Nakatayo ako ngayon sa tapat ni Michael habang mabagal na umiikot. Titig na titig naman siya sa akin. Nakakailang damit, at bihis na rin ako. Huhulaan ko, halatang hindi lang ako ang napapagod sa ginagawa naming 'to. Nang matapos akong umikot ay humarap ako kay Michael at tumayo ng diretso. Prente naman siyang nakaupo sa harapan ko habang nakahawak ang kanyang hintuturo sa kanyang baba. "Okay, another one," rinig kong sabi ni Michael. Halos bumagsak naman ang balikat ko sa aking narinig. Mabagal naman kaming naglakad nang babae papasok sa fitting area. Halos lahat na ata ng damit nila rito ay naisukat ko na. "Miss, pasensya na ha. Hindi na ako magsusukat, baka kasi isa lang bilhin no'ng lalaking 'yon. Mapapagod ka lang," sabi ko sa babaeng nakasunod sa akin na may dala-dalang mga damit sa kanyang kamay. Napalingon din ako sa tatlo pang mga babae na

Hindi ko alam kung ilang oras ba akong nanatili lang na nakaupo sa kama. Nakatulala lang ako at nakatingin sa kawalan. Ang maalala ang bagay na 'yon ang isa sa pinaka-ayaw ko ng maalala sa buong buhay ko. Ang alaala kung saan huling beses kong nakita ang pag-ngiti ni Daddy, at ang huling beses na narinig kong tinawag niya ang pangalan ko. Isang luha na naman ang muling pumatak sa aking mga mata. Hanggang ngayon ay sarili ko pa rin ang tanging sinisisi ko sa trahedyang nangyari sa buhay namin. Kung hindi lang sana namatay si Daddy, baka wala ako rito ngayon, baka hindi ako isang rented wife at tau-tauhan ni Michael Seth. Pero kagagawan din ito nang nagmamaneho ng sasakyan na 'yon. Kagagawan din ng taong 'yon ang kamalasang natatamasa ng pamilya namin ngayon. Kung hindi lang sana niya kami tinakasan, kung hindi lang sana niya hinayaang duguang nakahandusay si Daddy sa kalsada, baka, baka buhay pa sana siya. Kinagat ko ng mariin ang pang-

Mabilis kong tinakpan ang aking mukha ng aking kamay nang tumama sa akin ang mataas na sinag na araw. Mabagal naman akong tumayo mula sa pagkakahiga sa kama. Gusto ko pa sana matulog pero 'di ko alam kung bakit kahit halos nakapikit pa ang mga mata ko ay ayaw naman ng humiga nitong katawan ko. Pinilit kong tumayo mula sa kama ko at inayos 'yon. Inayos ko rin ang ilang gamit ko na nakakalat na pala sa lamesa. Patuloy ako sa pag-aayos ng gamit nang may maamoy akong mabangong aroma na nanggagaling sa labas ng kwarto. Kaagad akong napaayos ng tayo at napatingin sa pinto. "Ang bango naman no'n," sabi ko sa sarili ko bago ako napahawak sa tiyan kong tumunog dahil sa pagkagutom. Naalala ko, hindi nga pala ako nakakain kagabi dahil as usual, nagtalo na naman kaming dalawa ng lalaking 'yon. Napahinga ako ng malalim bago ako pumunta sa banyo at nag-ayos. Matapos no'n ay nagpalit din ako ng damit. Nang masiguro kong ayos na ang la

Naglalakad kami ngayon ni Michael papunta sa entrance ng Seth Corporation. Kaagad namang yumuko at bumati ang guard nang makita si Michael na naglalakad papasok sa loob. Pero agad din naman siyang napahinto nang makita niya akong naglalakad kasunod nito. "Magandang umaga po, Mr. Seth," narinig kong pagbati nito para kay Michael na tuloy-tuloy pa rin sa paglalakad. Hindi naman niya malaman kung yuyuko o kung ano ang gagawin niya sa akin. "Sino po kayo, ma'am at ano po ang pakay niyo rito? May appointment po ba kayo ngayong araw?" biglang tanong nito habang titig na titig sa akin. Mabilis naman akong napahinto mula sa paglalakad at napatingin sa kanya. "A-ah--" hindi ko na naituloy pa ang sanang sasabihin ko nang marinig ko ang boses bigla ni Michael. "She's with me," simpleng sabi nito bago niya hinawakan ang aking kamay. Parang nagulat naman ang guwardya sa biglaan niyang narinig at nakita. Napatango naman siya bago umalis mula

Hindi ko alam kung ilang minuto na akong nakatayo sa tapat ng pinto nitong kwarto. Hindi ko rin alam kung makailang buntong hininga na rin ang binitawan ko. Kinakabahan ako dahil hindi ko alam kung ano ang bubungad sa akin sa pagbubukas ko ng pinto. Baka hall na pala na pinalilibutan ng tao, o baka naman pag labas ko nasa meeting area na pala kaagad ako. Malalim muli akong bumuntong hininga bago ko hinawakan ang doorknob ng pinto. Nanginginig ako. Hindi ko alam kung bakit. Kung dahil ba ito sa lamig na inilalabas ng aircon, o dahil sa kaba na kasalukuyang nararamdaman ko. Huminga muna ako ng malalim bago akmang bubuksan na ang pinto. Ngunit bago ko ginawa ay inilibot ko muna ang paningin ko sa kabuuan ng kwarto. Ngayon ko lang napansin na ang kwartong ito ay walang ibang laman maliban sa isang silver na mahabang lamesa, kama, at ilang boxes. Bakit kaya ang daming boxes dito? Boxes din na silver ang kul