Mayi’s Point of ViewNakaupo ako ngayon sa aking silya habang nakatingin sa labas ng bintana. Iniisip ang pangyayari noong nagdaang araw, wala akong alam sa nangyayari kaya nakapagtataka na iniiwasan ako ng mga estudyante sa o ‘di kaya ay palaging tinatanong kung ano ba talaga ang lahing pinanggalingan ko at anong kakayahan ang mayro’n ako.Nakakapagtaka ng kanilang kinikilos na hindi ko naman alam kung anong bakit sila nagkakaganon. Matapos ko kasing magising nang dumating ang dalaw ko ay biglang nag-iba ang atmospera ng paligid, tinanong ko din si Ayla kung ano ang nangyari ngunit wala naman siyang sinabi sa ‘kin. Sinalubong lang din naman ako nina Aster ng ngiti at iniwan din matapos malaman ang kalayan ko at paalalahanang ‘wag lumabas ng dormitoryo hangga’t ‘di pa natatapos ang dalaw ko.Bumabagabag talaga sa isipan koo kung ano ba ang nangyari sa araw na ‘yon. Bumuntong-hininga ako, hindi naman siguro ako kasa

Third Person Point of ViewIlang araw ang nakalipas, marami ang nagtataka at nagbago. Sa klase ay magdamag na natutulog si Mayi hindi alintana ang galit at sumisigaw sa Propesor hindi din siya magising-gising kapag ginigising ng kaniyang katabi sa klase kaya madalas siyang napupunta sa guidance office.Bumukas ang pintuan at lumabas doon ang matamlay na si Mayi, bumuntong-hininga ito at dahan-dahan na naglakad. Napapakamot siya sa kaniyang noo at minsan ay humahangos at hinahawakan ang ilang parte ng katawan. Naglabas muli siya ng malalim na hininga at tiningnan ang palad na maraming sugat, kinuyom niya iyon at ‘di alintana ang mahapdi na sugat.“Kailangan ko pang mag-ensayo ng maayos, nahuhuli na ako sa klase.” Mahinang aniya nito sa sarili. Hindi lang kasi ang pagtulog nito sa klase ang rason kung bakit siya pinatawag sa guidance office, sinabihan siya ng kaniyang propesor sa Physical Education na kapag hindi pa niya mahahabol ang performance ng k

Third Person Point of View“Everything’s ready?” Sabay na tumango sina Parker, Sy at Mayi sa sinabi ni Aster. Bawat isa sa kanila ay may dalang bagahe na gagamitin sa paglalakbay. Hunting Festival, ito ang programa na ipinagdiriwang tuwing dalawang taon. Ginagawa ang pagdiriwang upang ipaalala sa mga mamamayan na kahit nagdaan man ang maraming taon hinding-hindi mawawala sa kanilang isipan na kaya nilang lumaban at ‘wag mawalan ng pag-asa at ‘di marunong umurong sa anumang laban. Ipinagdiriwang din ito dahil dito mismo malalaman kung saan nga ba ang limitasyon ng kanilang kakayahan kaya importante ito sa mga estudyante para malampasan ang limitasyon nila kaya naman nagsasaya talaga ang mga estudyante matapos marinig ang matagal na nilang inaabangan.Iisa lang ang kanilang gagawin at ito ay labanan ang mga demonyong naghahasik na naman ng lagim at kumalat sa iba’t ibang lokasiyon. “I will tell you it once so listen carefully. Our first location was near in the forest, a witness vil

Third Person Point of View“What!? Lose of words? If you do not have anything to say ju…st scra…m… WHAT THE HELL!”Mabilis at pabagsak sarhan ni Mayi ang pintuan matapos maalala ang suot. Namumula ang kaniyang mukha dahil sa hiya habang yakap ang sarili pagkatapos ay sinabunutan ang buhok dahil sa katangahan. Si Mayi kasi ang tipo ng babae na sando lang ang suot kapag natutulog dahil sa nakasanayan nitong gawain nong nasa mundo pa niya ito kaya naman ganon na lang ang kaniyang pagkahiya matapos malaman na ito lang ang suot habang kausap ang taong kumatok.Tumikhim ang lalakeng kumatok kaya naman binuksan ni Mayi nang maikli ang kaniyang pintuan at sinilip ang nasa labas ng pinto. Hindi pa rin mawala-wala ang pamumula nito sa mukha dahil sa nangyari.“Aster said that we need to get ready. When the sun rise we need to start our mission, that’s all. Good bye.” Aniya nito at umalis na sa pintuan. Habang naglalakad ito ay tinakpan niya ang mukha habang ‘di maalis-alis ang pagkamula sa mukh

Mayi’s Point of View“I’m fine. Thank you for your concern Aster…” nakangiti kong sagot kay Aster. Nilunok muna nito ang kinakaing lutong karne at hinarap ulit ako. Nakita ko naman sa side view ko na tahimik lang na kumakain si Parker habang nakikinig sa usapan namin.“Why do you faint yesterday after seeing a mere low rank demon?” aniya naman nito ulit. Ngumiti ako ng alanganin dahil hindi ko naman pwedeng sabihin na sa buong buhay ko ay ngayon lang ako nakakita ng demonyo at kumakain pa ng patay na demi-human.Habang inaalala ang pangyayaring ‘yon ay napahawak ako sa aking bibig, ramdam na ramdam ko kasi ang paraan ng pagtitig sa ‘kin ng demonyo. “Hey! Did I say something wrong? Why is your face starting to pale again?” Nataranta si Aster nang makita ang mukha ko at tatayo na sana mula sa pagkakaupo nang pigilan ko siya at ngumiti, “It’s okay… I’m okay… the… the reason why I faint after seeing a demon because it’s my first time encountering it.” Aniya ko sa kaniya.Nagulat sila sa