Madeline's P. O. V.Kinabukasan, maaga akong gumising. Parang hindi ko na kaya harapin pa si Raven, gusto ko na lang lumayo sa kaniya. Parang mababaliw ako tuwing naaalala na nahalikan niya ako, nang hindi sinasadya. Ayoko na siyang makita, nakaka-trauma. Feeling ko kapag didikit siya sa akin mahahalikan na naman niya ako. I hate what I felt after that f*cking kiss!"6:30 am pa lang. Siguro naliligo pa lang 'yon, since 7 am kami umaalis. Magta-taxi na lang ako," bulong ko sa sarili ko habang nagsusuklay ng buhok ko.Kinuha ko ang aking paboritong shade ng liptint at naglagay sa aking labi. Kinuha ko na ang backpack ko at cellphone saka lumabas ng kwarto. Napansin ko namang tahimik sa sala at kusina kaya mukhang nasa kwarto pa si Raven. Mabuti naman.Naglakad na ako pababa ng hagdanan, dumiretso ako sa shoe rack at kinuha ang black shoes ko for school na may 1 inch na takong. Nang akmang isusuot ko na ang sapatos ko ay nagulat ako nang marinig ang mabibigat na yapak sa hagdanan. Alam k

Madeline's P. O. V.Hindi ako sinundo ni Raven, hindi ko rin alam kung bakit ako naghintay sa kaniya. Nang pumatak ang 5 pm, umuwi akong mag-isa. Nag-taxi lang ako, habang pauwi ako ay dama ko ang pagod sa buong maghapon. Ang hirap mag-aral. Sa Thursday at Friday ay exam na namin, kailangan ko mag-review."Ma'am, nandito na po tayo sa subdivision, papasok po ba ako sa loob?" tanong ng driver.Umayos ako ng upo."Opo, kuya. Pasok po kayo. Ituturo ko na lang po yung bahay." Sumunod sa akin ang driver. Maayos at ligtas akong nakauwi sa bahay ni Raven. Matapos kong magbayad sa driver ng taxi ay bumaba na ako. Binuksan ko ang naka-lock na gate, matamlay kong kinuha ang susi ng bahay. Nang buksan ko ang pinto ay tahimik ang buong kapaligiran."Hindi pa pala siya umuuwi," bulong ko.Akmang aapak na ako sa loob ng bahay pero nakita ko ang tsinelas na bigay sa akin ni Raven. Hinubad ko ang aking sapatos at sinuot 'yon. "Wala namang ganito noon sa amin, na palaging nandyaan si Yaya para salub

Madeline's P. O. V.Habang naghuhugas ako ng mga pinggan na pinagkainan namin ni Raven ay bigla kong narinig ang pagtugtog ng isang maromansang kanta. Napangiti ako nang marinig iyon, alam kong si Raven ang nagpatugtog noon. "Hindi ka pa ba tapos diyan?" tanong ni Raven."Hindi pa~" masaya kong sambit.Naramdaman ko ang presensya ni Raven sa likod ko. Dahan-dahang lumapat ang dalawang kamay ni Raven sa beywang ko niyakap niya ako mula sa likod. Napatigil ako sa paghuhugas ng mga plato. Binitawan ko ang hawak kong sponge at humarap kay Raven.Nakangiti lamang si Raven sa akin, hinawakan niya ang kamay ko kahit basa ito. Dahan-dahan niya akong inindayog pa-kaliwa't kanan. Kangiti lamang kaming dalawa habang sumasayaw at sinasabayan ang musika. Mabagal niya akong sinasayaw habang nasa kusina. Nilapit naman ni Raven ang mukha niya sa tenga ko."Happy anniversary," bulong nito.Tumitig si Raven sa mga mata ko at napatingin ako sa labi niya. Sandaling natigil kami sa pagsayaw. Gusto kong h

Madeline's P. O. V.Tumatawa kaming tatlo nina Roselle ay bigla na lamang may pamilyar na lalake ang tumayo sa gilid ng table namin, sabay-sabay kaming napalingon kung sino iyon."Raven?" Nawala ang ngiti sa labi ko, ganoon din sila sa gulat. Bakit nalaman niyang narito ako? Anong ginagawa niya rito?"It's late, Mrs. Aguilar." Walang emosyon ang pananalita ni Raven."Ayiiiiieeee!" Nilingon ko kaagad ang dalawa na nakangiti sa akin, nagsisimula na silang mang-asar dahil alam na nilang may nararamdaman na ako kay Raven."M-Maaga pa--" Lumingon ako sa labas ngunit hindi ko napansing lumubog na pala ang araw. "Opss..." napayuko ako sa kahihiyan.Ang confident ko na maaga pa, tapos hindi naman pala. Ganoon na ba kami katagal nagkukwentohan? Nakalimutan na naming tumatakbo ang oras."Ladies, sorry for interrupting you. Magkikita naman kayo ni Maddy the next day because of school. We need to go home," pormal na sabi ni Raven.Napataas ang kilay ko sa kaniya, bakit naman kailangan na naming

Madeline's P. O. V. Tumakbo ako, papalayo sa lahat. Hindi ko alam kung saan ako papunta, pero tumatakbo ako, hanggang sa makarating ako sa kalsada. Pinagtitinginan pa rin ako ng mga tao pero nagpatuloy ako sa pagtakas. Tuluyang bumuhos ang nagbabadya kong mga luha, hanggang sa tuluyang manghina ang katawan ko. Naramdaman ko na lang ang pagbagsak ko sa malamig na simento. "Miss, okay ka lang?" May isang babae ang yumuko para tulungan akong tumayo.Yumuko lang ako habang lumuluha. Ramdam ko ang kirot sa kamay ko dahil tinukod ko ito sa magaspang na simento. Hindi ko matanggap na nagmukha na naman akong mali sa paningin ni Raven, sa kung bakit kailangan gawin at sabihin 'yon ni Rebecca. Wala akong ginagawang masama, pero sa paningin ng lahat, masama ako. "Miss?" Naramdaman ko ang kamay ng babae sa likod ko."T-Taxi..." nanghihina kong sambit at tinaas ang kamay ko."Miss, tulungan na kita tumayo... Kung ako man nangyare sa 'yo, sana malagpasan mo." Napatingin ako sa babaeng tumulong s