นาธาร
ร่างโปร่งขยับตัวเล็กน้อยก่อนที่ดวงตากลมสวยจะค่อย ๆ ลืมตื่นขึ้น ดวงตากลมสวยเมื่อปะทะเข้ากับแสงสว่างของไฟในห้องก็พลางกะพริบสองสามทีเพื่อเป็นการปรับสายสายตา พลันดวงตากลมสวยกวาดมองรอบ ๆ ห้องเพื่อเป็นการสังเกตว่าตนนั้นอยู่ที่ไหนแต่พอมองรอบ ๆ แล้วเขานั้นกลับไม่คุ้นตาเอาซะเลย
ที่นี่ที่ไหน? แล้วเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
เกิดคำถามนี้ขึ้นมาในสมองของนาธาร ความทรงจำครั้งสุดท้ายที่เขาจำได้คือเขานั้นหมดสติไปที่ข้างริมถนน แล้วทำไมเขาถึงได้มานอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่นี้ได้ละ
นาธารค่อย ๆ ดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งก่อนที่จะพยายามพยุงร่างกายที่ไม่มีเรี่ยวแรงลงจากเตียงนอนขนาดใหญ่
พรึบ!
แต่ทว่าพอเท้าของนาธารก้าวลงแตะพื้น ร่างของเขาก็พลางทรุดลงเข่ากระแทกกับพื้นห้องทันที เพราะขาทั้งสองข้างของเขานั้นไม่มีเรี่ยวแรงเอาซะเลย
นาธารร่างโปร่งขยับตัวเล็กน้อยก่อนที่ดวงตากลมสวยจะค่อย ๆ ลืมตื่นขึ้น ดวงตากลมสวยเมื่อปะทะเข้ากับแสงสว่างของไฟในห้องก็พลางกะพริบสองสามทีเพื่อเป็นการปรับสายสายตา พลันดวงตากลมสวยกวาดมองรอบ ๆ ห้องเพื่อเป็นการสังเกตว่าตนนั้นอยู่ที่ไหนแต่พอมองรอบ ๆ แล้วเขานั้นกลับไม่คุ้นตาเอาซะเลยที่นี่ที่ไหน? แล้วเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเกิดคำถามนี้ขึ้นมาในสมองของนาธาร ความทรงจำครั้งสุดท้ายที่เขาจำได้คือเขานั้นหมดสติไปที่ข้างริมถนน แล้วทำไมเขาถึงได้มานอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่นี้ได้ละนาธารค่อย ๆ ดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งก่อนที่จะพยายามพยุงร่างกายที่ไม่มีเรี่ยวแรงลงจากเตียงนอนขนาดใหญ่พรึบ!แต่ทว่าพอเท้าของนาธารก้าวลงแตะพื้น ร่างของเขาก็พลางทรุดลงเข่ากระแทกกับพื้นห้องทันที เพราะขาทั้งสองข้างของเขานั้นไม่มีเรี่ยวแรงเอาซะเลย
หนึ่งอาทิตย์ต่อมาณ ตระกูลฟิลิปป์ตุ๊บ ตั้บ ตุ๊บ ตั้บเสียงต่อยตีกันดังขึ้นในรั้วหน้าบ้านตระกูลฟิลิปป์ เหล่าชายชุดดำชุลมุนวุ่นวายกันตั้งแต่เช้าเนื่องมาจากมีชายชุดดำกลุ่มใหญ่ที่มาจากตระกูลNTนั้นได้บุกรุกเข้ามา โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของตระกูลจึงทำให้เกิดการทะเลาะวิวาทต่อยตีกันเลือดอาบบาดเจ็บกันระนาวด้านฟิลิปป์ที่กำลังนอนกอดคนตัวเล็กอยู่ดี ๆ ก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายชุลมุนวุ่นวายจึงลืมตาตื่นขึ้น ก่อนที่จะดันร่างลุกขึ้นจากเตียงนอนขนาดคิงไซซ์แล้วหย่อนขาลงจากเตียงนอนยืนขึ้นสาวเท้าเดินตรงไปยังเปิดประตูบานใหญ่ เพื่อจะออกไปจัดการเสียงดังเอะอะโวยวายนี้เพราะเสียงดังพวกนี้จะรบกวนการนอนของไอ้เตี้ยของเขา"เกิดอะไรขึ้น!"หลังจากที่ฟิลิปป์เดินลงมายังชั้นล่างก็เห็นเหล่าลูกน้องของตนกำลังต่อสู้กับเหล่าชายชุดดำ ก็เอ่ยถามขึ้นเสียงทรงพลัง
"ก็สดแค่กับเมีย"ตึก ตัก"พูดบ้าอะไรของลุงมันวะ"ร่างเล็กสบถออกมาเสียงเบาขนาดกำลังนั่งแช่น้ำอุ่นในอ่างขนาดใหญ่ตึก ตัก"แล้วไอ้หัวใจบ้านี่มันจะเต้นรัวอะไรขนาดนี้วะ"นิวตัลสบถออกมาอีกครั้ง เมื่อหัวใจดวงน้อยนั้นเต้นรัวเร็วไม่หยุดกับคำพูดพาเลี่ยนของฟิลิปป์แปะ แปะ"เลิกฟุ้งซ่านได้แล้วไอ้นิวตัล"ฝ่ามือเล็กทั้งสองข้างยกขึ้นมาตบหน้าเรียกสติตัวเองเบา ๆ"เตี้ยอาบน้ำเสร็จหรือยัง ให้พี่เข้าไปอาบช่วยไหม?"เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นที่หน้าประตูห้องน้ำอย่างหยอกเย้า เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กนั้นเข้าไปอาบน้ำนานพอสมควรแล้ว"ไม่ต้อง! ผมอาบเองได้!
"อึก!...ไอ้ลุงโรคจิต"พับพับพับปึกปึกปึกป๊าบป๊าบป๊าบเสียงเนื้อกระทบเนื้อยังคงดังขึ้นไม่ขาดสายเป็นเวลานานถึงห้าชั่วโมงที่ร่างกายของนิวตัลยังคงสั่นไหวไปตามแรงกระแทกตอกอัดของฟิลิปป์"อะ! ละ....ลุงอ่าห์ พะ...พอ อื้อส์นิว มะ....ไม่ไหว อ่าาห์แล้ว"เสียงเล็กเอ่ยห้ามคนตัวสูงด้วยน้ำเสียงแหบติดขัดพลางเปลือกตาก็จะปิดเพราะเขานั้นจะไม่ไหวแล้วจริง ๆเขาทั้งเหนื่อยทั้งเพลียเขาอยากจะพักผ่อน ทั้งยังหิวอีกด้วยเสียงเขาก็แทบจะไม่มีแล้วคอแห้งแสบพร่าไปหมดจนจะไม่มีเสียงแล้ว อีตาลุงบ้านี้ก็ไม่ยอมปล่อยเขาให้เป็นอิสระสักที ไม่รู้ไปอดอยากปากแห้งมาจากไหนต
ณ มหาลัยX"ลุงเลิกตามมายุ่งกับผมสักทีจะได้ไหม"นิวตัลหันมาพูดกับคนตัวสูงอย่างเบื่อหน่าย เมื่อหลายวันที่ผ่านมานี้เจ้าของความสูงร้อยแปดสิบหกนั้นตามติดเขาตลอด"ลุงพูดไม่รู้เรื่องหรือไงวะ"นิวตัลหยุดเท้าที่กำลังเดิน ก่อนที่จะหันไปเอ่ยว่าและชักสีหน้าใส่ฟลิปป์อีกครั้งเมื่อคนตัวสูงไม่ยอมฟังคำพูดของเขาสักทีผมเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วนะตั้งแต่ที่อีตาลุงฟิลิปป์ไปบ้านผมวันนั้นอีตาลุงนี้ก็ตามติดผมมาตลอด แรก ๆ ผมก็เข้าใจว่า เออ!ลุงมันคงจะมาคุยเรื่องงานกับพี่นาธาร แต่ทว่าหลัง ๆ มานี้ผมว่ามันไม่ใช่ล่ะ เพราะลุงมันเล่นหาเรื่องมาทุกวัน จนผมคิดว่าบ้านหลังนี้จะเป็นบ้านหลังที่2ของลุงมันแล้ว เล่นมาอยู่นี้บ่อยกว่าบ้านตัวเองซะอีกและไม่วายหาโอกาสมาลวนลามผมด้วยนะ พอเห็นพี่นาธารเผลอเข้าหน่อยลุงแม่งก็ชอบเข้ามาลูบมาจูบผม (ไอ้ลุงโรคจิต) แถมมาเรียกผมว่าเมียอีกเฮ่ออออผมละเหนื่อยใจ แม่งไม่ว่าผมจะไปไหนมาไหนผมก็จะเจออีตาลุงฟิลิปป์ไม่เว้นแม้กระทั่งมามหาวิทยาลัย
นิวตัลแกร๊ก!"เฮ่ออออเมื่อไหร่มันสองคนจะคบกันสักทีนะ"นิวตัลสบถออกมาหลังเดินออกมาจากห้องก่อนจะปิดประตูลง ปล่อยให้เพื่อนทั้งสองตีกันอยู่ในห้องแต่ก่อนผมก็ไม่แน่ใจหรอกว่าไอ้กรมันชอบตะวัน แต่นับวัน ๆ อาการไอ้กรมันก็ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งออกอาการหึงห่วงเมื่อมีผู้ชายหรือผู้หญิงเข้ามาจีบตะวัน ไหนจะเทคแคร์ตะวันเกินเพื่อนพูดจาดีกับตะวันกลัวที่จะทำให้ตะวันโกรธ (ทีกับกูจะพูดอะไรก็พูดทั้งถีบทั้งตบไอ้เพื่อนเวร) ตะวันบอกให้ทำอะไรก็ทำ ผมถึงได้รู้ว่าไอ้กรมันคิดกับเตตะวันเกินเพื่อนแต่กับตะวันผมไม่แน่ใจเลยเพราะว่ามันนิ่งมาก แต่ก็มีแสดงอาการบ้างเมื่อมีสาว ๆ ของไอ้กรเข้ามาแสดงตัวให้มันเห็น มันก็มีโกรธบ้างงอนบ้าง นอกนั้นมันก็เฉย ๆ ผมถึงไม่แน่ใจ แต่มันก็คงคิดเหมือนกับไอ้กรนั่นแหละไม่งั้นคงไม่ให้ไอ้กรทั้งหอมทั้งจูบหรอกใช่ครับพวกคุณอ่านไม่ผิดหรอก ไอ้กรกับไอ้ตะวันพวก
ณ ตะกูลNT"คนสวยของพี่เป็นไงบ้าง ไหนเล่าอาการให้พี่คนนี้ฟังหน่อยซิ"ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลารูปร่างสูงโปร่งเอ่ยทักทายเพื่อนตัวเล็กที่กึ่งนั่งกึ่งนอนพิงหลังหัวเตียงเล่นมือถืออยู่"สวยบ้านป้ามึงสิไอ้เชี่ยกร"นิวตัลเงยหน้าจากมือถือมาเอ่ยด่ากรธิกาทันที เมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่เข้าหู"ปากร้ายแบบนี้ คงหายดีแล้วซินะ"กรธิกายังคงพูดหยอกล้อเพื่อนตัวเล็ก"กรมึงจะไปพูดกวนประสาทไอ้นิวตัลทำไม มันยิ่งป่วย ๆ อยู่"เตตะวันเอ่ยว่ากรน้ำเสียงเรียบนิ่ง"ก็แค่อยากชวนมันคุย เห็นพี่นาธารว่าสามสี่วันมานี้มันเงียบ ๆ ซึม ๆ "กรหันไปอธิบายให้เพื่อนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างกายฟัง ซึ่งด้านนิวตัลที่ได้ยินแบบนั้นก็หันมาสนใจ"พี่ธารโทรเรียกพวกมึงมาอย่างนั้นเหรอ"นิวตัลหันไปเอ่ยถามเพื่อนทั้งสอง"เออ พี่นาธารบอกว่าช่วงนี้มึงเงียบ ๆ ไปน่ะ"
ด้านฟิลิปป์ร่างสูงที่รู้สึกตัวตื่นก็ขยับวงแขนควานหาคนที่หลับนอนกับตนเมื่อคืน แต่ไม่ว่ามือใหญ่จะปัดป่ายไปที่ใดก็เจอแต่ไอเย็นของที่นอนที่โดนแอร์กระทบบ่งบอกว่าคนตัวเล็กที่นอนกอดเมื่อคืนนั้นได้ลุกออกจากเตียงไปนานแล้วเมื่อฟิลิปป์ควานหาไม่เจอร่างเล็กก็พลางลืมตาตื่น ก่อนที่จะเด้งตัวลุกขึ้นนั่งแล้วกวาดตาคมมองสำรวจไปทั่วทั้งห้องเพื่อมองหาคนตัวเล็ก แต่ทว่าก็เจอแต่ความว่างเปล่าไม่มีแม้แต่เงาของนิวตัล จะมีก็แค่เศษเสื้อที่เขาเป็นคนฉีกขาดเมื่อคืน คนตัวสูงรีบก้าวลงจากเตียงนอนขนาดคิงไซซ์แล้วหยิบกางเกงที่หล่นอยู่ข้างเตียงมาสวมใส่อย่างรีบร้อน ก่อนที่จะเดินตรงไปดูยังห้องน้ำเผื่อจะเจอร่างเล็ก แต่ก็ยังเหมือนเดิมเขาเจอแต่ความว่างเปล่า"นิวตัลหายไปไหน"คนตัวสูงสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อเขาตื่นมาไม่เห็นคนตัวเล็กนอนอยู่ข้างกายปัง!ขายาวย่างก้าวไปเปิดประตูห้องบานใหญ่ก่อนที่จะปิดลงเสียงดั
แสงอรุณยามเช้าสาดส่องผ่านม่านเข้ามากระทบกับใบหน้าเล็กทำให้ร่างบางที่หลับอยู่รู้สึกตัวตื่นขึ้น ดวงตาเล็กทั้งสองข้างค่อย ๆ ลืมตาตื่นพร้อมกะพริบสองสามทีเพื่อปรับภาพให้ดวงตาได้มองชัดเจน ดวงตากลมกวาดมองสังเกตสิ่งรอบ ๆ ก่อนที่จะก้มลงมองยังเอวเล็กที่มีวงแขนใหญ่พาดพิงอยู่นิวตัลพลิกตัวหันไปมองยังเจ้าของวงแขนพลันน้ำตาเจ้ากรรมก็ค่อย ๆ ไหลรินลงมาอีกครั้งอย่างเจ็บปวด เมื่อภาพเมื่อคืนนั้นฉายย้อนเข้ามาในหัวของเขาอีกครั้งบ่งบอกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเรื่องจริง เขาโดนอีตาลุงฟิลิปป์นี้ขืนใจจริง ๆฆ่า! อยากจะฆ่าอีตาลุงนี้คนตัวเล็กมองไปยังใบหน้าหล่อเหล่าที่ใบหน้านั้นออกไปทางอินเตอร์ด้วยสายตาเกลียดซั่ง อีลุงมันทำความรู้สึกดี ๆ ที่ผมเคยมีให้มันมลายหายไปภายในชั่วข้ามคืน ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าลุงมันจะเป็นคนแบบนี้ ไอ้ลุงที่ผมเคยรู้จักมันหายไปไหนทำไมถึงเหลือแต่ไอ้ลุงที่มันชั่วช้าแบบนี้คนตัวเล็กค่อย ๆ หยัดลุกขึ้นนั่งก่อนที่