บทที่ 6

วันแข่งขันกีฬาของทางมหาวิทยาลัย..

ทางมหาวิทยาลัยจัดการแข่งขันแบบนี้ขึ้นมาทุกปี เพื่อสานสัมพันธ์แต่ละคณะให้มีกิจกรรมร่วมกัน

"มาย" ตอนนี้เจ้าขุนอยู่ในสนามแข่ง เขาเห็นมายมิ้นท์เดินมากับพวกเพื่อนๆ ก็เลยตะโกนเรียก

แต่มายมิ้นท์ทำเป็นไม่ได้ยิน สายตางามมองหาที่จะนั่งบนอัฒจรรย์ วันนี้คนเยอะมาก เพราะสาวๆต่างก็มาเชียร์หนุ่มๆ ในคณะของตัวเอง

"มายแกไม่ได้ยินพี่เจ้าขุนเรียกเหรอ" เพื่อนของเธอสะกิดเบาๆ

"อย่าไปสนใจเลย เราหาที่นั่งกันดีกว่า"

"น้องมายมานั่งตรงนี้ดีกว่าครับ" ไต้ฝุ่นรีบเดินเข้ามาหามายมิ้นท์ แล้วพาไปตรงที่เพื่อนของเขานั่งอยู่ 

"ไม่เห็นมีที่ว่างเลยค่ะ" หญิงสาวมองดูตรงที่เขาพาเธอเดินมามีแต่คนนั่งเต็มไปหมดแล้ว

"ลุกขึ้น" ไต้ฝุ่นสั่งคนที่นั่งอยู่ เพราะผู้ชายกลุ่มนี้เป็นเพื่อนของเขาเอง แล้วพวกเพื่อนๆ ก็รีบลุกขึ้นแบบงงๆ

"มีที่ว่างแล้วครับเชิญน้องมายนั่งได้เลย" ไต้ฝุ่นปัดฝุ่นที่นั่งเบาๆ เพื่อเชิญชวนให้อีกฝ่ายนั่งลง 

เจ้าขุนเห็นทุกการกระทำของไต้ฝุ่น และกำลังจะโยนลูกบาสที่อยู่ในมือทิ้ง...

"กูว่ามึงอย่าเพิ่งเลยว่ะขุน ถ้ามึงเข้าไปตอนนี้นะคนที่จะเสียก็คือมึง" กล้าหาญรีบเดินเข้ามาห้ามเพื่อนไว้พวกเขารู้ดีว่าถ้าเจ้าขุนเข้าไปตอนนี้คงมีเรื่องชกต่อยกันอีกแน่

พอไต้ฝุ่นส่งมายมิ้นท์นั่งลงที่เก้าอี้ ก็มองไปยักคิ้วใส่เจ้าขุนเพื่อท้าทายอีกฝ่าย

ส่วนมายมิ้นท์สบายใจขึ้นมามาก เพราะคิดว่าตั้งแต่เหตุการณ์ในตอนนั้น กลัวว่าไต้ฝุ่นจะไม่ยอมคุยด้วยอีกเลย

ปี๊ดดด!!  การแข่งขันบาสเกตบอลระหว่างคณะบริหารธุรกิจและคณะการโรงแรมก็เริ่มขึ้น

ทุกคนในสนามต่างก็วิ่งยื้อแย่งลูกบาสเกตบอลกัน 

การแข่งขันคอวเตอร์ที่ 2 ผ่านไป ทั้งสองทีมทำคะแนนไม่ห่างกันมาก(เกมจะแบ่งการเล่นเป็น 4 ควอเตอร์ (quarter) แต่ละควอเตอร์มี 10 นาที (สากล) หรือ 12 นาที (เอ็นบีเอ) ช่วงพักครึ่งนาน 15 นาที ส่วนพักอื่นๆ ยาว 2 นาที ช่วงต่อเวลา (overtime) ยาว 5 นาที ทีมจะสลับด้านสนามเมื่อเริ่มครึ่งหลัง เวลาจะเดินเฉพาะระหว่างที่เล่น และนาฬิกาจะหยุดเดินเมื่อเกมหยุด)

"พวกมึงพยายามส่งลูกมาให้กู" ไต้ฝุ่นสั่งลูกทีม

"แค่นี้พวกกูก็จะไม่ได้เล่นแล้ว ทำไมมึงแข่งเอาเป็นเอาตายจังเลยวะ เพิ่งรอบแรกเอง" เพื่อนๆ ต่างก็สงสัยแต่ก็พอจะเดาออกว่าคงเกี่ยวกับเรื่องผู้หญิงที่เพิ่งมีเรื่องทะเลาะชกต่อยกันแน่ เพราะไต้ฝุ่นไม่ชอบหน้าเจ้าขุนแต่ไหนแต่ไรแล้ว

ปี๊ดดดดด~ กรรมการได้เป่าลูกหวีดจบเกมการแข่งขันในวันนี้ คณะบริหารธุรกิจนำคณะการโรงแรมไม่กี่แต้ม

กรี๊ดดดด เสียงสาวๆ ที่เชียร์กันอยู่บนอัฒจรรย์ก็ได้กรีดร้องขึ้นมา เพราะสาวๆ ส่วนมากต่างก็มาเชียร์ไต้ฝุ่นหนุ่มหล่อพ่อรวยประจำมหาวิทยาลัย

พอจบเกมการแข่งขัน สายตาที่ไต้ฝุ่นมองหาคนแรกก็คือมายมิ้นท์ 

แต่มายมิ้นท์กลับมองไปหาเจ้าขุน เพราะคิดว่าเจ้าขุนคงจะโกรธมากที่แพ้

"ไต้ฝุ่นเก่งที่สุดเลย" สุชาดาวิ่งลงมาในสนามเพื่อที่จะส่งน้ำให้ไต้ฝุ่น

"ขอบใจนะ" มือหนารับน้ำนั้นแล้วมาเปิดดื่ม 

จังหวะที่ไต้ฝุ่นกำลังดื่มน้ำของสุชาดาอยู่นั้น มายมิ้นท์ก็ได้หันมามองทางไต้ฝุ่นบ้าง

"แกจะไปไหนมาย" เนยรีบลุกขึ้นเดินตามเพื่อนไป 

"ฉันขอยืมน้ำแกหน่อยนะ" มายมิ้นท์คว้าเอาน้ำจากมือเพื่อนแล้วลุกขึ้นค่อยๆ ก้าวเดิน เพราะขาของเธอยังเดินไม่ถนัดเท่าไร

"ขาก็ยังเจ็บแล้วแกจะไปไหน"

ใช้เวลาไม่นานมายมิ้นท์ก็เดินลงมาถึงที่สนาม

"เฮ้ยๆ นั่นเด็กมึงหรือเปล่าวะ" กล้าหาญสะกิดเจ้าขุนที่ตอนนี้นอนยาวอยู่ในสนามเพราะความเหนื่อยล้า 

เจ้าขุนรีบยันกายลุกขึ้นนั่งทันทีที่ได้ยินเพื่อนพูด

"รุ่นพี่เก่งมากเลยค่ะ" พอมายมิ้นท์เดินมาถึงใต้ฝุ่นเธอก็กล่าวชม

"ขอบใจจ้า" เขาพ่นคำหวานออกมาต่อหน้าสุชาดา

ซึ่งมันก็ทำให้สุชาดาไม่พอใจมาก

"มายว่าจะเอาน้ำมาให้รุ่นพี่ แต่เห็นรุ่นพี่ดื่มแล้ว มายให้คนอื่นก็ได้ค่ะ" มายมิ้นท์แกล้งมองซ้ายมองขวาเพื่อจะเอาน้ำให้รุ่นพี่คนอื่นดื่ม 

แต่ไต้ฝุ่นก็คว้าน้ำขวดนั้นจากมือของมายมิ้นท์มา "ขอบคุณนะครับ" เขาเปิดน้ำขวดนั้นแล้วชูมันขึ้นนิดหนึ่งเพื่อเยาะเย้ยเจ้าขุน ที่ตอนนี้ไม่พอใจมาก แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรเพราะคนในสนามนี้เยอะ

"มายขอตัวนะคะ" มายมิ้นท์มองหน้าสุชาดาคงไม่พอใจ เธอก็เลยขอตัว  

"ให้พี่ไปส่งดีกว่า" ไต้ฝุ่นเดินตามมาติดๆ 

"ฝุ่นทำแบบนี้ได้ยังไง" สุชาดาได้แต่ตะโกนตามหลังไป 

แต่ไต้ฝุ่นก็ไม่ได้สนใจ คนที่เขาสนใจคือเจ้าขุน และสิ่งที่จะทำให้เจ้าขุนเจ็บมากที่สุดก็คือ แย่งเอาคนที่เจ้าขุนสนใจมาเป็นของเขา..แล้วก็ทิ้งไป

"พี่มาส่งมายแบบนี้ไม่กลัวแฟนพี่จะงอนเอาหรือคะ" มายมิ้นท์ค่อยๆก้าวเดิน แต่ก็ไม่ยอมให้เขาพยุง 

"น้องมายได้ยินมาจากไหนว่าพี่มีแฟน" 

"แล้วพี่คนที่เอาน้ำมาให้.." หญิงสาวพูดทิ้งช่วงไว้เพื่อที่จะให้อีกฝ่ายอธิบาย เพราะมันคือมารยาหญิง

"สุชาดาน่ะเหรอ เป็นเพื่อนในห้องเรียนของพี่เอง" เรื่องนี้เขาไม่ได้โกหก เพราะไต้ฝุ่นยังไม่ตกลงที่จะคบหากับใคร สุชาดาอาจจะมากกว่าเพื่อนแต่ก็ยังไม่ได้เป็นแฟน

"จริงเหรอคะ" มายมิ้นท์เริ่มมีกำลังใจที่จะเดินหน้าแผนของเธอต่อไป ทีแรกคิดกลัวบาปอยู่บ้าง ที่ต้องแย่งเขามา แต่พอได้ยินจากปากเขาแบบนี้หญิงสาวก็สบายใจขึ้น

"พี่ไม่มีแฟนหรอกจ้า จะรีบมีไปทำไมยังเรียนไม่จบเลย" 

"พี่คิดเหมือนมายเลยค่ะ"

"อย่าบอกนะว่าน้องมายก็ยังไม่มีแฟน แล้วเจ้าขุนล่ะ" ไต้ฝุ่นแกล้งถามออกไปเพื่อลองเชิง ทั้งที่ในใจก็คิดไว้ว่าทั้งสองต้องเป็นแฟนกัน

และเขายังมีความคิดต่ออีกว่าที่มายมิ้นท์เข้ามาตีสนิทกับเขา เพราะเห็นว่า ฐานะทางบ้านของเขาดีกว่าเจ้าขุน นั้นแสดงว่าผู้หญิงคนนี้คงจะไม่รู้จักพอ หรือเจ้าชู้นั่นเอง

และเขาก็ชอบมากในความเจ้าชู้ของเธอ เพราะจะได้แก้แค้นเจ้าขุนได้สบายหน่อย เขาไม่เคยคิดจริงจังกับผู้หญิงแบบนี้เลย แต่ถ้าเธอยอม มีหรือที่คนแบบเขาจะปฏิเสธ 

วันนี้ไต้ฝุ่นขอมาส่งมายมิ้นท์ที่บ้าน และเธอก็ยอม ..พอมาถึงบ้านหญิงสาวก็ชวนเข้าไปดื่มน้ำ 

"ไม่ดีกว่าครับวันนี้เหนื่อยมากเลย"

"ถ้างั้นเอาไว้วันหลังก็ได้ขับรถดีๆ นะคะ" หญิงสาวยกยิ้มหวานให้กับเขาก่อนที่จะเดินเข้าบ้าน 

สายตาคมมองตามเรือนร่างระหงแบบดูถูก "..ง่ายกว่าที่คิด"