서재
검색
홈 / รักโบราณ / ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้ / 28 ความลับของอายง

공유

28 ความลับของอายง

작가: รอรีวัน
last update 최신 업데이트: 2025-09-03 17:00:22

คืนวันนี้หยวนไป๋เจียนไม่ได้มาพักที่ตำหนักเฉียนชิงดังเช่นทุกวัน รั่วซีวางแผนการในหัวหลังจากกินยาที่เย่ลู่มอบให้แล้ว นางก็รอจนดึกสงัดไร้เสียงของผู้คน

ไฟในตำหนักเฉียนชิงถูกดับไปแล้ว สตรีตัวเล็กเช่นนางสวมเสื้อผ้าสีดำเพื่ออำพรางตัวไปกับความมืด วันนี้นางจะต้องลงไปข้างล่างให้ได้ อาศัยวิชายุทธที่มีอยู่นิดหน่อย ก็คาดว่าน่าจะเอาตัวรอดไปจนถึงคุกหลวงได้

ระหว่างนั้นหยวนไป๋เจียนกลับจากห้องทรงอักษร เขาเห็นเงาดำของใครสักคนปีนป่ายออกจากตำหนัก หยวนไป๋เจียนแอบดูอยู่ห่าง ๆ เดาจากรูปร่างลักษณะแล้ว ย่อมไม่พ้นเป็นหนานรั่วซี

เขาตั้งใจตามนางไปเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็หยุดอยู่ที่คุกหลวง ‘หึ!’ นางมาหาชายชู้สินะ ก็ไหนบอกว่าไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันมากกว่าสหาย จะลงมาหามันถึงนี่ทำไม

รั่วซีถืออากาศตอนที่ทหารยามเผลอ ลักลอบเข้าไปด้านใน ภายในนั้นทั้งเหม็นอับและมืดมิด เสียงร้องโหยหวนของนักโทษที่ถูกจองจำอยู่ที่นั่นน่ากลัวเหลือทน คนตัวเล็กรีบสาวเท้าก้าวไปด้วยความรวดเร็ว ด้วยสัญชาตญาณของนาง รั่วซีคิดว่าหยวนไป๋เจียนต้องขังอายงขอ

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터
이전 챕터 다음 챕터

최신 챕터

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   37 เดินทางไปหานาง

    ข่าวจากเมืองทางใต้ถูกส่งไปยังเมืองหลวง นี่เป็นข่าวดีแรกในรอบหลายปีของหยวนไป๋เจียน เมื่อจดหมายมาถึง จักรพรรดิหนุ่มเร่งรีบออกเดินทางในทันทีม้าเร็วถูกจัดเตรียมไว้ยังหัวเมืองต่าง ๆ เขารีบร้อนเดินทางจนแทบไม่ได้กินไม่ได้นอน พักผ่อนเพียงสองสามชั่วยาม หยวนไป๋เจียนก็ออกเดินทางต่อ เป็นเช่นนี้อยู่ทุกครั้งที่ถึงช่วงระยะทางหนึ่งใช้เวลาไม่นานหยวนไป๋เจียนก็ถึงเมืองทางใต้ บุรุษตัวสูงในชุดสีเทาสะบัดกายลงจากม้า ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาตอนนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่นดินสีแดงแถมหนวดเคราครึ้มอาคารหลังย่อมอยู่สุดทางของถนนในเมืองทางใต้ปรากฏขึ้น เขารีบลงจากม้าเข้าไปด้านในทันที“ถวายบังคมฝ่าบาท” นายกองและพลทหารประจำกองถวายความเคารพนายเหนือหัวของแผ่นดิน นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขามีโอกาสเข้าเฝ้า“ไม่ต้องมากความ รีบบอกมาว่าพบเจอนางที่ใด” หยวนไป๋เจียนรีบร้อนให้เขาบอกเรื่องที่พบเจอ“กราบทูลฝ่าบาท นับตั้งแต่วันที่เจอสตรีที่ใบหน้าละม้ายคล้ายกับฮองเฮา พวกเราก็คอยติดตามเฝ้าดู นางอาศัยอยู่ที่เรือนไม้ชายป่า&rdquo

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   36 สตรีที่สูญเสียการมองเห็น

    เพราะไม่ต้องการให้เขาหาตัวพวกนางแม่ลูกเจอ รั่วซีจึงหนีมาอยู่ไกลถึงชายแดนใต้ นางเคยอ่านหนังสือในห้องหนังสือของหยวนไป๋เจียน มีบางเล่มบรรยายว่าภูมิประเทศทางใต้นั้นอุดมสมบูรณ์ เมื่อถึงฤดูหนาวอากาศที่นี่ก็ไม่หนาวจนเกินไป เหมาะกับผู้ที่ไม่ชอบอากาศหนาว อาหารที่นี่ก็อร่อยนั่นเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้นางมาอยู่ที่นี่ เพราะของกินของภาคใต้เยอะและอร่อยมาก ผู้เขียนบรรยายไว้เช่นนั้นวันนี้รั่วซีนึกอยากเดินตลาด สตรีเช่นนางไม่ค่อยได้มีโอกาสออกมาเที่ยวเล่นนอกบ้านสักเท่าใดนัก นางกลัวว่าตนจะเป็นภาระของผู้อื่น รั่วซีจึงถือโอกาสนาน ๆ ครั้งจะออกมาสักทีหนานเฉินจงและหนานเฉินจื้อสองพี่น้อง ขนาบข้างมารดาของตน คนพี่อยู่ซ้ายคนน้องอยู่ขวาคอยเป็นดวงตาให้มารดาในมือของรั่วซีมีไม้เท้าหนึ่งอัน ซึ่งเป็นของที่เย่ลู่สรรหามาให้ ที่ตัวไม้เท้ามีกระดิ่งกรุ้งกริ้งเป็นสัญญาณนำทางให้นาง“ท่านแม่ วันนี้ในตลาดคึกคักมากเลย” หนานเฉินจื้อผู้เป็นน้องชายพูดเจื้อยแจ้ว ผิดกับหนานเฉินจงที่ไม่ค่อยพูดจา แต่สายตาเขาคอยระแวดระวังภัยให้ผู้เป็นมารดาตลอดเ

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   35 จะไม่ยอมทำพลาดอีก!

    ยามเมื่อลมพัด กระดิ่งลมที่แขวนไว้บริเวณชายคาทำให้สตรีเช่นนางรู้สึกสบายใจ นางชอบดมกลิ่นของฤดูกาลต่าง ๆ ยามนี้เป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิดอกไม้ต่างแข่งกันเบ่งบานชูช่อ เป็นเวลาหลายปีแล้วที่รั่วซีทำได้แค่เพียงฟังเสียงและดมกลิ่น นางไม่มีโอกาสได้ชื่นชมดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิมาตอนนี้ก็นับเป็นเวลาห้าปีกว่าแล้วนับตั้งแต่วันที่ตัดสินใจคลอดบุตรชาย นางก็ยอมละทิ้งทุกอย่างเพียงแค่ให้เขามีชีวิตอยู่“ท่านแม่” เสียงเด็กชายตะโกนเจื้อยแจ้วเข้ามาภายในเขตบ้านเขารู้ว่าดวงตาของมารดามองไม่เห็นยามเมื่อมากลับมาที่บ้านเด็กชายจะตะโกนเรียกผู้เป็นมารดาเสียงดัง พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปให้มารดาสัมผัส เขาทำเช่นนี้จนติดเป็นนิสัย“อาจื้อ” รั่วซีเรียกชื่อบุตรชาย แม้จะไม่เคยเห็นหน้า แต่นางก็รักเขาดั่งดวงใจ“ข้าไปตกปลาที่แม่น้ำมา เอามาฝากท่านแม่ด้วย” เด็กชายยื่นข้องที่เต็มไปด้วยปลาให้มารดาลองยกสัมผัส“หนักขนาดนี้แสดงว่าได้มาหลายตัว” รั่วซีนึกเอ็นดู“ขอรับท่านแม่ วันนี้อากาศค่อนข้างแจ่มใส่ ทำให้ปลาที่แม่น้ำชุกชุม 

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   34 นางหายไปไหน

    ฝูกงกง แจ้งแก่หนานเจินหยางว่าหยวนไป๋เจียน ผู้เกรียงไกรนั้นดื่มสุราอยู่ที่ตำหนักคุนหนิง เขาจึงรีบไปที่นั่นโดยมีหรงอี้เป็นผู้นำทาง นางเล่าให้ฟังระหว่างทางว่าสมัยตอนที่ยังอยู่ที่นี่ ตนนั้นสนิทกับพี่สะใภ้คนนี้ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร มีอยู่ครั้งหนึ่งพี่ชายนำตัวสตรีผู้หนึ่งเข้ามาในวังสตรีผู้นั้นหน้าตาเหมือนกับพี่สะใภ้ไม่มีผิด วันนั้นพวกเขาทะเลาะกันใหญ่โต ความสัมพันธ์ของพวกเขาเริ่มเปลี่ยนไปเรื่อย ๆเมื่อสตรีตัวกลมที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินตามหลังเขา พูดถึงสตรีอีกคนที่หน้าคล้ายกับรั่วซียิ่งใจเต้นรัว หรือว่าผู้หญิงคนนั้นที่หยวนไป๋เจียนเจอจะคืออันรั่ว“แล้ววันนั้นทำไมเจ้าไม่ห้ามพวกเขา”“ข้าโดนเสด็จพี่ใช้ทหารเป็นสิบลากตัวออกไป จนพี่สะใภ้เป็นคนสั่งให้ข้ากลับไป ข้าจึงไม่ดื้อดึงรั้งอยู่ต่อ”“อืม” เขาฟังแล้วก็เข้าใจ หยวนไป๋เจียนไม่ใช่คนที่จะถูกขัดใจได้หนานเจินหยางและหรงอี้ทั้งวิ่งทั้งเดินมาจนถึงตำหนักคุนหนิง ไฟในตำหนักไม่ได้ถูกจุด กลิ่นสุราคละคลุ้งไปทั้งตำหนัก หนานเจินหยางชอบดื่มสุราก็จริง แต่ถ้าให้อยู่กับกลิ่นนี

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   33 ได้ทุกอย่างมาครอบครองยกเว้นครอบครัว

    เกือบ 6 ปีแล้วที่สตรีผู้นั้นออกจากวังไป หยวนไป๋เจียนยังเก็บหนังสือหย่าของนางไว้เป็นอย่างดี มองลายมือหนักแน่นของนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า วันนั้นเขาไม่ได้จรดพู่กันลงไปเพียงแค่ถือไว้เท่านั้น เขาไม่เข้มแข็งพอจะทำเช่นนั้นแต่นางใจแข็งเด็ดเดี่ยว ที่ไล่นางไปวันนั้น หยวนไป๋เจียนไม่คิดว่านางจะไปจริง ๆ หนานรั่วซีกล้าดีอย่างไรถึงออกจากวัง ตอนที่นางเรียกร้องขอความรักจากเขา เป็นเพียงการเล่นตลกของนางงั้นหรือ นางกล้าทิ้งเขาไปได้อย่างไรครานั้นหยวนไป๋เจียนพิโรธหนัก โกรธทุกสิ่งทุกอย่างและยกเลิกพิธีแต่งตั้งกุ้ยเฟยและเต๋อเฟย จนกระทั่งบัดนี้ผ่านมา 6 ปีแล้ว ก็ยังไม่มีสตรีใดกล้าย่างกายเข้าตำหนักในหกปีมานี้เขาแก่ขึ้นมาก เพราะกำลังวุ่นวายสะสางงานต่าง ๆ แม้กระทั่งโกนหนวดโกนเครายังไม่มีเวลา อีกทั้งตำหนักในยังไม่มีใครมาคอยดูทำหน้าที่ งานหนักส่วนใหญ่จึงตกมาอยู่ที่ฝูกงกง ไม่ว่าใครมาปรนนิบัติหยวนไป๋เจียนก็ขับไล่ออกไปหมด เหลือเพียงขันทีสองสามคนเท่านั้นเป็นเวลาหลายปีที่หนานเจินหยางไม่ได้พบหน้าน้องสาวทั้งสองคน คนหนึ่งหายสาบสูญ คนหนึ่งแต่

  • ได้โปรด...รักข้าเท่าที่ท่านจะรักได้   32 เขาต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป

    หนังสือหย่าถูกวางไว้บนโต๊ะในตำหนักคุนหนิง นางไม่ได้แตะต้องมันอีกหลังจากที่หยวนไป๋เจียนจรดพู่กันลงในจดหมายเช้าวันรุ่งขึ้นรั่วซีนั่งรถม้าออกจากวังแบบเงียบ ๆ ไม่มีใครออกมาส่งนาง เพราะทุกคนกำลังวุ่นวายกับพิธีแต่งตั้งกุ้ยเฟยและเต๋อเฟยรถม้าเคลื่อนผ่านตำหนัก ต่อด้วยอุทยานหลวง นางมองด้วยสายตาเฉยเมย จากนั้นรั่วซีก็ปิดม่านลงกลับมานั่งหลับตาอยู่บนรถม้าจนในที่สุดนางก็ออกมาพ้นเขตวังหลวง“นายหญิงจะให้ข้าไปส่งท่านที่ไหน” คนรถถามเพราะเห็นว่าออกมาจากวังได้สักพักแล้วนางก็ยังไม่บอกจุดหมายนั่นสิ จะไปที่ไหนดี “งั้นวันนี่พักที่โรงน้ำชานอกเมืองก็แล้วกัน” นางสั่งคนรถ“ขอรับ” เขารับปากและขับออกไปเรื่อย ๆความอัดอั้นที่นางมีทั้งหมดเหมือนถูกยกออกจากอก นางรู้สึกว่าสามารถหายใจได้ทั่วท้อง รั่วซียังไม่ได้คิดแผนการต่อไปว่าจะเอาอย่างไรดี ขอไปนอนคิดสักหนึ่งคืนก็แล้วกันตอนนี้นางถือได้ว่าอยู่ตัวคนเดียว แต่อีกไม่นานนางชีวิตนางก็จะกลายไปสองคน ยิ่งคิดถึงรั่วซีย

더보기

다른 추천

좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status