บทที่ 4 ตัวอันตราย - 25%

ในห้องชุดขนาดกลางของคอนโดมิเนียมย่านใจกลางเมือง มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังนั่งแบ่งสรรปันส่วนสิ่งของบางอย่างที่วางกองอยู่บนโต๊ะกลางในห้องรับแขก

ถุงซิปล็อกหลายสิบถุงหลายขนาด มีปากกาเคมีเขียนตัวเลขและอักษรย่อไว้แล้วเรียบร้อยถูกวางเรียงบนโต๊ะ ส่วนถุงที่ยังไม่เขียนนั้นฝ่ายชายเป็นคนนับแล้วเก็บรวบรวมลงในถุงซิปล็อกขนาดใหญ่อีกทีหนึ่ง จากนั้นชายหนุ่มก็ถือถุงนั้นไปห้องน้ำ เปิดฝาถังพักน้ำของชักโครกแล้วหย่อนถุงซิปล็อกลงไปและใช้อิฐมอญที่อยู่ในนั้นกดทับไว้อีกที เมื่อมั่นใจว่ามันไม่ลอยขึ้นมาแล้วจึงปิดฝาไว้ตามเดิม

“ตกลงไอ้เพื่อนของเธอคนนั้นจะมาที่นี่แน่นอนใช่ไหมเกรซ” ชายหนุ่มเปิดปากถามพลางหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับหญิงสาว

“คิดว่ามาแน่นอน เพราะเท่าที่รู้จักเขามา เขาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้นไม่เคยรับปากส่ง ๆ” เกรซยิ้มมุมปาก

“แน่ใจนะว่าไอ้นี่มันไม่ปากโป้ง” ชายหนุ่มยังไม่ค่อยวางใจผู้ชายที่แฟนสาวของตนนัดมาคืนนี้เท่าไรนัก

“แน่ใจสิ ดินเขาเป็นคนเงียบ ๆ ไม่ค่อยชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านเท่าไร อะไรที่ไม่เดือดร้อนมาถึงตัวเขา เขาก็จะไม่ยุ่งเด็ดขาด พวกเด็กเนิร์ดไม่สนโลกน่ะ” เกรซยักไหล่แต่ในใจอยากไล่ให้เวย์ แฟนหนุ่มของตนออกไปจากห้องนี้โดยเร็วเพราะเกรงว่าหากนฤบดินทร์โผล่มาตอนนี้แล้วจะเจอกับอีกฝ่ายเข้า

เธออยากหาที่เกาะใหม่เต็มทีเพราะไม่อยากใช้ชีวิตบนความเสี่ยงและต้องคอยระแวดระวังตัวตลอดเวลาอย่างนี้แล้ว และนฤบดินทร์ก็เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดเพราะอย่างไรเสียเธอก็เคยคบหากับเขามาก่อนย่อมรู้ใจเขาดีว่าอีกฝ่ายชอบอะไร

เห็นนฤบดินทร์เป็นคนเงียบขรึมแบบนั้น แต่ผู้หญิงที่เคยนอนกับเขาต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเรื่องบนเตียงของชายหนุ่มช่างเผ็ดร้อนผิดกับบุคลิกเย็นชาอย่างสิ้นเชิง เขาชอบมีเซ็กซ์แบบรุนแรงและชอบคนที่ตอบสนองเขาได้อย่างถึงใจ หากผู้หญิงคนไหนเข้าขากับเขาในเรื่องบนตียงได้ เขาก็จะคบนานหน่อย แต่การคบนานของเขานั้นไม่เคยเกินหนึ่งเทอมเลยสักคน

“แล้วตอนนั้นทำไมเธอเลิกกับมันล่ะ” เวย์ถามพร้อมกับยิ้มมุมปาก

“ก็ไม่เห็นเขาจะจริงจังกับใครสักคน คบผู้หญิงเทอมละคน พอหมดเทอมเขาก็บอกเลิกหน้าตาเฉย ตอนนี้รู้สึกว่าคบกับเด็กม.ปลายอยู่มั้ง”

เกรซเบะปากเล็กน้อยเมื่อนึกถึงหญิงสาวที่เดินคู่กับนฤบดินทร์ในห้างสรรพสินค้าที่ตนเจอวันนี้

ยังเด็กน้อยอยู่แท้ ๆ จะรับแรงกระแทกกระทั้นแรง ๆ จากเขาได้หรือ แต่จะว่าไปเด็กม.ปลายสมัยนี้ก็แรงใช่ย่อย เห็นหน้าใส ๆ แบบนั้นอาจจะผ่านศึกมาโชกโชนแล้วก็เป็นได้

เวย์ชี้มาทางหญิงสาวแล้วพูดสำทับว่า “ถ้ามันมาก็อย่าลืมที่คุยกันไว้ล่ะ หลอกเอาเงินมันมาให้ได้เพราะตอนนี้เราต้องการทุนมาหมุน” จากนั้นเขาก็ยื่นหน้าเข้ามาพูดเบา ๆ ว่า

“ชวนมันอัปยาให้ได้ละ อย่าลืมเช็กกล้องในห้องให้ดี ๆ ด้วยจะได้เอาไว้ใช้ไถเงินมันอีก เรารู้ว่าเกรซทำได้อยู่แล้ว กี่รายต่อกี่รายเธอก็ไม่เคยปล่อยให้หลุดมือเลยนี่นา” เขายิ้มพลางมองแฟนสาวด้วยแววตาเป็นประกาย

“เชื่อมือเกรซได้เลย” เธอยิ้มให้เขาอย่างยั่วยวนเพราะงานนี้ไม่ใช่งานแรกที่เกรซต้องหลอกล่อผู้ชายคนอื่นให้มาหาที่ห้องแล้วร่วมหลับนอนด้วยเพื่อหลอกเอาเงินมาใช้จ่าย คนไหนที่ชอบเที่ยวกลางคืนอยู่แล้วเธอก็จะชักชวนให้เล่นยาเคหรือยาอี ซึ่งแน่นอนว่าผู้ชายเหล่านั้นจะต้องเป็นพวกหัวอ่อนชักจูงได้ง่าย หากคนไหนดูรอบจัด เกรซก็จะไม่ยุ่งด้วย

ที่เกรซต้องทำแบบนี้ก็เพราะแฟนหนุ่มเกลี้ยกล่อมให้ทำ หญิงสาวจำได้ว่ารายแรกที่เธอต้องไปนอนด้วยนั้นเป็นตำรวจคนหนึ่งเพื่อแลกกับการที่ไม่ต้องถูกตรวจปัสสาวะ และหลังจากนั้นเป็นต้นมา เกรซก็ต้องเดินสายหลับนอนกับคนนั้นทีคนนี้ทีเพื่อให้เส้นทางการค้าขายของแฟนหนุ่มเป็นไปอย่างราบรื่น

เวย์เป็นแฟนของเธอก็จริง แต่เขาก็ทำแบบเดียวกับที่เกรซทำอยู่เช่นกัน และเขาก็เลือกแต่ผู้หญิงหน้าตาดีมีฐานะ ยิ่งสาวรักสนุกและชอบเที่ยวกลางคืนเขาก็ยิ่งหมายตา ฉะนั้นเกรซจึงรู้สึกว่าหากยังเป็นแบบนี้ต่อไป อนาคตของเธอคงไม่มีอะไรเหลือเป็นแน่ ดังนั้นจึงค่อนข้างคาดหวังกับนฤบดินทร์เป็นพิเศษ

แต่นฤบดินทร์ไม่ใช่พวกหัวอ่อน ตรงกันข้ามชายหนุ่มค่อนข้างฉลาดและไว้ตัว การที่เขาพูดน้อยจึงทำให้เธอเดาใจเขาไม่ถูกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่กระนั้นเกรซก็อยากลองเสี่ยงดู เพราะหากมีหนทางอื่นใดที่ทำให้หลุดพ้นจากเวย์ แฟนหนุ่มคนปัจจุบันได้โดยไม่ต้องถูกอีกฝ่ายตามล่า เธอก็จะทำ

และหากสามารถย้อนเวลากลับไปได้ เธอสาบานว่าจะไม่ยุ่งกับผู้ชายอย่างเวย์เด็ดขาด

เสียงโทรศัพท์ของเกรซดังขึ้น ครั้นพอหญิงสาวมองชื่อของผู้ที่โทร. เข้ามาก็ถึงกับเบิกตากว้างด้วยความดีใจ แต่เธอก็ต้องรักษาท่าทีนิ่งเข้าไว้เพราะเวย์นั่งมองอยู่

“เขาโทร. มาอีกแล้วละ” เธอบอกเวย์ ชายหนุ่มจึงพยักหน้าเป็นเชิงให้กดรับสาย

“ฮัลโหล ดินมาถึงแล้วหรือ” หญิงสาวรับสายเสียงอ่อน แต่ตามองที่แฟนหนุ่มซึ่งนั่งฟังอยู่ฝั่งตรงข้าม

“น่าจะอีกไม่เกินครึ่งชั่วโมง ว่าแต่ห้องเกรซมีโค้กไหม ถ้าไม่มีจะได้เอาติดมือเข้าไปด้วย”

ครั้นพอได้ยินคำถามจากชายหนุ่ม เกรซก็ถึงกับเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อหู เพราะรู้ดีว่าโค้กที่อีกฝ่ายถามถึงนั้นหมายถึงโคเคน แต่เธอก็ต้องถามให้แน่ชัดเพราะไม่อยากเชื่อนักว่าคนสมบูรณ์แบบอย่างนฤบดินทร์จะเล่นยาด้วย

“โค้กงั้นหรือ เอ่อ...ดินชอบหรือ หรือว่าปกติก็ดื่มอยู่แล้ว” เธอพูดพลางสบตากับเวย์

“เพิ่งเริ่มดื่มไม่นานนี้เอง จะไปเมืองนอกแล้วเลยอยากทำอะไรสุดเหวี่ยงหน่อย”

ได้ยินคำตอบนั้นเกรซก็ยิ้มออกทันที หญิงสาวยักคิ้วให้แฟนหนุ่มพลางพูดกับปลายสายว่า

“ห้องเกรซไม่มีโค้กเลย มีแต่น้ำกับขนมน่ะ น้ำแข็งก็มีนิดหน่อย”

“โอเค เดี๋ยวเจอกัน” พูดจบเขาก็วางสายไป เกรซจึงถามแฟนหนุ่มทันที

“เขาใกล้ถึงแล้วล่ะ คราวนี้เวย์เก็บของไว้ในห้องน้ำใช่ไหม”

เวย์พยักหน้าเพราะพวกเขาเปลี่ยนที่เก็บของไปเรื่อยภายในห้องชุดแห่งนี้

“มันเล่นโค้กด้วยหรือ รวยจริงนี่หว่า” ชายหนุ่มถามพลางหัวเราะแผ่ว เมื่อเห็นอีกฝ่ายพยักหน้าเขาจึงพูดต่อ

“งั้นก็ดีเลย เข้าทางพวกเราพอดี ยังไงรอบนี้ก็จัดการให้อยู่หมัดเลยนะจ๊ะที่รัก” เวย์ลุกขึ้นแล้วจูบแก้มแฟนสาวฟอดใหญ่ก่อนจะหยิบถุงขนมขบเคี้ยวตรงหน้าซึ่งภายในนั้นมีถุงซิปล็อกปะปนเอาไว้แล้วเดินออกจากห้องไป

คล้อยหลังแฟนหนุ่มแล้ว เกรซจึงรีบเดินเข้าไปหยิบของในถังพักน้ำของชักโครกเพื่อเอาออกมาเตรียมไว้ จากนั้นก็แต่งหน้าเพิ่มอีกเล็กน้อย ฉีดน้ำหอมที่กกหูทั้งสองข้าง และเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดที่เปิดเผยเนื้อหนังมากขึ้น

ขณะเดียวกัน รถบีเอ็มดับเบิ้ลยูสีดำคันหนึ่งก็ขับมาจอดอยู่ริมทางเท้าฝั่งตรงข้ามกับคอนโดมิเนียมที่เกรซอาศัย เขามองไปยังทางเข้าของคอนโดฯ เห็นรถกระบะสีบรอนซ์เงินเลี้ยวเข้าไปในนั้นพร้อมกับเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น

“ครับพี่ ผมบอกให้เขาเตรียมน้ำกับขนมไว้แล้วครับ เห็นว่ามีไอซ์ด้วย” น้ำกับขนมที่ชายหนุ่มพูดถึงคือยาเคกับยาอี ซึ่งสองคำนั้นเป็นศัพท์เฉพาะในการเรียกยาเสพติดแต่ละชนิดของกลุ่มคนที่เล่นยา

“โอเค พวกพี่กำลังจะขึ้นไปแล้ว” ปลายสายพูดจบก็ตัดบทสนทนาไป นฤบดินทร์จึงวางโทรศัพท์ไว้ข้างตัวแล้วจดจ้องไปที่หน้าคอนโดมิเนียมตาแทบไม่กะพริบ