ตอนที่16 แอปหาคู่

ทางด้านดีไซน์

“ยัยซีแกว่าแอปพลิเคชันหาคู่ที่เขากำลังฮิตเล่นกัน เขาได้แฟนกันจริงๆ ไหม” ดีไซน์เอ่ยถามขณะที่ทั้งสองอยู่ในลิฟต์กันแค่สองคน

“บางคนเขาก็บอกว่าได้จริงๆ แต่ส่วนมากก็เจอแต่มิจฉาชีพ” ซีไนซ์ตอบกลับไปตามที่เห็นในหน้าโซเชียลที่มาแชร์กัน

“แล้วถ้าเราจะหาแค่เพื่อนคุยล่ะ แกว่าจะมีไหมคนที่แค่ต้องการหาใครสักคนเป็นเพื่อนคุยเฉยๆ”

“ก็อาจจะมีนะ แต่ฉันเองก็ไม่เคยเล่นเหมือนกัน ต้องลองไปเล่นดูแต่ต้องเล่นอย่างมีสตินะ ไม่ใช่ไปโดนผู้ชายในนั้นหลอกมาล่ะ แค่โดนไอ้เชี่ยโยหลอกครั้งเดียวก็เกินพอแล้วสำหรับผู้หญิงสวยๆ อย่างแกยัยไซน์”

“ฉันรู้ ฉันแค่อยากมีใครสักคนไว้คุยแก้เหงาแค่นั้นเอง คืนนี้กลับไปฉันว่าฉันจะลองโหลดมาเล่นดู”

“ถ้าแกเหงาแกไม่ลองเปิดใจให้พี่ชายฉันดู คนนี้หล่อ รวย ใจดี พูดเพราะแถมยังโสดร้อยเปอร์เซ็นต์อีกด้วยนะ”

“ไม่อะ ฉันยังไม่อยากจริงจังกับใครตอนนี้”

“แกจะใช้ชีวิตแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนยัยไซน์”

“ไม่รู้ จนกว่าฉันจะเบื่อมั้ง” ปากบางตอบกลับน้ำเสียงและสีหน้าปกติยากที่อีกฝ่ายจะคาดเดาความรู้สึก ณ ตอนนี้ได้ ขนาดซีไนซ์ที่คบกันมาหลายปีก็ยังเดาใจไม่ออกว่าภายในใบหน้าสวยนี้กำลังคิดอะไรอยู่

“ฉันภาวนาให้แกเบื่อเร็วๆ แล้วกัน” ซีไนซ์พูดทิ้งท้ายก่อนที่ประตูลิฟต์จะเปิดออกเมื่อลงมาถึงชั้นใต้ดินซึ่งเป็นลานจอดรถของบริษัท

“แต่ชีวิตที่ไม่ต้องยึดติดกับใครก็สบายใจไปอีกแบบนะ ถ้าเหงาก็แค่หาเพื่อนคุย” ดีไซน์ตอบกลับ

“แกอย่าเอาผู้ชายเลวๆ แค่คนเดียวมาตัดสินผู้ชายทั้งโลกสิ อย่างน้อยก็ขอยกเว้นพี่ชายฉันไว้สักคน”

“ดูเหมือนว่าแกอยากได้ฉันเป็นพี่สะใภ้มากเลยนะยัยซี” น้ำเสียงประชดประชันถามกลับแบบไม่จริงจังนัก

“ไหว้พระขอพรวัดไหนฉันก็ขอแบบนั้นนะ รอดูว่าพรที่ฉันขอกับพระท่านไว้กับความปรารถนาที่ต้องการอยู่คนเดียวของแกอะไรจะถึงคิวก่อนกัน แต่ฉันบอกไว้ก่อนว่าฉันบนไว้หนักมาก พระท่านต้องเลือกฉันค่ะ” ซีไนซ์ตอบกลับน้ำเสียงจริงจังพร้อมสะบัดหน้าใส่ดีไซน์และเบ้ปากใส่เล็กน้อย ตามาด้วยเสียงหัวเราะของทั้งสองระหว่างเดินไปยังลานจอดรถ

ร่างอรชรในชุดนอนตัวโปรดนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียง นิ้วเรียวเล็กจิ้มไปที่แอปพลิเคชันหาคู่ยอดฮิตรูปดวงไฟและกรอกข้อมูลต่างๆ เพื่อลงชื่อเข้าใช้งาน ใช้เวลานานกว่าสิบนาทีการตั้งค่าโปรไฟล์ก็เสร็จเรียบร้อยพร้อมกับการสมัครสมาชิกโกลด์เพื่อเข้าถึงการใช้งานที่ครอบคลุมมากขึ้น

หลังจากลงทะเบียนใช้งานแอปได้ไม่นานก็มียอดกดถูกใจโปรไฟล์เธอเกือบร้อยคน ดีไซน์จึงกดเข้าไปดูคนที่ถูกใจเธอเข้ามาแต่ก็ยังไม่มีใครรู้สึกถูกใจอยากคุยด้วยเลย ได้แต่ปัดซ้ายทิ้งไปคนแล้วคนเล่า มีบางคนลองคุยดูแต่ก็คุยกันได้ไม่เกิน 3 วันรู้สึกว่าไม่ใช่ก็เงียบไปไม่คุยต่อ กิจกรรมหลังเลิกงานของดีไซน์ก็จะขลุกอยู่กับแอปนี้ตลอดทั้งสัปดาห์

ทางด้านลุคค์

‘โทรมาหาพี่แต่เช้ามีธุระอะไรยัยซี’

‘จะมีเรื่องอะไรนอกจากเรื่องยัยไซน์ล่ะคะ’

‘ดีไซน์ทำไม เกิดอะไรขึ้นกับดีไซน์’ เสียงเรียบถามกลับอย่างร้อนรน

‘ก็ตอนนี้ยัยไซน์ไปโหลดแอปหาคู่มาเล่นสิคะ’

‘แอปหาคู่อย่างนั้นเหรอ แอปอะไร’

‘นี่พี่รู้จักอะไรบ้างเนี่ย’

‘ก็คนมันไม่เคยเล่น รีบๆ บอกมาเถอะน่าอย่าลีลา’ ชายหนุ่มที่เริ่มมีอาการร้อนรน น้ำเสียงดูแข็งกร้าวขึ้นจากตอนแรก

‘แอปลูกไฟค่ะ รีบไปโหลดมาด่วนเลยนะคะถ้าไม่อยากเสียยัยไซน์ให้ใครอีกก็ไม่รู้’

‘โอเค แค่นี้แหละ’ พูดจบลุคค์ก็กดวางสายจากคนเป็นน้องสาวทันที

“แทนไทเข้ามาหากูที่ห้องทำงานตอนนี้” เสียงเรียบนิ่งพูดผ่านเครื่องมือสื่อสารที่การ์ดทุกคนต้องพกติดตัวตลอดเวลาที่ทำงาน

“ผมกำลังเช็กของในสต๊อกอยู่ครับน่าจะใช้เวลาอีกประมาณ 20 นาทีครับ พี่มีอะไรด่วนไหมครับ” แทนไทตอบกลับ

“กูบอกให้ขึ้นมาหากูที่ห้องทำงานตอนนี้” เสียงทุ้มกดต่ำย้ำความต้องการกับลูกน้องคนสนิทอีกครั้ง

“ครับพี่”