Na-discharge na sa hospital ang binatang si Karlos ngunit araw-araw pa rin naman niyang binibisita si Alona sa silid nito dahilan upang magkapalagayan sila ng loob sa isa't-isa.Paunti-unti ay nakukuha na niya ang tiwala at kalooban ng dalaga. Tila ang matigas at pusong bato ni Alona ay napaamo ng isang pilyong binata at romantikong si Karlos.Bagamat madalas pa rin siyang pinagtatabuyan at sinisigawan ng dalaga ay pinagpapasensyahan na lamang niya ito at iniisip ang kapakanan niya.Subalit ang hindi niya alam ay paraan lamang iyon ng dalaga, upang hindi ipahalata sa kaniya ang hiya at kabang nararamdaman niya sa tuwing naririnig niya ang boses nito.Makalipas ang mahigit isang taon ay muling nakauwi at nakabalik si Alona, sa dating mansyon na tinutuluyan nila noong nabubuhay pa ang kaniyang mga magulang.Naninibago pa rin siya at hindi pa siya gaanong sanay, gayung nawalan siya ng kakayahang makakita at tanging metal stick lamang ang ginagamit niyang

Bago pa man mangyari ang lahat ay mayroon na akong natanggap na mensahe mula kay Ivan. Nag-aalala pa rin ako sa kaniya at hindi ko alam kung saang lupalop siya ng mundo nagpunta.     Basta na lang siyang nagpaiwan ng mensahe niya mula sa personal nurse ko at hindi ko inakalang matalik pala niya itong kaibigan.   Nasagot din ang katanungang bumabagabag sa isipan ko. Naiitindihan ko na kung bakit pormal ang pagkakabanggit niya sa pangalan ko at hindi katulad ng ibang nurse sa hospital.     "Ako nga po pala si Kathlyn, Ms. Alona. Kath na lang po, for short." Pagpapakilala niya sa akin.   Sa mga oras na iyon ay nasa hospital pa ako. Hindi pa kami masyadong nagkakapalagayan ng loob ni Karlos non at madalang lang din siyang bumisita sa akin.   Nakaupo ako non sa wheel chair habang nakatapat sa bintanang nakabukas at dinadama ang malamig na

"You may kiss your bride." Napuno ng hiyawan at palakpakan sa loob ng simbahan. Halos kurutin ko ang aking sarili para lang piliting maging masaya.     Gustuhin ko man ang itulak siya papalayo at iwasan na lang ang labi niyang iyon, ngunit ano naman ang magagawa ko? isa akong bulag, walang kakayahang makatakbo o makatakas man lang sapagkat hindi ko nakikita ang mga nasa paligid ko.   Kaya naman sa halip na umatras ay pinandigan ko na lamang.   Palabas na kami ngayon ng simbahan. Nakaakbay ako sa isang braso niya habang binabati kami ng mga taong madaraanan namin.   "Congrats." "Congratulations to the both of you!" "Congratulations, Mr. Sermiento." Sunud-sunod na pagbati sa kaniya at sa akin. Ngunit tikom lamang ang aking bibig at mapait na ngumingiti sa aking labi.   "I'm so happy for you, hijo. Sa wakas

"Shaina?" mahinang sambit ni Karlos sa kaniyang labi, matapos niya matuklasan na ang dalagang si Shaina pala ang pasyenteng sakay ng ambulansyang sinundan niya.Kaagad siyang napababa at napalabas sa loob ng kotse niya habang sinusundan niya ng tingin ang ilang nurses na umaalalay sa dalaga. Sinugod nila ito kaagad sa loob ng ER o emergency room. Nakatago lang sa isang gilid ang binata at pasimpleng sinisilip ang silid na pinasukan. Patingin-tingin sa kaniyang paligid hanggang sa magtama ang tinginan nila ng isang lalaking doktor na animoy kanina pa pala nakamasid sa kaniya mula sa hindi kalayuan.Mabilis siyang napaiwas ng tingin at tumalikod sa kaniya. Tinakpan ang sariling mukha gamit ang dalawang kamay at pasimpleng lumalakad palayo sa kaniya. Nang bigla siyang tawagin nito at nilapitan siya."Excuse me!" ang boses na narinig niya mula sa doktor, kung kaya't natigilan na lang siya at nahinto sa paglalakad.Hays! ano ba kasi ang kailangan niya sa akin?

Magkahawak-kamay na pumasok sa sariling tahanan sina Alona at Karlos. Medyo naninibago pa rin si Alona dahil hindi pa niya gaanong kabisado ang bagong pinatayo nilang mansyon. Sa laki at lawak nito ay puwedeng magkasya ang limang pamilya, ngunit dahil silang dalawa lamang ang nakatira roon ay maituturing iyon na parang palasyo sa kanila. May ilan din silang kasambahay at mga taga-pagbantay. May ilan ding mamahaling kagamitan sa buong sulok ng bahay nila, na kung saan yung iba ay niregalo sa kanilang kasal at nagmula pa sa iba't-ibang bansa. Halos nasa kanilang dalawa na nga ang lahat at tangging mga batang maiingay na nga lamang ang kulang doon upang maituring silang isang pamilya.Binati rin naman sila kaagad ng mga katulong doon at hardinero, habang nakahalera sila at animoy inaabangan talaga ang kanilang pagdating."Maligayang pagdating po, Ma'am Alona at Sir Karlos. Nagagalak po kaming pagsilbihan kayo at congratulations po pala sa inyong dalawa." Ani ni ma