Share

บทที่ 2341

Author: กานเฟย
เก๋อเฟิ่งเจียวแสร้งทำเป็นมองมิเห็นสายตาชิงชังที่เก๋อเฟิ่งฉิงมองมา นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงสมน้ำหน้าว่า

“พี่ใหญ่ เซียวหลินเทียนเป็นแค่คนนอก ท่านช่วยพวกเขาไปก็ไม่มีอนาคตอันใด หลงหมิงกับมหาปราชญ์ต่างหากที่เป็นความหวังของตระกูลเก๋อเรา ท่านจะดิ้นรนไปขัดใจหลงหมิงเพราะพวกเซียวหลินเทียนด้วยเหตุใดกัน?”

“นี่ท่านคิดจะลากตระกูลเก๋อให้ล่มจมไปพร้อมกับท่านหรือไร?”

“ยังนับว่าโชคดีที่ชายาเจ้าแห่งทะเลมิถือสาท่าน ทั้งยังใจกว้างยอมรับท่าน ให้โอกาสแก่ตระกูลเก๋อของเรา!”

“ท่านอย่าได้หัวรั้นอีกเลย กลับตัวกลับใจเสียตอนนี้ยังทัน เตรียมชุดเจ้าสาวของท่านให้ดีเถิด!”

ท่านพ่อเก๋อกล่าวเสียงเคร่งขรึม “เรื่องนี้ตกลงตามนี้ กลับไปที่เรือนของเจ้าเสีย! ช่วงนี้ห้ามออกไปที่ใด บัญชีที่เจ้าดูแลอยู่ทั้งหมดก็จงมอบให้เฟิ่งเจียว!”

“ฤกษ์แต่งงานกำหนดเป็นวันที่สิบห้าเดือนหน้า… ขอเพียงเจ้าเชื่อฟังแต่โดยดี ท่านย่าของเจ้ากับข้าจะมิทำให้เจ้าลำบากใจ จะเตรียมสินเดิมก้อนโตให้เจ้า!”

“ใครก็ได้ ส่งคุณหนูใหญ่กลับห้อง!”

สิ้นเสียงของท่านพ่อเก๋อ แม่นมร่างกำยำสองคนก็เดินเข้ามา

ใจของเก๋อเฟิ่งฉิงพลันมอดดับราวเถ้าถ่าน ชะตาชีวิตของนางถูกลิขิตเช่นนี
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2350

    หลิงอวี๋เหลือบมองเก๋อเฟิ่งฉิงแวบหนึ่ง เห็นสีหน้าของนางค่อนข้างซีดเซียว ระหว่างคิ้วและแววตาก็ฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัดเมื่อนึกถึงเรื่องที่เก๋อเฟิ่งฉิงเคยเสี่ยงชีวิตช่วยเซียวหลินเทียนไว้ที่ภูเขาอนันต์ครั้งก่อน หลิงอวี้จึงพยักหน้านางหันกายกลับไป ก็เห็นเก๋อเฟิ่งเจียวกำลังกวาดตามองไปรอบ ๆ มองหาเก๋อเฟิ่งฉิงอยู่“คุณหนูรองเก๋อ ชุดกระโปรงของท่านร้านใดตัดเย็บหรือ ลายปักบริเวณคอเสื้อช่างงดงามประณีตยิ่งนัก!”หลิงอวี๋แสร้งทำทีเป็นสนใจชุดกระโปรงของเก๋อเฟิ่งเจียว พลางเดินไปขวางหน้าอีกฝ่ายไว้เก๋อเฟิ่งเจียวเหลือบมองหลิงอวี๋อย่างเย็นชา กล่าวอย่างมิสบอารมณ์ว่า “ร้านปักผ้าที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง อยู่ตรงประตูตงหัว หามิยากหรอก!”พูดจบ นางก็ทำท่าจะเดินผ่านหลิงอวี๋ไปมีหรือที่หลิงอวี๋จะยอมให้นางไปขัดขวางเรื่องของเก๋อเฟิ่งฉิง จึงรีบรั้งตัวนางไว้ แล้วแย้มยิ้มกล่าวว่า “คุณหนูรอง ชุดของเจ้างดงามยิ่งนัก แต่แป้งที่เจ้าใช้แต่งหน้ากลับด้อยคุณภาพไปหน่อย!”“เจ้าดูสิ แป้งตรงนี้ร่อนหมดแล้ว! อีกอย่าง ชาดทาปากของเจ้าก็มิดีเลย ปากลอกเป็นขุยเชียว!”“ข้าจะแนะนำแป้งและชาดทาปากที่ข้าใช้ให้เจ้าลองดู รับรองว่าคุณภา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2349

    หลิงอวี๋หน้าเคร่งขรึมลง หยางหงหนิงช่างทำเกินไปจริง ๆ!ก่อนหน้านี้นางก็รู้สึกอยู่แล้วว่า หยางหงหนิงไม่มีทางตัดใจจากเย่หรงได้ มิคิดเลยว่านางจะเปลี่ยนจากรักเป็นแค้นถึงขั้นคิดจะเหยียบย่ำเย่หรงให้จมดิน!นางมองไปยังเย่หรงด้วยความกังวล เย่หรงจะรับมือกับการกดดันของหยางหงหนิงได้อย่างไรกัน!เย่หรงเหลือบมองหยางหงหนิงอย่างเย็นชา ก่อนจะลุกขึ้นยืนด้วยใบหน้าเรียบเฉย“หยางหงหนิง ที่เจ้าพูดเมื่อครู่ก็ถูก คนมิใช่ต้นไม้ใบหญ้า จะไร้ความรู้สึกได้อย่างไร ข้ายอมรับว่าข้าเคยคิดจะแต่งงานกับเจ้า!”“แต่มิใช่เพราะสิ่งที่เจ้าจะให้ข้าได้ แต่เป็นเพราะเจ้าดีต่อข้า!”“ชาติกำเนิดของข้าใคร ๆ ก็รู้ดี ตั้งแต่เล็กข้าก็ถูกคนในครอบครัว หรือแม้แต่พวกคุณชายคุณหนูอย่างพวกเจ้าดูแคลนมาตลอด แต่นั่นมันสำคัญอย่างไรกัน?”“ข้ามิต้องพึ่งพาพวกเจ้า หรือแม้แต่บ้านตระกูลเย่ ข้าก็เลี้ยงดูตัวข้าเองได้! ข้ามิอยากป่าวประกาศว่าตัวข้าเองเห็นเงินทองเป็นของไร้ค่า และมิเคยคิดว่าการได้มาซึ่งอำนาจวาสนาคือความสุข!”“สิ่งที่พวกเจ้าให้ความสำคัญ ในสายตาข้ามันก็แค่เรื่องไร้สาระ!”เย่หรงมองหยางหงหนิงอย่างเย้ยหยัน “เจ้ามิรู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งใดที่ข้าให

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2348

    หลิวซานพอเห็นสีหน้าของหยางหงหนิงดูมิสู้ดีนัก กอปรกับเห็นว่าทุกคนเริ่มมองเย่หรงในแง่ดีขึ้นหลังจากได้ฟังที่หลงเพ่ยเพ่ยพูดหลิวซานจึงรีบเข้ามาไกล่เกลี่ย “เอาเถิด ๆ ถือซะว่าที่เพ่ยเพ่ยพูดเป็นเรื่องจริงเถิด พวกเราทำการละเล่นกันต่อเถิด!”หลิงอวี๋สังเกตเห็นแล้วว่า หลิวซานและหยางหงหนิงจงใจเล่นงานเย่หรง นางจึงเริ่มเบื่อหน่ายกับการละเล่นนี้“พวกเจ้าเล่นกันเถิด ข้าจะออกไปชมวิวข้างนอกสักหน่อย!”แต่หลิงอวี๋ยังมิทันจะได้ลุกขึ้น หลงอิงก็คว้าแขนนางไว้ก่อนพลางกล่าวพร้อมรอยยิ้มว่า “เสี่ยวอวี๋ อย่าเพิ่งไปสิ! นี่เพิ่งจะเล่นไปมิกี่รอบเอง อยู่เล่นต่ออีกสักหน่อยเถิด!”“รอบนี้เพ่ยเพ่ยเป็นผู้บัญชา หากเจ้าไปตอนนี้ จะมิเป็นการหักหน้านางหรอกหรือ?”หลิงอวี๋ครุ่นคิดครู่หนึ่งก็พยักหน้า “ก็ได้ ข้าจะเล่นต่ออีกสักสองสามรอบแล้วกัน!”เสียงตีกลองเริ่มดังขึ้นอีกครั้งคราวนี้ช่อดอกไม้ตกไปอยู่ในมือของหยางหงหนิงหลงเพ่ยเพ่ยมองหยางหงหนิง พลันนึกถึงเรื่องที่ตนเคยตกหน้าผาเพราะมีคนผลักเมื่อคราวก่อนหลิงอวี๋เคยเตือนนางไว้ว่า คนที่ผลักนางในตอนนั้นอาจจะเป็นหยางหงหนิงตอนนั้นหลงเพ่ยเพ่ยคิดว่าเป็นไปมิได้ และถึงแม้ภายหลังจะล

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2347

    สีหน้าของหลงเพ่ยเพ่ยย่ำแย่ถึงขีดสุดแล้วเก๋อเฟิ่งเจียวถึงกับกล่าวว่าเย่หรงนั้นไร้ความสามารถมิเอาไหน ส่วนเหยาเซียงก็ทำทีเป็นยกย่องเย่หรงอย่างเปิดเผย แต่แฝงเจตนาดูแคลนไว้ในทีเย่หรงคุ้นชินกับสีหน้าดูแคลนของเหล่าคุณชายคุณหนูในเมืองหลวงแดนเทพที่มองมายังตนเองเช่นนี้มานานแล้วเขามิได้โกรธเคือง เพียงแต่มองไปยังหลงเพ่ยเพ่ยอย่างเงียบงันเมื่อสหายของนางกล่าวถึงตนเช่นนี้ นางจะมีปฏิกิริยาอย่างไรกัน?หรือว่านางเองก็คิดเช่นเดียวกับพวกเขา มองตนเองเช่นนี้เหมือนกัน!หลงเพ่ยเพ่ยพลันลุกขึ้นยืน สายตาตวัดมองไปยังเก๋อเฟิ่งเจียวและเหยาเซียง ก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม“เมื่อครู่ข้าบอกแล้วว่าข้าชื่นชมเย่หรง เพราะเขาคือสหายของข้า!”“ถูกต้อง ข้าย่อมมีหลักการในการคบหาสหาย เย่หรงสามารถมาเป็นสหายของข้าได้ ย่อมต้องมีข้อดีในตัวเขา!”หลงเพ่ยเพ่ยหันไปมองเย่หรง กล่าวอย่างจริงใจว่า “ในสายตาพวกเจ้า เย่หรงอาจเป็นคนมิเอาไหน แต่เขามิเล่นพนัน มิรังแกผู้อ่อนแอ!”“เขามีน้ำใจ มีคุณธรรม เมื่อเผชิญหน้ากับอันตรายก็มิเคยหวั่นเกรงถอยหนี... วันนั้นที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ หยวนซานหลานชายข้าพลัดตกจากหน้าผา เย่หรงก็กระโดดตามลงไ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2346

    “ตึง!”เสียงกลองหยุดลง คราวนี้ช่อดอกไม้ไปอยู่ในมือของหลิวซานเจียงหมิงอี้ถามคำถามง่าย ๆ ไปข้อหนึ่ง หลิวซานก็ผ่านด่านไปได้การละเล่นดำเนินต่อไป คราวนี้ช่อดอกไม้ไปตกอยู่ในมือของหลงเพ่ยเพ่ยหลงเพ่ยเพ่ยยิ้มพลางมองไปยังหลิวซาน มิคาดคิดว่าหลิวซานจะเอ่ยปากถามคำถามที่ทำให้นางถึงกับตอบมิถูกออกมา“เพ่ยเพ่ย ท่านชอบเย่หรงหรือไม่? ช่วงนี้เห็นพวกท่านอยู่ด้วยกันบ่อยครั้ง หรือว่าทั้งสองตระกูลคิดจะเกี่ยวดองกัน?”หลงเพ่ยเพ่ยถึงกับตกตะลึง คำถามแบบนี้จะให้ตอบตามตรงได้อย่างไรกัน?จริงอยู่ที่นางชอบเย่หรง แต่หยางหงหนิงก็ชอบเย่หรงเช่นกันยิ่งไปกว่านั้น วันนี้ยังเป็นวันที่นางอุตส่าห์จัดงานล่องเรือในทะเลสาบเพื่อช่วยประสานความสัมพันธ์ให้หยางหงหนิงกับเย่หรงด้วยซ้ำหากนางบอกว่าชอบเย่หรง ก็เท่ากับเป็นการป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ว่านางแย่งผู้ชายที่หยางหงหนิงชอบมิใช่หรือ?“เหตุใดกัน คำถามนี้ตอบยากนักหรือ? ชอบหรือไม่ชอบ ก็ตอบมาตามตรงก็พอ!”ที่หลิวซานถามคำถามนี้ ก็เพราะทำตามคำสั่งของหยางหงหนิงมา“พวกเราเป็นสหายกัน! หากมิชอบแล้วจะเป็นสหายได้อย่างไรกัน? ความชอบแบบนี้ก็เหมือนกับที่ข้าชอบพวกเจ้า!”หลงเพ่ยเพ่ยถูกสถ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2345

    เมื่อหลงเพ่ยเพ่ยเห็นว่าหยางหงหนิงกำลังขุ่นเคือง นางก็ส่งสายตาให้เย่หรงจุดประสงค์แต่แรกเริ่มของการล่องเรือชมทะเลสาบในวันนี้ ก็เพื่อให้เย่หรงและหยางหงหนิงได้ปรับความเข้าใจและฟื้นฟูความสัมพันธ์กันครั้นเย่หรงปลีกตัวไปตกปลา หยางหงหนิงย่อมต้องคิดว่าเขาจงใจหลบหน้าตน นางจึงรู้สึกมิพอใจเป็นธรรมดาในใจของเย่หรงนั้นรู้สึกหงุดหงิด จุดประสงค์ที่เขามาในวันนี้ก็เพียงเพื่อสำรวจตำแหน่งที่ตั้งแถบสระเก้ามังกร จะได้หาทางช่วยมารดาของตนออกมา เขาจะมีกะจิตกะใจที่ไหนมาเล่นสนุกอยู่กับบรรดาคุณหนูคุณชายเหล่านี้ได้แต่เมื่อหลงเพ่ยเพ่ยส่งสัญญาณมาแล้ว แม้เย่หรงจะมิเต็มใจเพียงใด ก็ทำได้เพียงพยักหน้ารับ“ก็ได้ ข้าจะร่วมสนุกกับพวกเจ้าสักครู่แล้วกัน!”หยางหงหนิงเห็นหลงเพ่ยเพ่ยส่งสัญญาณตาให้เย่หรงอยู่ก่อนแล้ว ในใจพลันยิ่งทวีความเคียดแค้นชิงชังเย่หรงเชื่อฟังหลงเพ่ยเพ่ยถึงเพียงนี้ ยังจะมาทำเจ้าชู้ยักคิ้วหลิ่วตาต่อหน้านางอีก นี่เห็นนางเป็นอากาศหรืออย่างไร?ได้ ในเมื่อพวกเขาไร้เมตตา ก็อย่าหาว่าตนไร้คุณธรรมก็แล้วกัน!หลิงอวี๋เองก็มิอยากร่วมวงเล่นด้วย แต่เมื่อเซียวหลินเทียนเดินเลี่ยงไปแล้ว หากนางจะปลีกตัวตามไปอีก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status