บทที่สามสิบแปด

ในเมืองจี่เป่ย วันนี้คนในตัวอำเภออกมารวมตัวกันที่หน้าจวนนายอำเภอเพราะมีคนปล่อยข่าวว่าตอนนี้ทางการได้จัดการโจรป่าที่คอยปล้นสะดมชาวบ้านที่เดินทางมาที่เมืองจี่เป่ยเมื่อเดือนที่แล้วด้วยทหารของฮ้องเต้ที่ส่งรองแม่ทัพของท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีให้ลงมาจัดการเรื่องโจรป่าโดยตรง

ชาวบ้านต่างพากันซาบซึ้งใจที่ฮ้องเต้ใส่ใจชาวบ้านเมืองจี่เป่ยถึงกับส่งรองแม่ทัพของท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉายาแม่ทัพปีศาจที่ชนะศึกเมื่อสองเดือนพร้อมกับชายแดนเหนือของอดีตแม่ทัพฟางอี้หลุน ทุกคนจึงพากันเดินทางเข้าเมืองมารอดูหัวหน้าโจรที่มันหากินกับความเดือดร้อนของชาวบ้านตาดำๆ 

 "ในตัวเมืองตอนนี้จึงคึกคักมากขอรับนายท่าน"    คนสนิทรายงานที่เจ้าของจวนนั่งทานมื้อเช้าด้วยกันกับครอบครัว

"ดีให้ชาวบ้านนั้นตัดสินโทษของนายอำเภอชั่วที่ต่อหน้าทำดีลับหลังขุดรีดพวกเขาคนชั่วไปอยู่ที่ไหนก็จะสร้างความเดือดร้อนที่นั้น คนเก่าอยู่มาเป็นสิบยี่สิบปีไม่เคยมีเรื่องนี้ พึ่งจะมาได้สองเดือนยังกล้าเลี้ยงโจรชั่วคอยปล้นชาวบ้านที่ทำมากินอย่างสุจริตนี้มันคอยซ้ำเติมคนในแผ่นดินเดียวกัน"

"ข้าให้คนปล่อยข่าวเองละขอรับท่นอี้หลุนว่าทหารจับกุมหัวหน้าโจรได้แล้วและจะมีการลงโทษในวันนี้ด้วยจากการนำของรองแม่ทัพของข้าที่เป็นคนนำกำลังทหารลงจัดการหัวหน้าโจรชั่วขอรั  ทั้งข้าจะได้ประกาศให้ชาวเมืองนี้ทีเดียวว่าพระชายาของข้ากับลูกทั้งสองคนนั้นเป็นบุตรตรีของท่านฟางอี้หลุน ชาวเมืองไม่เคยรู้ว่าพระชายาแต่งให้ข้าเมื่อหกปีก่อนขอรับ นางที่เติบโตอยู่บ้านแม่ยายตั้งแต่เด็กจึงไม่มีใครรู้จัก ทุกคนพึ่งจะเห็นนางออกจากจวนก็เมื่อเริ่มทำการค้าขายเพาะปลูกส่งเสบียงให้กับท่านพ่อตาและพระชายาก็ไม่เคยประกาศออกไปว่าเป็นถึงพระชายาของข้า ทำให้ชาวเมืองจี่เป่ยคิดว่าคุณหนูฟางอี้หลิงเป็นหญิงหม้ายที่มีลูกติดเป็นเด็กไม่มีพ่อ ข้าจะใช้โอกาสนี้ประกาศเรื่องของพระชายาโอรสธิดาของข้าทั้งสองคนด้วย"

ท่านอ๋องพูดสิ่งที่จะทำในวันนี้เพื่อพระชายากับโอรสธิดาทั้งสองคนของตนเองในคราเดียว

นายท่านฟางอี้หลุนที่คิดถึงตอนที่บุตรสาวนั้นได้รับสมรสพระราชทาน แต่ด้วยการคุ้มกันของนายอำเภอที่เป็นเพื่อนสนิทที่จัดการปิดข่าวเรื่องนี้ ท่านเองที่รู้ดีว่าท่านอ๋องไม่พอใจกับการสมรสราชทานในครั้งนี้

จึงทำการส่งตัวบุตรสาวไปแบบเงียบๆเพราะฮ่องเต้รับปากอยากดูแลนางตอนบิดานั้นต้องไปออกรบที่ชายแดน แม้แต่วันแต่งงานท่านยังอยู่รบที่ชายแดนมีเพียงบุตรชายที่เข้ามาพาน้องสาวเข้าพิธีที่ฝ่าบาทจัดการให้อย่างเรียบง่าย

และท่านต้องทำแบบนั้นเพราะฉายาของท่านอ๋องปีศาจนั้นเป็นคนที่เที่ยงตรงและไม่พอพระทัยกับการบีบบังคับจากผู้เป็นพี่ชายเช่นเดียวกัน ท่านแม่ทัพจึงไม่อยากให้เป็นที่ให้ผู้คนที่อยู่คนละฝ่ายกับตนหาเรื่องบุตรสาวตอนที่ท่านกับบุตรชายรบติดพันธ์ที่ชายแดน เพียงเพื่อต้องการให้นางปลอดภัยเมื่อเกิดเรื่องไม่คาดฝันจะฝ่าบาทจะรับปากว่าจะปกป้องบุตรสาวของท่าน

อีกทั้งไม่ให้จัดงานใหญ่โตทำพิธีเพียงแค่จวนของท่านอ๋องเพียงเท่านั้น ซึ่งฝ่าบาทนั้นก็ทำตามที่ท่านแม่ทัพฟางอี้หลุนร้องขอต่อพระองค์ จึงไม่แปลกที่คนในเมืองจี่เป่ยไม่มีใครรู้ว่าฟางอี้หลิงนั้นเป็นพระชายาของท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีนอกจากนายอำเภอคนเก่าเพื่อนสนิทของท่านแม่ทัพฟางนั้นเอง

"หลิงเอ๋อร์ลูกเสียใจไหมที่คนเมืองนี้ไม่รู้ว่าลูกสาวของพ่อเป็นถึงพระชายาของท่านอ๋องที่ผู้คนรู้เพียงว่าบุตรสาวของท่านแม่ทัพใหญ่มีลูกแต่ไม่มีสามี"

บิดาถามนางต่อหน้าของท่านอ๋องดูที่ผ่านมาท่านได้คุยกันกับบุตรเพียงสองคนจนเข้าใจแล้ว

"ไม่เลยเจ้าคะท่านพ่อข้าหาสนใจไม่กับคำคนนินทาไม่ดีเสียอีกที่ไม่มีใครรู้จักข้าถึงไม่มีสามีข้าไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน ในเมื่อข้าคนนี้เป็นได้ทั้งพ่อทั้งแม่ให้กับลูกของข้าได้เจ้าค่ะท่านพ่อ  ดีเสียอีกเพราะว่าข้ากับท่านอ๋องแต่งจากการบังคับใจกันข้าจึงคิดว่าทางที่ลูกเลือกนั้นถูกต้องแล้วเพราะว่าคนเราไม่สามารถบังคับให้คนมารักเราได้คิดว่าแยกกันอยู่ที่สุดแล้วเจ้าคะ ท่านอ๋องเองจะได้แต่งให้กับคนที่รักเข้าตำหนักส่วนลูกนั้นไม่ต้องการจะใช้สามีร่วมกับใครเจ้าค่ะท่านพ่อ  อย่าได้กังวลใจไปเลยข้าไม่ได้รู้สึกอยากให้คนรู้จักว่าเป็นพระชายา ลูกขอเป็นเพียงบุตรสาวของท่านพ่อกับน้องสาวของพี่ใหญ่ เป็นแม่ของสองก้อนจอมซนแค่นี้ก็พอแล้วเจ้าคะ "

างตอบบิดาไปตามที่ตัวเองคิด

"แต่ข้าอยากประกาศให้คนเมืองจี่เป่ยรับรู้ว่าพระชายาของข้ากับลูกอาศัยอยู่เมืองนี้ตั้งแต่ที่ข้าไปรบที่ชายแดนเหนือ พระชายาข้าขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมาขอข้าได้ทำหน้าที่ของสามีกับบิดาเหมือนเจ้าบ้างจะได้ไหม ข้ารู้ว่าที่ผ่านมาเป็นข้าที่ผิดข้าเต็มใจและยินดีกับหน้าที่พ่อกับสามีของเจ้านะ"   ท่านอ๋องพูดขึ้นต่อจากนางทันที

ฟางอี้หลิงมองหน้าของชายหนุ่มที่พูดจบ เขาก็มองนางด้วยความรู้สึกผิดต่อนางกับลูกน้อยทั้งสองคนของเขาที่ไม่ได้ทำหน้าที่ของสามีกับพ่อเลยที่ดีเลยที่ลูกน้อยทั้งสองไม่รู้ความเป็นมาของพ่อกับแม่ของตัวเองมาก่อน ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีที่นางเลี้ยงลูกมาด้วยความรักจากแม่เพียงคนเดียว ซึ่งท่านอ๋องนั้นอยากได้ทั้งสองสิ่งจากลูกกับพระชายาของตัวเองในตอนนี้

"ท่านแม่พวกเราจะเข้าเมืองกันหรือเจ้าคะวันนี้"   ฟางเย่วเล่อถามมารดาเพราะเห็นบิดาด้วยทำหน้าด้วยความรู้สึกผิดนางจึงอยากช่วยบิดาเดี๋ยวมารดาจะดุเอา

"ถึงไม่ประกาศให้คนรู้เล่อเล่อก็เป็นลูกสาวของท่านพ่ออยู่แล้วเจ้าค่ะ โอ๋ๆท่านพ่ออย่าน้อยใจไปเลยนะเจ้าค่ะ"

นางพูดขึ้นมาด้วยความไร้เดียงสาสร้างความเอ็นดูกับความช่างพูดของเด็กน้อยจ้ำหม่ำคนนี้ยิ่งนัก

"ข้าคิดเหมือนน้องขอรับท่านพ่อ จะประกาศหรือไม่สำคัญเพราะถึงอย่างไรข้าก็เป็นลูกชายของท่านพ่อขอรับ"    ฟางลู่หมิงตอบคนเป็นบิดาไปว่าพวกตนไม่ได้คิดมากในเรื่องนี้

"เอาละหลานทั้งสองของตาพวกเราจะเข้าเมืองกันทุกคนเลย ใครจะนั่งไปกับตามั่งละวันนี้แล้วไปพบแม่กับพ่อของลูกที่ในเมืองเลยดีไหม"  นายท่านฟางเอ่ยชวนหลานสาวหลานชายให้เดินทางไปพร้อมกับท่าน

"ได้ขอรับ/ได้เจ้าค่ะท่านตา"

"ให้ท่านพ่อไปกับท่านแม่หวังว่าท่านพ่อจะไม่น้อยใจท่านแม่นะเจ้าคะ"

ฟางเย่วเล่อหันไปบอกบิดากุนซือกับรองแม่ทัพได้ฟังจนสำลักอาหารหลานสาวคนนี้นางช่างฉลาดเฉลียวยิ่งนัก

"ข้าจะเดินทางด้วยม้าหานลู่คงเตรียมนักโทษเรียบร้อยแล้วก็ออกเดินเดินทางได้เลย ข้าจะขี่ม้ากับรองแม่ทัพตามไปด้วยกันทีเดียวเลย นายท่านฟางข้าทั้งสองคนขอเดินทางล่วงหน้าไปที่อำเภอพร้อมนักโทษก่อนนะขอรับ"

สองหนุ่มอิ่มมื้อเช้าแล้วลุกขึ้นก้มหัวให้เจ้าของจวนกับท่านอ๋องที่มองพระชายาด้วยแววตาที่เศร้าสร้อยรอคอยคำตอบจากนาง