บทที่สิบเจ็ด

วันนี้ฟางอี้หลิงออกมาตรวจบัญชีที่ร้านขายพืชผักผลไม้ของนางเองเป็นประจำทุกอาทิตย์อยู่แล้ว นางเลือกขายที่ชาวเมืองซื้อหาได้ไม่เน้นราคาแพงจนชาวบ้านจับต้องไม่ได้จึงทำให้ที่ร้านมีคนเข้าออกตลอดเวลา

ตั้งแต่นางมาอาศัยอยู่ที่เมืองนี้ได้หกปีจากคุณหนูในห้องหอและพระชายาของท่านอ๋องหยวนอวิ๋อฉีที่ถูกลงโทษขับไล่ออกจากตำหนักของพระสวามีจนตายไปเพราะพิษไข้ จนนางได้มาอาศัยร่างของบุตรสาวอดีตของท่านแม่ทัพฟางอี้หลุนและเป็นน้องสาวของแม่ทัพใหญ่ฟางอี้ข่ายในตอนนี้

นางไม่เคยประกาศว่าตนเองคือพระชายาของท่านอ๋องทุกคนคิดแค่ว่านางกลับมาอยู่บ้านเดิมของมารดาที่นี้อย่างถาวร นางซื้อที่ดินที่ติดกันกับที่ดินเก่าของมารดาเพื่อทำการเกษตรทุกอย่าง เพื่อส่งให้ท่านพ่อที่กำลังรบที่ชายแดนกับพี่ชายจนจบศึกแล้วกลับมาอยู่เรือนเก่าของท่านแม่ แต่ฟางอี้หลิงนั้นซ่อมแซมใหม่ทั้งหมดด้วยนางมีตัวช่วยที่พิเศษกว่าใครเพื่อนจึงทำให้นางผ่านทุกอย่างมาได้ ด้วยนวัตกรรมใหม่ที่มีในยานมิติติดตามนางมา

อาหารจากแคปซูนล้ำสมัยที่นางมีในมิติทำให้นางมียาอาหารเสริมมากมาย เนื้อกลายพันธ์ที่กินแล้วทำให้มีพละกำลังที่แข็งแกร่งขึ้น เรื่องการต่อสู้นางไม่กลัวเลยสักนิด แต่ตั้งแต่ที่มีลูกทำให้นางเป็นคนยุคโบราณเต็มตัวต้องปรับตัวอยู่พอสมควร ก็อย่างว่ามันคนละยุคละสมัยนางมาจากโลกแห่งอนาคตที่ห่างไกลไปอีกคนละที่เลย เรื่องลี้ลับนี้มันมีจริงเสียด้วย

"คุณหนูเจ้าคะทำบัญชีเสร็จหมดแล้วเจ้าค่ะจะไปต่อที่ไหนก่อนดีเจ้าคะเหลาอาหารหรือโรงหมอหลี่เจิ้งหยางดีเจ้าคะ" พี่สาวซีซีถามคุณหนูของตัวเอง

"ลำบากพี่สาวซีซีแล้วที่ช่วยข้าทำงานทุกอย่างเลย   ทั้งในจวนทั้งนอกจวน"

ส่วนพี่สาวอีอีจะอยู่กับคุณชายกับคุณหนูที่จวนเพราะไม่มีใครขัดใจสองแฝดได้นอกจากพี่สาวทั้งสองคน

"ลำบากอะไรเจ้าคะพวกเราทำจนเคยชินไปแล้วไม่มีอะไรให้เป็นห่วงเจ้าคะ ว่าแต่เรื่องของท่านอ๋องคุณหนูจะทำอย่างไรต่อดีเจ้าคะ พี่คิดว่าเอ่อท่านอ๋องคงจะไม่ยอมเสด็จกลับเมืองหลวงไปคนเดียวแน่เลยเจ้าคะ อาจจะอยู่เมืองจี่เป่ยกับคุณหนูและคุณหนูทั้งสองคนไปอีกนานเลยละเจ้าค่ะ"

" พี่ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกเจ้าค่ะเขาจะอยู่หรือจะไปข้าหาสนใจไม่ ในเมื่อเขาอยากอยู่กับลูกนั้นคือข้ออ้างเพื่อรั้งอยู่ที่นี้ ข้าก็หาได้ขัดเรื่องพ่อลูกของเขาไม่แต่สำหรับข้านั้นไม่ได้รู้สึกอะไรกับท่านอ๋องเพราะว่าพวกเราแต่งงานไม่ได้รักใคร่กัน พี่ก็รู้อยู่แล้วนี้นะว่าเขาลงโทษข้าที่ไม่สบายปางตายและไม่ถามหรือสอบสวนหาคนผิด เอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่เพราะตัวเองเป็นท่านอ๋องที่อยู่เหนือผู้คนทั้งเมืองยังไงละ คิดถึงวันนั้นข้ายังจำไม่เคยลืมสักครั้ง โดนขับไล่ออกจากตำหนักทั้งที่ไม่สบาย ถ้าไม่ได้พวกพี่ช่วยกันดูแลจนหายดีแล้วจะมีข้ากับลูกหรือเจ้าคะ"

"คุณหนูเจ้าคะอย่าไปคิดถึงอดีตอีกเลยนะเจ้าค่ะ พี่อยากเห็นคุณหนูทั้งสามมีความสุขพร้อมหน้าพ่อแม่ลูกเจ้าค่ะ ยิ่งคุณหนูทั้งสองคนมีความสุขมากที่ได้รู้ว่าตัวเองมีท่านพ่อเหมือนคนอื่น"

พี่สาวซีซีพูดกับคุณหนูของตัวเอง ฟางอี้หลิงเองก็เข้าใจว่าคนยุคนี้เขาเห็นผู้ชายเป็นแผ่นฟ้าและต้องการมีสามีภรรยาที่ไม่หย่าร้างกัน คนที่นี้หวงเรื่องชื่อเสียงเป็นที่หนึ่งซึ่งนางเองก็เข้าใจแต่ส่วนตัวนั้นไม่สนใจเรื่องของสามีภรรยา มีเพียงสองแฝดนางก็พอใจแล้วแถมตอนนี้บิดาของร่างเดิมลาออกจากการเป็นทหารมาอยู่ด้วย นางยิ่งอยากตอบแทนท่านที่มาอาศัยในร่างของฟางอี้หลิงตัวจริง นางจึงทำทุกทางเพื่อจะกลับมาอาศัยที่บ้านเดิมของมารดาของฟางอี้หลิงนั้นเอง

เสียงเคาะประตูห้องทำงานพร้อมทั้งเสียงรายงานจากสนิทของนาง 

 "คุณหนูขอรับคุณชายโม่เฉียงมาหาขอรับ"

"ขอบคุณมากเดี๋ยวข้าออกไปต้อนรับแขกด้วย" 

ฟางอี้หลิงบอกคนของตนเอง

นายน้อยโม่เฉียงเจ้าของเหลาอาหารที่ผูกขาดกับผักที่หายากที่คนอื่นปลูกไม่ค่อยได้ผลผลิตเหมือนที่สวนของฟางอี้หลิง ทั้งสองลงนามทำการซื้อขายผักที่เหลาต้องการโดยเฉพาะเกือบยี่สิบอย่างแล้ว ผลไม้ที่ปลูกยากที่สุดจะมีเพียงเหลาอาหารของนายน้อยโม่เฉียงเท่านั้นจึงจะได้ขึ้นโต๊ะ กิจการเหลาของเขาจึงขายดิบขายดีทั้งยังได้เมนูที่ฟางอี้หลิงนางให้มาอีกเกือบร้อยอย่างเพื่อเรียกลูกค้าเข้าร้าน

ที่นายน้อยโม่เฉียงมาวันนี้เพราะมีนัดกับฟางอี้หลิงอยู่แล้ว แต่ข่าวที่คนของเขาได้ยินมาว่ามีคนมาพักที่จวนของนางเป็นคุณชายหนุ่มรูปงามที่ขอเข้าพบบิดาของนางที่ไปกินข้าวกับหลานชายเมื่อวานที่เหลาอาหารของเขา   ทำให้ชายหนุ่มร้อนใจมากเพราะเขาเองสนใจฟางอี้หลิงนางทั้งเก่งและฉลาดถึงจะมีลูกติดแล้วเขาหาได้สนใจไม่  เพราะตั้งแต่ที่รู้จักกันมากับนางทำให้กิจการเหลาอาหารของเขานั้นขายดีติดอันดับไปแทบจะทุกสาขาที่มีต่างเมืองอีกสองที่

สองแฝดเองก็น่ารักสำหรับเขาด้วย านางตกลงจะให้แม่สื่อไปสู่ขอนานแล้ว แต่ฟางอี้หลิงไม่ตอบรับรักเขาเสียที ยิ่งตอนนี้ที่โรงหมอของหลี่เจิ้งหยางนั้นก็เหมือนจะเป็นมารหัวใจของเขาเพิ่มมาอีกคน

"สวัสดีคุณชายโม่เฉียงเจ้าค่ะ"   

ฟางอี้หลิงออกมาหาแขกที่รอนางอยู่

"แม่นางฟางอี้หลิงเจ้ามาแล้ว" คุณชายโม่เฉียงลุกขึ้นยืนพอได้ยินเสียงของนาง ชายหนุ่มดีใจมากที่นางออกมาพบเขาทุกครั้งที่นางเข้ามาที่ร้านจะต้องไปทานมื้อเที่ยงด้วยกันกับเขาตลอด เพื่อคุยงานให้คำปรึกษาได้ทุกเรื่องที่เขาถาม นางอย่างไม่หวงความรู้ทั้งยังบอกให้เขาปรับปรุงเหลาให้คนสนใจมากขึ้นและอยากเข้ามากินอาหารที่อร่อยสะอาดแปลกใหม่ในทุกเดือน

"เรานัดกันมื้อเที่ยงไม่ใช่หรือเจ้าคะคุณชายโม่"

นางถามเขายิ้มๆทำไมนางจะไม่รู้ว่าหนุ่มน้อยตรงหน้านั้นชอบนาง แต่ฟางอี้หลิงนั้นแสดงออกเหมือนเป็นเพื่อนกันมากกว่าและไม่ให้เขามีความหวังคบกันเป็นเพื่อนยั่งยืนกว่าคนรักเสียอีก

"พอดีข้าว่างจึงอยากมาหาเจ้าก่อนนะแม่นางฟางนี้ก็ใกล้จะถึงมื้อเที่ยงแล้ว ข้าจึงอยากมาหาแม่นางฟางแล้วเดินไปด้วยกันเลยพอดีข้าไปธุระที่นอกเมืองมาตั้งแต่เช้าแล้วละ"  โม่เฉียงตอบคู้ค้าของเขา

"ขอบใจท่านมากคุณชายโม่ที่เหลาอาห่คงจะขายดีเหมือนเดิมใช่ไหมเจ้าคะ เห็นท่านสั่งผักอาทิตย์นี้เยอะขึ้นอีกเท่าตัวเลย"

"พอดีมีคนทางเมืองหลวงมาตรวจงานในเมืองจี่เป่ยของพวกเรานะ ข้าเลยเพิ่มผักผลไม้เพิ่มแถมที่พักที่เจ้าแนะนำให้ข้าเปิดนั้น เต็มทุกห้องเลยข้าจึงอยากเลี้ยงอาหารตอบแทนแม่ฟางอี้หลิงที่ช่วยเหลือข้ามาโดยตลอดนะ"

"ก็เราเป็นคู่ค้าที่ดีต่อกันเจ้าค่ะเพื่อนที่ข้ามีมาตั้งแต่ข้ามาอยู่ที่เมืองจี่เป่ยนี้มีคุณชายโม่เฉียงกับคุณชายหลี่เจิ้นหยางที่คบข้าเป็นเพื่อนที่ดีนี้เจ้าค่ะ"

ฟางอี้หลิงตอบชายหนุ่มตรงหน้าที่ทำหงอยลงพอนางบอกเป็นเพื่อนเท่านั้น แค่นางยังคบหาเขาก็พอใจมากแล้วละโม่เฉียงคิดในใจ