ตอนที่65 เปย์หนัก

“ล้มละลายพ่องมึงสิ กูอยากขายราคานี้มึงมีหน้าที่แค่เซนต์ก็พอ”

“มึงจะขายคอนโดนี้ให้ใคร บอกกูมาตามตรงว่ามีเหตุผลอะไรถึงต้องขายให้เขาราคาต่ำขนาดนี้”

“ให้เพื่อน ตอนแรกกูจะให้มันมาอยู่ฟรีแต่มันเกรงใจเลยอยากซื้อต่อกูก็เลยขายให้ถูก ๆ”

“อย่ามาโกหกกูลุคค์ มึงไม่มีเพื่อนที่ไหนนอกจากกูกับไอ้โอม คนอย่างมึงกูฟันธงได้เลยว่าไม่มีคนคบแล้วนอกจากพวกกูสองคน มึงกำลังมีพิรุธ” พีทถามกลับเสียงแข็งสีหน้าจริงจัง ถึงแม้จะรู้ว่าเงินจำนวนนี้อาจจะเป็นแค่เศษเงินที่เพื่อนมี แต่ก็อยากทราบเหตุผลที่ทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้สักนิด

“อย่ามาทำตัวเป็นหน่วยสืบสวน เป็นหมอมีหน้าที่รักษาคนไข้ก็ทำไป บอกให้เซนต์ก็รีบเซนต์ซะคนไข้รอมึงไปตรวจอยู่ไม่ใช่หรือไง”

“กูไม่เซนต์ถ้ามึงไม่บอกกูมาตรงๆ ว่าขายให้ใคร” ฝ่ามือหนาวางกระดาษสัญญาซื้อขายในมือลง เลื่อนกลับไปตรงหน้าลุคค์ มองหน้าเพื่อนบ่งบอกว่าเขานั้นจริงจัง

“ขายให้เพื่อนน้องสาวกู มึงพอใจหรือยังไอ้ห่าแม่งลีลาอยู่ได้”

“เพื่อนน้องสาวมึง คนที่ชื่อดีไซน์อะไรนั่นที่มึงแอบชอบน้องเขานั่นนะ”

“เออ..คนนั้นแหละ จะเซนต์ได้ยังกูง่วงนอนแล้วไอ้ห่ายังไม่นอนตั้งแต่เมื่อคืน”

“เขามีแฟนอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง เห็นว่าคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย มึงจะไปแย่งเขามาเหรอไอ้ลุคค์ อย่านะเว้ยมันบาปนะมึงไปแย่งเมียชาวบ้าน”

“แย่งห่าอะไรล่ะ เขาเลิกกันแล้ว”

“ดูรักกันขนาดนั้นไม่น่าเลิกกันเลยนะ คบกันมาตั้งหลายปี” พีทถามกลับด้วยความสงสัย

“ผู้ชายแม่งเลว นอกใจแฟนไม่รู้กี่ครั้ง คั่วผู้หญิงไปทั่ว ล่าสุดไปคั่วกับพนักงานที่ทำงานอยู่ที่เดียวกัน ไซน์จับได้เลยเลิก”

“แม่งผู้ชายเลวขนาดนั้นเลยเหรอวะ”

“มึงชอบเสือกเรื่องชาวบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ จะเซนต์ได้ยังกูจะรีบเอาเอกสารไปให้เธอเซนต์”

“เออ..เอามาไอ้ห่า แล้วเมื่อไหร่มึงจะเลิกทำงานที่ผับสักที ธุรกิจที่บ้านมีให้ทำเยอะแยะเสือกไม่ทำ เสือกอยากไปเป็นมือซ้ายมือขวามาเฟีย แม่งกูไม่เข้าใจจริงๆ ว่ามึงกำลังคิดอะไรอยู่” คำพูดที่พีทบ่นให้ลุคค์ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน

“รอกูแต่งงานเมื่อไหร่ก็เลิกทำเมื่อนั้นแหละน่าไม่ต้องห่วง”

“กูไม่ได้ห่วงมึง กูแค่สงสารพ่อกับแม่มึงที่มีลูกเชี่ยๆ อย่างมึงที่ไม่คิดจะกลับไปช่วยงานที่บ้านเลย”

“กูยังอยากหาประสบการณ์อีกสักพัก”

“ประสบการณ์เชี่ย ๆ น่ะสิ หมักเหล้า ยิงปืนอย่างงี้ เอา..เอาเอกสารมึงไป แล้วกลับไปได้แล้วเสียเวลาทำงานกู”

“ขอบพระคุณคุณพีทมากนะครับที่กรุณาช่วยเหลือในครั้งนี้”

“กองไว้ตรงนั้นแหละ ถ้าจะให้ดีเลิกคบกับกูจะขอบคุณมึงอย่างมาก”

“ไม่ได้ครับ คบแล้วคบเลยตลอดชีวิต”

“ชาตินี้ทั้งชาติกูต้องเป็นเพื่อนกับมึงไปตลอดอย่างนั้นเหรอ เวรกรรมอะไรของกูวะ”

“เราคงทำบุญร่วมกันมา คงร่วมกันสร้างวัดวาอารามใหญ่โตบุญกุศลยิ่งใหญ่ชาตินี้เลยได้เกิดมาเป็นเพื่อนกัน” พูดจบลุคค์ก็หันขวับสาวเท้าเดินออกจากห้องไปทันทีพร้อมกับเอกสารในมือ

“แม่งคิดมาได้ยังไง” พีทได้แต่ส่ายหัวกับคำพูดของเพื่อน และคิดในใจว่าอาจจะเป็นจริงอย่างที่เพื่อนพูดถึงแม้ว่าเรื่องนี้จะไม่สามารถพิสูจน์ได้ด้วยวิทยาศาสตร์

ทางด้านลุคค์

เมื่อได้เอกสารครบเรียบร้อยก็กลับมานอนที่คอนโด หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ไม่ลืมที่จะโทรหาหญิงสาว

ครืด ~ ครืด ~ ครืด ~

‘สวัสดีค่ะคุณลุคค์’ เสียงหวานดังมาตามสาย

‘ตื่นหรือยังครับ ผมโทรมาปลุกหรือเปล่า’

‘ตื่นแล้วค่ะ คุณลุคค์มีอะไรหรือเปล่าคะ’

‘ผมจะโทรมาบอกว่าคอนโดของเพื่อนที่ผมบอกเมื่อคืนตกลงเขาจะขายนะครับ ส่วนเรื่องราคาและรายละเอียดต่างๆ เดี๋ยวผมส่งให้ทางไลน์นะครับ’

‘โอเคค่ะ ขอบคุณมากค่ะ’ หลังจากวางสายปากบางก็ยิ้มแป้นฉายแววความสุขบนใบหน้า เธอจะได้หลุดพ้นจากสภาพแวดล้อมที่ไม่ดีแถมยังอยู่ใกล้ที่ทำงานกว่าเดิมอีก

ติ๊ง!

หลังจากวางสายเสียงแจ้งเตือนข้อความก็ดังขึ้น ไม่รอช้านิ้วเรียวรีบกดเปิดอ่านข้อความทันที