บทที่ 423

ภายในโรงงานร้างโกลาหลมาก

ลุคกำลังให้คนของเขามัดเลียมขณะที่เขาหันกลับไปมองโจชัวที่อุ้มลูน่าอยู่

ร่างสูงของโจชัวมุ่งหน้าไปยังประตูทางเข้าโรงงานช้า ๆ

ลุคขมวดคิ้ว “โจชัว คุณจะจากไปง่าย ๆ แบบนั้นเหรอ?”

โจชัวหยุดเดิน “มีอะไรอีกล่ะ?”

“ก็ดูสิ” ลุคหัวเราะเล็กน้อย เขาจุดบุหรี่ในปากแล้วพูดด้วยท่าทางนักเลงว่า “คุณช่วยผมครั้งใหญ่ด้วยการให้ผมจับตัวเลียมมาได้ แล้วคุณจะไม่ขออะไรผมอย่างอื่นอีกเหรอ?”

“ไม่จำเป็น” โจชัวหายใจเข้าลึก เขาก้มหน้าลงมองดูลูน่าที่กำลังตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนของเขา “ผมมาที่นี่ก็เพื่อเธอเท่านั้น”

จากนั้นเขาก็เดินมุ่งหน้าไปยังทางออกต่อ

เมื่อเห็นเขาจากไป ลุคก็สูบบุหรี่เข้าไปเฮือกใหญ่ เขาหันไปมองชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขา “เมื่อกี้เขาบอกว่าเธอเป็นลูกจ้างของเขาใช่ไหม?”

คนของเขาพยักหน้า “ใช่ครับ”

“เขามีภรรยาแล้วเหรอ?”

“ครับ พวกเขาแต่งงานกันมาหลายปีแล้ว”

“หือ” ลุคพ่นควันบุหรี่ออกมาแล้วยิ้ม “น่าสนใจ”

…

โจชัวส่งลูน่าไปโรงพยาบาล

“ไม่มีอะไรร้ายแรง เธอแค่ถูกบังคับให้ดื่มเครื่องดื่มมีแอลกอฮอล์ เธอเลยมึนเมา เธอเป็นหวัดเพราะถูกราดแอลกอฮอล์จนตัวเปียก แล้วบาดแผลที่ขาของเธอก็ค่อนข้