Home / โรแมนติก / ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ / ตอนที่ 4 สวรรค์มีจริงไหมครับ

Share

ตอนที่ 4 สวรรค์มีจริงไหมครับ

Author: Kaeru write
last update Last Updated: 2024-11-11 21:30:25

ระหว่างที่คนเจ็บยังพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลจนเกือบจะหายดี ก็มีญาติ พี่น้อง และเพื่อนแวะเวียนมาเยี่ยมไม่ขาดสาย โดยเฉพาะเพื่อนอย่างไอ้ ฟีนิกซ์ ที่แวะเวียนมานั่งเล่นด้วยแทบทุกวันหรือไม่ก็มาเช็กว่าเขาตายหรือยัง วันนี้มันก็มาอีกไม่รู้ว่าไม่มีงานการทำกันหรือยังไง แถมยังไปพาพระทิศเหนือ เพื่อนซึ่งกำลังบวชอยู่มาด้วย

            พอเห็นเพื่อนที่เป็นพระเฉินก็รีบยกมือไหว้ มีแค่ตอนนี้แหละที่เพื่อนดูน่าเคารพที่สุด ก่อนจะบวชทำแต่เรื่องไม่ดีมาด้วยกันมาก็เยอะ จนกระทั่งทิศเหนือถูกเมียทิ้งเรียกได้ว่าเพื่อนเสียใจจนต้องหันหน้าเข้าทางธรรม เพื่อสงบจิตใจ

            "นมัสการครับหลวงเพื่อน"

            "เจริญพรเถอะโยมเฉิน"

            “แล้วพระมายังไงครับ”

            “โยมฟีนิกซ์ไปนิมนต์มา”

            “แล้วพระไม่ปฏิเสธล่ะครับ”

            “ไม่ได้หรอกโยม พระปฏิเสธไม่ได้”

            “ไอ้ฟีนิกซ์มึงไปพาพระมาด้วยทำไมเนี่ย รบกวนพระอีก”

            “กูเป็นห่วงมึงไง พาพระมาให้ศีลให้พรมึงถึงโรงพยาบาลเลยจะได้หายไวๆ หรือถ้าตายก็พร้อมสวดส่ง” นั่นปากคนหรือปากหมาไม่แน่ใจ จริงๆ คนอย่างไอ้ฟีนิกซ์นี่นรกอาจจะส่งมันมาเกิดพร้อมกับหมา ถึงได้มีฝูงหมาอยู่ในปากมัน

            “อย่าให้ถึงทีมึงล่ะ กูจะนิมนต์มาทั้งวัดพร้อมสวดอภิธรรมสามวันสามคืน” ไอ้ฟีนิกซ์ไหวไหล่ไม่ยี่หระ คนอย่างมันสนใจซะที่ไหน ด่าไปก็เท่านั้นเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาของแท้ แถมมันยังไปนั่งกินผลไม้ที่เขาเอามาเยี่ยมผู้ป่วยอย่างสบายใจเฉิบที่โซฟา ไอ้นี่มันสันดานเสียแก้ไม่หายจริงๆ ทำอะไรก็รกหูรกตาไปหมดจริงๆ มันเนี่ย แต่ก็เลิกคบไม่ได้เลิกคบมันไปก็ไม่มีใครคบเราแล้ว

            “ไปตายอดตายอยากจากไหนมาล่ะนั่น ที่บ้านไม่มีแดกเหรอ ถึงมาแดกของเยี่ยมคนอื่น”

            “มีตั้งเยอะ แบ่งๆ บ้าง อย่างก กินไม่หมดเดี๋ยวมึงก็ทิ้ง น่าเสียดาย” พูดขณะที่ของกินยังเต็มปาก กินมูมมามตะกละตะกลามถ้าของกินติดคอมันตายจะไม่สงสัยเลย ไม่น่าเชื่อว่ามันจะมาจากตระกูลผู้ดีเก่า ไม่เหลือเค้าผู้ดีในตัวมันเลย

            พระเหนือนั่งลงเก้าอี้ข้างเตียงผู้ป่วย ก่อนจะถามไถ่สารทุกข์สุกดิบตามประสาเพื่อนสนิท

            “แล้วไปทำอะไรมาล่ะโยมเฉิน รอบนี้เจ็บหนักเลยนะ” พระเหนือมองใบหน้าเพื่อนที่เขียวจ้ำ ปากแตกคิ้วแตก หัวพันผ้าพันแผล ได้ยินมาว่าถูกแทงด้วย

            “ไปเก็บดอกเหมือนเดิมแหละครับพระ แต่ดันมีคนไม่พอใจ” เพราะเฉินไปเก็บเงินกับลูกหนี้ของเขาตามปกติและไปดูลาดเลาพื้นที่ว่าจะเปิดบ่อนใหม่แถวๆ นั้นด้วย แต่การกระทำของเขาก็ดันไปขัดแข้งขัดขากับผู้มีอิทธิพลในพื้นที่ที่ปล่อยกู้เหมือนกัน เพราะเฉินเก็บดอกเบี้ยไม่แพงไม่นักก็เหมือนไปตัดหน้าเขา ทำให้ฝ่ายนั้นไม่พอใจเลยถูกลอบทำร้าย แล้ววันนั้นก็ดันพาลูกน้องไปแค่สองคน เขาก็พยายามวิ่งหนีเอาตัวรอดจนกระทั่งมาหมดแรงตรงสวนยาง เกือบเอาชีวิตไม่รอดเหมือนกัน ถ้าไม่มีคนมาช่วยก็ได้ตายตรงนั้นแล้ว

            “เป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นบ้างหรือยัง”

            “ก็ดีขึ้นแล้วครับ สองสามวันก็กลับได้แล้ว”

            “ถ้าอย่างนั้นอาตมาก็โล่งใจ ที่โยมปลอดภัย"

            แต่พอนึกถึงเรื่องตายก็จำได้ว่า ในเวลานั้นเขาได้เห็นนางฟ้า ก่อนจะถามพระเรื่องนี้ด้วยความสงสัยว่าสรุปนรกสวรรค์มีจริงไหมเพื่อที่บวชเป็นพระน่าจะมีความรู้ในเรื่องนี้บ้างเห็นพระชอบสอนว่าทำดีได้ไปสวรรค์ ทำชั่วแล้วตกนรก นางฟ้าที่เห็นวันนั้นของจริงหรือเปล่า หรือเป็นเพียงแค่ภาพหลอน

            “พระครับ สวรรค์มีจริงไหมครับ”

            “อาตมาไม่รู้หรอกโยม อาตมายังไม่เคยตาย เลยยังไม่เคยเห็นเหมือนกัน” ตอบแบบนี้นี่ ถ้าไม่ติดว่ายังบวชเป็นพระอยู่นะ

            “แต่วันนั้นผมเห็นนางฟ้า” เขาว่ากันว่า ช่วงเวลาที่ใกล้ตายจะทำให้เรามองเห็นโลกหลังความตายได้

            “สวยไหม หน้าตาเป็นไง” ไอ้คนขี้เสือกพูดแทรกขึ้นมาทันที

            “หน้าขาวๆ ปากแดงๆ คิ้วโก่งๆ แต่ไม่ใช่สเป็กว่ะ นึกว่านางฟ้าจะสวยกว่านี้” แต่ไม่รู้ทำไมรู้สึกว่าใจมันสั่นๆ หรือบางทีตอนนั้นเขาอาจจะใกล้ตายไหมก็ไม่แน่ใจ

            “มึงแน่ใจนะว่านั่นคือนางฟ้า” ไอ้ฟีนิกซ์ได้ยินถึงกับเอะใจ นั่นนางฟ้าหรือผีนางรำ ทำไมเพื่อถึงคิดว่าเป็นนางฟ้าได้ สงสัยสมองกระทบกระเทือนหนัก การรับรู้เลยเพี้ยนไปหมดแล้ว

            “มึงไม่เคยเห็นรูปวาดในวัดเหรอ ไม่นางฟ้าตรงไหน”

            “ไม่ใช่นางฟ้าหรอกที่มึงเจออะ ผีชัดๆ คนเหี้ยแบบมึงไม่ได้ขึ้นหรอกสวรรค์ ตายปุ๊บนรกคงสูบมึงลงไปก่อนแล้ว”

            “อืม ลงไปหามึงที่รออยู่ไง ไอ้เวร” นี่ถ้าไม่ติดว่ายังบาดเจ็บอยู่คงได้วางมวยกับไอ้เพื่อนเหี้ยนี่อย่างแน่นอน อยากรู้จริงๆ มันอยู่รอดปลอดภัยโตมาจนถึงตอนนี้ได้ยังไง โดยไม่ตายคาตีนคนอื่นก่อน แต่คิดว่าถ้าปากมันยังเป็นแบบนี้น่าจะอยู่ไม่ทันใช้เบี้ยคนชราแน่

            “อย่าถือสาโยมฟีนิกซ์เลย อันไหนปล่อยวางได้ก็ปล่อยนะโยมเฉิน” ส่วนเพื่อนคนนี้ก็ไม่น่าเชื่อเหมือนกันว่าจะเปลี่ยนไปมากมายขนาดนี้ เสียศูนย์ไปเลยเพราะผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ก็เรียกได้ว่าเพื่อนได้รับผลจากสิ่งที่ทำกับผู้หญิงคนนั้นมากกว่า

            "ส่วนเรื่องนรกสวรรค์ อาตมาไม่รู้ ถ้าตอบว่ามีแล้วไม่มีขึ้นมาจริงๆ เดี๋ยวก็จะมาว่าได้ว่าอาตมามุสา"

            “ครับ ว่าแต่หลวงเพื่อนจะบวชนานไหมครับ”

            “ก็สักพรรษาแหละ บวชนานไปก็สงสารโยมพ่อกับโยมแม่ อายุเยอะแล้วไม่มีใครช่วยทำงาน”

            “ก็ให้พ่อกับแม่เรียกน้องไอมาช่วยทำงานสิครับพระ” เฉินถึงกับหันขวับไปทางไอ้ฟีนิกซ์ตัวดี มันเนี่ยพูดไม่ดูเวลาล่ำเวลาเลยจริงๆ

            “อึก” พระเหนือถึงกับสะอึก ก็ผู้หญิงที่ทำให้เพื่อนตัดสินใจบวชคือ ไอริน ความปากพล่อยของไอ้ฟีนิกซ์ยังไม่หยุดทำงาน กับพระกับเจ้ามันก็ไม่เว้น ดันไปจี้ใจดำพระนรกจะกินกบาลมันโดยแท้

            “ไอ้ฟีนิกซ์มึงไม่พูดก็ไม่มีใครว่ามึงเป็นใบ้นะ”

            “ขอโทษครับพระ”

            “ไม่เป็นไร อาตมาไม่ได้เป็นอะไรแล้ว” ขณะที่พูดไปก็เสียงสั่นๆ รู้เลยว่าพระยังทำใจไม่ได้

            “เห็นโยมเฉินปลอดภัยก็ดีแล้ว อาตมาขอตัวไปกวาดลานวัดก่อนนะ” สีหน้าเศร้าของพระทำเอาเพื่อนทั้งสองเป็นห่วงโดยเฉพาะไอ้ฟีนิกซ์ ที่เป็นคนพูดไม่คิดเอง

            “จะกลับแล้วเหรอครับ”

            “ใช่ ตอนนี้ลานวัดใบไม้คงเกลื่อนแล้วล่ะ” เฉินยกมือไหว้ลาพระทิศเหนือก้อนที่พระจะเดินออกจากห้องไป ไอ้ฟีนิกซ์ทำหน้าเสียเพราะรู้ว่าปากไม่ดี

            “ใข่เรื่องเล่นไหมไอ้ฟีนิกซ์”

            “เออ กูก็ลืมไง”

            “มึงรีบไปส่งพระเลย”

            “เออๆ เดี๋ยวกูกลับมาเยี่ยมมึงใหม่นะ”

            “หลวงเพื่อนรอด้วยครับ!!” ฟีนิกซ์รีบวิ่งตามหลวงเพื่อนไป ตอนนี้ในห้องพักผู้ป่วยก็กลัวสู่ความสงบอีกครั้ง ก่อนที่มือถือของมาเฟียหน้าปูดแต่ก็ยังหล่อจะดังขึ้น พร้อมกับโชว์ชื่อของลูกน้องอย่างไอ้จ๊อด กับไอ้แจ๊ด ที่ออกจากโรงพยาบาลได้ปุ๊บก็ขยันไปทำงานเลยมันก็ไปทั้งไม้ค้ำยันขาใส่เฝือกอย่างนั้นแหละ สงสัยจะต้องเพิ่มเงินเดือนให้พวกมันหน่อยแล้ว

            “มีอะไร”

            (ลูกพี่ครับ มีคนขอกู้เงินลูกพี่ครับ)

            “ก็ปล่อยไปดิ ถามทำไมอีก ก็ให้มึงสองคนดูแลเรื่องเงินกู้ไปแล้วไง จะให้ใครกู้ก็แค่ดูดีๆ”

            (แต่คนนี้ขอกู้วงเงินสูงครับลูกพี่ เลยอยากปรึกษาครับ)

            “เท่าไหร่”

            (ล้านนึงครับ)

            “ไม่ต้องให้ ล้านนึงพวกนั้นไม่มีปัญญาจ่ายหรอก”

            (แต่คนนี้คือเจ๊ศรีครับเฮีย เป็นเจ้ามือหวยประจำอำเภอ พอดีเจ๊แกจะเอาเงินไปจ่ายคนที่ถูกหวยที่เจ้าพ่อหนองนาน้อยให้ครับลูกพี่) ชื่อไอ้เจ้าพ่อนี่แม่งมาอีกแล้ว เป็นมิจฉาชีพแท้ๆ แต่ดันให้หวยแม่นไปอีก

            (แต่เจ๊แกจะทยอยส่งต้นดอกให้หลังวันหวยออกเพราะเก็บค่าหวยได้ครับ เพียงแค่ช่วงนี้เจ๊บอกหมุนเงินไม่ทันครับ) พอคิดไปคิดมาเงินเท่านี้สำหรับเขาเพียงดีดนิ้วก็หาได้จะปล่อยกู้ก็ไม่ได้เสียหาย แถมเป็นเงินก้อนใหญ่ย่อมได้กินดอกเบี้ยเยอะ 

            “งั้นก็ปล่อยกู้ไป พวกมึงก็คอยเก็บทั้งต้นทั้งดอกให้ครบก็พอ ให้มันส่งให้ตรงตามที่ตกลง ถ้ามันเบี้ยวก็จัดการ”

            (ครับลูกพี่)

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้   ตอนที่ 47 ตอนจบ

    หลังจากเหตุการณ์นั้นตำรวจก็จับตัวของภีมไปรับโทษตามกฎหมาย และยังค้นพบหลักฐานที่ภีมและพ่อร่วมกันทำความผิด ปิดบัง อำพรางมาตลอดหลายปีอีกมากมาย ภาพที่เห็นว่าภีมนั้นเป็นสุภาพบุรุษไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหน หรือไม่เคยมีข่าวเสียหายเป็นเพราะว่าภีมมักจะอัดคลิปที่ตนมีอะไรกับผู้หญิงที่คบกันอยู่เอาไว้สำหรับข่มขู่หากพวกเธอคิดจะเปิดโปงเรื่องของเขาและเธอ จึงไม่มีใครกล้าปริปากเอาเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไปแพร่งพรายให้ใครรู้ หากคนไหนที่ยังรั้นและไม่ยอมทำตามก็จะถูกภีมและพ่อจัดการปิดปากพวกเธอ แถมภีมก็มีรสนิยมที่ชอบถ่ายคลิปเอาไว้เวลาที่ทรมานเหยื่อนั่นจึงเป็นหลักฐานชั้นดีที่ทำให้ภีมจะได้รับโทษสถานหนัก เต้าหู้นั่งรอเฉินอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัด ไม่นานเขาก็ถูกนำตัวออกมาเข้าไปพักฟื้นที่ห้องพักผู้ป่วย พอหมอบอกว่าเขาพ้นขีดอันตรายแล้วเธอจึงโล่งใจและปล่อยให้เขาพักผ่อนเต็มที่ เธอจึงมีเวลาก็ไปดูอาการของเพื่อนอย่างพลอย พอไปถึงก็ได้ยินเสียงดังโวยวายดังมาจากข้างในห้อง “อีลูกไม่รักดี ฉันส่งแกมาเรียน ทำไมแกไม่เรียน ฉันทำงานเหนื่อยแทบตายหาเงินมาให้แกทำตัวเหลวไหลแบบนี้เหรอ พลอยแก

  • ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้   ตอนที่ 46 เอาคืน

    ขณะที่ใจจะอยากยอมแพ้ แต่พอภีมจะขึ้นมาคร่อมตัวเธอบนโซฟา สองเท้าที่ไม่ได้ถูกมัดก็กระแทกแรงๆ ไปที่หน้าอกภีมจนเขาหงายหลังลงไปกับพื้น “อีเหี้ยเอ๊ย” เขาสบถคำออกมาเพราะแรงถีบที่รุนแรงจนจุก เธอพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล เพราะมือที่ถูกมัดไว้ด้านหลังทำให้ขยับตัวยาก พอนั่งได้และเท้าแตะพื้นก็พยายามลุกขึ้นวิ่งหลบและคิดหาทางวิ่งไปทางประตูห้องเพื่อที่จะหนีเอาตัว “พวกมึงยืนโง่กันอยู่ทำไม ไปจับตัวมันสิวะ” ภีมเอ่ยด่าลูกน้องที่มัวแต่มองไม่ทำอะไร ลูกน้องของภีมก็วิ่งเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลัง ห้องมันไม่ได้กว้างพอที่จะให้เธอวิ่งไปมาได้มากนัก หนีได้ไม่นานสุดท้ายก็มาอยู่ที่มุมห้อง ภีมที่โมโหจึงเดินปรี่เข้ามาหา มือใหญ่คว้าใบหน้าของเธอจับบีบแก้มทั้งสองข้าอย่างแรง และใช้นิ้วกดลงที่แผลบนพวงแก้มที่เขาเป็นคนทำเธอทั้งเจ็บและแสบ “กูหมดความอดทนกับมึงแล้วนะ ชอบความรุนแรงใช่ไหมงั้นก็โดนพร้อมกันหลายๆ อันมึงน่าจะชอบ” ก่อนจะหันหน้าไปทางลูกน้อง “จับมัน แล้วถอดเสื้อผ้ามันให้หมด เสื้อผ้าพวกมึงด้วย” ไอ้พวกลูกน้องผุ้ชายได้ยินคำสั่งก็ร

  • ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้   ตอนที่ 45 กับดัก

    “วันนี้พลอยก็ไม่มาอีกแล้วนะ” เต้าหู้บ่นกับเพื่อนสาวสองคนเช่นเคยที่เพื่อนอย่างพลอยหายไปและไม่สามารถติดต่อได้จนน่าเป็นห่วง “โทรหาติดไหม” “ไม่เลยตั้งแต่ที่เจอเมื่อวานก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก” “พวกเราจะทำยังไงดีล่ะ ตอนนี้แชทฉันหนักขวามากเลย พลอยไม่อ่านไม่ตอบเลย” "ยังไงวันนี้เราก็ต้องไปหาพลอยอีก" "โอเคไปกันเลยไหม" ระหว่างที่กำลังตกลงว่าจะไปหาพลอย เต้าหู้ก็สังเกตเห็นว่าภีมกำลังเดินสวนกับพวกเธอไป ใจจริงเธออยากจะเอ่ยถามเกี่ยวกับเรื่องของพลอยแต่ก็เห็นว่าเขาเดินไปไกลแล้ว อีกอย่างตอนนี้เฉินก็มารับเธอเสียก่อนทำให้เธอพลาดที่จะได้เข้าไปถามเขา เธอมองภีมเดินไปจนสุดลูกตา ทำให้เฉินต้องมองตามไปบ้างพอเห็นว่าเป็นภีมเขาก็รู้สึกไม่สบายใจ “มีอะไรเหรอ” “เปล่าค่ะ เฮียเฉิน เดี๋ยวแวะไปที่คอนโดเพื่อนหนูแป๊บหนึ่งได้ไหม“ “ได้สิ แล้ววันนี้ไม่มีสอนพิเศษเหรอ” “วันนี้หนูลาค่ะ หนูเป็นห่วงพลอยช่วงนี้พลอยแปลกไป” ไม่นานเธอก็มาถึงที่คอนโดของพลอย และแน่นอนว่าทางรปภ.คอนโดของพลอยก็ยังยืนกรานไม่ให้ค

  • ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้   ตอนที่ 44 กลัว

    “เฮีย เฮีย” เต้าหู้ตะโกนเรียกเขาพร้อมน้ำตา ขณะที่มือเล็กๆนั้นก็เขย่าไปที่ตัวเขาอย่างแรงไม่หยุด เธอเงยหน้าขึ้นมอง จ๊อดกับแจ๊ดที่ได้แต่ยืนนิ่งไม่ทำอะไร “พี่จ๊อดพี่แจ๊ด เรียกรถพยาบาลเร็ว” ลูกน้องคนสนิทมองหน้ากันแต่ก็ไม่มีใครหยิบมือถือหรือมีท่าที่เป็นเดือดเป็นร้อนกันสักคน “พี่จ๊อดพี่แจ๊ดเร็วสิ เฮียเฉินจะตายแล้วเนี่ย” เธอทั้งห่วงเขา และพาลโมโหที่จ๊อดแจ๊ดดูจะไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรแม้แต่น้อยทั้งๆที่เห็นลูกพี่ตัวเองนอนสลบเหมือดไปต่อหน้าต่อตา ฝ่ามือเล็กที่วางบนอกแกร่งรู้สึกได้ถึงแรงกระเพื่อมถี่ๆ ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆตามออกมาทำให้เธอต้องรีบกลับไปมองคนที่สภาพปางตายบนตักของเธอว่าเกิดอะไรขึ้น ดวงตาคมที่ปิดลงเมื่อครู่ตอนนี้ได้มองมาที่เธอพร้อมใบหน้าที่เจือรอยยิ้มอันแสนเจ้าเล่ห์ เต้าหู้พอรู้ว่าโดนแกล้งถึงกับกัดฟันกรอดด้วยความโมโห “เฮียเฉิน!” จากมือที่ใช้เขย่าตัวเขาเพื่อเรียกสติ ตอนนี้กลับกำแน่น และทุบไปอย่างแรงบนอกแกร่งนั้นจนคนที่โดนถึงกับจุกเพราะเธอใส่มาเกือบเต็มแรง “โอ๊ย ตีเฮียทำไม เฮียเจ็บอยู่นะ” “แล้ว

  • ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้   ตอนที่ 43 ไม่มีหรือว่าเราไม่รู้กันแน่

    หลายวันมานี้พลอยหยุดเรียนไปด้วยเหตุผลที่ว่าเธอนั้นไม่สบาย แถมในแชทกลุ่มเธอก็ไม่มีความเคลื่อนไหว ส่งข้อความหาเพื่อนก็ตอบกลับเพียงสั้นๆ แล้วก็หายไป โทรหาน้ำเสียงก็ไม่ค่อยสู้ดีนัก เต้าหู้กับเพื่อนอีกสองคนเลยอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ “แกสองคนได้คุยกับพลอยบ้างปะ” เต้าหู้ที่เป็นกังวลเอ่ยถามกับเพื่อนทั้งสองขณะที่กำลังนั่งรอเข้าเรียนในช่วงเช้า “ไม่นะ ไม่ได้คุยอะไรกันเลย เป็นห่วงอยู่เหมือนกัน” ส้มลิ้มตอบ “ฉันก็รู้สึกเป็นห่วงพลอยอะ ไม่รู้ว่าป่วยเป็นอะไรกันแน่” สีหน้าเต้าหู้เป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด พลอยไม่ใช่คนที่จะโดดเรียนหรือหนีหายไปและโกหกว่าป่วยแน่นอน ตอนนี้เธอคงจะป่วยจริงๆ จนถึงขั้นมาเรียนไม่ไหว จีจี้ที่นั่งฟังอยู่เลยออกความเห็น “งั้นเราลองถามพลอยดีไหมว่าตอนนี้อยู่ไหน หลังเลิกเรียนแล้วไปเยี่ยมพลอยกัน” ระหว่างที่กำลังจะกดโทรหาอยู่นั้น พวกเธอก็ได้เห็นพลอยก็กลับมาเรียนแต่พลอยกลับไม่เดินมาหาพวกเธอ แต่กลับรีบเดินเข้าห้องเรียนไปแถมยังไม่มานั่งรวมกับพวกเธออีกต่างหาก ไม่รู้ว่าพลอยมีปัญหาอะไรไหม พอจะถามพลอยก็ปลีกตัวไม่สุงสิงกับใครนั่นยิ่งทำให้น่าเป็นห่วงมา

  • ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้   ตอนที่ 42 เรากำลังจะมีลูกกัน

    วันกีฬามหาวิทยาลัย นักศึกษาแต่ละคนก็ต้องวุ่นกับการทำหน้าที่ของตนเอง เต้าหู้ พลอย และจี้จี้ มีหน้าที่แปลกอักษร บนอัฒจันทร์พวกเธอต้องตื่นตั้งแต่ตีสามตีสี่เพื่อมาเตรียมความพร้อมก่อนงานจริงจะเริ่ม ส่วนส้มลิ้มก็มีแข่งชกมวยรอบชิงชนะเลิศอยู่ที่สนามและเธอจะมารับเหรียญในช่วงเย็น จนถึงเวลาพักทานข้าว รุ่นพี่ที่ดูแลได้นำอาหารและน้ำดื่มมาแจกให้กับพวกนักกีฬาและคนอื่นๆ ที่ทำกิจกรรม สามสาวก็มาหาที่ร่มๆ มานั่งทานข้าวและพักผ่อนก่อนจะกลับไปทำกิจกรรมต่อในช่วงบ่าย สามสาวเปิดกล่องข้าวออกมากำลังจะเริ่มทานด้วยความหิวและความเหนื่อย แต่พลอยกลับทำหน้าพะอืดพะอม และรีบปิดกล่องข้าวลงทันที “พลอยเป็นอะไร ไม่หิวเหรอ” “เรารู้สึกไม่ชอบกลิ่นหมูกระเทียมกล่องนี้เลย มันฉุน เราอยากอ้วก” พอพูดจบเธอก็รีบลุกจากที่นั่งเพื่อที่จะรีบไปอ้วกในห้องน้ำใกล้ๆ เต้าหู้กับจีจี้ด้วยความที่เป็นห่วงเพื่อน จึงวิ่งตามไปพอมาถึงก็เห็นว่าพลอยอยู่ข้างในนั้น เต้าหู้รีบช่วยลูบหลังเพื่อนให้ก่อนจะเอ่ยถาม “แกเป็นอะไร ไม่สบายเหรอ” “ไม่รู้สิ แต่สองสามวันมานี้ฉันเวียนหัวมา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status