NAPATINGIN si Vivianne sa asawa, at nakakunot ang noo nito. “Kilala mo siya?” “A former classmate,” sagot naman ni Beckett ngunit ang tingin nito ay nandoon pa rin sa kamay ni Laurel na nakahawak sa palad ni Vivianne. “Sorry, man. I didn’t know.” Laurel chuckled, at mabilis din naman nitong binitawan si Vivianne. “Your girlfriend?” Itinaas ni Beckett ang kanang kamay upang ipakita ang wedding ring nila ni Vivianne, at napaawang ang labi ni Laurel sa gulat. “Damn! You’re married! I will report this to everyone later!” “Maybe they already know. You’re just not watching the news.” Nagkibit-balikat si Beckett bago inilagay ang isang kamay sa beywang ni Vivianne, tila sinasabing kan’ya lang ang dalaga at walang puwedeng umangkin sa kan’ya na kahit sino. Bahagyang napangiti si Vivianne roon. Kahit naman guwapo rin si Laurel na nasa harapan nila ngayon, kay Beckett pa rin talaga siya babalik. “What are you doing here?” muling tanong ni Beckett sa lalaking tinawag nitong Laurel. “For fu

KATULAD ni Vivianne, nagulat din ang mga tauhan ni Alfred nang makita na nakatutok ang baril ni Beckett sa kanila. Matalim at nakatatakot ang tingin nito, dahilan para mapaatras sila nang bahagya. Walang nakapagsalita sa kanila sa takot na baka iputok ni Beckett ang baril niya at ubusin silang lahat. Hindi man alam ng mga katulong ang tunay na katauhan ng binata, ngunit alam ‘yon ng mga guwardiya.At alam din nila kung gaano kabrutal si Beckett ngayon sa mga nakakaaway niya. Hindi na siya takot sa dugo, at handa nitong gawin ang lahat para kay Vivianne.“Ibaba mo na ‘yang hawak mo. Mas lalo tuloy nilang tinututok ang baril sa atin,” utos ni Vivianne sa asawa habang palinga-linga ang tingin. “Mag-aalala si mama kapag nakarinig ng putukan dito sa ibaba.”“Then tell them to drop their guns first, because I’m not planning to be vulnerable while all their guns are pointing at us… Especially you,” sagot naman ni Beckett habang nakatuon pa rin ang atensiyon nito sa harap at binabantayan ang

“NASA Pilipinas na ulit ang bata, kaya imposibleng maging ligtas siya rito.”Kumunot ang noo ni Beckett dahil sa pagtataka. “It’s impossible. Vivianne made sure that Dylan would be adopted in another country so Alfred won’t be able to find him. Matagal na mula nang mangyari ‘yon at wala pa naman akong nababalitaang kahit ano mula sa mga tauhan.”“Ngayon lang ‘yon nangyari kaya wala ka talagang mababalitaan, at mas tuso kumilos si Alfred kaysa inaakala mo,” sagot ni Ella. Mahina ang boses nito. “Inayawan na siya ng mga umampon sa kan’ya noon, kaya ipinabalik siya sa Pilipinas. Narinig ko ang usapan nilang ‘yon noong nagtutulug-tulugan ako, at sigurado akong may kinalaman si Alfred kung bakit ‘yon nangyari.”Beckett gritted his teeth. Talagang hindi tumitigil si Alfred hangga’t hindi nito nagagawa ang gusto niya. Kahit kailan ay hindi siya nakuntento sa mga bagay na mayroon siya… at palaging tinutupad ni Alfred ang mga pangako niya.Alfred promised himself to kill the child, and Beckett

SUGATAN SI Dylan at takot na takot. Nakasiksik lang ito sa dulo at halatang iwas sa mga tao. Maging sa mga nagligtas sa kan’ya ay malayo ang loob nito. Mukhang na-trauma ito dahil sa sakit na naranasan.Vivianne suddenly remembered herself upon seeing Dylan’s situation. Hindi niya maiwasang makaramdam ng sakit sa kan’yang puso dahil doon. She crouched on the floor, looking at Dylan.“Dylan…” pagtawag niya sa bata, ngunit sa gulat ni Vivianne ay biglang lumayo si Dylan at mas siniksik pa ang sarili sa dulo ng upuan. “S-Si ate Vivianne mo ito. Hindi mo na ba ako… natatandaan?” dagdag niyang tanong.Hindi naman siya tiningnan ni Dylan bago ito lumayo, kaya nanlaki ang kan’yang mga mata nang marinig ang sinabi ni Vivianne. Dahan-dahang humarap ang bata kay Vivianne upang tingnan kung nagsasabi ito ng totoo.“A-Ate Vivianne…” pagtawag ni Dylan sa isang mahinang tono. Takot pa rin ngunit hindi kagaya kanina ay nagkaroon ng pag-asa sa mga mata nito.Pag-asang ligtas na siya… at wala nang mas

MAKALIPAS ang ilang minuto ay nakarating na sila sa Agrianthropos City. May iilang kinausap doon si Beckett bago sila tuluyang pumasok sa loob.Nakasunod lang siya kay Beckett na parang bata dahil sa laki ng lugar, para bang maliligaw siya.Pabaling-baling ang tingin ni Vivianne habang naglalakad. There are people cleaning the streets, selling their products, and other things just like what ordinary people do. Hindi ‘yon ang inaasahan niya. Akala niya, dahil masasamang tao rito ay masasamang gawain din ang makikita niya katulad na lang doon sa organisasyon nila. There’s no time for slouching, smiling, or even resting. Doon ay puro trabaho lang at kung makikipag-usap sila sa iba, dapat ay tungkol sa trabaho lang din.Vivianne also thought that the place only looked ethereal from the inside since they were hiding their real identities, but it’s not the case. Maganda talaga ang lugar.Ordinaryo, ngunit mapayapa… Isang bagay na hindi niya inasahan.“A penny for your thoughts?”Napakurap