Lahat ng Kabanata ng The Alpha's Keeper: Kabanata 31 - Kabanata 40

 "Bakit ba kasi sinama pa natin 'yan?"Umakbay sa akin si Aikee at bumulong. "Pabalikin na natin sya habang nandito pa lang tayo sa labas ng bahay."Paglabas pa lang ng bahay ay nakasimangot na si Aikee. Kanina pa sya hindi mapakali, hindi sya natutuwa sa presensya ni Arnal."Bakit ba badtrip na badtrip ka?" agad na tanong ko sa kaniya."Kung alam mo lang pinagdaanan ko dyan nitong mga nakaraang araw, kuya," simpleng sagot nya."Aikee, dito ka sa passenger seat, tabi tayo!" sigaw ni Arnal na nagpahinto sa amin.Na sa harapan na namin ang mini pegasus. Si Blake ay nakatayo rin tulad namin, di ba sya pumapasok sa loob.Nakita ko ang pag-ikot ng kaniyang mata. "Ako na ang magmamaneho," sabi nya dahilan para lumingon si Arnal."Ako na, dun na lang kayo sa loob," agad namang sagot ni Arnal. "Ako na ang bahala.""Anong ikaw na bahala? Tigil-tigilan mo ako Arlan, baka mapahamak tayo."Nanlaki ng bahagya ang

"Oh, ano na, Argus?" tanong nya sa alpha. "Ikaw ang pinakamalapit rito, baka naman alam nyo kung paano madetect kung paano malaman kung may land mine o wala."Napangisi si Argus. "I don't know either. My brother is already dead. He is the only one who can help us with this one."Nang mainis ay sinipa ko ang may kalakihang bato sa aking harapan. At sa hindi inaasahang pagkakataon, sabay sabay kaming napaatras at napayuko dahil sa malakas na pagsabog.Ang mga bato ay nararamdaman ko na tumatama sa aking likuran. Tila rin ako nabingi dahil sa lakas ng pagsabog.Ilang sandali rin kaming na sa ganoong posisyon, nakayuko at naghihintay ng tamang oras para makatayo. Lumipas ang ilang minuto ay dahan-dahan akong tumayo. Pinagmasdan ko ang paligid. Sa parte ng tinaaman ng bato ay nawala na ang mga damo. Nagkalat din ang mga bato at lupa sa paligid.Hanggang sa may maramdaman akong papalapit sa akin. Humarap ako at sinalag ang kamao ni Blake na

 Chapter 33:Patuloy lamang akong nakatingin sa lalaking nakatayo sa harapan namin. May hawak syang espada, at tindig na nakatayo sa aming harapan. Sa tingin pa lang ay mararamdaman mo na agad ang malakas na aura mula sa kaniya."Pasensya na at nahuli ako," ani Renato, ang lalaking na sa harapan namin ngayon."Ok lang po, Master Renato!" Nakangiting ani Ayessa. Tinignan ko ang paligid. Makikita mo sa kapwa ko mga hunter kung paano sila mamangha sa nakikita. Na kung paano ang isang tinitingalang alpha sa kanluran ay ngayon aming na sa harapan. Simula bata ako, matagal ko nang iniidolo ang Alpha na gumagamit ng espada. Hindi pa man nag-uumpisa ang digmaan ay maingay na ang pangalan nya sa buong kanluran. Bukod kasi sa maganda ang pamumuno nya sa pack na hawak nya, naging maingay din ang pangalan nya dahil sya ang unang alpha na naging malapit sa mga tao."Bago tayo mag-umpisa, gusto ko munang magpakilala kayong lahat."

Chapter 35: "Miss mo na agad?"Kagat labi syang sumagot at gumapang papunta sa akin. Habang gumagapang na parang pusa ay nakatitig lang ang kaniyang mata sa akin. Naglakbay ang dalawa niyang kamay sa katawan ko.Hindi ko tuloy maiwasang matawa ng mahina dahil tuluyan nyang tinanggal ang suot kong brief gamit lang ang kaniyang bibig.Sabi ni Renato kailangan daw mag ipon ng lakas.Pero mukhang mauubusan ako nito para bukas.* * * * * * * * * * *"Tumayo ka na dyan, may training pa tayo."Niyugyog ko ang balikat ni Blake. Kasalukuyan pa rin syang nakahiga sa kama na tila ba pagod na pagod."5 minutes!" sigaw nya at mas lalong siniksik ang ulo sa malambot na unan."Kapag ikaw napagalitan, lagot ka." Niyugyog ko syang muli ngunit hindi pa rin talaga bumangon. Kaya naman napabuntong hininga ako at kinuha ang kumot na nakatalukbong sa katawan nya.Napalunok ako nang makita kong muli ang matambok nyang pwet.

  "Katulad ka lang din ni Arisa, bata." Napailing pa sya at tumingin kay Arisa na ngayon ay nanonood lang sa amin. "Matutulad ka lang din sa kaniya. Na kahit anong gawin mo, hinding-hindi mo matatakasan ang mga na sa itaas." Sa sinabi nyang iyon ay hindi na ako nakapag timpi. Nag-init na ang dugo ko. Hinanda ko ang aking sarili at agad syang sinugod. Tila ba nandilim ang paningin ko sa kaniya. At nang magsalubong ang mata namin ay makikitaan mo ng takot at pagkabigla ang mga mata nya. Hindi ko alam ang tinutukoy nya, wala akong ideya. Pero kahit na ganon, hindi ko maiwasang mag-init at mainis. Kaunting puwang na lang ang pagitan ng dulo ng espada ko at ng kaniyang leeg. Ngunit napahinto ako sa pwesto ko nang may sumalag na espada sa espada ko. Gumawa iyon ng malakas na ingay ma siguradong maririnig hanggang sa building. "Panalo na kayo, bata," ani Renato na syang pumigil sa espada ko. Doon lamang ako natauan. Napap