Ang bawat sandali ng paglalakad ko sa mahabang carpet ay iginuguhit ko na sa aking isipan. Kung anong mayroon ngayong araw, naipaliwanag iyon ng mga malalabong imaheng nadaraanan ko. Bakas ang mga ngiting agad ring nagiging malabo sa paningin ko, ang bawat isa'y tumatango na tila masayang-masaya para sa akin. Hawak ang gilid ng aking saya habang nakatapat sa dibdib ang bungkos ng bulaklak sa isa kong kamay, nagpapadala lang ako sa kakaibang pakiramdam na ito. Kulang ang isang libong salita para makumpleto ko ang munting sandali. At sa oras na iyon, kung saan ang matagal ko nang pangarap ay naghihintay sa akin, naroon din ang lalaking ang mga mata'y sa akin nakapako. Tumulo ang luha ko nang ilahad niya sa akin ang kaniyang kamay, nakangiti kong hinawakan iyon. Ngunit kasabay ng paglalapit namin ay ang biglang pag-alon ng imaheng niya, naputol ang aking panaginip.  Sinalubong ng kisame ang mulat na mulat kong mga mata. 

 Sa huli, ipinagpasalamat kong nakalayo ako kay Russel ngunit imbes na yakap at tuwa ang maabutan ko, ang umiiyak na si Venus ang nadatnan ko sa likod ng bahay nila. Nakapanghihinayang na hindi pala ako makakapagkuwento sa kaniya ngayon. “Nag-away kami ni Daimler.” Bakas na bakas ang lungkot sa mukha niya.  Speaking of Daimler, oo nga pala. Ganoon yata talaga kabilis ang oras. Parang kahapon lang, sinabi niya sa akin na crush niya si Daimler tapos umabot na agad sila sa awayan! “Kailan?” Ang unang pumasok sa isip ko.  “K-kanina lang. Nagtalo kami. Tinawagan ko siya. Nakiusap kasi ako na baka puwedeng... 'wag nilang ipakulong si Tiyo Banny.” I sighed. Of course, kahit ako, gusto kong makiusap kay Russel pero alam kong magiging abusado na kami kung gagawin ko 'yon. Kami na nga yung nakapinsala, kami pa yung hihingi ng pabor

 Alright. I am really nothing compared to this goddess woman. Gaya ni Russel, kahit siguro saang bagay siya itapat ay magmumukha siyang modelo.  Napalunok ako, pinag-iisipan pa kung ituturo ko sa kaniya o hindi. Kasabay no'n ang pagtataka kung bakit hindi niya alam kung saan ang kwarto ni Russel. Minsan lang siguro siya magawi rito. At teka, akala ko ba magkasama na sila sa isang bubong? Napagtanto kong mas madalas pa rin umuwi si Russel dito.  Nilagpasan niya ako. Dumiretso siya sa paanan ng hagdan. Swabeng isinampay ang makinis niyang kamay sa barandilya. “Where? Hurry up!” Nataranta ako. Ngunit bago pa ako magpatiuna sa kaniya ay sumulpot si Madeley sa taas. Nakahalukipkip ito habang mabagal na humahakbang pababa. “Kuya Russel is still sleeping,” walang ganang wika niya.  “It doesn't matter, sweety. I'm your brother's w

“Aakyat na ako. May gagawin ka pa ba rito?” I asked. He looked at me with the same dark expression which I really can't understand. “Akala ko ba... hindi mo boyfriend si Ruan?” Nagulat ako. Ang sagot ko'y nauwi sa paglunok. “Tell me,” muling anas niya. Napasandal ako sa lababo nang magkaharap kami. “H-hindi nga. Hindi ko siya boyfriend.” His presence intimidates me so much that I need to compose myself from time to time.  “Really? I saw you flirting with him,” nanunuya niyang saad. Pinanliitan ko siya ng mata para ipakita ang inis ko. “At ano naman sa 'yo?” The next moment, he looked problematic. Nakapamaywang siyang tumingala, bumuntong-hininga at pagkatapos ay itinuon ang kunot-noong reaksyon sa akin. “Alright. I should stay out

Hindi rin nagtagal ay natanaw ko na ang matikas na pigura ni Ruan mula sa front area. Tama si Glendal, he seemed close sa lahat dahil panay ang pansin at bati niya pabalik sa kanila. Malayong-malayo sa pagiging suplado ni Russel. I shook my head, trying to erase that man in my mind. Bago pa makalapit sa pwesto ko si Ruan ay naayos ko na ang lutang kong isip.  “Seriously, is this happening for real?” Umupo siya sa silyang nasa tabi ko.  Napangiti ako, hindi maitago ang tuwa dahil maski ako'y hindi pa rin makapaniwalang narito na ako ngayon sa CMC.  “Buti nga pinagbigyan ako ni Rus– S-sir Russel.” Nakurot ko ang sarili.  “Oh. Kung nagsabi ka kaagad, matagal ka na ring nandito. Russel won't surely reject you.” Sa halip na sagutin ang sinabi niya, I gave him a surprised look even it's kinda late to rea