ตอนที่50 จ้างเที่ยวฟิลลิ่งแฟน#2

“ค่อยๆ ทาน” นิ้วโป้งเรียวยาวยื่นไปเช็ดคาบซอสผัดไทยที่ติดอยู่มุมปากบางอย่างถือวิสาสะ ทั้งที่กล่องกระดาษทิชชูวางอยู่ข้างๆ แต่ลุคค์ก็เลือกที่จะใช้นิ้วหัวแม่มือตัวเองเช็ดแทน

“อ้ะ!” ไซน์ร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่อโดนลุคค์ปฏิบัติต่อเธอแบบนั้น

“บอกฉันก็ได้ค่ะ”

“แค่เช็ดให้ไม่ได้หนักหนาอะไร คนเป็นแฟนกันทำให้กันเป็นเรื่องปกติ ใช้ผมให้คุ้มกับเงินที่คุณจ้างผมสิ” คิ้วเรียวสวยเลิ่กขึ้นสีหน้าไม่ค่อยพอใจที่ชายหนุ่มตรงหน้าพูดเหมือนประชดประชันเธอ

“ถ้างั้นก็ป้อนฉันหน่อยค่ะ ฉันขี้เกียจทานเอง”

“อ้าปากครับ”

หลังจากทานมื้อเที่ยงเสร็จทั้งสองก็กลับมาที่โรงแรมเพราะแดดช่วงบ่ายค่อนข้างแรง ไม่เหมาะแก่การเดินเที่ยวหรือแม้กระทั่งเล่นน้ำทะเล

“จะไปไหนครับ” สิ้นเสียงราบเรียบของคนที่นั่งทำงานอยู่บนโซฟา ขาทั้งสองข้างของหญิงสาวหยุดชะงักอัตโนมัติ คอระหงเอี้ยวหันกลับมาเก้าสิบองศายังทิศทางที่ชายหนุ่มนั่งอยู่

“ฉันจะลงไปเล่นน้ำข้างล่างค่ะ ฝากคุณจองร้านอาหารซีฟู้ดสำหรับมื้อเย็นนี้ด้วยนะคะ”

“แดดข้างนอกแรง ให้แดดอ่อนลงกว่านี้ก่อนค่อยไป รอสักสี่โมงเย็นเดี๋ยวไม่สบาย” ใบหน้าเริงร่าอารมณ์ดีก่อนหน้าแปรเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงขึ้นทันทีเมื่อโดนคำสั่งห้ามจากผู้ชายที่เธอจ้างมา

“ฉันจ้างคุณมาเป็นเพื่อนเที่ยวนะคะ ไม่ได้จ้างมาเพื่อให้คุณมาสั่งฉัน” เสียงแหลมว่าสวนกลับด้วยอารมณ์โมโหที่โดนขัดใจโดยไร้การไตร่ตรองถึงเจตนาของชายหนุ่ม

“ผมแค่เป็นห่วงว่าคุณจะไม่สบาย เพราะถ้าเป็นแบบนั้นทริปดำน้ำอีกห้าเกาะ เล่นเซิร์ฟ ขับเจ็ท สกี ก็คงต้องอดทั้งหมดเพราะคุณอาจจะต้องไปนอนให้น้ำเกลืออยู่ที่โรงพยาบาลแทน”

“หึย ไม่เล่นก็ได้” ร่างบางหุ่นนางแบบในชุดว่ายน้ำสีดำสวมทับด้วยเสื้อคลุมซีทรูสีขาวหมุนตัวเดินผ่านหน้าชายหนุ่มไปกระแทกสะโพกนั่งลงโซฟาฝั่งตรงข้าม

“คืนนี้หลังทานมื้อเย็นเสร็จผมจะพาไปขับรถเล่นชมรอบเมืองภูเก็ต” ลุคค์ละสายตาจากไอแพดในมือเงยหน้าขึ้นพูดกับหญิงสาวที่นั่งหน้าบึ้งบอกบุญไม่รับอยู่ตรงหน้า

“ผมเช่าเจ็ท สกีไว้ เย็นนี้อยากลองหัดขับไหมวันนี้คลื่นไม่แรงคุณน่าจะขับได้” ลุคค์หาของมาล่อหญิงสาวให้อารมณ์ดี และมันก็ได้ผล

“จริงเหรอคะ คุณจะให้ฉันขับจริงๆ เหรอคะ” ดีไซน์ทนนั่งปั้นหน้าบึ้งตึงต่อไปไม่ไหวเพราะของล่อตาล่อใจแต่ละอย่างทำให้เธออดใจไม่ไหว

“ถ้าคุณอยากขับผมก็จะสอนให้ ไปนอนพักก่อนถึงเวลาผมจะไปปลุก” เท้าเล็กเดินไปกระโจนลงเตียงเหมือนเด็กโดยไม่ระวังว่าเสื้อคลุมจะเปิดหรือหลุดออกหรือไม่

“ผมลดอุณหภูมิแอร์ลง ห่มผ้าด้วยเดี๋ยวจะไม่สบาย” ลุคค์เอ่ยบอกเสียงติดๆ ขัด ๆ ดังอยู่ในลำคอเมื่อเรียวขาสวยโชว์เด่นให้เห็นอยู่ตรงหน้าจนตอนนี้แทบไม่มีสมาธิทำงาน ขืนยังเห็นแบบนี้อยู่อีกมีหวังเขาได้อนุมัติงานส่งเดชเป็นแน่เพราะขาดสติ

“แต่ฉันว่าเท่านี้กำลังดีนะคะ” ดีไซน์ยังนอนกระดิกเท้ามือเขี่ยหน้าจอโทรศัพท์เล่นไม่ได้สนใจสิ่งที่ชายหนุ่มพูด

“ถ้างั้นก็ลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่ชุดนั้นนอนไม่อึดอัดหรือไง”

“ไม่ค่ะ ฉันขี้เกียจเปลี่ยนกลับไปกลับมา” ดีไซน์ยังคงก้มหน้าก้มตาตอบแชตเพื่อนโดยไม่ได้หันมามองว่าสีหน้าชายหนุ่มตอนนี้เป็นอย่างไร

“ไซน์ ทำไมดื้อจังวะ” ความอดทนของลุคค์กำลังจะหมดลง เท้ายาวก้าวฉับ ฉับ ฉับ เดินตรงมายังเตียงนอน

“พรึบ!” อย่าดึงออกไม่งั้นผมจะตีคุณให้ก้นลาย” แจ็กเกตยีนแบรนด์ดังถูกโยนไปคลุมสะโพกกลมมนที่อยู่ภายใต้ชุดว่ายน้ำตัวจิ๋วสีดำ

หลังจากนั้นลุคค์ก็กลับมานั่งทำงานของตัวเองต่อให้เสร็จเพื่อที่พรุ่งนี้จะมีเวลาพาหญิงสาวเที่ยวได้เต็มที่ เพราะจะหาโอกาสแบบนี้ได้ยากที่จะได้ใช้เวลากับเธอ หรืออาจจะมีอีกครั้งตอนที่เขาจีบเธอติด พอถึงตอนนั้นเขาสามารถพาเธอเที่ยวรอบโลกยังได้

“ไซน์ตื่น”

“ซีไนซ์ทำไมแกชอบปลุกตอนคนหลับจังเลย รู้ไหมว่ามันบาปที่มาขัดความสุขคนกำลังหลับฝันดี” เสียงบ่นอู้อี้อยู่ในลำคอ เปลือกตาสองข้างค่อยๆ กะพริบลืมตาปรับรับแสง

“จะนอนต่อ หรือลงไปเล่นน้ำ” เสียงทุ้มกระซิบข้างหูเบาๆ สัมผัสได้ถึงไอร้อนจากลมหายใจ

“ละ..เล่นน้ำค่ะ” ดีไซน์รีบตอบกลับอย่างร้อนรนพลางขยับถอยหลังไปจนเกือบสุดขอบเตียงเมื่อรู้ตัวว่าเธอมีอาการหัวใจเต้นแรงขณะที่อยู่ใกล้ชายหนุ่ม