Все главы A Wife's Revenge: Глава 1 - Глава 10

Nakahiga ako sa ilalim ng puno habang nakapikit ang aking mga mata at maiging pinapakinggan ang pagsipol ng hangin na bumubulong sa aking tainga na kay sarap din namang damhin. Nang bigla akong makarinig ng paghakbang ng nagmumula sa mga sapatos na animoy palakas ng palakas habang siya ay palapit ng palapit sa akin. Yung liwanag ng araw na tumatama sa aking mga mata ay bigla na lang ding nagdilim nung siya ay humarang sa aking harapan at tahimik na pinagmamasdan ang aking mukha.Ilang saglit pa ay naramdaman ko na parang may humahalik sa aking labi, imbis na magulat at matakot ay tila ba'y nakaramdam ako ng tuwa at kilig mula sa aking puso. Dahil yung lalaking humahalik sa akin ngayon ay ang asawa ko, ang lalaking hinahangaan ko lang nuon at pinapangarap na makasama sa panghabambuhay."Alam kong gising ka, bumangon ka na diyan." Rinig kong sambit ni Lemuel habang nakatingin pa rin siya sa akin.Subalit imbis na imulat ko ang aking mga mata ay mas pinili ko ang manatiling nakapikit, h

Nang magkamalay na ako ay natagpuan ko na lamang ang aking sarili sa loob ng isang madilim na silid.Mabilis akong napabangon mula sa kamang kinahihigaan ko at nililibot ng tingin ang buong sulok ng kuwartong iyon.Nasaan ako? usisa ko sa aking sarili habang kumakapa ako sa bawat paligid ko, sapagkat wala akong makita na kahit ano mang liwanag mula roon sa loob.Hanggang sa natumba na lang ako dahil nagkamali ako sa aking paghakbang. "Tulong... may tao ba riyan?" mahinang saad ko habang kinakapa ko naman ang sahig. Gumapang na lamang ako mula roon dahil natatakot ako sa sitwasyong kinalalagyan ko ngayon.Nang biglang may gumulong na kung anong bagay papunta sa akin.Halos napaatras ako at napasigaw ng malakas dahil sa sobrang gulat nang tumama ito sa aking kamay. Subalit kaagad ko din namang napagtanto na isa lang pala yung bote ng alak na walang laman sa loob.Napabuga ako ng malalim na paghinga at napahawak sa aking dibdib dahil ramdam ko pa rin ang lakas at bilis ng pintig mula sa

Magmula nang umuwi si Lemuel sa bahay namin ay hindi na namin binalikan pa ang pinag-awayan naming dalawa. Kahit parang nagtataka ako sa kakaibang ikinikilos niya. Para kasing walang nangyari sa amin ng gabing iyon at palagi lang din siyang tahimik. Gayunpaman ay hindi ko binanggit pa sa kaniya ang tungkol sa mga nangyari sa akin ng gabing iyon pati na rin ang tungkol sa sinabi ni Helix sa akin dahil baka magdulot lang iyon hindi pagkakaunawaan sa pagitan naming dalawa.Makalipas ang dalawang linggo ay muli naman kaming nagkita ni Vanessa sa isang grocery store. Nagkasalubong kaming dalawa at pareho kaming naiilang sa isa't isa."Kumusta ka na, Mari?" Aniya kaya tumingin ako sa kaniya at tumugon sa kaniya ng, "Ayos lang. Ikaw? Kumusta ka naman?" Usisa ko na ikinangiti naman niya. Pagkatapos non ay muli kaming naging komportable sa isa't isa at muli kaming nagkakuwentuhang dalawa. "I'm sorry." Ang sabi ko habang naglalakad kaming dalawa na may bitbit na plastic bag sa aming mga kamay.

May magnanakaw pala na pumasok sa bahay. Buti na lang walang nangyaring masama sa akin, at buti na lang dumating si Helix, baka mahanap ng asawa ko ang bangkay ko. Agad siyang tumawag ng pulis, at kasalukuyan nilang iniimbestigahan ang insidente. Pagpasok ko sa loob ay napalunok ako sa sobrang kaba at takot nang makita kong nagkalat ang mga gamit namin sa sahig."Ingat ka." Sabi ni Helix, at bigla niya akong hinila sa bewang ko nang muntik ko nang matapakan ang basag na flower vase. Pero kahit matapakan ko hindi naman ako masasaktan dahil naka-tsinelas ako pero bakit nag-aalala siya sa akin? Hindi pwede, Minari. Tanggalin mo siya sa isip mo dahil pinaglalaruan ka lang niya. I'm sure may iba pa siyang pakay sayo kaya wag kang mahulog sa ginagawa niya at pagpapakita sayo."I'm fine." sabi ko sa kanya tapos umiwas ako. Tumingin lang siya sa akin at magsasalita na sana ulit nang biglang may lumapit sa amin na detective at ipinakita ang identity card niya."May itatanong lang sana ako sa'yo.

The next day habang nag-aayos ako ng mga damit ay bigla kong napansin ang polo ni Lemuel na nakalimutan kong labhan. Kaya kinuha ko ito at tipong ilalagay ko na sana sa basket nang bigla kong maamoy ang matamis na pabango mula sa polo niya.Nagtaka ako at napakunot noo sa amoy na aking nalanghap mula roon. Anong klaseng pabango ito? At bakit palagi na lang may matamis na pabango ang mga polong sinusuot niyang pangtrabaho? Napailing na lamang ako sa pagtataka at saka ito nilagay sa washing machine.Sumunod na araw ay muli ko na namang naamoy ang pabangong iyon, hindi lang isang beses kun'di maraming beses. Kung minsan ay naaamoy ko ito sa mismong damit ni Lemuel pagkagaling niya mula sa trabaho niya. Pinilit ko na balewalain ang tungkol doon pero tila binabagabag ako ng isipan ko sa tuwing nalalanghap ko ang amoy nito. Halos tinignan ko na ang bag niya pati ang loob ng sasakyan niya pero wala akong nahagilap na pabango roon. Saan nanggagaling ang matamis na amoy na iyon?Isang araw ay