Share

กาฝาก

last update Last Updated: 2025-07-08 16:49:40

ของขวัญ....

หลังจากที่ฉันเอาขนมมาให้อาทั้งสองชิมฉันก็ต้องรีบมุดรั้วกลับมาที่บ้านเพราะเกรงว่าจะมีใครเห็นแล้วเอาไปบอกคุณเอมอร เพราะถ้าคุณเอมอรรู้ว่าฉันมาที่บ้านอากานดาฉันจะต้องเจ็บตัวเพราะคุณเอมอรไม่ชอบให้ฉันมาที่นี่เธอสั่งห้ามฉันว่าห้ามมาที่บ้านนี้เด็ดขาดเธอบอกว่าเป็นเธอคนเดียวที่สามารถมาที่นี่ได้ส่วนฉันไม่มีสิทธิ์ แต่เท่าที่ฉันเห็นตั้งแต่คุณสงครามย้ายไปเรียนต่อที่อังกฤษเมื่อสี่ปีก่อนคุณเอมอรก็ไม่เคยมาที่บ้านอากานดาอีกเลย  ส่วนใครที่สงสัยว่าฉันมาที่นี่ได้ยังไงนั่นเป็นเพราะคุณย่าท่านพาฉันมาแนะนำให้อาทั้งสองรู้จักตอนนั้นฉันเพิ่งย้ายมาอยู่กับคุณย่าคุณย่าพาฉันมาไหว้อาทั้งสองเพราะอยู่บ้านติดกันซึ่งท่านทั้งสองก็ใจดีกับฉันมากท่านไม่เคยรังเกียจฉันเลยที่ฉันเป็นลูกเมียน้อย  มีแต่คุณสงครามที่ตั้งแง่รังเกียจฉันตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้ากัน เขาคอยกลั่นแกล้งฉันด่าว่าฉันสารพัดทั้งที่ฉันไม่เคยทำอะไรเขาเลย มีครั้งนึงฉันเกือบจมน้ำเพราะถูกเขาผลักตกน้ำโชคดีที่คุณชนะศึกพี่ชายของคุณสงครามกระโดดลงไปช่วยฉันขึ้นมาได้ทันฉันจำได้ว่าตอนนั้นคุณสงครามถูกอากานดาทำโทษอย่างหนักเขาถูกตีถูกกักบริเวณนั่นยิ่งทำให้เขาเกลียดฉันหนักขึ้นไปอีก ส่วนคุณเอมอรพอรู้เรื่องคุณสงครามถูกทำโทษฉันก็โดนทุบตีแต่ฉันก็อดทนไม่บอกใครเพราะไม่อยากทำให้ใครเดือดร้อนอีกเพราะถ้าคุณย่ารู้คุณเอมอรก็จะถูกทำโทษอีก ฉันไม่อยากให้ใครเกลียดฉันมากไปกว่านี้อีกแล้ว ทุกวันนี้คนที่ทำให้ฉันพอจะยิ้มได้และมีความสุขก็คงมีแต่คุณย่ากับอากานดาอากองทัพเท่านั้นที่ดีกับฉัน 

ฉันแอบเดินกลับเข้ามาทางหลังบ้านและกำลังจะเข้าบ้านฉันก็ได้ยินในสิ่งที่ไม่ควรจะได้ยิน...

"แม่ช่วยเอมด้วยสิอีกไม่กี่วันพี่ครามก็จะกลับมาแล้วเอมจะทำยังไงดี เอมเครียดมากเลย"

"เครียดอะไรลูกแม่ไม่เข้าใจ"

"เอมเพิ่งเอาที่ตรวจครรภ์มาตรวจเมื่อเช้าคือ..."

"นี่อย่าบอกนะว่าเอม..."

"ค่ะเอมท้อง แม่เอมจะทำยังไงดี"

"ท้องกับใคร ทำไมไม่ป้องกันแม่สอนแล้วใช่ไหมว่าจะมีอะไรกับใครต้องป้องกัน"

"ก็คืนนั้นเอมเมานี่คะ"

"เอมต้องไปเอาเด็กออกเข้าใจไหม"

"เอาออกเหรอคะ เอมกลัว"

"แล้วเอมจะทำยังไงจะเอามันไว้อย่างนั้นเหรอแล้วตาสงครามล่ะลูกจะยอมถอนหมั้นใช่ไหม"

"ไม่ยอมเอมไม่ยอม"

"ถ้าอย่างนั้นเอมก็ต้องทำตามที่แม่บอกไปเอาเด็กนี่ออกซะ"

"ก็ได้ค่ะ"

นั่นคือสิ่งที่ฉันได้ยิน ฉันไม่คิดเลยว่าคุณอุษากับคุณเอมอรจะใจร้ายถึงขนาดทำลายเด็กคนนึงที่ไม่รู้เรื่อง ฉันรู้สึกสงสารเด็กน้อยเหลือเกินถึงตอนนี้แกจะเป็นแค่ก้อนเนื้อเล็กๆแต่แกก็มีชีวิตแกไม่ได้ผิดอะไรเลยสักนิดทำไมต้องทำร้ายแกด้วย

"มายืนแอบฟังอะไรตรงนี้คะคุณขวัญ" เป็นป้าหัวหน้าแม่บ้านที่เดินมาเจอฉันเข้าพอดีถึงแม้แกจะเรียกฉันว่าคุณแต่การกระทำของแกแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ชอบฉันเพราะแกเป็นคนของคุณคุณอุษา คือทุกคนในบ้านหลังนี้ล้วนแล้วแต่เป็นคนของคุณอุษากับคุณเอมอรทั้งนั้นซึ่งทุกคนไม่มีใครชอบกับฉันเลย ทุกคนจะทำดีกับฉันต่อหน้าคุณย่าเท่านั้น

"มีอะไร" คุณอุษาเดินมาถามพร้อมกับมองหน้าฉันสลับกับป้าแม่บ้านด้วยท่าทางไม่พอใจ

"คือดิฉันเห็นคุณขวัญยืนลับๆล่อๆอยู่ตรงนี้ก็เลยเดินเข้ามาถามค่ะ"

"แกมาแอบฟังฉันกับลูกเอมคุยกันใช่ไหมห๊ะนังกาฝาก"

"เปล่าค่ะขวัญไม่ได้แอบฟัง" ฉันพยายามปฏิเสธแม้จะได้ยินก็ตามแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครเชื่อ

"อย่ามาตอแหลแกต้องมาแอบฟังฉันกับแม่คุยกันแน่ๆ แกมานี่เลยนะนังลูกเมียน้อย" ฉันถูกคุณเอมอรกระชากหัวแล้วพามายังห้องเก็บของซึ่งอยู่ด้านหลังบ้าน ห้องนี้จะเป็นห้องที่ฉันถูกจับมาขังไว้บ่อยๆเวลาที่คุณเอมอรหรือคุณอุษาโกรธและไม่พอใจ

"แกบอกมาว่าแกได้ยินอะไรบอกมา!!!"

"ขวัญไม่ได้ยินอะไรจริงๆค่ะคุณเอม โอ๊ย!!" ผมของฉันถูกกระชากอย่างแรงจนหน้าหงาย

"ถ้าแกได้ยินอะไรแล้วเอาไปพูดให้ใครฟังแกตายแน่นังกาฝาก!!!"

"คอไปโดนอะไรมาลูก" ฉันเดินเข้ามาในห้องนอนของคุณย่าซึ่งท่านกำลังเลือกหนังสือเพื่อให้ฉันอ่านให้ท่านฟังแต่พอท่านเงยหน้าขึ้นมาแล้วจ้องมาที่ฉันอย่างพิจารณาท่านคงสังเกตเห็นรอยแดงที่ลำคอของฉันเพราะเมื่อครู่นี้คุณอุษาบีบคอจนฉันแทบหายใจไม่ออกคุณอุษาสั่งห้ามให้ฉันไม่ให้พูดเรื่องที่คุณเอมอรท้องและกำลังจะไปทำแท้งแต่ถึงไม่บอกฉันฉันก็ไม่คิดที่จะพูดให้ใครฟังอยู่แล้วถึงแม้ว่าฉันจะรู้สึกสงสารเด็กที่อยู่ในท้องของคุณเอมอรก็ตาม ฉันคิดว่าฉันอาจจะต้องทำบุญให้กับแกเพราะถือว่าฉันรับรู้เรื่องของแกแล้ว ฉันคงจะทำได้เท่านี้จริงๆคงช่วยอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ 

"เอ่อ คือเมื่อกี๊ขวัญโดนแมลงกัดน่ะค่ะก็เลยเกาจนเป็นรอย" ขวัญขอโทษนะคะที่ต้องโกหกคุณย่า ฉันพูดคนเดียวในใจและนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันโกหกท่านเพราะหลายต่อหลายครั้งที่ฉันถูกทำร้ายแต่ฉันไม่บอกใคร จะว่าฉันโง่ก็ได้แต่ฉันไม่อยากให้คุณย่าเป็นห่วงอะไรที่ฉันทนได้ฉันก็จะทนทนให้ถึงที่สุดเพราะตอนนี้ท่านก็แก่มากแล้วมีโรคประจำตัวหลายโรคอะไรที่ทำให้ท่านไม่เป็นทุกข์เป็นกังวลฉันก็ยินดีที่จะทำเพื่อให้ท่านสบายใจ

"อย่าคิดว่าย่าไม่รู้นะ"

".........." ฉันทำได้แค่ก้มหน้าเพราะไม่กล้าสู้หน้าท่าน ฉันระอายใจที่โกหกท่าน

"ย่าขอโทษนะลูกที่ปกป้องขวัญไม่ได้ แต่ไม่ต้องห่วงย่าจะทำทุกวีถีทางเพื่อให้เรามีชีวิตที่ดีและทำให้ขวัญมีความสุขมากกว่านี้ถ้าวันนึงย่าไม่อยู่แล้วย่าจะต้องหาคนมาดูแลเราแทนย่า"

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ไร้รักเมียกาฝาก   ขอบคุณที่รักกัน (จบบริบูรณ์)

    สักพักผมก็ได้ยินเสียงรถเจ้ามาตลอดพร้อมกับเสียงเอะอะโวยวายของสองแฝดแที่แปลกที่ไม่ได้ยินเสียงน้องข้าวเพราะปกติสามคนนี้ถ้าอยู่ด้วยกันมีอันต้องทะเลาะกันเสียงดังลั่นบ้าน ผมนั่งรอจนทุกคนเดินเข้ามาในบ้านรวมถึงน้องฟรังที่แกยกมือไหว้ผมพอผมรับไหว้เสร็จผมก็เดินไปดูหน้าบ้านเพราะผมไม่เห็นน้องข้าวเดินตามเข้ามาทั้งที่ไปด้วยกัน"ขวัญน้องข้าวล่ะ" ผมเดินเข้าในบ้านแล้วถามขวัญที่กำลังนั่งคุยกับน้องฟรังอยู่ที่ห้องรับแขก"แกน้อยใจแด๊ดดี้ของแกน่ะค่ะก็เลยงอนเดินหายไปไหนไม่รู้เดี๋ยวเฟยคงพากลับมา""ห๊ะ ลูกหาย!!!""แกไม่ได้หายหรอกค่ะ เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว" ขวัญพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติที่ลูกหายแต่ผมไม่ปกติไงนั่นลูกสาวสุดที่รักของผในะแล้วอะไรคือไอ้เฟยจะพากลับมา ในขณะที่กำลังจะเดินไปหยิบมือถือเพื่อโทรหาน้องข้าวเสียงรถก็แล่นเข้ามาจอดเป็นรถของไอ้เฟยผมจำได้ สักพักน้องข้าวก็วิ่งลงมาแล้วก็ร้องไห้แกวิ่งผ่านหน้าผมไปแล้ววิ่งขึ้นข้างบนผมจะเรียกก็ไม่ทันเลยหันไปถามไอ้เฟยอย่างเอาเรื่อง"นายทำอะไรลูกสาวฉันน้องข้าวถึงร้องไห้แบบนี้""ผมว่าพี่ไปถามลูกสาวพี่เองดีกว่านะเด็กอะไรเอาแต่ใจเป็นที่สุด" ผมหัวร้อนขึ้นทันทีที่มันว่าลูกสาวผมเอาแ

  • ไร้รักเมียกาฝาก   คิดถึงแด๊ดดี้ทุกวันเลย

    ของขวัญ....ตอนนี้น้องข้าวอายุสิบห้าแล้วค่ะอยู่มอสามส่วนสองแฝดได้สิบขวบอยู่ปอสี่แต่ถึงจะโตกันขนาดนี้แต่ทั้งสามคนก็ยังทะเลาะกันเถียงกันอยู่ทุกวัน"แม่ขาขึ้นรถมาเร็วๆค่าไปช้าเดี๋ยวรถติดน๊าาาา""ค่ะๆ" ฉันยิ้มให้ลูกก่อนจะเดินขึ้นรถตู้โดยมีสองแฝดนั่งเล่นมือถืออยู่ด้านหลังที่สนามบิน...พวกเราทั้งสี่คนยืนรอเฟยกับน้องฟรังด้วยความตื่นเต้นที่ฉันตื่นเต้นเพราะฉันอยากเห็นน้องฟรังเดินได้"แม่ขานั่นไงแด๊ดดี้แล้วก็อาฟรัง อาฟรังเดินได้แล้วค่า แด๊ดดี้ขาอาฟรังน้องข้าวอยู่นี่ค่า" น้องข้าวพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นพร้อมตะโกนเรียกจนฉันต้องปรามเพราะแกตะโกนเสียงดังเกินไปจนกระทั่งทั้งสองคนเดินมาหา"น้องฟรังเดินได้แล้วพี่ดีใจด้วยนะคะ""ขอบคุณค่ะพี่ขวัญ ว่าแต่หลานๆชองฟรังโตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันหมดแล้วนะคะเนี้ยไม่เจอกันแค่สองปีเอง""สวัสดีครับอาฟรังอาเฟย""สวัสดีครับอาฟรังอาเฟย" สองแฝดยกมือไหว้ทั้งสองคนมีแต่น้องข้าวที่ยืนตัวแข็งทื่อมองหน้าแด๊ดดี้ของเธอแล้วน้ำตาคลอจนฉันต้องถามว่าลูกเป็นอะไร"น้องข้าวเป็นอะไรลูก""น้องข้าวดีใจที่แด๊ดดี้กลับมา ฮึก ฮึก น้องข้าวคิดถึงแด๊ดดี้ทุกวันเลยค่ะ" ฉันยิ้มให้กับความเจ้าน้ำตาสาวที่ไ

  • ไร้รักเมียกาฝาก   ท้องแฝด

    ที่โรงพยาบาล..."ยินดีด้วยนะคะคุณขวัญตั้งครรภ์ได้10สัปดาห์แล้วค่ะ และที่สำคัญ...เป็นท้องแฝดด้วยค่ะ^^" ผมแทบจะกระโดดอุ้มขวัญด้วยความดีใจแต่ก็เกรงใจคุณหมอกับพยาบาลก็เลยทำได้แค่ยิ้มที่ในที่สุดความพยายามของผมก็สัมฤทธิผลทำทุกวันถ้าไม่ท้องก็แปลกแล้วครับผมคงต้องพิจารณาตัวเอง หลังจากนั้นคุณหมอก็แนะนำอะไรหลายๆอย่างและบอกถึงความเสี่ยงของการตั้งครรภ์ที่จะมีมากกว่าปกติ หลังจากได้ฟังคนข้างๆก็นั่งเงียบไม่พูดไม่จา แม้คุณหมอจะบอกวิธีการดูแลแล้วก็ตามระหว่างที่นั่งรอยาและใบนัด"พี่ครามคะขวัญกลัวจังเลยค่ะ""กลัวอะไรอีกครับ""ท้องแฝดดูแลลำบากแถมยังเสี่ยงกับอะไรหลายอย่าง ขวัญกลัวค่ะกลัวว่าขวัญจะดูแลพวกแกได้ไม่ดีพอ""ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นแล้วก็ห้ามเครียดด้วยเข้าใจมั้ยพี่เชื่อว่าขวัญจะดูแลเจ้าแฝดน้อยได้ดีพี่มั่นใจและที่สำคัญพี่ก็จะดูแลขวัญกับลูกให้ดีที่สุด""ขอบคุณนะคะ""ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอกครับ เพราะมันคือหน้าที่คือสิ่งที่พี่ต้องทำและพี่ก็เต็มใจทำมาตั้งแต่ต้น ขวัญก็รู้ว่าพี่อยากมีเจ้าตัวเล็กเพิ่มมาตั้งนานแล้วมีแต่ขวัญที่บอกให้รอน้องข้าวโตก่อน""ตอนนี้พี่ก็ได้สมใจแล้วไงคะ""ใช่แถมยังมาทีเดียวพร้อมกันสองค

  • ไร้รักเมียกาฝาก   แด๊ดดี้อาเฟย

    สงคราม...."พ่อน้อยใจน้องจริงๆเหรอค้า""เอ่อ...ครับ พ่อน้อยใจจริงๆก็น้องไม่รักพ่ออ่ะน้องรักอาเฟยมากกว่าพ่อ" พอผมบอกแกก็เงยหน้ามองหน้าผมแล้วทำหน้าเศร้าจนผมรู้สึกผิดขึ้นมาที่ทำให้ลูกเศร้าก่อนที่แกจะซบลงมาที่อกของผมแล้วกอดผมตบหลังผมเบาๆคล้ายปลอบใจ"โอ๋ โอ๋ พ่อห้ามน้อยใจน้องสิค้า น้องรักพ่อที่สุดในโลกเลยนะค้าพ่ออย่าน้อยใจน้องเลยนะค้า น้องขอโทษที่ทำให้พ่อน้อยใจนะค้า" เอ็นดูลูกสาวทำไมแกน่ารักขนาดนี้"น้องข้าวรักพ่อมากกว่าอาเฟยใช่มั้ยครับ" "ค่า น้องรักพ่อมากกว่าแด๊ดดี้อาเฟยแต่ว่า...พ่อต้องตามใจน้องเหมือนที่แด๊ดดี้อาเฟยตามใจน้องด้วยนะค้า""........." อะไรคือต้องตามใจทุกอย่างถึงจะรักผมมากกว่าแด๊ดดี้อาเฟย "นะค้าพ่อขา" "แปลว่าถ้าพ่อตามใจน้องทุกอย่างน้องจะรักพ่อมากกว่าอาเฟยใช่มั้ยครับ""ใช่ค่าาา ^____^" ผมถึงกับพูดไม่ออกตกลงลูกมาง้อผมใช่ไหมหรือมาขอให้ผมตามใจแกทุกอย่าง"โอเคครับต่อไปนี้พ่อจะตามใจน้องข้าวทุกอย่างเลยขอให้น้องรักพ่อมากกว่ารักแด๊ดดี้อาเฟยก็พอ" ผมไม่มีทางเลือกแล้วไงครับก็เลยต้องตอบตกลง สงสารตัวเองจริงๆ เห้ออออ"แปลว่าตอนนี้คุณพ่อหายน้อยใจน้องแล้วใช่มั้ยค้า""ครับหายก็ได้ครับ" ไม่ห

  • ไร้รักเมียกาฝาก   น้อยใจลูก

    ของขวัญ....ฉันเอือมระอากับพี่ครามที่ไม่รู้ทำไมเขาถึงไม่ชอบหน้าเฟยขนาดนี้ทั้งที่เฟยก็ไม่เคยทำอะไรให้เขาเลยสักครั้งคือเขาเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้วตั้งแต่เจอหน้าเฟยครั้งแรกที่มหาลัยต่อให้เฟยจะทำดีพูดดีกับเขาแค่ไหนแต่เขาก็ยังไม่ชอบหน้าเฟยอยู่ดีเมื่อก่อนฉันคิดว่าเขาหวงฉันหึงฉันกับเฟยทั้งที่ฉันกับเฟยเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นจนตอนนี้ผ่านมาห้าปีแล้วจนเรามีลูกด้วยกันคือน้องข้าวแต่เขาก็ยังไม่เลิกเกลียดเฟย แล้วยิ่งมาเป็นหนักเมื่อเห็นว่าลูกสาวคนเดียวของตัวเองติดเฟยอะไรอะไรก็แด๊ดดี้ คิดถึงแด๊ดดี้จะไปหาแด๊ดดี้ นั่นอาจจะเป็นเพราะเฟยตามใจน้องข้าวทุกอย่างน้องข้าวอยากได้อะไรเฟยก็ตามใจไม่เคยขัดไม่เหมือนฉันกับพี่ครามที่จะคอยดุคอยสอนเวลาที่แกดื้อไม่เชื่อฟัง คือยอมรับว่าแกโดยสปอยเยอะไม่ว่าจะเป็นคุณปู่ทัพคุณย่ากานคุณลุงศึกรวมถึงแด๊ดดี้เฟยแล้วไหนจะอาฟรังอีก อ้อลืมเล่าให้ฟังนะคะคือตอนนี้น้องฟรังยอมที่จะรักษาขาตัวเองแกบอกว่าเป็นเพราะน้องข้าวที่ทำให้แกอยากกลับมาเดินได้อีกครั้งน้องฟรังบอกว่าอยากเดินได้อยากวิ่งเล่นกับน้องข้าวอยากพาน้องข้าวไปเที่ยวเล่น ฉันดีใจที่น้องฟรังยอมเข้ารับการรักษาทั้งที่ผ่านมาเฟยขอร้องแล้วขอร

  • ไร้รักเมียกาฝาก   พ่อทูลหัว

    สงคราม...."ขวัญรู้ได้ไงว่าลูกจะหน้าเหมือนพี่" ผมถามอย่างสงสัยว่าขวัญรู้ได้ยังไงว่าลูกจะหน้าเหมือนผมเพราะตอนนี้ลูกยังไม่คลอดเลย"เพราะขวัญเคยเจอแกมาแล้วค่ะ""เจอมาแล้ว?? เจอตอนไหน" ผมถามอย่างงงๆ และไม่เข้าใจว่าขวัญเจอแกยังไง"ตอนนั้นที่ขวัญยังนอนไม่ได้สติขวัญเจอกับคุณย่าแล้วก็คุณพ่อของขวัญค่ะท่านทั้งสองพาแกกลับมาหาขวัญทั้งๆที่ตอนนั้นแกไม่อยู่กับขวัญแล้ว แกหน้าตาเหมือนพี่มากเลยนะคะไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้มแววตาแกได้พี่มาหมดเลย""แกเหมือนพี่จริงๆเหรอ""ค่ะเหมือนมากที่สุด แค่มองแว๊บเดียวก็รู้เลยว่าเป็นลูกของพี่^^""ถ้างั้นขวัญก็ต้องรู้แล้วล่ะสิว่าแกเป็นเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชาย""ใช่ค่ะขวัญรู้ พี่เตรียมไว้หนวดไว้ได้เลยนะคะ""หมายความว่า..."หลายปีต่อมา..."พ่อขา พ่อขา" เด็กหญิงพิมพ์ชนกหรือมีชื่อเล่นว่าน้องขวัญข้าวลูกสาวตัวน้อยวัยสี่ขวบวิ่งมาหาผมขณะที่ผมกำลังเดินเข้าบ้านมาหลังจากเลิกงานผมรีบอุ้มแล้วกอดหอมแกด้วยความคิดถึง"ว่าไงครับน้องข้าวคนสวยของพ่อ""พ่อขาพาน้องข้าวไปบ้านแด๊ดดี้ทีสิค้า""ห๊ะ!!!ไปบ้านไอ้..เอ่อไปบ้านแด๊ดดี้เหรอครับ?? ไปทำไมครับลูก""น้องข้าวอยากเจอแด๊ดดี้ค่าน้องข้าวคิดถึงแด๊ดด

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status