EPISODE 9 หลอกหลอน

เฮือก!

เจ้าของเรือนร่างเล็กบนเตียงกว้างสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวเร็วราวกับจะหลุดออกมาจากอก โชคดีที่ยังพอมีแสงไฟสลัวจากโคมไฟช่วยให้เธอรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาบ้าง

หญิงสาวหวนนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ทำให้เธอมานอนอยู่ในสภาพนี้อย่างช่วยไม่ได้ก่อนจะเหลือบมองชุดนอนผ้านาโนที่สร้างความอบอุ่นแก่ร่างกายซึ่งคาดว่าแม่บ้านใจดีคงเป็นคนจัดการทุกอย่างให้

นัยน์ตาสีน้ำตาลเบนสายตาไปยังนาฬิกาดิจิทัลบนผนังซึ่งบ่งบอกเวลาสี่ทุ่มสิบห้านาทีก่อนจะถอนหายใจแล้วผุดลุกออกจากเตียงเพื่อหาคำตอบบางอย่างที่ติดค้างในใจ

เรียวขาคู่สวยก้าวฉับ ๆ ไปตามทางเดินของคฤหาสน์ มุ่งหน้าไปยังห้องนอนที่ผู้เป็นเจ้าของแทบไม่ได้ใช้งาน ทว่าเสียงบางอย่างกลับทำให้เท้าของเธอชะงัก

เสียงนั้นไม่ได้ดังมาจากห้องเป้าหมาย แต่เป็นเสียงที่ดังมาจากอีกฝั่งของคฤหาสน์ คิ้วเรียวได้รูปขมวดเข้าหากันซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เธอหยุดยืนหน้าประตูบานนั้นพอดี

ในจังหวะที่ลดากำลังจะผลักประตูเข้าไป กลับต้องหยุดมือไว้ เมื่อได้ยินเสียงร้องที่ฟังดูทรมานแต่ก็แฝงไปด้วยความพึงพอใจบางอย่าง

หญิงสาวมองผ่านช่องประตูที่ปิดไม่สนิทด้วยความสงสัยโดยไม่สนใจมารยาทหรือกฎเกณฑ์ใด ๆ ที่อาจทำให้อีกฝ่ายเกิดความไม่พึงพอใจ

ทว่าภาพที่เห็นทำเอาดวงตากลมโตเบิกกว้าง ราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุน แม้เธอจะไม่เคยสัมผัสประสบการณ์เช่นนั้น แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะไม่รู้ว่าคนสองคนในห้องนั้นกำลังทำอะไร

ลดารีบชักมือกลับพร้อมหมุนตัวหันหลัง เดินจ้ำอ้าวกลับไปยังห้องนอนของตัวเองด้วยหัวใจสั่นระรัว เธอไม่ได้ฝันไป เขากลับมาแล้วจริง ๆ และกลับมาพร้อมผู้หญิงผมทองที่เขากำลังเสพสมอยู่ในห้องนั้น

หญิงสาวพยายามส่ายศีรษะอย่างแรงเพื่อไล่ภาพที่ยังคงติดตาออกไป แต่กลับยิ่งทำให้ภาพนั้นชัดเจนขึ้นไปอีก ก่อนจะปิดเปลือกตาลงหวังหนีจากความรู้สึกแปลกประหลาดที่เข้าครอบงำจิตใจ

คนที่นั่งอยู่บนเตียงพยายามคิดหาเหตุผลมากมายว่าทำไมรอบนี้เขาจึงไม่แจ้งแม่บ้านหรือเธอให้ทราบล่วงหน้าว่าจะกลับมาเหมือนอย่างทุกครั้ง

ครืดๆ ครืดๆ

เสียงสั่นของสมาร์ตโฟนที่วางชาร์จแบตเตอรี่อยู่อีกฝั่งของห้องดึงความสนใจของเธอออกจากความคิด

หญิงสาวรู้ดีว่าสายที่โทรฯ เข้ามาในเวลาแบบนี้มีอยู่คนเดียวจึงลุกขึ้นไปกดรับสาย โดยแทบไม่ต้องมองชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ

(แกรู้เรื่องยัยน้ำเน่ากับไอ้พี่มิกซ์หรือยัง) ปลายสายเข้าประเด็นทันที

"รุ่นพี่คนนั้นชื่อน้ำฟ้าต่างหากเล่า ว่าแต่แกมีเรื่องอะไรก็เล่ามา"

(จ้า! แม่คนดี ยังจะแก้ชื่อให้หล่อนอีก คืองี้นะ ฉันได้ข่าวมาว่าคู่สมสู่พากันไปเที่ยวคลับแล้วดันไปมีเรื่องกับขาใหญ่ของร้าน)

"อ่า แล้ว?"

(เห็นว่ายัยน้ำเน่านี่โดนตบเลือดกบปากและอาจจะต้องไปฉีดฟิลเลอร์ใหม่ ฉันนี่โคตรสะใจเลยแกรู้มั้ย กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมคืนสนองของแท้แถมยังไวปานจรวดอีกต่างหาก)

"ขนาดนั้นเลยเหรอ" ถามออกไปด้วยความตกใจ

(ฉันขอบอกเลยว่าสภาพยัยนั่นย่ำแย่กว่าแกหลายร้อยเท่า อีกอย่างชีเคยไปเป็นเมียน้อยของนักร้องดังด้วยนะ ส่วนไอ้พี่มิกซ์ก็ไม่น้อยหน้าถูกขุดคุ้ยประวัติว่าเคยทำเว็บการพนัน หลอกเอาเงินเขาไปทั่ว ฉันว่าคู่นี้เขาก็เหมาะสมกันดีเหมือนกัน) ความรู้สึกสมเพชแฝงอยู่ในน้ำเสียงก่อนจะพูดต่ออย่างออกรส

(หลังจากนี้ฉันรับรองเลยว่า ข่าวของแกจะถูกชาวโซเชียลลืมเลือน เพราะมีข่าวที่ร้อนแรงกว่าให้ติดตาม)

“ฉันก็ไม่ได้อยากให้พวกเขาเป็นถึงขนาดนั้นหรอก”

(ผีเน่ากับโลงผุสมควรได้รับผลจากการกระทำของตัวเองถูกต้องแล้วจ้า) เพลงขวัญยืนยันอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเริงร่าโดยคนที่เพิ่งเป็นฝ่ายถูกกระทำทำเพียงส่ายหน้า จากนั้นจึงเปลี่ยนเรื่องพูดคุย เพราะลึกๆ แล้วเธอเองก็ไม่ได้ดีใจกับเรื่องอะไรแบบนี้

"แล้วนี่ทำไมถึงยังไม่นอน อย่าบอกนะว่าแอบหนีฉันไปเที่ยวกับผู้ชายอีกแล้ว”

(ก็คนมันมีผู้ชายให้เที่ยวด้วยนี่)

"แล้วจะกลับบ้านกี่โมงกี่ยามล่ะ นี่มันก็ดึกมากแล้ว"

(เป็นเพื่อนหรือเป็นแม่กันแน่เอาดีๆ )

"เป็นห่วงหรอกนะ"

(จ้า รู้จ้า แต่วันนี้นอนห้องผู้ชายจ้ะ)

"ถ้าอย่างนั้นฉันไม่รบกวนแกดีกว่า ไปอยู่กับผู้ชายเถอะ"

(เหมือนงอนนะเนี่ย โอ๋ๆ แต่ไว้ง้อนะ นาทีนี้ผู้ชายสำคัญกว่า แต่ถ้าแกสนใจเพื่อนๆ ของเขา ฉันสามารถติดต่อให้ได้นะ งานดีทั้งนั้นเลยละ)

“แกก็รู้ว่าฉันไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอก”

(ไม่ใช้หน้าตาให้เป็นประโยชน์เลยเพื่อนฉันคนนี้)

“จะใช้ยังไงล่ะ ไหนว่าโลกจะใจดีกับคนสวย สำหรับฉันมันตรงกันข้ามทั้งนั้น"

ลดาอดที่จะตัดพ้อเรื่องนี้ไม่ได้ สำหรับเธอแล้วบางครั้งความสวยก็เป็นดาบสองคม เนื่องจากว่าเคยโดนรุ่นพี่ผู้หญิงรับน้องโหดกว่าคนอื่นแค่เพราะหมั่นไส้โดยที่เธอยังไม่ทันจะทำอะไร

อีกทั้งยังมีรุ่นน้องและรุ่นพี่หลายคนมาคอยตามจีบ แต่คนพวกนั้นกลับมีคนรักของตัวเองอยู่ก่อนแล้วซึ่งสร้างความเข้าใจผิดจนเธอถูกตราหน้าว่าไปยุ่งกับแฟนชาวบ้านแทบนับครั้งไม่ถ้วน

(ฉันว่าแกต้องมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วละ บางทีผู้ชายพวกนั้นอาจจะเลิกยุ่งวุ่นวายกับแกก็ได้)

"เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ"

(โอเค๊ ฉันรู้ว่าพอพูดเรื่องนี้ก็มักจะเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ถ้าอย่างนั้นไว้เจอกันวันจันทร์นะจ๊ะเพื่อนรัก บุ๊ยบุย~)

พลั่ก!

สิ้นประโยคนั้นเพลงขวัญก็กดวางสายซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ประตูห้องถูกผลักเข้ามาราวกับคนคนนั้นกำลังรออย่างใจเย็น

“คุณคาลิกซ์” ริมฝีปากกระจับพึมพำออกมาแทบไม่ได้ยินพลางกะพริบตาปริบมองคนที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำกำลังยืนกอดอกพิงกรอบประตู

“จะเข้ามาทำไมไม่เคาะประตูก่อนล่ะคะ”

“ทีเธอไปแอบยืนมองคนอื่นทำกิจกรรมอย่างว่า ไม่เห็นขออนุญาตก่อนเลย”

คำพูดนั้นทำเอาใบหน้าจิ้มลิ้มร้อนผ่าวเหมือนโดนน้ำร้อนลวกก่อนจะรีบแก้ตัว

“ก็ใครจะคิดล่ะคะ ว่าคุณจะกลับมา ในเมื่อไม่ได้แจ้งไว้ล่วงหน้า"

“ถ้าวันนี้ฉันไม่กลับมา เธอคงกลายเป็นผีเฝ้าสระน้ำไปแล้ว"

"แต่ถ้าลดาต้องกลายเป็นผีก็จะมาหลอกหลอนคุณคนแรกนั่นแหละค่ะ"

"ไม่เจอกันนาน ดูปากเก่งขึ้นนี่"

"..."

"แต่ก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ไม่เบื่อที่ต้องกลับมาอยู่ที่นี่แบบไม่มีกำหนดบินกลับอิตาลี"