"I'LL go ahead now, sir Jolo and Miss Shella," saad ni Lawrence at mabilis na yumuko. Hindi ko tuloy alam kung yuyuko din ako. Sa huli ay isang naiilang na ngiti lamang ang nagawa ko.Tumango lang si Jolo at pagkatapos n'on ay mabilis nang sumakay sa isang naghihintay na itim na sasakyan si Lawrence. Ilang minuto lamang ang hinintay namin bago namin napagdesisyunan nang bumalik sa kubo."Tara na?" tanong ng binata kaya naman mabilis akong tumango. Hindi ko alam kung dapat ba akong maging masaya na hanggang ngayon ay nandito pa rin siya at kasama namin. Hindi pa rin maalis sa isipan ko na mayaman si Jolo at nagmamay-ari ng isang malaking kompanya. Kung siya ang may-ari n'on, hindi ba dapat nandoon siya para pamahalaan ito? Para tuloy ang makasarili ko dahil ayoko sa loob ko na umalis at bumalik ang binata sa kanila. "Hey Shella, may problema ba? Bakit parang ang lalim ng iniisip mo?" napailing naman ako ng mabilis nang marinig ang tanong nito.

AKO nalang ang naiwan dito sa kubo, nauna na kasi sila tatay Ruben sa sapa na sinasabi nila. Kahapon ay sinamahan niya ako doon para ako nalang daw ang magdadala kay Shella roon at makapaghanda sila ng surpresa para sa dalaga.  Mag aala-una na ay wala pa rin ito, hindi pa naman ako nakapananghalian dahil dinala na ang mga pagkain doon sa kubo sa may sapa.  "Where are you now, Shella?" pagkausap ko sa sarili habang lumilingon-lingon sa paligid, tinitingnan baka sakaling makita ang dalagang naglalakad na papunta dito sa kubo. Pero bigo ako, lumipas na naman ang ilang segundo at minuto ay wala ni anino akong nakita. Akmang ihihiga ko na sana ang ulo ko sa may lamesa nang bigla akong makarinig ng mga yapak at ilang segundo lang ay sinundan ito ng boses. Kanino pa bang boses eh di boses ni Shella!  Sa wakas!  "Shella..." halos patakbo ko nang pinuntahan ang pinto p

HAPON na ng maisipan kong umahon at tumigil sa pagbababad sa sapa. Masayang-masaya akong makitang nag-eenjoy si Angelo kasama ni Jolo na naghaharutan sa tubig. "Oh aba'y bakit umahon kana apo? Ayaw mo na ba maligo?" agad akong napalingon nang marinig ang boses ni nanay Leoning. Tipid akong napangiti at mabilis na naglakad patungo rito. "Ayoko na po, medyo nilalamig na din po kasi ako 'nay. At saka nagugutom po ako ulit. Kakain na po muna ako," sagot ko at agad nang nagpunta sa mesa 'di kalayuan. Binuksan ko ang nakatakip na pansit at kumuha ng kaunti doon at nilagay sa plato ko. Kumakain na ako nang maramdaman kong may umupo sa tabi ko. Nilingon ko ito at mukha ni nanay Leoning ang nakita ko. Agad ko siyang nginitian at inalok ng pagkain ngunit tinanggihan niya lamang ito. "Shella?" Kahit may laman ang bibig ay nilingon ko si nanay Leoning at tinanong. "Bakit po 'nay Leoning?" "Mukhang masaya naman si Jolo

GAYA nga ng sinabi ko kanina, mabilis akong nagpunta sa kusina at nagpainit ng kaunting tubig para gamiting pampunas sa binata. Agad akong bumalik sa kwarto habang may dala-dalang plangganita na may maligamgam na tubig at bimpo. Inilapag ko muna ito sa isang tabi at iniharap ang nakatagilid na binata. "Jolo gising ka ba?" tanong ko ngunit mumunting mga hilik lamang ang naririnig ko. Nagsimula na akong punasan siya mula sa kanyang mukha. Mainit ang binata kaya pagtapos kong punasan ang kanyang mukha ay iniwanan ko ng isang bimpo din ang kanyang noo. Ngayon naman ay ang leeg na niya ang pinupunasan ko. Sa tuwing hihilik ang binata ay hindi ko mapigilan ang sariling mapatitig sa nakabukas na bibig nito. Kapansin-pansin kasi ang mapuputi nitong mga ngipin, isama pa ang mapula-pula niyang labi na para bang ang lambot-lambot hawakan. Ay ano ba 'yan Shella! Tigilan mo nga iyang pag-iisip ng ganyan! Masama 'yan at

HINDI pa man sumisikat ang araw ay nagsisimula na agad kaming maglakad ni Jolo pauwi sa bahay. Medyo maputik lang ang daan at medyo madulas kaya dahan-dahan ako maglakad. Idagdag pa ang sakit ng ibabang parte ng katawan ko dulot ng nangyari kagabi.Hindi ko alam kung anong oras kami natapos at kung anong oras din natapos ang buhos ng ulan. Basta ang alam ko masarap ang naging tulog ko kagabi lalo na't katabi ko ang binata. "Are you okay Shella?" agad akong napalingon sa binata at mababakas ang matinding pag-aalala dito. Tumango muna ako bago sumagot. "Oo, nagdadahan-dahan lang ako kasi maputik baka madulas ako at saka medyo masakit din kasi 'yong ano ko-" "Do you want me to carry you?" agap niyang tanong. Mabilis naman akong napailing at nahihiyang ngumiti. "Hindi na 'no. Okay lang baliw," tanggi ko."I'm just worried, we just did that thing kagabi tapos hinahayaan na kitang maglakad ng ganito kalayo ngayon,"