ตอนที่ 38 ยากจะลืม1

เช้าวันใหม่มาเยือน เขมิกาที่ขดตัวเป็นก้อนกลม ๆ อยู่ในผ้าห่มลุกขึ้นนั่งอย่างสะลึมสะลือ หญิงสาวเอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกาปลุกบนหัวเตียงก่อนถอนหายใจพรืดยาว

“ลืมกดปิดนาฬิกาปลุกอีกแล้ว! ฮือ ง่วงจะตายชัก” ดวงหน้าหวานยับยุ่งด้วยความหงุดหงิดกับความสะเพร่าขี้ลืมของตัวเอง

ทั้งที่วันนี้เป็นวันหยุดของเธอแท้ ๆ ตั้งใจจะนอนตื่นสาย ๆ เสียหน่อย แต่นาฬิกาเจ้ากรรมก็ดันมาปลุก จะไม่ให้เธอหงุดหงิดตัวเองได้อย่างไร ยิ่งเมื่อคืนกว่าจะหลับก็ฟาดไปครึ่งค่อนคืน ตื่นมาตั้งแต่หกโมงเช้าแบบนี้ เธอไม่โอเคเลย

“เอาเถอะ ไหน ๆ ก็ตื่นแล้ว ถือโอกาสนี้อาบน้ำแต่งตัวออกไปซื้อของเสียเลย ซื้อเสร็จค่อยกลับมานอนต่อก็ได้”

หญิงสาวปลอบตัวเองพลางพูดถึงแพลนที่วางไว้ วันนี้เธอตั้งใจไปห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของใช้ส่วนตัวรวมถึงอาหารสำเร็จรูปมาเก็บไว้ ถึงแม้ว่าตอนนี้มันจะผิดเวลาเดิมที่ตั้งใจไว้ก็ตาม

หนึ่งชั่วโมงต่อมาเขมิกาก็ปรากฏตัวอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง หญิงสาวเลือกเดินไปซื้อของใช้ส่วนตัวก่อน เรียบร้อยแล้วก็กลับมาเดินซื้ออาหารสำเร็จรูป รวมถึงของสดบ้างเล็กน้อย เสร็จก็จ่ายเงินเตรียมตัวกลับที่พัก ด้วยความที่นอนไม่เพียงพอหญิงสาวจึงไม่มี