บทที่ 15 [1]

[ ปฏิบัติการตอบโต้ ]

----------------------

เมื่อคืนบอกได้คำเดียวว่าเหนื่อยแสนสาหัส ฉันยืนมองตัวเองสะท้อนผ่านบานกระจก เห็นรอยที่ตาบ้านั่นทำไว้แล้วอ่อนใจต้องหาอะไรมาทาปกปิด กว่าจะหลุดพ้นมาได้นะทำเอามือไม้อ่อน

พอเมาแล้วกลายเป็นเด็กทำอะไรเองไม่เป็น ทำข้าวให้กินไม่พอต้องป้อนจนหมดจาน พาอาบน้ำแต่งตัวแล้วยังต้องส่งเข้านอนอีกต่างหาก กว่าจะกลับถึงบ้านก็ปาไปเกือบตีสอง

เช้านี้ที่ห้องครัวอยู่กันพร้อมหน้า อ้อ! พ่อของฉันเตรียมตัวเกษียณแล้วนะคะ จะกลายเป็นคนว่างงานเดือนหน้า นี่ก็กำลังช่วยกันวางแผนว่าจะทำอะไรหลังจากนี้ อายุเป็นเพียงตัวเลข.ท่านรู้สึกว่าตัวเองยังไม่แก่นัก ยังทำงานไหวซึ่งก็ยังแข็งแรงจริง ๆ แหละค่ะ ตรวจสุขภาพปีละสองครั้งไม่เคยขาด แถมไม่เคยป่วยเลยด้วย มีเป็นหวัดคัดจมูกนิดหน่อยตามฤดูกาล

"ผัดซีอิ๊วทะเลนะลูก"

"ขอบคุณค่ะแม่"

มื้อเช้าไม่ได้มีแค่นี้นะ ยังมีข้าวเหนียวหมูปิ้ง ขนมจีบ แล้วก็ปาท่องโก๋ พ่อกินกับกาแฟร้อน ส่วนพี่รองก็เพลิดเพลินกับหมูปิ้งไปหลายไม้

"พ่อว่าจะทำหอพักลูกคิดว่าไง"

"ใช้เงินเยอะอยู่นะครับ"<