ตอนที่51 จ้างเที่ยวฟิลลิ่งแฟน#2

ลุคค์เห็นอาการของดีไซน์จึงเดินถอยออกมาเว้นระยะห่างให้เธอได้ตั้งตัวเพราะบางทีเขาอาจจะรุกเธอหนักไป ครีมกันแดดถูกทาลงบนแขนแกร่งทั้งสองข้างรวมถึงลำคอหนา ขณะที่สายตายังจับจ้องไปทางประตูห้องน้ำที่ดีไซน์เดินหายเข้าไป

“มานั่งนี่สิครับ” ฝ่ามือหนาตบโซฟาข้างๆ เพื่อเรียกหญิงสาวที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำให้นั่งลง

“นั่งทำไมคะ”

“ผมจะทาครีมกันแดดให้ ถึงจะเย็นแล้วแต่ก็ยังมีแสงแดดอ่อนๆ อยู่”

“ค่ะ” ไซน์เดินไปหย่อนสะโพกนั่งลงข้างๆ ชายหนุ่มพร้อมกับยื่นแขนเรียวเล็กไปตรงหน้าชายหนุ่มเพื่ออำนวยความสะดวกในการทาครีม

“ใครทาครีมทั้งที่ยังใส่เสื้อคลุมอยู่แบบนี้ครับคุณผู้หญิง” ดวงตากลมโตใต้แพขนตางอนตวัดสายตาขุ่นเคืองมองเสี้ยวหน้าคม

“ขอโทษค่ะ ดิฉันลืมถอด” สายรัดเอวถูกดึงหลุดออก เสื้อคลุมสีขาวถูกโยนไปกองอยู่บนโซฟาอีกตัว เผยให้เห็นแผ่นหลังเนียนสวย ขาเรียวเล็กไร้เซลลูไลท์มันส่วนเกิน ร่างอรชรเอนตัวนอนราบคว่ำหน้าไปกับโซฟา

“หึ ประชดเก่ง อย่าบอกนะว่าเมื่อตอนบ่ายที่คุณจะไปเล่นน้ำคุณไม่ได้ทาครีมกันแดดเลย”

“ทาแล้วแค่แขนกับขา”

“แล้วหลังไม่กลัวไหม้ ถ้าไหม้นี่ถึงขั้นนอนไม่ได้เลยนะคุณปวดแสบปวดร้อนเหมือนโดนแดดเผาอยู่ตลอดเวลา” ลุคค์อยู่กับทะเลมาตั้งแต่เด็กและรู้ดีว่าแดดริมทะเลนั้นแรงแค่ไหน ทำให้อดนึกถึงไม่ได้ว่าถ้าตอนบ่ายเขาห้ามเธอไว้ไม่ทันหลังขาวๆ นี้จะต้องโดนแดดเผาจนไหม้แค่ไหน

“ก็ฉันทาไม่ถึงนี่คะ”

“คุณเสียเงินจ้างผมมาทำไมตั้งวันละเป็นหมื่น ใช้งานผมให้คุ้มค่าหน่อยครับ” หนุ่มลูกครึ่งเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาตอบกลับเสียงดุ

“ใช้ยังไงให้คุ้มค่า ต้องให้คุณซักผ้า หุงข้าว ทำกับข้าว ล้างจาน และล้างห้องน้ำด้วยไหมคะ” ใบหน้าเรียวเล็กชะโงกหัวและเอี้ยวตัวหันกลับมาถามชายหนุ่ม ดวงตากลมโตสีหน้าไร้เดียงสาดูสวนทางกับคำพูด

“แบบนั้นก็ได้นะครับ ผมยินดี”

“ฉันจ้างแม่บ้านถูกกว่าค่ะ จ้างคุณหนึ่งวันฉันสามารถจ้างแม่บ้านได้ทั้งเดือน”

“แม่บ้านแก่ แต่ผมยังหนุ่มยังแน่นแถมหล่อมากด้วย เป็นให้คุณได้ทุกอย่าง ตั้งแต่คนรับใช้ยันพ่อของลูก” ลุคค์พูดติดตลกแต่เน้นเสียงตรงประโยคสุดท้าย ถ้าคนฟังตั้งใจสักนิดจะรู้ว่าน้ำเสียงประโยคสุดท้ายนั้นจริงจัง

“แค่กวาดบ้านถูบ้าน ไม่จำเป็นต้องใช้คนหล่อค่ะ ส่วนพ่อของลูกฉันยังไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ตอนนี้..ฉันพึ่งอกหักมายังไม่นานยังไม่อยากหาแฟนใหม่ตอนนี้ ฉันจึงต้องจ้างคุณมาเป็นเพื่อนไงคะ ทาเสร็จหรือยังฉันอยากไปเล่นน้ำแล้ว” ดีไซน์ก็ยังเป็นดีไซน์คนเดิมสามารถตีความประโยคที่พูดแค่สิ่งที่ได้ยิน ไม่ตีความความหมายอื่นที่แอบแฝง บางทีความซื่อตรงเกินไปก็ทำให้เธอเสียใจอยู่บ่อยครั้ง

“เสร็จแล้วครับ รอผมแป๊บหนึ่งผมไปล้างมือก่อน” ขายาวหุ่นนายแบบสาวเท้าเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อล้างมือ ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวและหมวกบักเก็ตสีดำติดมือมาด้วยหนึ่งใบและจับยัดใส่กระเป๋าสะพาย ก่อนจะคว้าหมวกแก๊ปสีดำและแว่นกันแดดที่วางอยู่ที่โต๊ะหัวเตียงขึ้นใส่และเดินนำดีไซน์ออกไป

“คุณเช่าเจ็ท สกีไว้แล้วเหรอคะ” ระหว่างทางเดินไปชายหาดดีไซน์ถามขึ้นเพราะตั้งแต่มาถึงที่นี่ชายหนุ่มก็ทำให้เธอแปลกใจหลายเรื่อง ทั้งเรื่องรถหรูของเพื่อน คราวนี้ก็พาเธอมาขับเจ็ท สกี ทั้งๆ ที่เขาไม่ต้องทำให้เธอถึงขนาดนั้นเพราะมันไม่ได้อยู่ในข้อตกลง จนเธอเองก็แอบคิดไม่ได้ว่าค่าจ้างที่เธอจ่ายไปมันคุ้มค่ากับเขาหรือเปล่า

“ผมโทรบอกเพื่อนแล้ว” คำตอบของลุคค์สร้างความแปลกใจให้ดีไซน์อีกครั้ง ถ้าชายหนุ่มตรงหน้าจะมีเพื่อนรวยขนาดนั้นจะมารับงานแบบนี้ทำไม มันช่างสวนทางกับการใช้ชีวิตของเขาเหลือเกิน

“เพื่อนคุณเป็นเจ้าของร้านเจ็ท สกีเหรอคะ”

“เปล่าครับ แค่ซื้อไว้ขับเล่นเฉย ๆ”

“เอ่อ..คุณ คันนี้เหรอคะที่คุณยืมเพื่อนมา” เมื่อทั้งสองเดินมาถึงริมชายหาดก็เจอกับเจ็ท สกียี่ห้อ Gibbs Sports Amphibians Quadski ราคาประมาณ $40,000 ดีไซน์ถึงกับตกใจ นี่ราคาเป็นล้านต้องเป็นคนที่ชอบมากๆ ถึงกล้าซื้อราคาสูงขนาดนี้ หรือไม่ต้องรวยมากแค่ไหนถึงกล้าให้เพื่อนยืมมาขับเล่นๆ และคนที่ยืมมาต้องบ้าแค่ไหนถึงกล้าเอามาให้เธอหัดขับ ถ้าเธอทำพังมาจะเอาเงินที่ไหนซื้อคืนให้ ถึงเธอจะมีเงินจ้างผู้ชายมาเที่ยวด้วยเป็นแสน แต่เจ็ท สกีราคานี้เธอไม่มีเงินซื้อคืนให้หรอกนะ