CHAPTER FOURTEEN

SHELLA POV

SA SOBRANG sama ng loob ko ay iniwan ko nalang bigla si Jolo sa kubo. Ayokong makita siya ngayon, bahala siya sa buhay niya. Anong naiisip niya at nangielam siya ng gamit ko, tinapon at pinutol niya pa! Kung 'di din naman isa't kalahating siraulo.

Alam ko kung saan ang tinutukoy na kubo at sapa na sinasabi niya kanina.  Pero imbes na dumiretso doon ay lumiko ako at napagpasyahan na bumisita muna at tumingin sa puntod ng mga mahal ko sa buhay. 

Madali lang naman makikita at makakarating kung saan sila nakalibing, magkakatabi lang silang tatlo at nasa bungad lang naman ang puntod nila. 

"Pa, ma at Sean, pasensya na ha. Wala akong dala ngayon, hindi ko din naisama sila nanay Leoning dito. Hayaan niyo sa susunod na pupunta ako dito, tagdadalawang bulaklak ang dadalhin ko sa inyo," 

Bago ako naupo ay inalis ko muna ang mga kalat at mahahabang damo na hum