Tumingin siya sa kaniya at ipinagtapat ang mga salitang talimas sa kaniyang nararamdaman. "Pagod na ko, Joshua." "From what? Being in HongYoonChoi organisation? Or are you tired of loving me, Celine?" he asked, cupping her face and connecting their foreheads."Pagod na ko sa lahat. Kaya pakawalan mo na ko." Marahan niyang inilagay ang nanginginig na kamay sa dibdib ni Joshua upang siya'y itulak. Gumuhit ang ngisi sa labi ni Joshua bago siya sumagot ng, "Sinabi ko na sayo noong una palang, na sa buhay ko, walang pintuan papalabas. So you can't escape from me Celine. You can't. Except if you'll die in my hands."

Ang tanging ginawa ko lang naman ay ang magsinungaling tungkol sa boyfriend ko na hindi naman umiiral. Subalit hindi ko alam na sa simpleng pagkakamali magsisimulang gumulo ang tahimik kong buhay. “S-Sandali!” aking protesta sa lalaking aking nakilala noong aksidente akong umupo sa maling mesa roon sa loob ng wedding hall reception. “Teka! Bitawan mo ako!” Ginawa ko ang buong makakaya upang makalaya mula sa mahigpit niyang pagkakahawak. Subalit patuloy lamang siya sa paghatak sa akin hanggang makarating kami sa hardin. The garden was filled with lights and flowers. However, I did not have the time to enjoy the view. At habang palayo kami ng palayo sa venue, napupuno ng mapapanganib na imahinasyon ang aking isipan. “Sabing bitawan mo ko! Nasasaktan ako!” I protested. Sa wakas  ay tumigil narin siya sa paglakad. Tinitigan ko ang blonde niyan

"I have so many why's in my life," Jeonghan shared. Nakatayo ng tuwid si Seungcheol sa tapat ng pintuan ng silid palikuran. While he stared at the blank space with his pursed lips, Jeonghan continued his dramatic speech. “Bakit naniniwala ang mga tao kay Santa Claus?” panimula ni niya. Nanatiling walang imik si Seungcheol. “…” “Bakit hindi pwedeng magkaisa ang mga tao at hayop?” “...” “Why am I too perfect?” “...” “Pero sa lahat ng tanong na mayroon ako, may isang nangingibabaw. And I really wanted to know the answer right away.” He bowed his head. The light above shone a halo on him before he continued. "Ito ay ang dahilan kung bakit kinaladkad mo ako papalabas at pinilit na magban

 “Maghubad ka.” “H-Ha?” “Strip your clothes in front of me.” Pansamantalang nakalimutan ni Celine na huminga pagkatapos marinig ang utos mula sa isa sa mga dumukot sa kaniya. The man with gold hair, droopy eyes, straight nose and thin lips stared at her as if he’s gonna devour her from head to toe. Noon, minsan ng inisip ni Celine ang gagawin kung sakaling may makaharap siya na masamang lalaki na sisira sa kaniyang pagkababae. Sinabi niya noon sa sarili na mas pipiliin nalang niyang mamatay kaysa ibigay ang katawan. Subalit ibang kaso na pala kapag naranasan mo ito sa personal. Celine bit her lower lip as he looked at the evil man. Labis siyang nakaramdam ng hiya para sa sarili at poot naman para sa lalaking nag-uutos sa kaniya na gumawa ng bagay na labag sa kaniyang kalooban. Gayunpa

Isang lalaki na may suot na asul na Amerikana ang naglatag ng pulangn alpombra sa pasilyo ng Gishi restaurant. Ang lalaki naman na may dilaw na Amerikana ay naghanda ng mga bulaklak na confetti habang sumisigaw ng, “Master Junhui! Handa na ang lahat!” Waring nagliwanag ang langit ng dumating ang gwapong lalaking nangangalang Junhui. Mayroon siyang matalim na mga matang tulad ng sa agila, matangos na ilong, hugis pusong mga labi at matikas na pangangatawan. “Congratulations!” ang sabi ng lalaking naka-pulang Amerikana na may singkit na mga mata, mapusyaw na balat at kyut na mukha. Masayang masaya ang lalaki na ito, na nangangalang Hoshi, habang isinasaboy ang confetti. Ang tatlong mga lalaki na may iba’t ibang kulay ng Amerikana: pula, asul at dilaw, na parang modernong bersyon ng Teletubbies, ay nagsipalakpakan. Sa kabilang banda, ang bida naman ng bonggang entrada na ito ay hindi natuwa sa