มาก พูดเพียงว่า “ลูกรู้ความเหมาะสมเจ้าค่ะ”มหาราชครูหรงพยักหน้า……หลังจากกลับถึงจวนอี่เหมย บรรยากาศภายในเรือนยังคงน่าอึดอัดขนาดเจาซีที่ร่าเริงสดใสที่สุดก็ยังรู้สึกว่าหลายวันมานี้อึดอัดมาก อดที่จะเปิดหน้าต่างให้อากาศถ่ายเทไม่ได้อย่างไรนางกำนัลเฉินก็ไม่ใช่คนของพวกนาง อวี้หมัวมัวจึงหาข้ออ้างมาเรียกอีกฝ่ายออกไปจากนั้นพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เหมือนว่าช่วงนี้คุณหนูจะอารมณ์รุนแรงเป็นพิเศษนะเจ้าคะ”หรงจือจือผงะ อารมณ์รุนแรงหรือ?นางย่อมรู้ว่าอวี้หมัวมัวกำลังพูดถึงเรื่องระหว่างนางกับท่านราชเลขาธิการนางพูดเสียงเบา “อาจจะเพราะช่วงนี้อารมณ์ไม่ดีกระมัง!”เมื่อได้รู้ว่าหรงเจียวเจียวมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของท่านย่า จะให้นางอารมณ์ดีได้อย่างไร? เมื่อก่อนนี้นางรู้เ
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 438
หรงจือจือชะงักฝีเท้า หันไปมองเขาด้วยความดูแคลน “ขอโทษ? กระไร? เจ้าได้ยินแค่ข้าเย้ยหยันนาง ไม่ได้ยินที่นางเย้ยหยันข้ารึ?”‘’เจ้าหูหนวกชั่วขณะ หรือว่าสมองช้ามาโดยตลอดอยู่แล้ว?”หรงซื่อเจ๋อสะอึก ครั้นนึกย้อนกลับไปก็นึกได้ว่าเหมือนจะเป็นแบบนั้นจริงๆ “ข้า ข้า…”เขาไม่กล้าบอกว่าเป็นเพราะความเคยชิน เขาเคยชินกับการปกป้องเจียวเจียวเวลาที่พวกนางสองคนทะเลาะกัน เมื่อเกิดความเคยชินเช่นนี้ บางครั้งจึงแสดงออกมาโดยไม่ทันได้ตรึกตรองผ่านสมอง หรงเจียวเจียวกัดริมฝีปากพูดว่า “พี่หญิง เหตุใดท่านจึงว่าพี่ชายเช่นนี้? พี่ชายเพียงแต่ออกหน้าช่วยข้าก็เท่านั้น เขาไม่ได้มีเจตนาไม่ดีสักหน่อย!”ความจริงหรงซื่อเจ๋ออยากพูดว่าเขาไม่ได้ทำเพื่อออกหน้าช่วยนาง แต่เพียงหวังว่าหรงจือจือจะปรับปรุงตัว อย่าได้เอาแต่ทำให้คนในครอบครัวลำบากใจแต่ตอนนี้…ไม่ว่าจะพูดอะไรออกไปก็ดูเหมือนเขาเข้าข้างหรงเจียวเจียวหรงจือจือ “ใช่ๆๆ! พวกเจ้าเป็นพี่น้องที่รักใคร่กลมเกลียวกันที่สุดแล้ว แต่วันหลังช่วยไสหัวไปไกลๆ ได้หรือไม่? ข้าไม่มีเวลาว่างมาดูพวกเจ้าแสดงความรักต่อกันทุกวันหรอกนะ”หรงซื่อเจ๋อพูดด้วยความเดือดดาล “หรงจือจือ ท่านพูดเช่น
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 437
แม้จะไม่รู้ว่าหรงจือจือกำลังเล่นอะไรอยู่ แต่อย่างไรนี่ก็เป็นเรื่องดีสำหรับหรงเจียวเจียวมหาราชครูหรงขมวดคิ้วหลังจากฟังจบ เขามองนางหวังอย่างไม่สบอารมณ์ บุตรสาวสกุลหรงของพวกเขามีไว้ให้เลือกสรรตามใจชอบหรืออย่างไร?นางหวังเห็นสายตาเช่นนี้ของสามีก็ตกใจกลัว รีบเงียบปากทันทีนางกงซุนทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย แต่เพียงไม่นานก็กลับมามีท่าทีแน่วแน่ “ไม่ๆๆ ไม่ได้ ต้องเป็นท่านหญิงหนานหยางเท่านั้น! การแต่งงานนี้ต้องเกิดขึ้นเท่านั้น ต่อให้ท่านหญิงไม่อยากแต่งก็ต้องแต่ง!”ปัญหาเกิดจากตัวนาง หากหรงจือจือไม่แต่งงานจริงๆ บุตรชายคนเล็กของนางจะทำอย่างไร?สีหน้าของมหาราชครูเย็นยะเยียบ “ฮูหยินเฉิน ท่านจะกล่าวเช่นนี้ไม่ได้ ในเมื่อจือจือไม่ตอบตกลง ต่อให้จวนราชเลขาธิการจะมีความสามารถมากเพียงใดก็ไม่อาจบังคับบุตรสาวของข้า”นางกงซุน “นี่…ข้าไม่ได้หมายความแบบนั้น! เช่นนั้น…ข้าขอพบท่านหญิงได้หรือไม่?”“ข้ารู้ตัวดีว่าเมื่อวานนี้ตัวเองพูดจาเกินควร”“แท้จริงแล้วข้าเองก็ถูกผู้อื่นหลอกใช้ ข้าอยากขอโทษท่านหญิงด้วยตัวเองและอธิบายให้นางเข้าใจ”บ่าวรับใช้พูด “คุณหนูบอกว่าไม่ต้องการพบท่านขอรับ!”นางกงซุน “…”นางรู้สึกปวด
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 436
นางกงซุนมองนางด้วยความแปลกใจเมื่อฟังถึงตรงนี้ “ช้าก่อน! เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเจ้า? จะแสดงความในใจทำอันใด?”หรงเจียวเจียว “?”หรือว่าไม่ได้มาเพื่อถามนางหรอกหรือ?เมื่อวานนี้นางกงซุนก็ชอบหรงเจียวเจียวมากเช่นกัน แต่นางเห็นท่าทีของลูกชายชัดเจนแล้ว จะกล้าหาเรื่องอีกได้อย่างไร?นางหันไปยิ้มให้นางหวังอีกครั้ง “ความจริงแล้วเยี่ยนซูชมชอบบุตรสาวสายตรงคนโตของจวนพวกท่าน หากฮูหยินมีความต้องการอันใดก็เรียนแจ้งมาตามตรงได้เลย ต้องการสินสอดเท่าไรก็บอกมาได้”อย่างไรลูกชายก็จ่ายเองทั้งหมด ไม่ต้องใช้เงินของนางแม้แต่ทองแดงเดียว นางกงซุนจึงไม่ยี่หระนางหวังได้ยินว่าอีกฝ่ายไม่ได้มาสู่ขอเจียวเจียวก็หุบยิ้มไปครึ่งหนึ่ง กระนั้นก็ไม่กล้าเสียมารยาทต่อแขก สั่งให้คนไปเชิญตัวมหาราชครูหรง เป็นครั้งที่สองแล้วที่หรงเจียวเจียวเข้าใจความหมายผิด คิดว่าตัวเองจะได้แต่งงานไปอยู่จวนราชครู ตอนนี้นางรู้สึกเหมือนเป็นคนโง่ รู้สึกอับอายแทบแทรกแผ่นดินหนี ต้องปิดปากร้องไห้เดินออกไปนางหวังมองแผ่นหลังของลูกสาวตัวเอง แม้จะเป็นห่วงแต่ก็ตามไปไม่ได้เพราะกำลังมีแขก……หรงเจียวเจียวร้องไห้กลับไปที่เรือนหลังพบเจอกับหรงอี๋ หรงอ
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 435
“ข้าคอยดูแลเจ้าอย่างดีในฐานะญาติผู้น้อง แต่เจ้ากลับคิดที่จะแย่งคู่หมายไปจากข้าอย่างนั้นรึ? ช่างเป็นคนที่เนรคุณจริงๆ!”“แต่เจ้าแย่งชิงไปจะมีประโยชน์อะไร? ไม่เห็นหรือว่าเมื่อครู่นี้ฮูหยินเฉินสนใจถามแค่ข้า ไม่ได้ถามเจ้า? หากจะต้องแต่งงานเกี่ยวดองกับท่านราชเลขาธิการ มันก็ควรเป็นข้าซึ่งเป็นบุตรสาวสายตรงของมหาราชครู!”“อย่างเจ้ามันไม่คู่ควร! เข้าใจคำว่าฐานะเท่าเทียมหรือไม่?”หรงอี๋ถูกทำให้อับอายขายหน้าเช่นนี้ แววตาของนางหมองหม่นลง เดิมทีนางคิดว่า ต่อให้หรงเจียวเจียวจะอ่านเจตนาของตัวเองออกก็คงไม่พูดออกมา ช่วยรักษาหน้าซึ่งกันและกัน แข่งขันกันด้วยความสามารถนึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะพูดจาไม่น่าฟังเช่นนี้นางลอบจดจำความแค้นไว้ในใจ ย่อตัวพูดว่า “พี่หญิงสามพูดได้ถูกต้องเจ้าค่ะ! แต่ว่าพี่หญิง ท่านจะบอกว่าแย่งการแต่งงานของท่านได้อย่างไร? เพราะเหมือนว่าการแต่งงานนี้ก็จะไม่ใช่ของท่านนะเจ้าคะ?”มีอะไรน่าโอ้อวดกัน สักวันหนึ่ง นางจะทำให้หรงเจียวเจียวรู้ว่า ต่อให้ชาติกำเนิดของนางจะสู้อีกฝ่ายไม่ได้ แต่นางก็จะมีชีวิตที่ดีมากกว่าหรงเจียวเจียว!หรงเจียวเจียวสะอึกกับคำพูดของนางไปครู่หนึ่งก่อนจะโต้กลับด้วยควา
다른 추천
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
ประดับดิน12.0K 조회수ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ31.2K 조회수สตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M 조회수สวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ21.7K 조회수หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น17.3K 조회수ข้าเป็นเซียนอายุ 3,000 ปี
ซูฝ่า136 조회수ทะลุมิติไปเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง
มังกรเล่นน้ำ3.1K 조회수รอยลิขิตภพนิรมิต
ลันลาบายหมายเลขแปด68 조회수
