All Chapters of Malayang Diyos ng Digmaan: Chapter 851 - Chapter 860

Napakasarap ng hapunan.Sa panahon nito, sumandal si Emma sa mga braso ni Thomas. Ngayon, pinili niyang alisin ang kanyang pride. Ayaw niyang lumayo sa mga bisig ni Thomas kahit sa harap ng kanyang mga magulang.Natuwa rin sina Johnson at Felicia nang makita nila ito.Kumuha si Felicia kay Emma ng isang mangkok ng chicken soup, at inilagay niya ito sa harap ni Emma. “Emma, ​​halika uminom ka ng chicken soup. Dapat mong dagdagan ang iyong katawan."Biglang nakaramdam ng hiya si Emma."Mama, ano pong sinasabi niyo? Huwag kang magsalita ng ganyan kapag kumakain tayo."Napakurap si Felicia. “Hoy, walang nakakahiya doon. Kayong dalawa ay halos anim na taon nang kasal, kaya dapat ay matagal na kayong natulog."Habang sinasabi niya iyon ay tumingin siya kay Thomas. "Tom, may tiwala ka ba sa pagbibigay sa akin ng apo?"Nakaramdam ng sobrang kahihiyan si Thomas kaya gusto niyang maghukay ng butas at ibaon ang sarili.Walanghiya talaga ang dalawang matandang ito. Hindi sila nakaramdam n

Umiling si Lucas. “My old friend, it’s been so many years, pero hindi ka pa rin nagbabago. Napakamahiyain at duwag ka pa rin. Napaka tanga mo pa rin."Huminto muna siya saglit bago niya sinabing, “Hindi mo ba masasabi sa mga manggagawa mo na pipirma ka ng malaking kontrata at makikipagtulungan sila sa iyo para simulan muli ang produksyon? Tulad ng para sa mga malalaking kumpanya na darating upang mangolekta ng utang, dapat mo ring ayusin ang isang deadline sa kanila. Sabihin sa kanila na ibabalik mo ang pera sa deadline, at hilingin sa kanila na huwag pumunta at gumawa ng eksena."Kapag pinirmahan mo ang kontrata sa Harvard, maaari mong bayaran ang mga manggagawa at ang utang. Sa oras na iyon, hindi ka na ba magkakaroon muli ng iyong kalayaan?"Tumango si Ted. "Ang problema, may sira ang stock ko, at wala rin akong sapat na stock.""Madali lang yan." Sabi ni Lucas, “Maaari mong i-peke ang mga account at gawin itong parang may sapat kang stock. Hindi talaga pupunta si Harvard at sus

Naakit si Harvard sa presyo. Ang two thirds ng presyo sa merkado ay talagang isang malaking konsesyon. Wala sa mga pabrika sa merkado ang magbibigay ng napakalaking konsesyon.Pero, may kasabihan nga tayong nga tao, wala talagang libre.Bakit nila gagawin ang konsesyon na ito?Hindi tanga si Harvard, kaya hindi siya madaling malinlang.Sinubukan niyang pigilan ang kaligayahan sa kanyang puso. Sumandal siya sa upuan at mukhang interesado habang nakatitig kay Ted. Sinubukan niya ang tubig at nagtanong, “Two-thirds, Mr. Morrison. Napakalaking sakripisyo ang ginagawa mo, at hindi ko maiwasang magtaka kung bakit napakalaking konsesyon ang gagawin mo?"Mukhang seryoso si Ted habang sinabi niya, "Tulad ng sinabi mo, ang aking pabrika ay isang normal na maliit na pabrika, at hindi kami napakahusay. Hindi namin lubos na maihahambing sa malalaking pabrika."Kaya, Mr. Hill, kung hindi ako gagawa ng ganoong konsesyon, pipiliin mo bang makipagtulungan sa akin kaysa sa mga mas sikat na malalak

Pagkaraan ng ilang sandali, bumalik si Stanley sa Hill Nuclear Manufacturing Company.Hindi makapaghintay si Harvard na magtanong, "Stanley, kumusta? Kumusta ang inspeksyon?"Matapat na sinabi ni Stanley, "Tinuri ko ang listahan ng imbentaryo at pati na rin ang sample ng stock. Kasabay nito, naobserbahan ko rin ang mga damdamin at kondisyon ng mga manggagawa. Ang kumpanya ay mukhang mahusay mula sa lahat ng mga anggulo. Ayos lang."“Galing!” Sa pagkakataong ito, nakadama ng kagaanan ang Harvard."Pero..." nag-aalangan si Stanley na magsalita.Kumunot ang noo ni Harvard. "Pero ano? Stanley, huwag mag-atubiling magsalita. May mali ba?"Sabi ni Stanley, “Actually, walang mali. May nakita lang akong kakaiba."“Anong kakaiba?”"Ginoo. Hill, ang mga hilaw na materyales na aking siniyasat ay talagang mataas ang kalidad. Gayunpaman, hindi ko alam kung bakit naramdaman ko pa rin na mukhang masyadong katulad sila sa mga hilaw na materyales sa iba pang dalawang kumpanya. Parehong-pareho a

Nang imulat ni Harvard ang kanyang mga mata, napagtanto niyang nakahiga siya sa isang kama sa ospital, at isang karayom ​​ang naipasok sa likod ng kanyang kamay.Si Emma ay nakaupo sa tabi ng kama at nakatitig sa kanya, habang sina Thomas at Stanley ay nag-uusap sa pintuan."Ikaw ay gising?" tanong ni Emma.Tumango si Harvard at nahirapang umupo. Hindi siya nananatiling kalmado. Parang napuno ng malaking bato ang puso niya.Lumapit si Thomas at mahinahong sinabi, “Sinabi ng doktor na mayroon ka lang pansamantalang hypoxia sa utak. Kailangan mong alagaan ang iyong sarili at magpahinga ng mabuti. At saka, hindi ka pwedeng magalit or mainis."Haha! Makakatiis pa kaya siya?Nakahiga si Harvard sa kama habang nakatitig sa liwanag. Nagsuot siya ng mapait na ekspresyon habang sinasabing, “Wala na! Nawala ang lahat! Lahat ay tapos na! Mayroon akong utang na $200,000,000 mula sa bangko. Paano ko babayaran ang ganoong kalaking halaga?"At saka, ang $200,000,000 ay ginamit sa pagbili ng mg