Malaki ang bawat hakbang ng magkapatid na Lindenhurst nang makarating sa ospital kung saan dinala ang kanilang ama. Nang matagpuan nila ang silid kung saan ama, agad silang sinalubong ni Samantha. Mukha itong wala pang tulong ng ilang araw, ang masayahin at maaliwalas nitong mukha ay napalitan ng stress. “Samantha, kumusta ang dad?” nag-aalala na tanong ni Mistina. Hinawakan nito ang kamay ng kanilang stepmother at marahan itong hinila para maupo sa couch na naroon sa silid. “Ano ang sabi ng mga doctor?” “Stable na siya. Wala na sa bingit ng kamatayan, pero ang sabi ng doktor ay huwag daw natin i-stress ang daddy ninyo.” Malalim na nagpakawala ng buntong-hininga si Luca at nilingon ang ama na payapang natutulog sa kama nito. Hindi niya inakalang makikita niya ang ama sa ganitong kalagayan. “Ano ba kasi ang nangyari? Bakit inatake siya sa puso?” Iritableng tanong ni Farkas at na upo sa kabilang bahagi ng couch kung saan nakaupo si Mistina at Samantha. Si Luca naman ay doon naupo sa s

Two years later. . . "Good Morning, Ma'am." "Good Morning! Si Kuya Wren ba pumasok na?" tanong ni Carnation sa secretary nang pumasok siya ng sariling opisina. "Hindi pa dumating si Sir Wren. Pero sigurado naman po na papasok iyon ngayon. Last week lang sila dumating ng asawa niya after ng honeymoon nila," imporma naman nito at sumunod sa kanya. "Ganun ba?" Hinubad ni Carnation ang suot na suit at sinampay sa sandalan ng swivel chair niya. Ang secretary naman niya ay agad na tinungo ang maliit niyang pantry at nagtimpla ng kapi. "Anong nga na nga pala ang nangyari doon sa meeting na pina-cancel ni kuya?" "Ayon po, nag-reschedule na ako. Mamaya na pong 3pm ang meeting, sana sumipot na ang kapatid niyo." Napailing si Carnation sa sinabi ng secretary. Dapat kasi pumasok na ng opisina ang kuya niya ng nakaraang linggo. Ang problema hindi na yata maiwan ang asawa. Naku! Tatlong buwan nga na nag-honeymoon ang mga ito sa iba't-ibang bansa sa mundo, tapos kulang pa rin? "Grabe po mag-hon

"Ma'am, hinihintay kayo ni Sir Wregan sa ibaba," imporma ng secretary niya nang pumasok ito ng opisina.Kunot ang noo na nag-angat ng ulo mula sa binabasa na papeles si Carnation. "Ano ang ginagawa niya sa lobby? Bakit hindi siya umakyat dito?"“Ang sabi niya sa akin, bumaba daw kayo.” Kibit balikat na sagot ng secretary niya. Hindi na tuloy maipinta ang itsura niya. Ano naman kaya ang kailangan ng lalaki sa kanya at siya pa ang gusto niyang pumunta dito.“Sige, paki-cancel na lang ng mga meetings na naka-schedule today. Malakas ang kutob ko na itatakas na naman ako ng isang iyon. Malamang narinig niyang pumasok si Kuya Wren,” utos niya at niligpit ang mga gamit sa kanyang table.“Sige po, Ma’am. Sasabihin ko rin ba kay Sir Wren na umalis kayo ni Sir Wregan?”“Hindi na. I’m sure alam na niya, knowing Wregan. Malamang sinabi na ni Wregan kay Kuya Wren na aalis kami.” Tumango ang secretary a

Kanina niya pa binabasa ang report na hawak pero wala talaga siyang maintindihan. Wala sa trabaho niya ang isip niya. Lumilipad ito kung saan sa loob ng kanyang opisina. Nakakainis! Bakit kasi kailangan na makita pa niya si Luca? Pwede namang nanatili na lang ito sa New York at hindi na bumalik ng Pilipinas."May problema ba? Kanina mo pa binabasa ang isang pirasong papel na 'yan," puna ni Lizette at nilapag ang tasa ng kape sa ibabaw ng center table. Pinatulog na nito ang anak.Sunod-sunod siya umiling. "Wala. Hindi ko lang maintindihan ang mga nakasulat.""Bakit? Masyado bang komplikado ang laman ng isang piraso ng papel na iyan?" Naupo ito sa carpeted floor ng sala tulad niya at sinilip ang papel na hawak niya. "Ay, gaga! Paano mo kasi maintindihan wala namang nakasulat! Naku… Mauve, kilala na kita may problema ka talaga. Sabihin mo na. Ano ba kasi ang gumugulo sa isip mo?"Napasinghap siya. Dapat ba niyang sabihin? Ah, kasama nga pala ni Luca ang kapatid. Alam na kaya ni Lizette na

Nakatayo sa harap ng malaking bintana na gawa sa salamin, mahigpit ang kapit ni Carnation sa puting kurtina ng bintana. Tanaw niya ang asul na dagat ngunit hindi niya magawang purihin iyon dahil sa galit na nararamdaman sa lalaking sapilitan na nagdala sa kanya sa isla kung nasaan siya ngayon.“Handa na ang pagkain. Come on, samahan mo akong mag-agahan,” masuyo at puno ng lambing na alok sa kanya ni Luca na naroon lang nakatayo sa kanyang likuran.“Hindi ako gutom,” matigas at matatag niyang sagot. Hindi niya ito sasabayan kumain kahit na ano ang mangyari. Kahit pa tutukan siya nito ng baril sa ulo. Mas mabuti nga siguro na mamatay na lang siya kesa ang makasalo itong kumain. Ganun katindi ang galit niya sa dito“Hindi pwede. Hindi ka kumain ng hapunan kagabi kaya kailangan mong kumain ngayon. Tara na, kailangan magkaroon ng laman ang tiyan mo, huwag matigas ang ulo Carnation, baka magkasakit ka sa ginagawa mo.”“