Multo, bampira, tiktik, madre, white lady, at sandamakmak na superheroes. Sila ang bumungad sa kanya pagpasok niya sa loob ng gusali. Day-off niya sana ngayon pero pumasok na lang siya dahil sa most awaited na Halloween party. Nagbabakasakali rin siyang manalo sa pa-contest ng costumes para pandagdag kita. Pumasok na siya sa loob ng elevator para makarating sa tenth floor. Nakasabay niya sa pagsakay sina Jon Snow, at si Batman. Nag-uusap ang dalawa at tumango ang dalawa nang makita siya. “Onyok, sama ka sa amin sa inuman mamaya ah,” pag-iimbita ni Jon Snow sabay pangungulangot. “Sure, bro. Nang maka-iskor naman ako kay April,” tugon ni Batman habang pakamot-kamot sa pwet. Napailing na lang si Betsy sa sulok. Ilang sandali pa ay pumasok si Valak na nakasuot ng red heels at halatang may kausap sa cellphone. “ . . . kasi wala nga akong datong. Naiskam nga ako sa puchang sisiw na 'yon,” sabi nito sa kausap na nasa kabilang linya.

  Excited si Betsy sa araw na ito. Ilang sandali pa ay darating na si Devyn sa apartment para sunduin siya. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na boyfriend niya na ito. Gusto niyang sumigaw sa galak pero hindi puwede dahil sinisekreto nila ang kanilang relasyon. Habang inaayos niya ang suot na bulaklaking off shoulder dress ay narinig niya na ang katok sa may pinto. Palundag ang lakad niya nang magtungo sa may pintuan upang buksan ito. Awtomatikong nakaplaster na sa mga labi niya ang matamis na ngiti. Pagkabukas niya ng pinto ay agad na bumungad sa kanya ang nakangisi at nakapamulsang boyfriend niya. Nakasuot ito ng kulay asul na T-shirt at black jeans. “Hey you. Are you ready to go?” bungad ni Devyn. “Of course! Oh wait . . . I forgot my purse!” Mabilis niya itong tinalikuran muna at nagmamadaling bumalik ng kuwarto para sa naiwan niyang purse. Dahil sa masyadong pagiging excited ay halos makalimutan niya pa ito

  Ngiting Joker. Ganito siguro mailalarawan ang malaking ngiti niya ngayon habang naglalakad papasok ng gusali. Matapos ang mabigat na pinagdaanan niya, big confession ni Devyn, at ang romantic island get-away nila ay balik trabaho na siya. Back to the real world ika nga. “Good morning, Kuya!” bati niya sa isa sa mga security staff ng kompanya nang madaanan niya. “Gabi na ho, ma'am,” panirang tugon nito. Hindi man lang nagawang suklian ang ngiti niya. Napahinto siya at binalingan ang security staff. Tinapik niya ito sa balikat na ikinagulat naman nito. “Ay! Talaga ba? Tss,” palatak niya. “Alam mo, Kuya every day is a new day.” Tinitigan siya nito at nanatiling busangot ang mukha. Siguro dahil malayo pa ang payday. Umiling lang si Betsy at positibong nagpatuloy na sa paglalakad. Nang makarating na sa tapat ng elevator ay nag-abang na siya sa pagbukas ng pinto nito. Nakasabay ko niya ang iba pang empleyado. Ilang sandali pa ay

  “Three hundred na lang kasi 'to. Ibalato mo na lang sa akin 'yong singkwenta pesos, Betsin.” Ito na yata ang pang-three hundred din na tawad ng katrabaho ni Betsy na si Sharon. “Ano ka ba? Three hundred twenty ang angkat ko niyan. Huwag mo naman akong babaratin,” tugon niya rito. Napaismid ito ngunit wala na ring nagawa kung hindi ang tanggapin ang naka-packaged na coconut oil. Matapos nitong maiabot sa kanya ang bayad na halatang hindi bukal sa loob ay umalis na rin kaagad ito ng locker area ng kompanya nila. Napabuntong-hininga na lang siya. Ang hirap naman talaga kasing kumita sa panahon ngayon. Ilang minuto pa ay dumating naman si Ashley na walang kaginaw-ginaw sa katawan sa suot na kulay itim na fitted backless dress. “Hindi mo pa nauubos 'yang coconut oil mo?” tanong nito habang binubuksan ang locker. Naupo naman siya sa bench at pagod na napasandal. Tiningala niya si Ashley. “Hindi pa. Baka gusto mong pakyawin?’ a

  Sa taranta at pagiging desperada na ay natapakan niya ang paa ni Manong Alimango at sa wakas ay nabitiwan na rin nito ang kanyang braso. Nakawala si Betsy mula sa kapit nito at walang pagdadalawang-isip na kumaripas paalis. Mabilisan siyang naglakad papalayo. Sa pangamba na baka nakasunod naman sa kanya sa likod si Devyn, luminga siya at nakitang nakasunod nga sa kanya ang dalawa. Hindi rin kasi nagpaawat si Manong Alimango. Nasa kahabaan na siya ng nakahelerang tahong nang matalisod pa sa suot niyang heels. Tumigil siya at sinuri ang kanyang takong. Anak ng putakte! Nasira pa ito gayong malapit na siya sa labasan ng palengke. Kaunting hakbang na lang sana at tiyak ay makakalabas na siya. “Ganda!” “Betsy!” Napatayo siya nang deretso dahil sa gulat sa naririnig na papalapit na boses ng dalawa. Binalot ng walang humpay na takot at kaba ang buong katawan niya. Sinubukan niyang magpatuloy sa paglalakad maski hirap na hirap para lang makalay