ตอนที่28 แฟนในอนาคต

ลุคค์กลับมาที่ผับอีกครั้งช่วงดึกเกือบถึงเวลาที่ผับใกล้ปิด นักท่องเที่ยวบางส่วนทยอยเช็กบิลกันกลับไปบ้างแล้ว ขายาวก้าวขึ้นบันไดดูไม่เร่งรีบต่างจากลูกน้องที่ขวัญผวาว่าจะโดนลงโทษไปด้วยที่ลูกพี่อย่างลุคค์หนีงานออกไปแบบนี้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เมียไล่ออกจากบ้านเหรอครับถึงโผล่มานี่ได้” เสียงทักทายบอดี้การ์ดรุ่นพี่ไร้ความเกรงกลัวแต่อย่างใด แทนไทที่ยืนอยู่ในห้องถึงกลับขนลุกกลัวจะได้กินหนังวัวขัดมันวาวจากเท้าของธาราพร้อมๆ กับลุคค์

“มาถึงก็ปากเสียใส่กูเลยนะ มึงเสนอหน้าไปไหนมาทำไมไม่อยู่ดูแลผับ” ธาราถามกลับเสียงเยือกเย็น แววตาวาวโรจน์แผ่รังสีไปทั่วห้อง

“พาแฟนในอนาคตไปทานข้าวต้ม จากนั้นก็ไปส่งเธอที่บ้านครับ” ลุคค์ยังตอบกลับหน้าละลื่น

“มึงทิ้งงานเพื่อพาผู้หญิงไปกินมื้อดึกเนี่ยนะไอ้ลุคค์”

“ผมไม่ได้ทิ้งงานครับ บัญชีเดือนนี้ผมเคลียร์เสร็จเรียบร้อยแล้ว แล้วอีกอย่างผู้หญิงคนนั้นเธอก็เป็นลูกค้าของเรา เธอมาคนเดียวและดื่มไปหลายแก้วถ้าผมปล่อยให้เธอนั่งแท็กซี่กลับคนเดียวมันอันตรายนะครับ” ลุคค์ยกเอาเหตุผลที่แทนไทได้ยินถึงกับต้องยกมือขึ้นกุมขมับ สีหน้าดูสิ้นหวังจากก่อนหน้า

“มึงต้องไปส่งลูกค้าผู้หญิงทุกคนที่มาเที่ยวที่ผับคนเดียวหรือไง ถึงยกเหตุผลปัญญาอ่อนนี้มาบอกกู” ธาราหัวเสียมากขึ้นกว่าเดิม ถามกลับไปเสียงแข็ง

“ใจผมก็อยากทำแบบนั้นครับ แต่บังเอิญผมไม่มีเวลาทำแบบนั้นได้”

“แล้ววันนี้มึงว่างมากอย่างนั้นเหรอ”

“เปล่าครับ แต่ผมไม่สามารถปล่อยเธอกลับบ้านเองคนเดียวได้ มันเป็นเหตุสุดวิสัยครับ” ลุคค์ยังหาเหตุผลข้างๆ คูๆ ตอบกลับธาราไป

“ถ้านายรู้เรื่องนี้มึงคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

“ถ้าพี่ไม่ไปฟ้องนาย นายก็ไม่มีทางรู้แน่นอนครับ ตอนนี้นายน่าจะนอนกอดนายหญิงอยู่บนเตียงนอนหลับอย่างมีความสุข ตอนพี่ตามจีบคุณมุกดาผมยังช่วยพี่ทำงานตั้งหลายอย่าง ถึงเวลาผมอยากมีเมียกับเขาบ้างพี่ยังจะมาใจร้ายกับผมอีกเหรอ” ลุคค์พูดยาวเหยียดทวงบุญคุณตั้งแต่ชาติปางก่อนจนถึงปัจจุบัน ธาราหัวเสียลุกพรวดพราดขึ้นทำเอาแทนไทสะดุ้งโหยงถอยหลังห่างจนหลังชนกำแพง ส่วนคนจุดชนวนนั้นยังยืนหน้าละลื่นพร้อมรับแรงกระแทกตลอดเวลา

“ถ้าผับเกิดเรื่องมึงเคลียร์กับนายเองอย่ามาร้องให้กูช่วยแล้วกัน” เสียงเรียบพูดขึ้นก่อนจะสาวเท้าเดินออกจากห้องไป

“เฮ้อ! โล่งอกไปที นึกว่าจะได้กินหนังวัวชั้นสูงแทนมื้อดึกซะแล้ว พี่ก็ไปยั่วโมโหพี่ธาราเขา ถ้าเกิดว่าพี่ธาราแกโมโหควักปืนยิงกระบาลพวกเราขึ้นมาทำไงล่ะพี่” แทนไทถอนหายใจเสียงดังอย่างโล่งอก และไม่วายเอ่ยตำหนิลูกพี่อย่างลุคค์ที่เดินไปหย่อนสะโพกนั่งเก้าอี้ด้วยตวัดขายาวขึ้นไขว่ห้างท่าทางสบายไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร

“ก็ตายสิ ระยะแค่นี้มึงคิดว่าพี่ธาราจะยิงพลาดหรือไง ถามอะไรโง่ๆ”

“แล้วพี่จะไปยั่วโมโหพี่ธาราทำไม ผมล่ะไม่เข้าใจพี่จริงๆ” แทนไทยังบ่นออกมาไม่หยุด

“พี่ธาราแค่หงุดหงิดเลยหาที่ลงเฉยๆ แค่กูไม่อยู่ผับแค่ไม่กี่ชั่วโมงมึงคิดว่าเขาถึงขั้นจะยิงหัวกูเลยหรือไง ไร้สาระ”

“พี่ไม่เห็นตอนที่พี่ธาราเดินเข้ามาแล้วไม่เห็นพี่อยู่ในห้องสายตาพี่ธารามันน่ากลัวแค่ไหน ผมนี่กลัวจนขนลุกเยี่ยวแทบเล็ด” แทนไททำท่าลูบแขนตัวเองเมื่อเล่าเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นให้ลุคค์ฟัง

“พรุ่งนี้มึงอยู่เวรยามที่บ้านไม่ต้องมาช่วยงานที่ผับถ้าจะปอดแหกขนาดนี้” ลุคค์ว่ากลับพร้อมลุกขึ้นเต็มความสูงก้าวเท้ายาวลงไปตรวจความเรียบร้อยด้านล่าง อยู่ ๆ บาร์เทนเดอร์หนุ่มก็เดินดุ่ม ๆ เข้ามาหา

“พี่ลุคค์ครับ คุณผู้หญิงคนที่นั่งดื่มกับพี่วันนี้เขาลืมจ่ายค่าเหล้าครับ”

“ลงบัญชีฉันไว้”

“ครับ”

“เออ..ถ้าวันหลังเธอมาที่นี่อีกให้รีบแจ้งฉันทันที” เสียงเรียบยังไม่ลืมกำชับลูกน้องออกไป

“คนนี้ใช่ไหมครับที่พี่ลุคค์แอบชอบมานาน เขาเลิกกับแฟนเขาแล้วเหรอครับหรือพี่ไปเป็นชู้กับแฟนชาวบ้านครับ” แทนไทที่เดินตามลงมาติดๆ ได้ยินทุกคำที่ลุคค์พูดกับบาร์เทนเดอร์จนอดแซวไม่ได้

“เป็นชู้พ่-อ-งมึงสิ เธอเลิกกับแฟนแล้ว” ลุคค์ด่าสวนกลับทันที