สาววายคนนี้ จะเข้าตารุ่นพี่บ้างไหมนะ

“สวยจัง....”

​“นั่นดิ คนหรือนางฟ้าวะ แม่งงงโคตรสวย”

​“สวยเหมือนไม่มีอยู่จริง สวยเกินไปมั๊ยยย...” เราทั้งสามนั่งบนสแตนเชียร์ กำลังโฟกัสจุดหมายเดียวกัน รุ่นพี่ออทัมน์ ปี 4 คณะเศรษฐศาสตร์ ตัวท๊อปของคณะและมีดีกรีเป็นถึงดาวมหาลัย แถมยังเรียนดีได้เกียรตินิยม อันดับ 1 สวยครบจบในที่เดียว สวย 360 องศา สวยเว่อร์ สวยครบวงจร สวยแบบ one stop service ขนาดเป็น ผญ. เหมือนกันแท้ๆ ยังละสายตาไม่ได้

“พวกมึงว่า แก๊งค์ลูกเป็ดอย่างเรา จะมีโอกาส ได้ขึ้นไปยืนตรงนั้นไหม” ลูกพีช ฉายาว่า เป็ดปักกิ่ง (ลูกครึ่งไทย-จีน)มันกำลังจับจ้องไปที่พี่คนสวยคนนั้น ซึ่งยืนบนเวทีตรงกลางสนามอย่างไม่ละสายตา ดูเหมือนว่ารุ่นพี่กำลังซ้อมโชว์เปิดงานกีฬาสี

“มึงใจเย็นๆ เขาคัดหน้าตานะ” ยัยเป็ดปักกิ่งโดนดับฝัน ถูกอีมะเฟืองเพื่อนในแก๊งค์ฉายาเป็ดเทศ (หุ่นจัมโบ้ ไซส์ XXXL)หลอกด่าว่าขี้เหร่

“จริง เลิกฝันแล้วมาตั้งใจซ้อมเถอะ ขี้เกียจมาซ่อมแล้ว เหนื่อยจะแย่” คนอื่นผ่านหมดยกเว้นพวกเรา ที่ยังจำท่าไม่ได้ เลยต้องมาซ่อม มาทบทวนความจำกันใหม่ อ้อ ลืมแนะนำตัว ฉันชื่อชานม ฉายาเป็ดโปร คงเป็นเพราะเรียนเก่ง โปรเฟสชั่นแนลเลยต้องเป็นเดอะแบกของแก๊งค์ ตัวเก่ง ตัวฟาร์มของเกม MVP ตลอด

“เออว่ะ เกิดเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งนี่โคตรลำบาก รุ่นพี่สั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำ น่าเบื่อชะมัด ยิ่งไม่สวย ยิ่งอยู่ยาก คนอื่นได้เป็นเชียร์หลีดเดอร์ ส่วนพวกเรา ได้เป็นตัวไม่สวย ไม่มีตัวตน นั่งตากแดดตากลมบนสแตนด์ อะไรคือความเท่าเทียมวะ” ลูกพีชบ่นพึมพำ เพราะน้อยใจโชคชะตา

“บ่นอะไรคะ พี่ไปกินน้ำแป๊บเดียว แอบอู้กันหรอ สงสัยพรุ่งนี้คงต้องซ่อมอีก” ห๊า ไม่เอาแล้วค่ะ ขอร้องงง

“ขะ ขอโทษค่ะ พวกหนูจะตั้งใจซ้อม ขอโทษนะคะ ที่ทำให้รุ่นพี่ลำบาก” ฉันพูดไปกัดฟันไป กำหมัดแน่น อยากใส่เบ้าหน้าสักหมัด โถ่วเว้ยยยย เป็นรุ่นน้องต้องไม่มีปากมีเสียงใดๆ เก็บกดชะมัด  

“ส้มโอ เสร็จยัง ไปหาอะไรกินกันเถอะ” ระหว่างการสนทนาของพวกเรา จู่ๆ แขกไม่ได้รับเชิญก็โผล่มา

“ระ ระ รุ่นพี่ออทัมน์” อีมะเฟืองเบิกตากว้าง เพราะไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เห็นหน้ารุ่นพี่ใกล้ขนาดนี้ ไม่ต่างจากฉันและลูกพีช ตาโตเหมือนไข่เป็ด โอ้วโหวววว โคตรสวยเลย กินอะไรเข้าไปเนี่ย ทำไมสวยขนาดนี้ ทั้งสวย ทั้งน่ารัก มีความเท่เบาๆ เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์มาก  

ประเด็นคือรุ่นพี่ยิ้มให้พวกเราทั้งสามคน พอฉีกยิ้มเท่านั้นแหละ โลกทั้งใบกลายเป็นสีชมพู อาการเหนื่อยล้าหายเป็นปลิดทิ้งยิ้มดวงตาเป็นสระอิ โคตรน่ารัก ฟันขาวเรียงตัวกันสวย ริมฝีอมชมพู ผิวขาวสุภาพดี ดูสะอาดสะอ้านเหมือนคนอาบน้ำตลอดเวลา ผมสีดำยาวตรงสลวย คิ้วเข้มเรียงกันเป็นทรง ทำไมรู้สึกใจหวิวๆ ขนาดนี้ เกิดอะไรขึ้นกับฉ้านนนนน

“วันนี้พอแค่นี้ พวกเธอทั้งสามคน ไปพักได้” รุ่นพี่ส้มโอหันมาพูดกับพวกเราแต่ใดๆ คือไม่มีใครตั้งใจฟังเลย เพราะเอาแต่จ้องหน้ารุ่นพี่ออทัมน์ สวยจริง อะไรจริง ยอมแล้วววว สวยจนอยากตกเป็นเมีย

“นี่ ฟังอยู่ไหม เด็กๆ ฮัลโหลลล”

“ฟะ ฟังค่ะ” ฉันตอบ ในขณะที่ยังไม่ละสายตาจากรุ่นพี่ออทัมน์คนโดนมองรู้สึกเขินอาย เริ่มทำตัวไม่ถูก

​“ว่าแต่ พวกเธอชื่ออะไรกันบ้าง ลืมถาม” รุ่นพี่ส้มโอดึงสติพวกเราทั้งสามกลับมา

​“หนูชื่อลูกพีช ส่วนนี่มะเฟือง อ้อ อีกคนชื่อเป็ดโปรค่ะ” ห๊า!!! ว่าไงนะ อีเพื่อนทรยศ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด นี่ฉันโดนแกล้งอีกแล้วหรอ มันจะมากไปแล้วนะ รุ่นพี่ออทัมน์ที่ได้ยินเข้า ยิ้มมุมปาก ให้ตาย! อย่าทำหน้าทำตาแบบนั้นได้ไหมคะ มันจะหล่อเกินไปแล้วนะ  หนูสามารถตกเป็นเมียพี่ได้เลยตอนนี้

​“เป็ดโปรหรอ น่ารักดี” พูดจบรุ่นพี่ก็พากันเดินจากไป รุ่นพี่ออทัมน์มองฉันด้วยสายตาละมุนมาก ผู้หญิงอะไรน่ารักชะมัด งืออออๆๆๆ ขอบใจนะมึง ลูกพีช ที่ทำให้พี่เขาชมกูว่าน่ารัก

​“โอ้ยยย เจ็บนะ” ระหว่างทางกลับบ้าน ฉันได้ชำระแค้นกับเพื่อนตัวดี ด้วยการหยิกก้นมันไปหนึ่งที

​“กูชื่อ ชานม ย๊ะ ไม่ใช่เป็ดโปร นั่นมันน้ำยาล้างห้องน้ำ”

​“อ้าว ก็แก๊งค์เรามึงน่ารักสุด กูก็ต้องตัดคะแนนมึงก่อนสิ” คือ ยังไง กูไม่เข้าใจ ฉันทำคิ้วขมวดเป็นปมจนลูกพีชต้องอธิบายต่อ

​“คืองี้ กูไปแอบสืบมา จนรู้ว่ารุ่นพี่ออทัมน์ ไม่ได้ชอบผู้ชาย”

​“ห๊า....อย่าบอกนะ” มะเฟืองทำหน้าเหมือน สิ่งที่ตัวเองคิด ถูกต้อง พวกนั้นกำลังพูดเรื่องอะไร ฉันไม่เข้าใจอยู่คนเดียว หงุดหงิดชะมัด

​“รุ่นพี่ออทัมน์ ชอบผู้หญิง”

​“OMG!!!” ฉันพูดอะไรไม่ออก ได้แต่อ้าปากค้าง

​“แถมยังเป็นโพซ้ายอีกต่างหาก โพซ้ายแห่งชาติ ถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เราทั้งสองได้รักกันนะคะ หนูจะยอมถวายตัว ถวายใจให้พี่เลย” ลูกพีชยังไม่ยอมตื่นจากฝัน  

​“อะไรคือโพซ้ายวะ” ยิ่งฟังก็ยิ่ง งง

​“ฟังนะ โพซ้ายก็คือ เมะ เป็นฝ่ายกระทำ ส่วนโพขวาคือเคะ เป็นฝ่ายถูกกระทำ เก็ทป่ะ” อะ อ่อออ...ไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ แต่ก็พอเดาได้ สรุปคือพี่เขาเป็น เมะ สินะ จะว่าไปพี่เขาก็ดูแมนๆ อยู่นะ ผู้หญิงที่สวยหล่อ มีความเท่เบาๆ สรุปมีความลงตัวอยู่ในคนคนเดียว จะว่าสวยก็สวย จะว่าหล่อก็หล่อ

​“พวกแกไม่ต้องกรี๊ดเลย เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะพี่เขามีแฟนแล้ว” มะเฟือง มึงนี่ก็ขี้เสือกนะ รู้ไปหมดทุกเรื่อง ลูกพีชก็อีกคน อ่อ สรุปคือฉันคนเดียวที่ไม่รู้อะไรเลย

​“สาววายอย่างพวกเรา อด จบนะ แยกย้าย” ลูกพีชดับฝัน ตอกย้ำความเจ็บปวด สรุปคือแก๊งค์พวกเราเป็นสาววายสินะ

​“เดี๋ยว ก่อนจะแยกย้าย ถามอะไรหน่อย แล้วมึงจะกันท่ากูทำไม” มองจากดาวอังคารก็ดูออกว่า ลูกพีช มันพยายามกันท่าไม่ให้ฉันมีบทบาท จงใจแกล้งให้อับอายด้วย แต่กลับกลายเป็นว่า รุ่นพี่เอ็นดูฉันซะงั้น สมน้ำหน้า

​“แหม....มึงไม่รู้สินะ มึงอ่ะ สเปครุ่นพี่ออทัมน์เลย” ห๊า...!!!

​“คือ งี้ แฟนคนปัจจุบันของรุ่นพี่ ตัวเล็ก น่ารัก ไซส์มินิมอล ไม่ได้สวยเว่อร์ แต่มีเสน่ห์สุดๆ” อ่อ มึงชมว่ากูสวยทางอ้อม ใช่ไหม จะว่าไปฉันก็ตัวเล็ก ไซส์มินิ น่ารักน่าเอ็นดูเหมือนกันนะ แถมยังมีเสน่ห์ไม่เบา เฮ้อออ.. มึงชมกูจริงๆ ก็จริงเอาเป็นว่ากูจะรับคำชมนั่นไว้เอง  

​“อ๋อ เข้าใจละ ฟังนะ คนน่ารักอย่างกู ไม่แปลกที่จะมีคนมาชอบ” ฉันนี่ก็หลงตัวเองไม่เบา ฮ่าฮ่าฮ่า....  

​“พอเลย กู้จะอ้วก เออๆ ช่างเถอะ ยังไงพี่เขาก็มีแฟนแล้ว” ลูกพีชทำหน้าผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“สรุปพวกเราก็เป็นได้แค่สาววายสมองไหล งั้นเราแยกย้ายกันตรงนี้นะ” เราทั้งสามคนเดินเท้าบนฟุตบาทจนมาถึงหน้ามหาลัย อีมะเฟืองโบกมือลา เพราะรถสองแถวมาพอดี ส่วนอีกลูกพีชกวักมือเรียกวินมอไซค์ ปล่อยฉันให้ยืนแห้งเหี่ยวอยู่คนเดียว ฉันไม่ต้องไปไหนไกล เพราะหอพักดันอยู่ตรงข้ามกับมหาลัย เดินข้ามสะพานไปก็ถึง  

“รับอะไรดีครับ”

“เอา ชุดสุขล้น ซุปมหาล่า แล้วก็เพิ่ม บะหมี่หยกเป็ดย่าง 1 ที่ เครื่องดื่ม ขอเป็นน้ำเปล่านะคะ”ทุ่มกว่าๆ ร่างกายหิวโหยมาก ตั้งแต่กลางวัน ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย ฉันจึงตัดสินใจนั่งวินมอเตอร์ออกมาหาของกินข้างนอกคนเดียว แต่ไม่รู้จะไปที่ไหน เลยมาจบที่ร้านสุกี้ KM ในห้างสรรพสินค้า อยู่ไม่ไกลจากหอพัก มาถึงก็ไม่พูดพร่ำทําเพลง รีบสั่ง รีบกิน

“เอ๊ะ!!!” จังหวะที่พนักงานเดินมาเสิร์ฟ ทันใดนั้นเอง ฉันดันตาดี เหลือบไปเห็น ผู้หญิงสองคนที่มาด้วยกัน  พวกเขานั่งโต๊ะฝั่งเดียวกับฉัน โดยมีโต๊ะหนึ่งกั้นตรงกลาง ให้ตายเถอะ นั่นมันรุ่นพี่ออทัมน์หนิ รุ่นพี่ไม่ได้มาคนเดียว มากับผู้หญิงอีกคน อย่าบอกนะว่าผู้หญิงคนนั้นคือแฟนพี่เขา ต้องใช่แน่ๆ

“ครื่นนนน...” ปรากฏว่าโต๊ะที่อยู่ระหว่างกลาง ดันอิ่มพอดี เลยจ่ายตังค์แล้วลุกออกไป ทำให้พื้นที่ตรงกลางว่างเปล่า ฉันมองเห็นพวกเขาชัดขึ้น แต่ต้องก้มหน้าก้มตากิน เพราะไม่อยากทำตัวสอดรู้สอดเห็นจนผิดสังเกต มีบางจังหวะที่แอบมองพวกเขา พลางคิดในใจว่าทำไมรู้สึกแปลกๆ คนรักกันต้องกระหนุงกระหนิงสิ แต่บรรยากาศมันดูอึมครึมอย่างบอกไม่ถูก หรือพวกเขากำลังงอนกันอยู่

“อิ่มแล้วหรอ” โต๊ะเราไม่ได้อยู่ห่างกันมากทำให้ฉันได้ยินในสิ่งที่พวกเขาคุยกัน  นั่งกินไปสักพัก พี่ออทัมน์ถามแฟนสาวที่พึ่งกินเข้าไปได้แค่คำสองคำ  

“ค่ะ” เธอตอบคำถาม แต่ไม่มองหน้าคนถาม

“เข้าใจแล้ว” พี่ออทัมน์ยิ้มอย่างคนพร้อมรับชะตากรรม

“สรุป ที่เขาลือกัน คงเป็นเรื่องจริงสินะ”

“คืออะไร”

“อัญญา กับรุ่นพี่ตะวัน กำลังซุ่มคบกัน คิดว่าพี่โง่นักหรอ พี่กินข้าวนะ ไม่ได้กินหญ้า ทำไม เพราะพี่ไม่ใช่ผู้ชาย หรือเพราะผู้ชายคนนั้นรวยกว่า ถึงได้ร่าน! ไปหามัน” โหววว รุ่นพี่ออทัมน์นี่ปากร้ายไม่เบาเหมือนกันนะ อัญญาได้ยินเบิกตากว้าง รีบหันมองซ้ายขวา คงกลัวคนอื่นได้ยิน ไม่ทันแล้วค่ะ แต่ใดๆ คือฉันต้องรีบหลบสายตาก่อน กลัวพวกเขารู้ว่าฉันกำลังเก็บข้อมูลอยู่  

“หุบปากซะ”

“รับไม่ได้สินะ เฮ้อ ฉันน่าจะเชื่อที่เพื่อนบอกแต่แรก ว่าอย่าไม่ตกหลุมพรางเธอ เธอมันร้าย เที่ยวหลอกเงินคนอื่นไปวันๆ เห็นใครรวยหน่อย ก็ตีตัวเข้าหา เห็นแก่เงิน โคตรร่าน!!!”

“ฉ่าาาาา....ส์” ห๊า!!! และแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ก็เกิดขึ้น จู่ๆ อัญญาก็หยิบแก้วน้ำขึ้นมา สาดใส่หน้ารุ่นพี่ออทัมน์ ทำเอาเปียกโชก ตอนนี้คนในร้านจับจ้องมาที่พวกเขา พร้อมกับเสียงซุบซิบนินทรา

“ครื่นนนน” อัญญาลุกขึ้นยืน สองมือคว้ากระเป๋าที่วางบนโต๊ะ ก่อนจะชิ่งหนีออกไป แต่ก่อนไป ยัยนั่นทิ้งท้ายไว้ด้วยประโยคแสนเจ็บปวด

“ระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ พี่ก็รู้หนิ ดันโง่เอง สมน้ำหน้า” โอ้ยม่ายก๊อดดด ทำไมเชือดเฉือนกันรุนแรงขนาดนี้ จะว่าไป ก็อดสงสารรุ่นพี่ออทัมน์ไม่ได้ ฮือออๆๆๆ ทำไมฉันต้องไปเจ็บปวดแทนเขาด้วย

“เช็ดก่อนนะคะ” รุ่นพี่ มองผ้าเช็ดหน้าในมือฉัน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองคนให้

“อ่อ...คือ พอดีหนูเห็นว่าหน้าพี่เปียก” รุ่นพี่มองหน้าฉันครู่หนึ่ง ก่อนจะขมวดคิ้ว

“น้องเป็ดโปร” อีลูกพีช มึงเห็นไหมว่าพี่เขาเข้าใจผิดหมดแล้ว

“นั่นฉายาค่ะ ชื่อจริงๆ ของหนูคือ ชานม” รุ่นพี่มองหน้าฉันก่อนยิ้มอ่อนๆ ในที่สุดก็ยอมคว้าเอาผ้าเช็ดหน้าในมือฉันไป