Share

ลูกเมียน้อย

last update Terakhir Diperbarui: 2025-07-08 16:31:00

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา....

"ของขวัญเราเป็นหลานของย่าจริงๆ นี่คือผลตรวจดีเอ็นเอนะแต่เราคงจะอ่านไม่รู้เรื่องแต่ไม่เป็นไรเพราะถึงยังไงเราก็คือหลานของย่า" เด็กหญิงมองหน้าหญิงสูงวัยที่ยิ้มให้อย่างอบอุ่นรอยยิ้มที่เด็กหญิงไม่เคยได้รับจากใครมาก่อนแม่แต่คนเป็นแม่ จากนั้นเด็กหญิงก็มองที่กระดาษที่อยู่ตรงหน้าที่เขียนอะไรไม่รู้เต็มไปหมดเด็กหญิงไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร จากนั้นเด็กหญิงก็ถูกคุณหญิงพรรณภาสวมกอด มันเป็นอ้อมกอดแรกในชีวิตที่เด็กหญิงได้รับทำไมมันอบอุ่นแบบนี้นะเธอไม่เคยถูกกอดเลยตั้งแต่จำความได้

"ต่อไปย่าจะดูแลเราเองนะลูกถึงแม่เราจะไม่ต้องการเราก็ตาม" 

และหลังจากวันนั้นคุณหญิงพรรณิภาก็ได้สั่งให้แม่บ้านทำความสะอาดห้องพักชั้นบนเพื่อเป็นห้องส่วนตัวของเด็กหญิงเพราะก่อนหน้านี้เธอนอนที่ห้องรับแขกเนื่องจากผลตรวจยังไม่ออกแต่ในเมื่อตอนนี้ผลตรวจออกมาแล้วเด็กหญิงจึงมีสิทธิ์ที่จะได้ขึ้นไปอยู่ชั้นบนเหมือนกับเอมอรหลานสาวอีกคนของท่าน แต่ดูเหมือนเอมอรจะไม่พอใจที่มีเด็กหญิงเข้ามาอยู่ในบ้าน

"คุณย่าทำไมต้องให้มันมาอยู่ข้างบนด้วยคะทำไมไม่ให้มันไปอยู่กับคนรับใช้"

"ของขวัญเป็นน้องสาวของเรานะเอมทำไมเราพูดแบบนี้ล่ะย่าไม่ชอบเลยนะที่เราพูดแบบนี้กับน้อง"

"เอมไม่ยอมนับว่ามันเป็นน้องหรอกค่ะมันเป็นลูกเมียน้อยของคุณพ่อ แม่มันนิสัยไม่ดีมันก็คงนิสัยเหมือนแม่มันเอมเกลียดมัน"

"ยัยเอม!!!ใครสั่งใครสอนให้เราพูดแบบนี้ห๊ะ"

"ษาเองค่ะในเมื่อมันคือเรื่องจริงทำไมษาจะพูดให้ลูกฟังไม่ได้"

"เอมไม่อยากอยู่ร่วมชายคาเดียวกับนังเด็กสกปรกนี่ถ้าคุณย่าให้มันขึ้นมาอยู่ข้างบนเอมจะย้ายไปอยู่บ้านคุณตาคุณยาย"

"ไมไ่ด้นะลูกเอมเราจะไม่ไปไหนมั้งนั้นเราต้องอยู่ที่นี่ลูกเพราะถ้าเราไปนังเด็กนี่มันก็อาจจะฮุบเอาทุกอย่างของลูกไปเป็นของมัน" 

"แต่เอมเกลียดมันเอมไม่อยากให้มันอยู่ที่นี่ คุณย่าถ้าคุณย่ารักเอมคุณย่าก็ต้องให้มันย้ายไปอยู่ที่อื่น"

"บ้านหลังนี้มันเป็นชื่อของย่าและที่สำคัญมากไปกว่านั้นของขวัญก็เป็นลูกของพ่อเราเหมือนกันกับเรานะยัยเอมถ้าเราอยู่ที่นี่ได้ทำไมของขวัญจะอยู่ที่นี่ไม่ได้"

"คุณย่ารักมันมากกว่าเอมเหรอคะ"

"ย่ารักเอมเหมือนเดิมเพราะเอมคือหลานสาวคนโตของย่าและย่าก็รักของขวัญด้วยเหมือนกันเพราะของขวัญก็คือหลานสาวของย่าเหมือนกัน ขวัญต่อไปให้เรียกพี่เค้าว่าพี่เอมนะเข้าใจมั้ยพี่เอมคือพี่สาวของเรานะลูก"

"จ๊ะ พี่เอม"

"ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพี่เพราะฉันไม่นับแกเป็นน้องนังลูกเมียน้อย" คุณหญิงพรรณิภาถึงกับอ่อนใจกับนิสัยของหลานสาวคนโตที่ถอดแบบนิสัยผู้เป็นแม่มาเต็มๆ ทั้งที่สุดเขตลูกชายของท่านเป็นคนใจดีนิสัยอ่อนโยน แต่ท่านก็หวังว่าเมื่อโตขึ้นกว่านี้เอมอรจะยอมรับของขวัญเป็นน้องสาว

วันต่อมา...

"พี่สงคราม ฮือออ ฮือออพี่สงคราม" เอมอรวิ่งไปที่บ้านของสงคราม

"เอมร้องไห้ทำไม" 

"คุณย่า ฮือออคุณย่าไม่รักเอมแล้ว ฮือออ"

"ทำไมล่ะเกิดอะไรขึ้น"

"ก็ตอนนี้มีนังลูกเมียน้อยย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน คุณย่าก็เอาอกเอาใจมันแล้วก็ดุด่าเอมฮืออออ"

"ลูกเมียน้อย หมายความว่าไงพี่ไม่เข้าใจ" สงครามในวัยเก้าขวบถามเอมอรน้องสาวข้างบ้านที่สนิมกันมาตั้งแต่เด็ก

"แม่เล่าว่าตอนที่คุณพ่อยังอยู่คุณพ่อไปแอบมีเมียน้อยค่ะ แล้วก็มีลูกด้วยกัน ฮือออ ตอนนี้เมียน้อยคุณพ่อพาเด็กคนนั้นมาอยู่ที่บ้านแล้ว ฮืออออ เอมเกลียดมัน มันมาแย่งความรักของคุณย่าไปฮือออ เมือ่ก่อนคุณย่าไม่เคยดุเอมเลยแต่พอนังเด็กสกปรกนั่นเข้ามาคุณย่าก็เปลี่ยนไป ที่แย่ไปกว่านั้นแม่บอกว่าคุณย่าจะแบ่งทรัพย์สินให้มันด้วยทั้งที่มันควรจะเป็นของเอมคนเดียว ฮือออ"

"ยัยเด็กสกปรกนั่นชื่ออะไร"

"มันชื่อนังของขวัญค่ะนังของขวัญนังสกปรกนิสัยไม่ดี มันคอยยุแยงให้คุณย่าดุด่าเอมค่ะพี่สงคราม ถ้าพี่เจอมันพี่ต้องจัดการให้เอมด้วยนะ ฮืออออ"

"ไม่ต้องร้องนะ ถ้าพี่เจอนังเด็กนั่นพี่จะจัดการให้"

"พี่ต้องจัดการให้เอมจริงๆนะแล้วพี่ก็ห้ามพูดห้ามเล่นกับมันนะ"

"อื้มพี่ไม่ลดตัวลงไปเล่นกับเด็กสกปรกแบบนั้นหรอก"

จะด่าพระเอกว่าโง่เหมือนควายก็สงสารควาย555

เตรียมสงสารของขวัญล่วงหน้าได้เลยจ้าเพราะพี่สงครามถูกป้อนข้อมูลเข้าสมองเรียบร้อยแล้ว

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • ไร้รักเมียกาฝาก   ขอบคุณที่รักกัน (จบบริบูรณ์)

    สักพักผมก็ได้ยินเสียงรถเจ้ามาตลอดพร้อมกับเสียงเอะอะโวยวายของสองแฝดแที่แปลกที่ไม่ได้ยินเสียงน้องข้าวเพราะปกติสามคนนี้ถ้าอยู่ด้วยกันมีอันต้องทะเลาะกันเสียงดังลั่นบ้าน ผมนั่งรอจนทุกคนเดินเข้ามาในบ้านรวมถึงน้องฟรังที่แกยกมือไหว้ผมพอผมรับไหว้เสร็จผมก็เดินไปดูหน้าบ้านเพราะผมไม่เห็นน้องข้าวเดินตามเข้ามาทั้งที่ไปด้วยกัน"ขวัญน้องข้าวล่ะ" ผมเดินเข้าในบ้านแล้วถามขวัญที่กำลังนั่งคุยกับน้องฟรังอยู่ที่ห้องรับแขก"แกน้อยใจแด๊ดดี้ของแกน่ะค่ะก็เลยงอนเดินหายไปไหนไม่รู้เดี๋ยวเฟยคงพากลับมา""ห๊ะ ลูกหาย!!!""แกไม่ได้หายหรอกค่ะ เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว" ขวัญพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติที่ลูกหายแต่ผมไม่ปกติไงนั่นลูกสาวสุดที่รักของผในะแล้วอะไรคือไอ้เฟยจะพากลับมา ในขณะที่กำลังจะเดินไปหยิบมือถือเพื่อโทรหาน้องข้าวเสียงรถก็แล่นเข้ามาจอดเป็นรถของไอ้เฟยผมจำได้ สักพักน้องข้าวก็วิ่งลงมาแล้วก็ร้องไห้แกวิ่งผ่านหน้าผมไปแล้ววิ่งขึ้นข้างบนผมจะเรียกก็ไม่ทันเลยหันไปถามไอ้เฟยอย่างเอาเรื่อง"นายทำอะไรลูกสาวฉันน้องข้าวถึงร้องไห้แบบนี้""ผมว่าพี่ไปถามลูกสาวพี่เองดีกว่านะเด็กอะไรเอาแต่ใจเป็นที่สุด" ผมหัวร้อนขึ้นทันทีที่มันว่าลูกสาวผมเอาแ

  • ไร้รักเมียกาฝาก   คิดถึงแด๊ดดี้ทุกวันเลย

    ของขวัญ....ตอนนี้น้องข้าวอายุสิบห้าแล้วค่ะอยู่มอสามส่วนสองแฝดได้สิบขวบอยู่ปอสี่แต่ถึงจะโตกันขนาดนี้แต่ทั้งสามคนก็ยังทะเลาะกันเถียงกันอยู่ทุกวัน"แม่ขาขึ้นรถมาเร็วๆค่าไปช้าเดี๋ยวรถติดน๊าาาา""ค่ะๆ" ฉันยิ้มให้ลูกก่อนจะเดินขึ้นรถตู้โดยมีสองแฝดนั่งเล่นมือถืออยู่ด้านหลังที่สนามบิน...พวกเราทั้งสี่คนยืนรอเฟยกับน้องฟรังด้วยความตื่นเต้นที่ฉันตื่นเต้นเพราะฉันอยากเห็นน้องฟรังเดินได้"แม่ขานั่นไงแด๊ดดี้แล้วก็อาฟรัง อาฟรังเดินได้แล้วค่า แด๊ดดี้ขาอาฟรังน้องข้าวอยู่นี่ค่า" น้องข้าวพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นพร้อมตะโกนเรียกจนฉันต้องปรามเพราะแกตะโกนเสียงดังเกินไปจนกระทั่งทั้งสองคนเดินมาหา"น้องฟรังเดินได้แล้วพี่ดีใจด้วยนะคะ""ขอบคุณค่ะพี่ขวัญ ว่าแต่หลานๆชองฟรังโตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันหมดแล้วนะคะเนี้ยไม่เจอกันแค่สองปีเอง""สวัสดีครับอาฟรังอาเฟย""สวัสดีครับอาฟรังอาเฟย" สองแฝดยกมือไหว้ทั้งสองคนมีแต่น้องข้าวที่ยืนตัวแข็งทื่อมองหน้าแด๊ดดี้ของเธอแล้วน้ำตาคลอจนฉันต้องถามว่าลูกเป็นอะไร"น้องข้าวเป็นอะไรลูก""น้องข้าวดีใจที่แด๊ดดี้กลับมา ฮึก ฮึก น้องข้าวคิดถึงแด๊ดดี้ทุกวันเลยค่ะ" ฉันยิ้มให้กับความเจ้าน้ำตาสาวที่ไ

  • ไร้รักเมียกาฝาก   ท้องแฝด

    ที่โรงพยาบาล..."ยินดีด้วยนะคะคุณขวัญตั้งครรภ์ได้10สัปดาห์แล้วค่ะ และที่สำคัญ...เป็นท้องแฝดด้วยค่ะ^^" ผมแทบจะกระโดดอุ้มขวัญด้วยความดีใจแต่ก็เกรงใจคุณหมอกับพยาบาลก็เลยทำได้แค่ยิ้มที่ในที่สุดความพยายามของผมก็สัมฤทธิผลทำทุกวันถ้าไม่ท้องก็แปลกแล้วครับผมคงต้องพิจารณาตัวเอง หลังจากนั้นคุณหมอก็แนะนำอะไรหลายๆอย่างและบอกถึงความเสี่ยงของการตั้งครรภ์ที่จะมีมากกว่าปกติ หลังจากได้ฟังคนข้างๆก็นั่งเงียบไม่พูดไม่จา แม้คุณหมอจะบอกวิธีการดูแลแล้วก็ตามระหว่างที่นั่งรอยาและใบนัด"พี่ครามคะขวัญกลัวจังเลยค่ะ""กลัวอะไรอีกครับ""ท้องแฝดดูแลลำบากแถมยังเสี่ยงกับอะไรหลายอย่าง ขวัญกลัวค่ะกลัวว่าขวัญจะดูแลพวกแกได้ไม่ดีพอ""ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นแล้วก็ห้ามเครียดด้วยเข้าใจมั้ยพี่เชื่อว่าขวัญจะดูแลเจ้าแฝดน้อยได้ดีพี่มั่นใจและที่สำคัญพี่ก็จะดูแลขวัญกับลูกให้ดีที่สุด""ขอบคุณนะคะ""ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอกครับ เพราะมันคือหน้าที่คือสิ่งที่พี่ต้องทำและพี่ก็เต็มใจทำมาตั้งแต่ต้น ขวัญก็รู้ว่าพี่อยากมีเจ้าตัวเล็กเพิ่มมาตั้งนานแล้วมีแต่ขวัญที่บอกให้รอน้องข้าวโตก่อน""ตอนนี้พี่ก็ได้สมใจแล้วไงคะ""ใช่แถมยังมาทีเดียวพร้อมกันสองค

  • ไร้รักเมียกาฝาก   แด๊ดดี้อาเฟย

    สงคราม...."พ่อน้อยใจน้องจริงๆเหรอค้า""เอ่อ...ครับ พ่อน้อยใจจริงๆก็น้องไม่รักพ่ออ่ะน้องรักอาเฟยมากกว่าพ่อ" พอผมบอกแกก็เงยหน้ามองหน้าผมแล้วทำหน้าเศร้าจนผมรู้สึกผิดขึ้นมาที่ทำให้ลูกเศร้าก่อนที่แกจะซบลงมาที่อกของผมแล้วกอดผมตบหลังผมเบาๆคล้ายปลอบใจ"โอ๋ โอ๋ พ่อห้ามน้อยใจน้องสิค้า น้องรักพ่อที่สุดในโลกเลยนะค้าพ่ออย่าน้อยใจน้องเลยนะค้า น้องขอโทษที่ทำให้พ่อน้อยใจนะค้า" เอ็นดูลูกสาวทำไมแกน่ารักขนาดนี้"น้องข้าวรักพ่อมากกว่าอาเฟยใช่มั้ยครับ" "ค่า น้องรักพ่อมากกว่าแด๊ดดี้อาเฟยแต่ว่า...พ่อต้องตามใจน้องเหมือนที่แด๊ดดี้อาเฟยตามใจน้องด้วยนะค้า""........." อะไรคือต้องตามใจทุกอย่างถึงจะรักผมมากกว่าแด๊ดดี้อาเฟย "นะค้าพ่อขา" "แปลว่าถ้าพ่อตามใจน้องทุกอย่างน้องจะรักพ่อมากกว่าอาเฟยใช่มั้ยครับ""ใช่ค่าาา ^____^" ผมถึงกับพูดไม่ออกตกลงลูกมาง้อผมใช่ไหมหรือมาขอให้ผมตามใจแกทุกอย่าง"โอเคครับต่อไปนี้พ่อจะตามใจน้องข้าวทุกอย่างเลยขอให้น้องรักพ่อมากกว่ารักแด๊ดดี้อาเฟยก็พอ" ผมไม่มีทางเลือกแล้วไงครับก็เลยต้องตอบตกลง สงสารตัวเองจริงๆ เห้ออออ"แปลว่าตอนนี้คุณพ่อหายน้อยใจน้องแล้วใช่มั้ยค้า""ครับหายก็ได้ครับ" ไม่ห

  • ไร้รักเมียกาฝาก   น้อยใจลูก

    ของขวัญ....ฉันเอือมระอากับพี่ครามที่ไม่รู้ทำไมเขาถึงไม่ชอบหน้าเฟยขนาดนี้ทั้งที่เฟยก็ไม่เคยทำอะไรให้เขาเลยสักครั้งคือเขาเป็นแบบนี้มาหลายปีแล้วตั้งแต่เจอหน้าเฟยครั้งแรกที่มหาลัยต่อให้เฟยจะทำดีพูดดีกับเขาแค่ไหนแต่เขาก็ยังไม่ชอบหน้าเฟยอยู่ดีเมื่อก่อนฉันคิดว่าเขาหวงฉันหึงฉันกับเฟยทั้งที่ฉันกับเฟยเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นจนตอนนี้ผ่านมาห้าปีแล้วจนเรามีลูกด้วยกันคือน้องข้าวแต่เขาก็ยังไม่เลิกเกลียดเฟย แล้วยิ่งมาเป็นหนักเมื่อเห็นว่าลูกสาวคนเดียวของตัวเองติดเฟยอะไรอะไรก็แด๊ดดี้ คิดถึงแด๊ดดี้จะไปหาแด๊ดดี้ นั่นอาจจะเป็นเพราะเฟยตามใจน้องข้าวทุกอย่างน้องข้าวอยากได้อะไรเฟยก็ตามใจไม่เคยขัดไม่เหมือนฉันกับพี่ครามที่จะคอยดุคอยสอนเวลาที่แกดื้อไม่เชื่อฟัง คือยอมรับว่าแกโดยสปอยเยอะไม่ว่าจะเป็นคุณปู่ทัพคุณย่ากานคุณลุงศึกรวมถึงแด๊ดดี้เฟยแล้วไหนจะอาฟรังอีก อ้อลืมเล่าให้ฟังนะคะคือตอนนี้น้องฟรังยอมที่จะรักษาขาตัวเองแกบอกว่าเป็นเพราะน้องข้าวที่ทำให้แกอยากกลับมาเดินได้อีกครั้งน้องฟรังบอกว่าอยากเดินได้อยากวิ่งเล่นกับน้องข้าวอยากพาน้องข้าวไปเที่ยวเล่น ฉันดีใจที่น้องฟรังยอมเข้ารับการรักษาทั้งที่ผ่านมาเฟยขอร้องแล้วขอร

  • ไร้รักเมียกาฝาก   พ่อทูลหัว

    สงคราม...."ขวัญรู้ได้ไงว่าลูกจะหน้าเหมือนพี่" ผมถามอย่างสงสัยว่าขวัญรู้ได้ยังไงว่าลูกจะหน้าเหมือนผมเพราะตอนนี้ลูกยังไม่คลอดเลย"เพราะขวัญเคยเจอแกมาแล้วค่ะ""เจอมาแล้ว?? เจอตอนไหน" ผมถามอย่างงงๆ และไม่เข้าใจว่าขวัญเจอแกยังไง"ตอนนั้นที่ขวัญยังนอนไม่ได้สติขวัญเจอกับคุณย่าแล้วก็คุณพ่อของขวัญค่ะท่านทั้งสองพาแกกลับมาหาขวัญทั้งๆที่ตอนนั้นแกไม่อยู่กับขวัญแล้ว แกหน้าตาเหมือนพี่มากเลยนะคะไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้มแววตาแกได้พี่มาหมดเลย""แกเหมือนพี่จริงๆเหรอ""ค่ะเหมือนมากที่สุด แค่มองแว๊บเดียวก็รู้เลยว่าเป็นลูกของพี่^^""ถ้างั้นขวัญก็ต้องรู้แล้วล่ะสิว่าแกเป็นเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชาย""ใช่ค่ะขวัญรู้ พี่เตรียมไว้หนวดไว้ได้เลยนะคะ""หมายความว่า..."หลายปีต่อมา..."พ่อขา พ่อขา" เด็กหญิงพิมพ์ชนกหรือมีชื่อเล่นว่าน้องขวัญข้าวลูกสาวตัวน้อยวัยสี่ขวบวิ่งมาหาผมขณะที่ผมกำลังเดินเข้าบ้านมาหลังจากเลิกงานผมรีบอุ้มแล้วกอดหอมแกด้วยความคิดถึง"ว่าไงครับน้องข้าวคนสวยของพ่อ""พ่อขาพาน้องข้าวไปบ้านแด๊ดดี้ทีสิค้า""ห๊ะ!!!ไปบ้านไอ้..เอ่อไปบ้านแด๊ดดี้เหรอครับ?? ไปทำไมครับลูก""น้องข้าวอยากเจอแด๊ดดี้ค่าน้องข้าวคิดถึงแด๊ดด

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status