ตอนที่ : 16 เป็นแฟน

หลังจากวันนั้นมาเฟียหนุ่มก็คอยแวะเวียนไปหาย่าของมะปรางอยู่บ่อยครั้งจนหญิงชรานั้นเริ่มคุ้นเคยและจำได้ จากที่เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา ก็เริ่มพูดคุยบ้างเล็กน้อย

ส่วนมะปรางก็คอยมาดูแลย่าของตัวเองทุกวัน จนอาการของผู้เป็นย่านั้นดีขึ้นตามลำดับ อีกไม่นานก็คงจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วล่ะ

แกร๊ก ~

"คุณคิม"

"อืม..."

"พี่วาดบอกว่าคุณมา ปรางก็เลยมาหา"

"จะมาหาทำไม เจอหน้ากันทุกวันอยู่แล้ว"

"ก็.."

"เป็นแฟนกันเหรอ"

ทั้งสองมองหน้าเจ้าของคำถาม ก่อนจะหันมองหน้ากันเองด้วยความตกใจ แต่คนที่ตกใจมากที่สุดก็คงจะเป็นเธอ

"ยะ ย่า ไม่ใช่นะ เขาเป็นเจ้านายของปรางเอง"

"ครับ เป็นแฟนกัน"

"เหรอ ดีจัง"

"คุณ !" มะปรางทำหน้าดุ คิ้วขมวดย่น เหมือนกำลังตำหนิมาเฟียหนุ่มที่พูดอะไรออกไปแบบนั้นเพราะมันไม่เป็นความจริง

แต่จะพูดจะเถียงอะไรกันตรงนี้ก็ไม่ได้ คงต้องรอออกไปคุยกันข้างนอก เพื่อที่ย่าจะได้ไม่ต้องมาได้ยินและรับรู้อะไร

#สักพักต่อมา

มะปรางดึงแขนของมาเฟียหนุ่มให้ออกมาข้างนอก ถึงมันจะผ่านมาสักพักแล้วแต่เธอก็ยังไม่ลืมหรอก

"มีอะไร ?"

"ทำไมคุณถึงพูดแบบนั้นคะ"

"พูดอะไร"

"ก็บอกย่าของปรางไปแบบนั้นไง"

"แล้วยังไง ก็ไม่เห็นมันจะมีอะไรเล