“ไม่จริงมั้งพี่ต่าย วันก่อนผมเห็นนะว่าพี่ควงสาวไปกินซูชิน่ะ สาวคนนั้นก็หน้าคุ้น ๆ ซะด้วยสิเหมือนว่าจะทำงานที่นี่เหมือนกันด้วยนี่นา” เขาพูดไปแค่นั้น ในแผนกก็ฮือฮาขึ้นทันที ต่างพากันรุมถามกันยกใหญ่ว่าหญิงสาวที่ต่ายพาไปออกเดตนั้นคือใคร แต่นฤบดินทร์ไม่ตอบเพราะต้องการให้เจ้าตัวพูดเอง
“แหมไอ้นี่ พี่อุตส่าห์แกล้งทำเป็นไม่เห็นแกกับสาวนักศึกษาคนนั้นแล้วนะ แต่แกเสือกเห็นพี่ด้วยหรือวะ” ต่ายพูดไปยิ้มไป ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อย
“เห็นสิพี่ ผมยังชี้ให้แฟนผมดูเลยว่านั่นน่ะรุ่นที่พี่แผนก ส่วนสาวคนนั้นก็...พวกพี่ไปสอบถามกันเองละกันนะ ผมพับไมค์ละ” เขาเว้นเอาไว้เพราะจะให้ทุกคนไปถามกับเจ้าตัวเลยดีกว่า
หลังจากเลิกงาน นฤบดินทร์รีบไปที่คอนโดมิเนียมที่ตนซื้อเอาไว้เพราะช่างโทรศัพท์มาแจ้งว่าเดินสายไฟเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว และอยากให้เขาเข้าไปตรวจเช็กความเรียบร้อยอีกครั้งหนึ่ง
เมื่อตรวจดูและทดสอบทุกจุดแล้วไม่มีปัญหา อีกทั้งช่างก็เก็บงาน และทำรางเก็บสายไฟเอาไว้ให้ด้วยทำให้นฤบดินทร์พอใจมาก จึงโอนเงินค่าจ้างส่วนที่เหลือให้ช่างทันที ครา
“ไม่จริงมั้งพี่ต่าย วันก่อนผมเห็นนะว่าพี่ควงสาวไปกินซูชิน่ะ สาวคนนั้นก็หน้าคุ้น ๆ ซะด้วยสิเหมือนว่าจะทำงานที่นี่เหมือนกันด้วยนี่นา” เขาพูดไปแค่นั้น ในแผนกก็ฮือฮาขึ้นทันที ต่างพากันรุมถามกันยกใหญ่ว่าหญิงสาวที่ต่ายพาไปออกเดตนั้นคือใคร แต่นฤบดินทร์ไม่ตอบเพราะต้องการให้เจ้าตัวพูดเอง“แหมไอ้นี่ พี่อุตส่าห์แกล้งทำเป็นไม่เห็นแกกับสาวนักศึกษาคนนั้นแล้วนะ แต่แกเสือกเห็นพี่ด้วยหรือวะ” ต่ายพูดไปยิ้มไป ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อย“เห็นสิพี่ ผมยังชี้ให้แฟนผมดูเลยว่านั่นน่ะรุ่นที่พี่แผนก ส่วนสาวคนนั้นก็...พวกพี่ไปสอบถามกันเองละกันนะ ผมพับไมค์ละ” เขาเว้นเอาไว้เพราะจะให้ทุกคนไปถามกับเจ้าตัวเลยดีกว่าหลังจากเลิกงาน นฤบดินทร์รีบไปที่คอนโดมิเนียมที่ตนซื้อเอาไว้เพราะช่างโทรศัพท์มาแจ้งว่าเดินสายไฟเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว และอยากให้เขาเข้าไปตรวจเช็กความเรียบร้อยอีกครั้งหนึ่งเมื่อตรวจดูและทดสอบทุกจุดแล้วไม่มีปัญหา อีกทั้งช่างก็เก็บงาน และทำรางเก็บสายไฟเอาไว้ให้ด้วยทำให้นฤบดินทร์พอใจมาก จึงโอนเงินค่าจ้างส่วนที่เหลือให้ช่างทันที ครา
“เพิ่งซื้อเมื่อไม่กี่วันนี่เอง เป็นคอนโดฯ สร้างเสร็จพร้อมอยู่น่ะ ความจริงแล้วพี่ซื้อดาวน์ต่อมาจากคนอื่นเพราะเขาผ่อนต่อไม่ไหว จะเอาไว้แอบกินอีหนูคนนี้นี่แหละเพราะมีอยู่คนเดียวเนี่ย” เขายื่นหน้าไปจูบริมฝีปากอิ่ม“พรุ่งนี้พี่ต้องไปทำงานแล้วนะ พราวคงต้องติดรถพ่อไปเรียนเหมือนเดิมแล้วละ”“อืม แต่คุณตากับคุณยายยังไม่รู้เลยใช่ไหมว่าพี่ได้งานทำแล้ว” พราวนภายังคงติดเรียกบิดามารดาของเขาว่าคุณตาคุณยายอยู่ แต่เขาก็ไม่อยากเคี่ยวเข็ญว่าต้องเปลี่ยน เอาที่เธอสบายใจดีกว่า“ใช่ อยากเห็นจริง ๆ ว่าพรุ่งนี้จะทำหน้ากันยังไง คงเหวอน่าดู” เขาหัวเราะคิกคัก คนอื่นอาจจะชอบแกล้งเพื่อนแกล้งแฟน แต่เขาชอบแกล้งบิดามารดาของตัวเอง“คอนโดฯ ที่พี่ดินซื้ออยู่แถวที่ทำงานหรือ” หญิงสาวเปลี่ยนอิริยาบถเป็นนอนคว่ำแล้วยกตัวช่วงบนขึ้น ส่งผลให้ทรวงอกกลมกลึงชูช่ออะร้าอร่ามอวดสายตาจนชายหนุ่มได้แต่มองตาปรอย“ใช่ เพราะบ้านพี่มันไม่มีพื้นที่สำหรับทำห้องทำงานน่ะ บ้านพี่หลังเล็กไม่ใหญ่เหมือนบ้านพราวก็เลยต้องออกมาซื้อข้างนอกไว้ทำออฟฟิศส่
บิดามารดาของนฤบดินทร์มองดูบุตรชายที่กำลังนอนเอกเขนกดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟาในห้องรับแขกอย่างไม่ทุกข์ร้อน ตั้งแต่กลับมาจากเมืองนอกจนกระทั่งหมั้นกับสาวข้างบ้านไปแล้วเรียบร้อย เจ้าตัวก็ยังไม่มีทีท่าจะออกไปหางานทำอย่างที่ควรจะเป็น จนในที่สุดผู้เป็นบิดาก็ทนไม่ไหวจนต้องเอ่ยปากถามออกไปในที่สุด“ไอ้ดิน นี่แกไม่คิดจะออกไปหางานหาการทำรึไงเนี่ย แกจะเอ้อระเหยเกินไปแล้วนะ”“ไว้ก่อนครับ ขี้เกียจ” เจ้าตัวตอบมาสั้น ๆ พลางหยิบขนมในจานมากินทั้งที่ยังนอนอยู่“ตาดิน แกจะทำตัวอย่างนี้ไม่ได้นะลูก เรามีคู่หมั้นคู่หมายแล้วนะ นี่ถ้าบ้านโน้นเขาเห็นแกยังนอนไม่รู้ร้อนรู้หนาวไม่ยอมออกไปหางานทำเขาจะคิดยังไง” ผู้เป็นมารดาเอ่ยปากเตือนขึ้นมาบ้าง เพราะกิจวัตรประจำวันของบุตรชายตอนนี้นอกจากไปรับส่งคู่หมั้นสาวที่มหาวิทยาลัยทุกวันแล้วก็ไม่ได้ทำอะไรอีกนอกจากนอนดูโทรทัศน์“เอาน่า ถ้าผมอยากไปหางานทำเมื่อไรเดี๋ยวก็ไปเองนั่นแหละ พ่อกับแม่ไม่ต้องห่วงหรอก” ชายหนุ่มพูดยิ้ม ๆ ยิ่งได้ยินบิดามารดาบ่นกันตามประสาคนแก่ เขาก็แทบกลั้นขำไม่ไหว นั่นเ
“โธ่ไอ้บาส มึงก็น่าจะรู้ว่าไอ้ดินมันหวงของมันมาตั้งแต่น้องเขาอยู่มัธยม มึงนี่ก็ไม่เข็ดสักทีนะ” จิตตินันท์พูดถึงตรงนี้ ศิวัฒน์ก็เบิกตากว้างด้วยความแปลกใจเพราะเขาไม่เคยรู้มาก่อน ตอนเรียนปริญญาตรีเขาก็เห็นนฤบดินทร์เปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่นเทอมละคนสองคน“โอ้โหไอ้ดิน นี่หมายความว่ามึงเล็งน้องเขาไว้ตั้งแต่ใส่กระโปรงนักเรียนเลยหรือวะ แล้วไอ้ที่เคยคบ ๆ มาสิบกว่าคนนั่นล่ะ อย่าบอกนะว่าแค่เพื่อนสาวคนสนิท” ศิวัฒน์พูดด้วยความอิจฉา แต่แม้เขาจะพูดเสียงเบาให้ได้ยินกันแค่ในโต๊ะ แต่นฤบดินทร์ก็รีบหันไปมองพราวนภาทันทีราวกับกลัวหญิงสาวจะได้ยิน“ไอ้ตั้ม มึงอย่าวางระเบิดให้กู เดี๋ยวเขาได้ยินแล้วกูจะซวยเอา”“แววกลัวเมียมาแล้วเว้ย โถ...พ่อเทพบุตรสุดฮอตของกู” จิตตินันท์พูดไปหัวเราะไปด้วยความขบขันบรรยากาศของงานเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความสุขอบอวลอยู่ทุกพื้นที่ จนกระทั่งถึงช่วงบ่ายที่แดดเริ่มร้อน เพื่อนบ้านหลายคนจึงทยอยกันกลับบ้านใครบ้านมัน รวมถึงเพื่อน ๆ ของพราวนภากับนฤบดินทร์ด้วยวันถัดมา นฤบดินทร์ขออนุญาตพาพราวนภาออกไป
“ไม่ใช่นะ อยากหมั้น แต่มันกะทันหันมากเลย วันนี้วันศุกร์เท่ากับว่าอีกอาทิตย์เดียวเองนะที่เราจะหมั้น พราวยังไม่ได้บอกเพื่อนฝูงเลยสักคน จัดกันที่บ้านพราวใช่ไหม”“ใช่ จัดที่บ้านพราวนั่นแหละเพราะมีบริเวณมากกว่าบ้านพี่ เย็นนี้กลับบ้านไปก็ประกาศออกสื่อซะ ไอ้พวกหมาเห็นปลากระป๋องมันจะได้เลิกมาวนเวียนใกล้เราสักที” เย็นนี้เขามีแผนจะขี่รถจักรยานยนต์ไปบ้านเพื่อนสนิททั้งสามคนที่อยู่หมู่บ้านเดียวกันเพื่อเอาของฝากไปให้ จากนั้นก็บอกข่าวเรื่องงานหมั้นเสียเลยบ้านของเกม เจ และบาสอยู่ห่างกันออกไปไม่กี่หลัง แต่ถ้าไปเยือนทั้งสามบ้านก็จะเหมือนวนรอบหมู่บ้านครบพอดี ซึ่งอาจเป็นไปได้ว่าบรรดาหนุ่ม ๆ ที่ตบเท้าพากันมาจีบพราวนภาจะได้เห็นกันถ้วนหน้าว่าเขากลับมาแล้ว และอย่าได้คิดมายุ่งกับผู้หญิงของเขาอีก“ขี้หวง” พราวนภาเอานิ้วจิ้มอกของเขาแล้วอมยิ้มจนแก้มบุ๋มชายหนุ่มได้แต่ยิ้มแล้วจับมือเธอเอาไว้ เขาหวงพราวนภาตั้งแต่เธอเริ่มโตเป็นสาวแล้วแต่เจ้าตัวไม่เคยรู้เรื่องเลยต่างหาก ใครที่คิดจะจีบเธอโดยการเข้ามาตีสนิทกับเขาเพราะเห็นว่าเป็นน้า จะโดนเขาสกัดดาวรุ่งไ
“ไม่เร็วเลยครับคุณพ่อ ผมว่าช้าไปด้วยซ้ำ” นฤบดินทร์ตอบหน้าตาย“เดี๋ยวนะ เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้แกเรียกใครว่าพ่อวะไอ้ดิน” ภาวินยืนเท้าเอวมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง ขณะที่คนถูกถามก็ชี้ไปทางคนถามพร้อมกับรอยยิ้มซื่อ ๆ พลางพูดว่า“จะมาขอลูกสาวเขาทั้งทีก็ต้องเปลี่ยนคำเรียกขานจากพี่เป็นพ่อไม่ใช่หรือครับ คุณน้าจันทร์เจ้าบอกมา”“นี่แกไปคุยกับคุณจันทร์มาแล้วหรือ” ภาวินถามอย่างไม่เชื่อหูเพราะไม่คิดว่านฤบดินทร์จะเตรียมพร้อมมาขนาดนี้ หนำซ้ำยังฉลาดด้วยการเข้าหาผู้ใหญ่ทางนั้นก่อนเพราะคงรู้ดีว่าจันทร์เจ้าไม่ปฏิเสธแน่นอน“เรียบร้อยแล้วครับ คุณน้ากับคุณยายบอกว่าไม่มีปัญหา ทีนี้ก็เหลือแต่ทางนี้แล้วละครับ...คุณพ่อ” นฤบดินทร์เน้นย้ำที่คำเรียกขาน ทำเอาคุณปู่กับคุณย่า และพี่สาวอย่างมัลลิกาได้แต่หัวเราะกันคิกคักด้วยความชอบใจเมื่อเห็นหน้าบอกบุญไม่รับของภาวิน“รู้สึกเหมือนเดจาวูไหมครับ...คุณพ่อ” ขณะที่พูดนฤบดินทร์กลั้นขำเต็มที่เมื่อเห็นสีหน้าภาวินที่เหมือนอยากเดินเข้ามาเบิ๊ดกระโหลกเขาเ