All Chapters of เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Chapter 191 - Chapter 200

มาร์คยิ้มจาง ๆ “เธอสุขภาพไม่ดี ไม่ต้องเป็นห่วงเธอและทานอาหารของคุณไปเถอะ”นีน่าตักอาหารใส่ชามของมาร์ค “นี่ ลองชิมดู คุณเคยชอบกินแบบนี้ ฉันขอให้เชฟทำให้คุณโดยเฉพาะ อีกเรื่องหนึ่ง ทำไมแอเรียนถึงสุขภาพไม่ดีล่ะ? เธอดูอ่อนแอ และฉันได้ยินว่าเธอเพิ่งออกจากโรพยาบาล เกิดอะไรขึ้น?”ความสับสนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมาร์ค “เธอมีเลือดออกมาหลังจากการแท้งลูก มันเป็นความประมาทในส่วนของผม แต่โชคดีที่ตอนนี้เธอไม่เป็นอะไรแล้ว”นีน่าแลบลิ้นออกมา “ดูเหมือนว่าฉันถามอะไรที่ฉันไม่ควรถาม ฉันขอโทษ อีกอย่างหนึ่งถ้าฉันขอถามว่าคุณแต่งงานกับเธออย่างไร? ฉันได้ยินมาจากพ่อว่าเธอเป็นเด็กกำพร้าที่คุณรับมาในตอนนั้น เป็นความผิดของพ่อของเธอที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุเครื่องบินตกที่คร่าชีวิตครอบครัวของคุณ ฉันอยากรู้อยากเห็นนิดหน่อย ทำไมคุณเลือกที่จะอยู่กับเธอ? ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนใจดีดังนั้นจึงไม่มีอะไรผิดที่พาเธอเข้ามา อย่างไรก็ตามจากสถานะทางสังคมของคุณ ฉันจึงอดสงสัยไม่ได้ว่าคุณทั้งคู่มาอยู่ด้วยกันได้อย่างไร...”มาร์คกำมือแน่นและใบหน้าของเขาปราศจากความเป็นมิตรไปเล็กน้อย “กินข้าวไปเถอะ อาหารจะเย็นหมดแล้ว ช่วงนี้ผมยุ่งมากจึงไม่มีเว

ก๊อก ก๊อก...ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นแอเรียนเปิดประตูออก พบว่ามีเพียงนีน่าที่ยิ้มให้เธอ เธอเข้าไปภายในห้องโดยที่ไม่รอคำอนุญาตจากแอเรียน“มาร์คยุ่งและฉันก็เบื่อ เพราะอย่างนั้นฉันจึงหวังว่าคุณจะไม่รังเกียจที่ฉันมาที่นี่เพื่อคุยกับคุณ!”แอเรียนสามารถบอกได้ไหมว่าเธอรังเกียจ?“ไม่ ฉันไม่รังเกียจ เชิญนั่งก่อน ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายดังนั้นฉันจึงนอนก่อน”นีน่าเฝ้าดูแอเรียนกลับไปที่เตียง จากนั้นก็หาเก้าอี้สำหรับนั่งลง “เกิดการแท้งลูกได้อย่างไร?”แอเรียนกำมือแน่นโดยไม่ได้ตั้งใจขณะที่เธอฝืนยิ้ม “เป็นอุบัติเหตุ”นีน่าเม้มริมฝีปากด้วยความเห็นใจ “อุบัติเหตุ? ยังไง...ไม่ระมัดระวัง มันคือชีวิต ตระกูลเทรมอนต์ขาดอะไรไป ยกเว้นการที่มาร์คจะมีลูกเมื่ออายุมาก น่าเสียดายอะไรแบบนี้ที่ต้องสูญเสียลูกไป”แอเรียนหมดความต้องการที่จะสนทนาต่อไป “ตอนนี้ฉันอยากพักผ่อน”นีน่าลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู “พักผ่อนให้เพียงพอ ดูแลตัวเอง ไม่เช่นนั้น มันจะเป็นเรื่องน่าเบื่อสำหรับฉันถ้ามีแค่ฉันอยู่คนเดียว”เมื่อประตูปิดลง แอเรียนก็ขมวดคิ้ว ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าประโยคสุดท้ายของนีน่ามีความหมายบางอย่างซ่อนอยู่ในนั้น

“ขอโทษนะลุง... ฉันหมายถึง คุณน่าเกลียดเหมือนคางคก เอาความมั่นใจมากจากไหนอ่ะ? ย้อนกลับไปในวันนั้น ผู้ชายอย่างคุณไม่มีค่าพอที่จะช่วยฉันถือรองเท้าด้วยซ้ำ อย่าไปคิดว่าคุณสามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการที่นี่เพียงเพราะคุณมีเงินเหม็น ๆ คุณคงจะใช้เวลาสองสามปีในการรวบรวมเงินให้เพียงพอต่อการจ่ายค่าบ้านใช่ไหม? ดี ฉันจะวางบิลตั้งแต่อาหารยังไม่มาเสิร์ฟ และคุณจะไม่ได้กินมันแม้แต่คำเดียว ไม่ต้องคิดจะกิน ทิ้งไป เห็นแก่มารยาทฉันจะไม่ตะโกนใส่คุณที่นี่ คุณช่วยหมุนตัวอ้วน ๆ ของคุณออกไปจากตรงนี้ได้ไหม?”ชายหัวโล้นลุกขึ้นยืนและจ้องมองเธอ “คุณพูดอะไรของคุณ? ทำไมคุณยังพูดแบบนั้นอยู่อีก? ฉันสามารถหาผู้หญิงแบบคุณได้อย่างง่ายดายที่ไนต์คลับที่ฉันไปเที่ยว อย่าคิดว่าคุณจะเป็นอย่างนั้น! ทำไมฉันถึงต้องพยายามและทำให้เงินในกระเป๋าหมดไป ในเมื่อฉันสามารถจ่าย 100 ดอลล่าร์ สำหรับแพ็คเก็จบริการแบบเต็มรูปแบบจากผู้หญิงลักษณะแบบคุณ”ทิฟฟานี่กลอกตามองเขาอย่างไม่สบอารมณ์ “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไปหาที่ไนต์คลับได้เลย เงิน 100 เหรียญอาจจะน้อยไปสำหรับคุณ ฉันขอแนะนำให้คุณไปเที่ยวสถานที่หรูหรากว่านี้ดู คุณคงไม่เคยลองของที่ราคาเป็นหมื่นเห

ทิฟฟานี่ไม่แปลกใจเลยที่วิลกับเวนดี้ถอนหมั้นกัน แต่เขาบังเอิญไปเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุในช่วงบ่ายได้อย่างไร? วิลขับรถแข็งมาตลอด สิ่งนี้ทำเธอสงสัยว่าสิ่งนั้นไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาคิดง่าย ๆ สิ่งแรกที่เธอทำคือโทรหาแอเรียน ซึ่งในขณะเดียวกันนั้นกำลังดูแลเจ้าข้าวปั้นอยู่ แอเรียนตกใจเมื่อได้รับข่าวของวิลและเวนดี้ที่ถอนหมั้นกัน รวมไปถึงอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับวิล “อะไรนะ? มันเป็นเรื่องจริงเหรอ?” เธออุทานทิฟฟานี่ส่งต่อบทความข่าวให้เธอทันที “ไปดูด้วยตัวของคุณเอง ไม่มีอะไรผิดพลาด อุบัติเหตุได้รับการรายงานภายในสองชั่วโมงหลังจากเกิดขึ้น ฉันสงสัยว่าตระกูลกาลีน่าบงการอยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุรถยนต์เพราะอายที่ถูกถอนหมั้น ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าวิลจะประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เพราะความผิดพลาดของเขา!”แอเรียนสงบลงครู่หนึ่งและพูด จากนั้นก็พูดว่า “ทิฟฟ์ ช่วยหาทีว่าวิลอยู่โรงพยาบาลไหน และสอบถามเกี่ยวกับอาการของเขา จองเวลาไปเยี่ยมเขาด้วย”เมื่อเธอวางสาย จู่ ๆ เธอก็ได้รับอีเมลทางโทรศัพท์ เธอเปิดดูและพบว่าหัวข้อเรื่องมีชื่อว่า ‘เกี่ยวกับวิล ซีวาน’ และมีคลิปเสียงแนบมาด้วย เธอกดมันและเสียงของมาร์คก็ดังออกมา “ผมบ

แอเรียนกัดฟันและยืนขึ้นขณะที่มองไปที่นีน่า “ใช่ คุณสามารถออกไปได้ตลอดเวลา ฉันเป็นนายหญิงของบ้านหลังนี้ ฉันไม่ต้องขออนุญาตจากใครในการเลี้ยงสัตว์ นับประสาอะไรกับแขกอย่างคุณ แมวของฉันผิดที่ข่วนคุณ แต่มันไม่เคยข่วนใครไปทั่ว ฉันขอโทษคุณแทนมันและจะจ่ายค่าวัคซีนให้คุณ ยุติธรรมพอไหม?”นีน่าบึ้งตึงและปิดรอยข่วนบนมือของเธอและเดินขึ้นไปชั้นบน เธอกระแทกประตูอย่างแรงจนได้ยินลงมาถึงชั้นล่างมาร์คเข้าไปในห้องของนีน่า บางทีหลังจากได้ยินเหตุการณ์นั้น แอเรียนไม่รู้ว่าพวกเขาพูดคุยอะไรกัน แต่นีน่าลงมาชั้นล่างพร้อมกับกระเป๋าเดินทางของเธอในขณะที่เธอกำลังคุยโทรศัพท์จากน้ำเสียงของเธอ ฟังดูเหมือนเธอกำลังคุยกับชาร์ลส์ มอร์แรน ในโทรศัพท์มาร์คกระชากโทรศัพท์ออกจากมือของเธอ “คุณลุงมอร์แรน สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น แอริแค่อยู่ในช่วงอารมณ์ไม่ดีจากการที่แท้งลูก นีน่าแค่โดนแมวที่บ้านของผมข่วน ผมจะพาเธอไปฉีดวัคซีนในภายหลัง ทุกอย่างเรียบร้อยดี ไม่ต้องเป็นห่วง”แอเรียนไม่ได้ใส่ใจ ไม่ใช่เรื่องของเธอไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไรก็ตาม ที่เลวร้ายที่สุดเธอก็แค่ยอมรับว่านั่นเป็นความผิดของเธอทั้งหมดดูเหมือนนีน่าไม่ได้