Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

Author's Pov:Mabilis na pinarada ni Waylen ang kanyang sasakyan sa harapan ng kanyang pinagawang interrogation office. Bababa na sana siya sa kotse pero natigilan nang masagi ng kanyang mga mata ang sariling daliri. Naroroon ang wedding ring nilang dalawa ni Scarlett. Wedding ring na napilitan silang isuot sa isa't-isa.Sa isang iglap, bigla na lamang ulit niyang naalala ang pangyayari kahapon ng gabi sa gitna ng kanilang pagbabakasyon. Hindi niya alam kung anong mararamdaman niya matapos niyang makita si Scarlett na lumuhod sa harapan ng kalaban para lamang magkaawa na h'wag siyang saktan. Hindi niya makakalimutan kung papaano napiling magpakumbaba ni Scarlett sa pinakamabilis na oras para lamang magsumamong h'wag ituloy ang dapat na gawin sa kanya na masama. Iyong mga luhang nakikita niya sa mga mata nito na para bang handang gawin ang lahat h'wag lang siyang masaktan ay siya ring luhang hindi niya kailan man nakita sa mga mata ng kanyang mga

"Perfect!" I exclaimed and put the spoon down. I smiled at myself before getting the bowl to fill it with soup. Pinuno ko iyon at nang matapos ay nilapag ko na kasama ang mainit na kanin, scrambled egg, pancakes pati na rin ang paborito kong ampalaya. Nanunuot sa sarap ang aromang dinadala ng bawat putaheng nakahain sa lamesa. Parang akong iyong nagugutom sa niluluto ko. Tinanggal ko na ang suot na apron at sinabit iyon sa may racker bago pumunta sa coffee maker para ipagtimpla ng kape ang sarili. I was leaning against the marble counter, arms crossed on my chest and legs were resting while tapping my heel, obviously impatient to wait the coffee to be made when Waylen entered the dinning area.He was in his black muscle shirt and simple shorts, left hand is in his pocket while the other one was massaging his nape and the bridge of his nose. His eyes were half open and his hair were completely a mess. I can still see the evident rednes

"Ma'am, nakaalis na po si Sir James." Nagising ang diwa ko nang pumaibabaw sa tahimik na silid ang tinig ng boses ni Janina. Sabay kaming napaangat ng paningin ni Waylen sa kanya tsaka siya pinakatitigan. Nakita ng gilid ng mga mata ko kung paano biglang magsalubong ang mga kilay ng katabi ko kasunod ang pagkunot ng noo. "Asawa niyo po, Ma'am?" May bahid ng pag-aalangan nitong usisa bago ininguso si Waylen na nakaupo sa tabi ko. Pakiramdam ko'y minsanang tumigil ang pagtibok ng aking puso bago wala sa sariling nilingon si Waylen na kanina pa tahimik. Napalunok ako nang lingunin niya ako dahil sa naramdaman niyang paninitig ko dahilan para mauna akong umiwas ng paningin. "Yes," I hesitated and adjust my seat in a comfortable way. Namilog ang bibig ni Janina kasabay ng panlalaki ng mga mata habang palipat-lipat ang paningin sa amin ni Waylen. "Paano po si Sir James?" Napalabi si Janina matapos niyang banggitin si Ja

It's been ten years the last time I saw him. So many things had changed. So many memories passed by but one thing stays the same. Our friendship.We parted our ways after graduating in high school. We chose to pursue our dreams which is mine for being a fashion designer and him for being a model but our friendship doesn't stop there. We exchanged our numbers to still keep in touch to each other. I scanned his whole being from head to toe only to laugh at myself. Naaalala ko pa dati sa kwento niya na magiging isang ganap siyang model sa isang bansa. Ngayon, naririto na siya sa harapan ko't suot-suot ang mga damit na gustong-gusto niyang suotin dati pero hindi niya magawa. Ang pinapangarap niyang katawan ngayon ay natupad na niya. Ang mga bagay na gusto niyang gawin ay malaya na niyang nagagawa. Lahat ng kinukwento niya sa akin ay patunay ngayon ng paghaharap namin na isa siyang masipag at may pangarap na tao. Hindi marunong sumuko kahit na ang m

Maghahating-gabi na at gising na gising pa rin ang diwa ko. Nakamulat ang dalawang mata at hindi matigil sa mabilis na pagkalabog ang puso dulot ng kaba. Kanina pa tumatakbo sa isipan ko ang nangyari kanina na tipong libu-libong mga imahinasyon, ideya at iba't-ibang senaryo na ang nagagawa ng aking utak. Hindi ko inaasahang sasabihin iyon ni Waylen. Ni minsan sa buhay ko ay hindi ko inaasahang ipagsasabi niya sa iba ang tungkol sa amin. Pinili kong manahimik na mag-asawa na kaming dalawa dahil ang akala ko ay ayaw niya itong ipaalam sa mga tao pero bakit bigla nalang nitong pinagsabi? At sa harapan pa talaga ni Ace.Sa matagal naming pagsasama ni Ace noong kami'y mga bata pa, sa halos buong araw naming pag-uusap dalawa ay kabisado ko na kung anong magiging reaksyon niya sa mga bagay-bagay. Paniguradong magtatampo iyon dahil hindi ko man lang siya sinabihan na kasal na pala ako. Paniguradong magmamaktol iyon at kukwestiyonin na siya na kaibigan ko simula