เข้าสู่ระบบแชร์
4. จูบแรกแย่ชะมัด
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-26 11:41:05“ปล่อยมือออกจากคอฉันเดี๋ยวนี้นะ” ฉันจ้องเขม็งใส่เขา ภายในใจเดือดดาล ไม่น่าหาเหาใส่ตัวเลยฉัน เขาคงคิดว่าฉันมาเสือกสิท่า
“สวยดีนี่ ได้ค่าจ้างไปแล้วทำไมไม่รีบเข้ามาอีก” เขาสะบัดมือออกจากคอฉัน
“แค่ก...แค่ก” ฉันไอหนักมากเพราะมือแกร่งที่บีบคอฉันเมื่อกี้มันค่อนข้างรุนแรงจนแทบหายใจไม่ออก ดวงตาที่จ้องมองเขา เบนไปมองด้านในห้อง นอกจากพบว่าผีจำนวนมากอยู่ในนั้นแล้ว ยังมีผู้หญิงเปลือยอยู่ในนั้นอีกตั้งสองคน นี่มันวิกลจริตไปแล้ว ฉันต้องหนีจากที่นี่ก่อน
ฉันหันหลังคิดจะเดินหนี แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาไปสักก้าว ก็ถูกมือหนาจับดึงเข้าหาเขาอย่างแรง
“ปล่อย...ฉันมาผิดห้อง ฉันไม่ได้มาขายตัว”
“ผิดห้อง เหอะ เดินมาดุ่ม ๆ ขึ้นมาเคาะประตูห้องขนาดนี้ จะผิดห้องได้ไง รีบเข้ามา ถ้าไม่อยากเจ็บตัว ลีลาอยู่ได้”
“เข้าไปฉันก็โง่แล้ว อั่ก” ทันทีที่ยังพูดไม่จบ ฉันก็ถูกมือหนาบีบคางแน่นจนเจ็บ แถมยังถูกดึงเข้าไปให้แนบชิดตัวเขา ริมฝีปากหนาของเขาโน้มเข้ามาประกบปากกับริมฝีปากบางของฉันอย่างตั้งใจแถมไม่มีความปราณีใด ๆ มันเป็นจูบที่รุนแรงราวกับลิ้นบางของฉันกำลังจะถูกกลืนกิน ฉันที่ตอนนี้เริ่มทำตัวไม่ถูกจึงทำได้เพียงกัดลิ้นเขาด้วยความตกใจ
“คุณทำบ้าอะไร ฉันไม่ใช่คนที่มาขายตัวให้คุณนะ” ฉันใช้มือเช็ดปากอย่างรังเกียจ ก่อนจะจ้องมองเขาอย่างหาเรื่อง ในขณะที่เราเพ่งมองกันอย่างพินิจ ก็มีชายผู้หนึ่งกำลังพาสาวงามมา และมองเหตุการณ์ด้วยความตกใจ ทำให้ฉันถอยหลังออกจากเหตุการณ์นี้
“ท่านครับเกิดอะไรขึ้น ผมขอโทษที่มาช้า ผมพาผู้หญิงมาเพิ่มให้พวกท่านตามที่สั่งแล้วครับ แล้วคุณผู้หญิงคนนี้ คือ....”
“มึงไม่ได้พามารึไง”
“ปะ...เปล่านะครับ คุณผู้หญิงคนนี้ผมไม่ได้พามา”
ฉันกอดอกมองเขา และดูเหมือนเขาจะจ้องฉันไม่ละสายตา ตามจริงฉันเองเป็นคนเดินมาห้องนี้เองช่วยไม่ได้ที่จะโดนเข้าใจผิดแบบนี้ เริ่มเรื่องมันเป็นฉันเองที่ผิด
“เฮ้อ ฉันขอโทษแล้วกันค่ะที่มาเคาะห้องคุณอย่างเสียมารยาท แต่ฉันมีเหตุผล”
“เหตุผล?”
“คุณรู้สึกเหมือนนอนไม่หลับรึเปล่า แบบนอนไม่ได้อ่ะ ฉันแค่อยากมาเตือนว่าตอนนี้รอบตัวคุณมีแต่สิ่งเลวร้าย ไม่รู้หรอกว่าคุณไปสร้างกรรมอะไรไว้บ้าง แต่ช่วงนี้ระวังตัวไว้หน่อยแล้วกัน อีกอย่าง ถ้ายังปล่อยพวกเขาอยู่ใกล้ ๆ แบบนี้คุณเจอดีแน่ เอาล่ะหมดธุระของฉันแล้ว ฉันไปก่อน” ฉันมองไปรอบ ๆ ตัวเขาอีกครั้งยิ่งมองยิ่งขนลุก เขาทนอยู่แบบนี้มาได้ยังไงกัน บรื้อ….น่ากลัวชะมัด
ฉันหันหลังเดินออกจากตรงนั้น พลางลูบแขนตัวเองอย่างน่าขนลุก ฉันได้ยินนะ เสียงที่ตามหลังมากมายนอกจากเสียงเพรียกหาของผีแล้ว เสียงของผู้ชายคนนั้นก็ตามหลังมาเหมือนกัน ‘เดี๋ยวใครสั่งให้เธอเดินกลับไป’
เพียงแค่ได้ยินคำนี้ ใครจะหยุดเดินล่ะ ตอนนี้มีแรงเท่าไหร่ ก็ใส่เกียร์หมาวิ่งแจ้นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อออกจากโรงแรมแห่งนี้แล้วล่ะ
(
ณ. หน้าห้องพักแห่งหนึ่งในโรงแรม
หลังจากฟ้าครามวิ่งออกจากห้องไป
“ท่านครับ ผมน้อมรับผิดที่ปล่อยพื้นที่นี้ให้คนนอกเข้ามาครับ”
“ฉันต้องการดวงตาคู่นั้นของเธอ แกต้องตามสืบเธอมาให้ได้ว่าเธอเป็นใคร” ชายร่างสูงใหญ่เอ่ยออกมา
“ท่านจะให้ผมฆ่าผู้หญิงคนนั้นแล้วควักลูกตามาให้ เหรอครับ” ลูกน้องคนสนิทของชายร่างใหญ่เอ่ยออกมาตามความเข้าใจของตน ทันใดนั้นมือหนาก็ตบเข้ากับกบาลของลูกน้องคนสนิทอย่างจัง
“ฉันหมายถึงให้แกไปตามสืบให้ได้ ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ฉันต้องการเธอ”
“ครับแล้วผู้หญิงท่านนี้ล่ะครับ”
“แกเอาให้พวกมันในห้องแล้วกัน ฉันจะกลับไปนอน”
“นายท่านจะนอนเวลานี้ได้เหรอครับ”
“พูดมากน่ารำคาญ รีบไปจัดการซะ”
“ครับ”
สิ้นคำ ลูกน้องคนสนิทก็จัดการตามคำสั่งชายร่างสูง ส่วนเขา ตอนนี้ในหัวของเขาคิดถึงแต่ใบหน้าของเธอ ดวงตาคู่นั้นเพียงแค่เขาได้จ้องมองก็ทำให้จิตใจสงบ แทบอยากจะล้มตัวนอนอย่าไม่เคยเป็นมาก่อน แถมคำพูดที่เธอทิ้งท้ายไว้นั้นก็ทำให้เขาเก็บมาคิด เรื่องนี้เขาไม่เคยเอ่ยบอกกับใคร คนที่รู้มีเพียงลูกน้องคนสนิท และครอบครัวเท่านั้น ว่าเขาเป็นโรคนอนไม่หลับ จนต้องพึ่งพายาอยู่เสมอ
“เธอเป็นใครกันแน่ ถึงต้องพลิกฟ้า ฉันก็ต้องหาเธอให้ได้”
)
ฉันวิ่งแจ้นออกจากโรงแรมอย่างรวดเร็ว ให้ตายเถอะขนลุกชะมัด ฉันก็ดันพาตัวเองเข้าไปพัวพันอีรุงตุงนังอะไรไม่เข้าท่า จะโทษเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ เพราะหากฉันไม่ทำตามอำเภอใจที่จะเข้าไปดูต้นตอแรงอาฆาตนั้นมันก็คงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ นอกจากจะไม่ได้ถามความต้องการของผีพวกนั้นแล้ว ยังต้องมาเห็นภาพอุจาด กลุ่มคนมั่วสุมเซ็กซ์กันอย่างไม่อายอีก เฮ้อแถมยัง…
“นั่นมันจูบแรกฉันเลยนะ” ฉันสถบออกมาอย่างหัวเสีย นี่อาจจะเป็นสิ่งที่ทำให้เสียใจที่สุดในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้
ฉันขับรถออกมาอย่างคนซังกะตาย ในหัวคิดแต่เรื่องที่เกิดขึ้น แต่สิ่งที่ทำให้จดจำได้ดีนั่นคือ ผู้ชายคนนั้น ก็ต้องยอมรับว่าความหล่อ ของเขาทำเอาลืมไม่ลงจริง ๆ ฉันอาจจะหลวมตัวตกหลุมรักเขาได้เลยนะ ถ้าไม่เห็นว่าเขามั่วเซ็กซ์กับผู้หญิงหลายคนในนั้น แต่อย่าเลยเหอะ ผู้ชายดูร้ายแล้วก็เหี้ยขนาดนั้น อย่าได้เจอะเจออีกก็พอ พูดแล้วก็ยังขนลุกชันไม่หาย
ฉันกลับมาถึงบ้าน ถอดชุดเดรสหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดฝักบัวแรงก่อนจะยืนให้น้ำในฝักบัวนั้นชโลมไปทั้งตัว ในหัวพลางคิดไปต่าง ๆ นา ๆ นึกย้อนไปตั้งแต่เกิด
‘การเห็นผี มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร พวกเขาต่างก็แค่ติดอยู่ในโลกที่เน่าเฟะแห่งนี้ เขาเพียงต้องการผู้นำทางให้กลับไปเกิดใหม่ก็เท่านั้น เพราะบ่วงที่ยึดติดวิญญาณของเขา ไม่ยอมปล่อยให้เขากลับไปเกิด ฉันก็ทำได้แต่ช่วยเหลือเขาเท่าที่จะทำได้แค่นั้นเอง’
และแน่นอนว่ามันก็เป็นการช่วยเหลือคนที่ยังอยู่ด้วยเช่นกัน
แต่จากเหตุการณ์ครั้งนี้ ฉันมันบุ่มบ่ามเกินไป คิดแต่จะอยากปลดปล่อยแรงอาฆาตนั้น จนพาลให้เกือบเอาชีวิตไปทิ้ง ดีว่าเขายังพอหยั่งมือให้บ้าง
บทล่าสุด
HEART EYES ดวงตาสื่อรัก 31. ความเป็น ความตาย–
31- ความเป็น ความตาย–“ช่วยด้วย......” ร่างของฉันกระตุกดีดตัวขึ้นร้องเสียงดังไปทั่วห้อง ดวงตาบวมเป่งจากการร้องไห้อย่างหนัก ใบหน้าผุดเหงื่อจากอาการหวาดผวา ฉันหอบหายใจรัวระรินราวกับขาดอากาศหายใจเจียนตาย นั่นมันไม่ใช่ความฝันหรอก แต่สถานที่แห่งนั้นคือเส้นแบ่งระหว่างความเป็นกับความตาย ฉันนึกว่าฉันจะไม่รอดกลับมาในโลกคนเป็นซะแล้ว พอคิดแบบนั้นก็พาลทำให้รู้สึกแย่แทบบ้าแล้วอะไรที่ทำให้ฉันกลับมาได้กันนะ นั่นคือสิ่งที่สมองฉันกำลังคิด“เป็นอะไร ฝันร้ายเหรอครับ” เสียงเข้มดังขึ้นนั่นจึงทำให้ฉันหลุดจากภวังค์เหม่อลอย ฉันเพิ่งจะรู้ตัวว่า มือของฉันถูกกุมไว้ด้วยมือหนาตั้งแต่ต้น และเขาเองก็นอนอยู่ข้าง ๆ ฉันมาตลอด เพียงฉันหันหน้าไปมองเขาความกลัวจนอกสั่นขวัญแขวนก็พลอยรู้สึกปลอดภัยขึ้นเขาละมือหนาออกจากมือฉันก่อนจะดึงฉันเข้าสวมกอดพลางลูบหัวอย่างอ่อนโยน“ฝันร้ายเหรอครับ ไม่เป็นไรผมอยู่ตรงนี้ตลอด คุณจะไม่เป็นไร คุณฟ้า” เพียงคำพูดของเขาเปล่งออกมา นั่นก็ทำให้ฉันร้องไห้ขึ้นอีกครั้ง มันไม่ใช่น้ำตาแห่งความกลัว หรือ เสียใจ แต่มันเป็นน้ำตาแห่งความรู้สึกดี อบอุ่นซาบซึ้งใจจนเอ่อล้นสองมือของฉัน โอบกอดเอวของเขาก่อนจะซ
HEART EYES ดวงตาสื่อรัก 30. รู้ว่าเสี่ยง...แต่คงต้องขอลอง
30- รู้ว่าเสี่ยง...แต่คงต้องขอลอง –ฉันคว้ากระเป๋าเดินออกจากห้องพลางมองนาฬิกาข้อมือ“21.00 น. ยังพอมีเวลา น่าจะได้ความคืบหน้าอะไรมาสักหน่อยล่ะนะ” ฉันเดินตรงดิ่งผ่านตึก B ซึ่งฉันมีบัตรผ่านอยู่เพราะเป็นผู้ร่วมดูแลความรับผิดชอบ แต่เมื่อไปเกือบถึงตึก C ฉันก็ต้องค่อย ๆ ลัดเลาะมองซ้ายขวาเพื่อไม่ให้ใครสังเกตเห็น ขืนมีคนมาเห็นเข้ามีหวังโดนมองเป็นผู้ต้องสงสัยไปอีกคนฉันเดินมาจนถึงทางเข้าตึก C ทางหนึ่งซึ่งไม่ใช่ทางหลัก พยายามยืนนิ่ง ๆ ก่อนที่ผีคุณปานจะปรากฏ“คุณปานว่าไงคะ ได้คุยกับวิญญานตนนั้นรึยัง” ฉันหันไปพูดกับผีคุณปานที่ตอนนี้ลอยอยู่ใกล้ ๆ ฉัน‘ค่ะ แต่ เขา ยัง เอา แต่ เสีย สติ เพราะ บ่วง ห่วง อยู่ ค่ะ ไม่ ต่าง จาก ปาน’ ผีคุณปานพูดด้วยความหดหู่ ทั้งที่เรื่องเขาเองก็น่าหดหู่อยู่แล้ว“คุณปานช่วยทำยังไงก็ได้ให้เขามาตรงนี้ได้มั้ยคะ คือฟ้าเข้าไปด้านในไม่ได้จริง ๆ มันอันตรายเกินไป” ฉันทำหน้าวิงวอนผีคุณปาน ซึ่งเธอก็พยักหน้ารับก่อนจะหายวับไปอีกครั้งฉันเดินไปมาเงียบ ๆ พลางก้มมองดูนาฬิกา ด้วยใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ เพราะไม่อยากอยู่นานกลัวถูกจับได้ฉันกัดนิ้วหัวแม่โป้งด้วยความกังวลจนเป็นรอย ไม่นานผีคุณปานก
HEART EYES ดวงตาสื่อรัก 29. คดีอุบัติเหตุ หรือ ฆาตกรรม –
29- คดีอุบัติเหตุ หรือ ฆาตกรรม –หลังว่าสาย ไม่มีคำพูดใด ๆ ของพวกเรา ต่างคนต่างรีบจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ เก็บของสำคัญลงกระเป๋าก่อนจะรีบวิ่งแจ้นออกจากบ้านไปที่รถยนต์ที่จอดอยู่หน้าบ้านทันที‘บรืน............’ รถของพวกเรามุ่งหน้าไปทางท่าเรืออย่างเร่งด่วนตอนนี้ ไม่มีเวลาแม้แต่จะสนใจกัน ใบหน้าของคนขับรถเข้มดุ คิ้วขมวด กัดริมฝีปากบ่งบอกถึงความไม่สบอารมณ์ส่วนฉันเองก็ตกใจไม่แพ้กัน เมื่อปลายสายที่โทรเข้ามาคือไอ้กรณ์ มันโทรมาเพื่อจะถามข่าวเกี่ยวกับศพบนโรงแรมที่กำลังเป็นข่าวไปทั่วเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน แต่เพราะฉันไม่ได้อยู่ที่นั่น เลยให้คำตอบมันไม่ได้ฉันก็ต้องตื่นตระหนกอยู่แล้ว เพราะทำงานที่นั่น แต่คนที่ควรจะเครียดมากกว่าฉัน มันก็ต้องเป็นคนข้าง ๆ อย่างเขาเนี่ยแหละ เพราะโรงแรมแห่งนี้ยังไม่ทันจะเปิดให้บริการแต่กลับมีศพบนเกาะแน่นอนว่าถ้าข่าวสะพัดไปเป็นวงกว้าง ผลกระทบที่ตามมามันมากมายแน่นอนเรามาถึงท่าเรือ และเลือกที่จะนั่งสปีดโบ๊ทเพราะต้องการไปถึงเกาะให้เร็วที่สุด เมื่อเรือเทียบท่า คุณเอ็ดเวิร์ดก็เดินเข้มเข้าไปในโรงแรมทันทีพร้อมกับเรียกประชุมด่วนของพนักงานในบริษัท (ก็ไม่ได้เกี่ยวกับฉันล่ะนะ)ฉันเด
HEART EYES ดวงตาสื่อรัก 28. อยากรักต้องกล้าหน่อย
28- อยากรักต้องกล้าหน่อย –เช้าวันใหม่ฉันตื่นขึ้นมาหาววอด ๆ พลางกะพริบตาถี่ ๆ เพื่อค่อย ๆ รับแสง อาทิตย์ที่สาดเข้ามาผ่านกระจกระเบียงพอสร่างเมาแล้วความคิดต่าง ๆ ก็ถาโถมเข้ามาในสมองไม่หยุดไม่หย่อนฉันรู้ว่าตัวฉันไม่สามารถจะโหวกเหวกโวยวายได้ เพราะเวลาฉันเมาแล้วนั้น มันมักจะลืมตัวทำอะไรในแบบที่ปกติฉันไม่มีทางทำแน่ ๆแต่มันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันหงุดหงิดทุกทีจริงๆ ขนาดฉันปล่อยเนื้อปล่อยตัวขนาดนี้ เขาแค่นอนทื่อ ๆ สวมกอดฉันก็เท่านั้น พาลทำให้หงุดหงิดอะไรก็ไม่รู้ จนตอนนี้อยากจะลุกขึ้นออกไปสูดอากาศให้รู้สึกหัวโล่งซะหน่อยเพียงที่ฉันคิดจะลุกขึ้น ฉันก็รู้สึกว่าร่างของฉันถูกพันธนาการด้วยสองแขนแกร่งแน่น ใบหน้าของเขาอยู่ไม่ห่างจากใบหน้าฉันมากนัก มันสามารถมองชัดจนเห็นขนตางอนของเขาที่รับกับใบหน้าได้เลยฉันจึงไม่พยายามขยับอีกเพราะกลัวเขาตื่น แต่กลับจ้องมองเขาด้วยความถวิลหา อิฟ้ามันก็ผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้ชายหล่อมาก ๆ ก็ค่อนไปทางสเปกแถมอยู่ห่างไม่ถึงคืบจะไม่ให้หวั่นไหวได้ไงอ่ะพวกแก“คุณฟ้า จะจ้องผมนานมั้ยครับ” เสียงเข้มแหบพร่า เพราะว่าเพิ่งตื่นนอนเอ่ยขึ้น แต่ดวงตาของเขาก็ไม่ได้เปิดออกแต่อย่างใด“ฉันไม่
HEART EYES ดวงตาสื่อรัก 27. ความสัมพันธ์ที่คลุมเครือ(2)
27- ความสัมพันธ์ที่คลุมเครือ(2) –ฉันพูดออกไป พลางเกยคางสะอื้นเบา ๆ เงียบ ๆ แบบนั้น เรี่ยวแรงหายหมด ทั้งยังปวดหัวตึก ตึก เป็นระยะ“คุณฟ้า...” เสียงเขาเรียกฉัน นั่นทำให้ฉันขยับใบหน้าเอียงมองเขาด้วยสายตามที่พริ้มด้วยอาการที่ยังมึนเมาค้างอยู่“คะ???”“ผมบอกคุณว่าวันนี้ไม่ต้องมาห้องผม แต่ผมไม่ได้บอกให้คุณออกมาเที่ยวนะครับ”“ละ..แล้วทำไมฉันจะออกมาเที่ยวไม่ได้ละคะ”“ก็คุณฟ้า พึ่งจะไม่สบายมานะครับ ผมก็เลยไม่ให้คุณมาห้องผม”“ไม่ใช่ว่าวันนี้ คุณต้องนอนกับผู้หญิงคนนั้นเหรอคะ” ฉันเอ่ย หน้าเอียงคอถามเขา“ผู้หญิงคนนั้น?? คนไหน” เขาเอ่ยเสียงทุ้มเข้มมองหน้าฉันคิ้วขมวด เหอะ.... คงเยอะจนไม่รู้ว่าใครเป็นใครล่ะสิ“ก็คนสวย ๆ ในห้องทำงานของคุณเอ็ดเวิร์ดไงคะ ทำเป็นจำไม่ได้ ออกจะทอดสายตาหวานซึ้งขนาดนั้น” ฉันพูดพลางเบือนหน้าเกยบ่าเขาไป เพราะจู่ ๆ ก็รู้สึกหงุดหงิดทุกทีที่คิดถึงผู้หญิงคนนั้นของเขา“หึ... นี่คุณหึงผมเหรอคุณฟ้า” เพียงคำนั้นของเขาทำให้ฉันสะดุ้งมองหน้าเขาอย่างลนลาน“จะเป็นแบบนั้นได้ยังไงคะ ใคร..ใครหึงคุณกัน คุณจะนอนกับใครอะไรที่ไหนก็เรื่องของคุณเอ็ดเวิร์ดอยู่แล้ว ฉันเป็นแค่ลูกจ้าง ไม่ใช่ผู้หญิง
HEART EYES ดวงตาสื่อรัก 26. ความสัมพันธ์ที่คลุมเครือ(1)
26- ความสัมพันธ์ที่คลุมเครือ(1) –เขาอุ้มฉันจะออกมาด้านนอก จวบจนเดินมาถึงรถยนต์ของเขา ความรู้สึกอึดอัดพาลให้ฉันหายใจโล่งขึ้น ใบหน้าของเขาพลันปรากฏต่อสายตาฉันชัดเจน และใกล้จนเขาน่าจะสามารถรับรู้การหายใจถี่ ๆ ขอฉันได้ ทำไมนะเหรอ ก็หัวใจเจ้ากรรมดันเต้นแรงตึกตัก ไม่รู้เพราะเมาเหล้า หรือเมารักแต่ถึงยังไงฉันก็ไม่อยากไปกับเขาหรอก พอคิดว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรกับฉัน แถมเขาก็เพิ่งจะแยกกับผู้หญิงคนนั้นมา พาลทำให้ฉันอารมณ์เสียถ้าเขาจะงุนงง ว่าฉันเป็นบ้าอะไรคงไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะฉันก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าเป็นบ้าอะไร เรื่องงานฉันอาจจะเก่ง คิด วิเคราะห์ แยกแยะ แต่กับเรื่องความรักฉันไม่สันทัดจริง ๆ“คุณจะปล่อยฉันได้รึยัง” เพียงฉันพูดออกมา เขาก็คลายแขนปล่อยให้ฉันลง ฉันหันไปคว้ากระเป๋าใบเล็กของฉันที่เขาถืออยู่ก่อนจะหันหลังเดินออกไปดุ่ม ๆ มุ่งไปทางออกถนนใหญ่แบบไม่พูดอะไรถึงท่าเดินที่ไม่เป็นเส้นตรง แถมสายตาก็เบลอ ๆ ก็ไม่ทำให้ฉันกลับไปกับเขาหรอก“นั่น.... คุณจะไปไหน” เสียงของคุณเอ็ดเวิร์ดพูดตามหลังฉัน“กลับบ้าน....สิ” ฉันหันไปมองเขาพร้อมกับพูดไปแบบนั้นก่อนจะหันเดินต่อเพื่อออกไปยังถนนใหญ่“ผมบอกให้คุณ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ซูซูข้ามมิติมามีครอบครัว
橙花21.6K viewsสัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน
เพลงมีนา23.2K viewsเมียสวมรอย
ชะนีติดมันส์18.6K viewsวิศวะร้อนรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์48.4K viewsคลื่นรักเชลยหัวใจ 1 เมียเชลย
สาริศา97 viewsจองจำรักมาเฟีย
เจ้าความรัก47 viewsสัปปะดลวิมนรัก (ซีรีส์ชุดสัปปชญานน)
บ.เบญวีร์90 viewsเบื่อเเล้วบทนางร้าย
เจลสีเหลือง355 views
