Masuk"ก็แค่จูบ" "แค่จูบ?" ถ้าอิทธิไม่เกรงใจพ่อแม่ของไต้ฝุ่น ป่านนี้คงได้กินหมัดท่านไปแล้ว ลูกสาวทั้งคนแต่ผู้ชายกลับบอกว่าแค่จูบ "เอาแบบที่ภรรยาของผมได้กล่าวมา ผมจะให้ลูกชายรับผิดชอบหนูมาย แต่ทั้งสองยังเรียนอยู่เลย.." "ใช่ครับผมยังเรียนอยู่" ไต้ฝุ่นพูดขึ้นทันทีที่พ่อเปิดทาง "เรียนอยู่ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่คะ เราไม่ได้เรียนอนุบาลกันสักหน่อย" มายมิ้นท์ไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่..มั่นหน้าดีนัก "ตกลงเธอเป็นผู้หญิงยังไงกันแน่ อยากจะได้ผัวจนตัวสั่น" เขาหันกลับมาที่เธออีกครั้ง "ไต้ฝุ่นหยุดเดี๋ยวนี้นะ!" "ทำไมต้องหยุดด้วยครับแม่ในเมื่อผมพูดถูก" ขณะที่พูดสายตาคมจ้องมองไปที่ฝ่ายหญิง ในเมื่อเธอเป็นคนเสนอตัวมาเองเขาก็สนองให้ แต่ไม่คิดว่าจะติดกับดักของผู้หญิงคนนี้
Lihat lebih banyakหลายปีผ่านไป..
ตอนนี้ ไพศาล อัครไพศาล พ่อของราชสีห์และไทเกอร์ได้เสียไปแล้ว และกิจการสายการบิน ราชสีห์กับไทเกอร์ เป็นคนดูแลกิจการ ทั้งสองคนก็อายุมากขึ้นจนกลายเป็นชายวัยกลางคนไปแล้ว มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง"คนนี้เหรอที่เป็นลูกชายของเจ้าของสายการบิน" เนยหันไปพูดกับกลุ่มเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยกัน
"ใช่แล้ว รูปหล่อพ่อรวย แถมยังไม่มีแฟนอีกนะเว้ย" แก้วใสเพื่อนอีกคนในกลุ่ม
"ไม่มีแฟนได้ไง ฉันเห็นรุ่นพี่ผู้หญิงในห้องเดียวกับรุ่นพี่ไต้ฝุ่นพูดกันว่า พี่เขามีแฟนแล้วนะ แอบคบกันอยู่ห้องเดียวกันด้วย" ชะเอมขาเม้าท์ประจำกลุ่ม
กลุ่มนี้มีทั้งหมดสี่คน หนึ่งในนั้นคือ...
"คนเนี่ยเหรอชื่อไต้ฝุ่น" เธอชื่อมายมิ้นท์สาวสวยประจำกลุ่ม
ตอนนี้สาวๆ ทั้งสี่นั่งคุยกันอยู่หน้าสนามกีฬาของทางมหาวิทยาลัย ที่หนุ่มๆ กำลังพากันทยอยเข้ามาเพื่อที่จะฝึกซ้อมกันตอนเย็น
และไต้ฝุ่นก็อยู่ในชุดกีฬาพร้อมจะมาวอร์มร่างกายกับกลุ่มเพื่อนในคณะ อีกไม่กี่วันข้างหน้าก็จะมีการแข่งขันกีฬาของมหาวิทยาลัยแล้ว
"แกนี่หูไวจังเลยนะแอบอยู่ใต้เตียงเขาหรือเปล่าเนี่ย" เนยพูดกับชะเอม
"มีแฟนแล้วก็ช่าง ตราบใดที่ยังไม่แต่งงานเราก็ยังมีสิทธิ์" ในขณะที่ชะเอมกำลังคุยกับเนยอยู่นั้น...
"เมื่อกี้ฉันได้ยินแกถามว่าอะไรนะมาย แกไม่รู้จักพี่ไต้ฝุ่นเหรอ" แก้วใสกระซิบถามมายมิ้นท์เบาๆ "แกอย่าบอกนะว่าไม่รู้จักพี่เขา เดือนคณะบริหารเลยนะนั่น"
"พวกแกสองคนคุยอะไรกันวะ" แล้วชะเอมกับแก้วใสก็หันมาสนใจสิ่งที่เนยพูดกับมายมิ้นท์
"ฉันว่าแกจีบเลยดีไหมมาย ฐานะแกก็ไม่ต่างจากพี่เค้าเลย"
"แกจะบ้าเหรอ..แกก็รู้ว่ามายกับพี่เจ้าขุนทั้งสองเค้าปิ๊งกันอยู่" ชะเอมพูดขัดเนยขึ้น
"ฉันลืมไปเลยว่ะ พี่เจ้าขุนก็หล่อน่ากินมากเหมือนกัน เป็นฉันฉันก็เลือกไม่ถูกแน่เลย"
"แกตื่นได้แล้วมั้งชะเอมฮ่าฮ่าฮ่าา" เพื่อนๆ ต่างก็แซวชะเอม
//ตอนนี้ไต้ฝุ่นเรียนที่มหาวิทยาลัยปีที่ 3 มีดีกรีเป็นถึงเดือนคณะบริหารธุรกิจและเดือนมหาวิทยาลัยนี้ แถมยังเป็น นักกีฬาประจำคณะบริหารด้วย
//ส่วนเจ้าขุนเรียนอยู่คณะการโรงแรม ที่รั้วมหาวิทยาลัยเดียวกับไต้ฝุ่น และเป็นนักกีฬาประจำคณะนั้นด้วย
//มายมิ้นท์ สาวสวยประจำคณะการโรงแรม ครอบครัวของเธอทำกิจการเกี่ยวกับการท่องเที่ยวและโรงแรม..ซึ่งเธอก็เป็นรุ่นน้องในขณะเดียวกับเจ้าขุน
แต่พ่อของเธออยากจะขยายกิจการให้มันครอบคลุมไปมากกว่านั้น ..ก็คืออยากดึงเอาสายการบินเข้ามาเกี่ยวข้องกับการโรงแรม เพราะว่าถ้ามีเส้นสายทางนี้จะง่ายต่อการจับกรุ๊ปทัวร์มากขึ้น
[มหาวิทยาลัย]"จะไปไหน" พอเข้ามาถึงห้องเรียน หนามเตยก็เดินตรงไปที่โต๊ะเรียนเดิม โต๊ะที่ขอแลกกับกล้าหาญ"ก็ไปที่นั่งไง""มานั่งด้วยกันตรงนี้""จะบ้าเหรอนั่นมันที่ของกล้าหาญ""เดี๋ยวให้มันไปนั่งข้างหลัง""ไม่เอาเปลี่ยนมาครั้งหนึ่งแล้วจะเปลี่ยนกลับได้ยังไง" ว่าแล้วหญิงสาวก็เดินไปนั่งที่เดิม ..เพียงไม่นานอาจารย์ก็เดินเข้ามาในห้องในขณะที่นั่งเรียนอยู่เจ้าขุนก็มองกลับหลังบ่อยครั้งมาก"มึงเป็นอะไรนักหนาวะ" กล้าหาญซึ่งนั่งอยู่ด้านข้างก็ไม่เป็นอันเรียนไปด้วย พอเพื่อนมองกลับหลัง เขาก็ต้องได้มองตามแบบสงสัยว่าเพื่อนมองอะไร พอรู้แล้ว..แต่เวลาที่เจ้าขุนมองกลับไปอีกที เขาก็ต้องมองตามอีก..เพราะมันเป็นสัญชาตญาณ"กูว่ามึงย้ายเถอะว่ะ""ย้ายไม่ได้เดี๋ยวเมียด่า" ชายหนุ่มกระซิบพูดกับเพื่อนเบาๆ"มึงกลัวด้วยเหรอวะ""ใครบอกว่ากูกลัว..กูแค่เกรงใจ""นั่นแหละที่เขาเรียกว่ากลัว""มึงไม่เคยมีเมียมึงจะรู้ได้ยังไง""ด้านหลังช่วยสนใจอาจารย์หน่อยนะคะ" เพียงไม่นานอาจารย์ก็ส่งเสียงมา และเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ด้านหน้าต่างก็หันกลับมามองที่เจ้าขุนเป็นห่วงเพราะคนที่นั่งอยู่ข้างหนามเตยเป็นเพื่อนผู้ชาย"ไปไหนแล้ว""หาอะไร""ปา
คืนเดียวกันนั้น.."ไปอาบน้ำกัน" พอขึ้นมาถึงด้านบน เขาก็ชวนเธอ"จะอาบก็ไปอาบเองสิ""แน่ใจนะว่าลูกจะไม่คิดถึงพ่อ" ชายหนุ่มพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จริงด้วยถ้าเขากลับห้องไปมีหวังเราต้องได้ไปคุยกับชักโครกอีกแน่เลย หญิงสาวลืมไป เพราะวันนี้ไม่คลื่นไส้มาทั้งวัน จนถึงเวลานี้ก็มืดค่ำมากแล้ว"ไปด้วยกัน" มือหนาคว้าเอาคนตัวเล็กให้เดินตามมาที่ห้องของตัวเอง"ฉันไม่อาบกับคุณนะ" หญิงสาวพยายามจะหยุดไม่เดินตาม"ไม่อาบก็ไม่อาบ แต่ไปด้วยกัน" เขาไม่อยากจะปล่อยให้เธออยู่ห้องคนเดียว "รออยู่ตรงนี้" ชายหนุ่มเข้าไปอาบน้ำโดยไม่ปิดประตูห้องน้ำ ส่วนเธอก็ยืนหันหลังให้ ไม่กล้าหันไปมองเราต้องทำแบบนี้อีกนานแค่ไหนเนี่ย..ลูกนะลูก หญิงสาวบ่นพึมพำที่ต้องได้มายืนเฝ้าเขาอาบน้ำอยู่แบบนี้ตุ๊บ.."อะไร" คนตัวเล็กรีบหันเข้าไปดู เพราะได้ยินเสียง ทีแรกคิดว่าเป็นเสียงเขาล้ม แต่พอหันเข้าไปแล้วเธอต้องได้รีบหันกลับออกมาพร้อมกับใบหน้าที่แดงกล่ำ"ตกใจเหรอ มือผมไปถูกฝาชักโครก" ตอนที่เขากำลังเช็ดตัวอยู่นั้น มือได้ไปโดนฝาชักโครกที่เปิดอยู่มันก็เลยปิดลงมีเสียงดัง"อาบเสร็จหรือยัง""จะอายทำไมผมยังไม่อายเลย" เขารู้ดีว่าเธอคงจะอายตอนที่หันม
สายตาของทั้งสองจ้องมองซึ่งกันและกัน แบบไม่มีใครยอมหลบให้ใคร"ผมเห็นเจ้าของไม่ต้องการมันอีกแล้ว ก็เลยเก็บมันเอาไว้" เขาพูดในขณะที่ยังมองสบตาเธออยู่"คุณต่างหากที่ไม่ต้องการ" คำพูดนี้ มันได้ออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน ของเจ้าของใบหน้าหวาน กว่าเธอจะตัดสินใจทิ้งมันได้ เพราะมันอยู่กับเธอมาตลอดระยะเวลาที่ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ"ผมขอโทษ ผมมันโง่เอง มีสมองแต่ไม่คิดไตร่ตรองให้ดี ว่าทำไมคุณถึงหายไปในวันนั้น""คุณยังรอฉันอยู่เหรอคะ""รอสิ ไม่ได้รอแค่วันนั้นนะ รอจนย้ายโรงเรียน ขนาดย้ายโรงเรียนแล้วผมยังให้คนขับรถพากลับมาเผื่อว่าคุณยังอยู่ที่เดิม" วันไหนที่มีแต่แม่บ้านและคนขับรถมารับ เขาชอบให้ผ่านไปทางโรงเรียนเดิม จอดรอดูว่าเธอจะออกมาจากในนั้นไหม..แต่ก็ไม่มี"วันนั้นพ่อกับแม่ของฉัน..ท่านทั้งสอง.." คำพูดของเธอมันถูกกลืนหายเข้าไป พร้อมกับเสียงสะอื้น"ผมรู้แล้ว..ถ้าผมรู้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับคุณบ้าง และตอนนั้นคุณอยู่ที่ไหนผมจะตามไป" ถ้าเขารู้สักนิดว่าเธอไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ เขาจะไม่รีรอที่จะตามไปเลย"คุณไม่รู้เหรอคะว่าคุณตา.." ตอนนั้นเธอยังเด็กมาก ทำอะไรไม่ถูก อยากจะพูดอยากจะถามหาเขา แต่ก็ไม่รู้จะเริ่ม
"กลับมาแล้วเหรอลูก" เจ้าขาถามขึ้นเมื่อเห็นลูกชายเข้ามา"ครับ""มันจะรีบไปไหน แล้วมันมาจากไหน" ทศกัณฐ์ได้แต่มองตามหลังคนที่วิ่งขึ้นไปบนบ้าน แทบจะไม่รู้ว่าคนที่เข้ามาเป็นลูกชายของตัวเอง เพราะมองไม่ทัน"วันนี้วันเกิดของกล้าหาญค่ะ" เจ้าขาพูดพร้อมกับเอานมอุ่นๆ มาให้สามีได้ทาน เพราะเขาเพิ่งกลับมาจากที่ทำงาน"วันเกิดกล้าหาญ?" พอรู้ว่าวันเกิดเพื่อนสนิทของลูกชาย ทศกัณฐ์ก็ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู สองทุ่มกว่า?" ธรรมดาวันเกิดเพื่อน ถ้าไม่เช้าก็คงจะเป็นเย็นวันต่อไปถึงจะเห็นหน้าลูกชายโผล่กลับบ้าน"เห็นหนามขอเบอร์โทรไป สงสัยจะโทรตามมั้งคะ""โทรตามงั้นเหรอ?" มันยิ่งสร้างความงุนงงให้กับทศกัณฐ์ เพราะทั้งสองไม่มีทีท่าว่าจะเป็นมิตรกันเลยแกร่ก~ กลับมาถึงชายหนุ่มก็ตรงเข้าห้องของเธอ"หนาม" มองดูบนเตียงนอนไม่มี เขาก็เลยรีบเข้าไปดูในห้องน้ำ "เป็นยังไงบ้าง"พอเห็นเขาเข้ามาอาการคลื่นไส้เวียนหัวก็หายไปสิ้น หญิงสาวลุกขึ้นแบบหน้าบูดบึ้ง ไม่พูดไม่จาแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ"...?..." ชายหนุ่มงงกับท่าทาง..เนี่ยเหรอคนที่โทรตามเขากลับบ้าน อุตส่าห์ดีใจว่าเธอโทรหา แต่พอกลับมาหน้าตาของเธอไม่รับแขกเลยจะให้ยิ้มระรื่นได้ยังไง





